Τον γυάλινο μου κόσμο έλα να δεις

 

Σήμερα*, 6/02/25, θέλω να μοιραστώ: 

Ι. Λίγους στίχους από ένα τραγούδι

Σκάβαμε η κάθε μια μας χώρια 

μια λακκούβα σαν κρυφή φωλιά 

κι όλες τη στολίζαμε με σπόρια 

με φτερά, πανσέδες και κουμπιά. 

Έπρεπε μετά να σπάσω τζάμι 

για να τη σκεπάσω με γυαλί 

κι έλεγα μικρό παιδί τζιμάνι 

σ’ όποιον αγαπούσα πιο πολύ:

 "Έλα να δεις το γυαλί ντουνιά μου 

το γυάλινό μου κόσμο έλα να δεις

έλα να δεις το γυαλί ντουνιά μου 

που δεν τον έχει δει ποτέ κανείς"...

[Γυαλί ντουνιάς, από τον δίσκο "Το σ' αγαπώ μπορεί" της Δήμητρας Γαλάνη, 2004]

https://youtu.be/qYYpQlZJw2E?si=0s1rlzmACaNmKVc

https://youtu.be/7dki-s0ReC0?si=TR71Gs8ct6NvnV8G

 ΙΙ. Ένα απόσπασμα από φιλολογικό αποχαιρετισμό* γραμμένο από φιλόλογο πολύ νεότερης γενιάς -αν αυτό σημαίνει κάτι για νέους ανθρώπους που προσπαθούν να φτιάξουν το δικό τους παραμύθι...

ΙΙΙ. Μια φωτογραφία από μια εποχή που νοσταλγώ (2008)

**"Ταυτισμένη εν πολλοίς με τον αυτόνομο κόσμο που στήθηκε και πλαισίωσε την ραδιοφωνική εκπομπή της «Λιλιπούπολης», εισέρχεται σ’ ένα σύμπαν παραμυθικό, με ξεκάθαρες, ωστόσο, αναφορές στην καθημερινότητα και τον υπαρκτό «κόσμο» των μεγάλων. Μέσα από φαινομενικά αθώα παιδικά τραγούδια, διέρχονται ζητήματα πολιτικής και κοινωνικής οργάνωσης και χρόνιων ελληνικών παθογενειών, ανθρώπινων σχέσεων, ανταγωνισμών ισχύος, χαμένων ονείρων και οραμάτων, πρώτων ερωτικών σκιρτημάτων, και υπαρξιακών αναζητήσεων. 

Η Κριεζή δομεί, ήδη από τη «Λιλιπούπολη», ένα ιδιόμορφο λεκτικό, με την κυριαρχία των χρωμάτων, των υποκοριστικών, των καθημερινών αντικειμένων που εξυψώνονται καλλιτεχνικά, με εμφανή πρόθεση να εξοπλίσει τη νεότερη γενιά με κοινωνική ευαισθησία και προσωπική αξιοπρέπεια, όπλα και εφόδια για τα χρόνια που έπονται στη ζωή τους, όταν πια η κυριαρχία του παραμυθικού στοιχείου ολοένα και θα βαίνει φθίνουσα", γράφει ο φιλόλογος και συγγραφέας Θάνος Γιαννούδης.

Και συνεχίζει: "Η Μαριανίνα Κριεζή, δόμησε έναν κόσμο ξεκάθαρα μεταμοντέρνο, όχι όμως στενά ατομοκεντρικό, μια πραγματικότητα που πάλλεται ανάμεσα σ’ έναν ιδιότυπα φωτισμένο μαγικό ρεαλισμό και στη φυγή προς το παραμύθι ως το μοναδικό χρονότοπο που καθίσταται ικανός να αποτελέσει αντίβαρο στη σκληρότητα των καιρών και των ανθρώπινων σχέσεων.

Οι παράλληλοι κόσμοι που δομεί, είτε παίρνουν τη μορφή της φανταστικής κοινότητας που διέπεται από τους πολύχρωμους κανόνες της είτε αφορούν τη διαφορετική χρωματοθεσία εντός των ρεαλιστικών ανθρώπινων σχέσεων, απέκτησαν εντέλει τέτοια λαϊκή απήχηση εξαιτίας ακριβώς αυτής της αυθεντικότητάς τους, της απλότητας και ρεαλιστικότητας του λεκτικού, καθώς και της χρησιμοποίησης καθημερινών, ακόμα και χθαμαλών λέξεων που φωτίζονται διαφορετικά, οδηγώντας συνεκδοχικά σε μια εναλλακτική αντιμετώπιση του άλγους της επιβίωσης. 

Οι φανταστικοί κόσμοι της καθίστανται οικείοι και προσβάσιμοι, μιλούν στις καθημερινές εμπειρίες και εκφράζουν τα όνειρα δεκάδων εγκλωβισμένων στην μετανεωτερική ατομικότητα μοναχικών υπάρξεων". 

                                                                                                                                                                                                                                                                 

*Μαριανίνα Κριεζή [8/09/1947 - 6/02/2022]: Πολλοί την αγαπούν ως την μόνη Ελληνίδα στιχουργό που έγραψε στίχους τραγουδιών που αναφέρονται σε ζώα, οι περισσότεροι ως σπουδαία στιχουργό και λιγότεροι ως ποιήτρια. Για μένα, η Μαριανίνα ήταν, η "συμμαχία" που παρηγορεί, ανακουφίζει και θεραπεύει την ανάγκη του ανήκειν -έτσι που μόνον ελάχιστες σχέσεις μπορούν, η φίλη, η οικογένεια και η "φυλή" μου. Χωρίς ίχνος "δήθεν", χωρίς ούτε σταγόνα ναρκισσιστικής ανταγωνιστικότητας και συνθηκολογημένου συμβιβασμού, ήταν επίσης ο πιο αυθεντικός άνθρωπος που έχω συναντήσει στη ζωή μου. Κ.Π

                                                                                                                                                                                                                                                           

Χαλασμένα ζαχαρωτά

 

 

Το τρένο με τις κούκλες των ενοχών
και των αραχνιασμένων παραμυθιών
το λένε "Happy End Express" για καμουφλάζ.
ΣΑΜΠΟΤΑΖ! Θα του κάνουμε ΣΑΜΠΟΤΑΖ!

Οι κούκλες καθισμένες ζευγαρωτά
κρατώντας χαλασμένα ζαχαρωτά
μέσα σε ροζ και χρυσαφένια αμπαλάζ.
ΣΑΜΠΟΤΑΖ! Θα τους κάνουμε ΣΑΜΠΟΤΑΖ!

Ζευγάρια κουρδισμένα μηχανικά
συμβόλαια κρατώντας ερωτικά
χαμογελάνε πίσω απ’ τ’ άσπρα βουαλάζ.
ΣΑΜΠΟΤΑΖ! Θα τους κάνουμε ΣΑΜΠΟΤΑΖ!

Το τρένο με τις κούκλες των ενοχών
και των αραχνιασμένων παραμυθιών
μέσα μας εχει χαραχτεί σαν τατουάζ. 
ΣΑΜΠΟΤΑΖ! Θα του κάνουμε ΣΑΜΠΟΤΑΖ!

Κι αν αντί για το τρένο εκτροχιαστούμε εμείς
ας πούμε πως για μας είναι ακόμα νωρίς.

Ίσως να 'ρθουν άλλα παιδιά 

με μάτια λέιζερ και μαλλιά τιρκουάζ
και να κάνουνε ΣΑΜΠΟΤΑΖ! 

(Στίχοι του τραγουδιού "Σαμποτάζ" της 

Μαριανίνας Κριεζή που βρίσκεται στο ομώνυμο άλμπουμ)

Image από το εξώφυλλο του βιβλίου "Η κληρονομιά του τραύματος" 

Αποχαιρετώντας την Άννα Παναγιωτοπούλου (30/07/1947 - 4/05/2024)

Έκτακτη εκπομπή 

στις 4/05/24 

για την Άννα Παναγιωτοπούλου 

στο Δεύτερο Πρόγραμμα*

από τον Σιδερή Πρίντεζη 

Έγραψαν - Είπαν: 

• Σταμάτης Φασουλής: "Ξέρεις, είναι άνθρωποι που τους κουβαλάς πάντα, ζουν μέσα σου, υπάρχουν δικές τους νότες στη φωνή σου. Ό,τι και να συμβαίνει. Είναι λίγο άγριο όταν το συνειδητοποιείς, αλλά μετά ξαναφυτρώνει μέσα σου αυτός ο άνθρωπος - και το λέει τέλεια ο Καβάφης**".

• Σιδερής Πρίντεζης: "Μία από τους ηθοποιούς που, ως μέλος της Ελεύθερης Σκηνής, όπως έχω ξαναπεί, είχαν αλλάξει το βλέμμα μου για την επιθεώρηση από το καλοκαίρι του 1981 στο θέατρο «Σμαρούλα»..."

• Γεράσιμος Ευαγγελάτος: "Η Άννα Παναγιωτοπούλου άνηκε σε αυτούς που ενστικτωδώς μπολιάζουν το γέλιο με μια στάλα μελαγχολίας για να επικυρώσουν το υπαρξιακό βάθος της κωμωδίας που, εκτός από διασκέδαση, αποτελεί πεδίο κοινωνικής συνδιαμόρφωσης, απελευθέρωσης και ενδυνάμωσης μέσα στη φαινομενική comme il faut ασφάλεια της οικογενειακής ψυχαγωγίας μας".

• Γιώργος Παπαστεφάνου:  "Θαύμαζα τα ραδιοφωνικά και θεατρικά της κείμενα, χαιρόμουν την Λιλιπούπολη και τις τηλεοπτικές Τρεις Χάριτες, τη Ντόλτσε Βίτα της, τη μοναδική και ασύγκριτη Σουσού. Κι ούτε βέβαια ξεχνώ τον «Έλληνα» και τις συνεργασίες της με τον Σταμάτη Κραουνάκη". 

• Γιώργος Ι. Αλλαμανής (συγγραφέας του βιβλίου "Στον καιρό της Λιλιπούπολης, η βιογραφία μιας ραδιοφωνικής εκπομπής"): "Η Άννα Παναγιωτοπούλου άλλαξε ταχύτητες σπινάροντας στη Λεωφόρο της Γαλάζιας Πεταλούδας με όλα τα γκάζια απ' τις επιθεωρήσεις που ανέβαζε κάθε καλοκαίρι το «Ελεύθερο Θεάτρου» στο Άλσος Παγκρατίου. Κι έφερε με πάταγο στο Κάστρο του Μάνου και των συνεργατών του, στον πρώτο όροφο του Ραδιομεγάρου, όπως βγαίνεις απ' τα ασανσέρ αριστερά, τον απόηχο των αυτοδιοικητικών εκλογών του Οκτωβρίου του 1978".

• ΕΡΤ - Αρχείο

Δείτε και ακούστε ακόμα: 

"Οι παρέες γράφουν ιστορία" (Εδώ Λιλιπούπολη): 

https://youtu.be/eV4wvevim2o?si=8QwV26Tkn3FS30NZ

Τραγούδια από την ΘΕΑΤΡΙΚΗ*** Μαντάμ Σουσού): https://youtu.be/oO088tB3ubc?si=yjvuwM1iZjDh3zhT 

Παραπομπές:

*https://www.ertecho.gr/radio/deftero/show/to-kleidi-tou-sol/ondemand/674260/to-deytero-programma-apoxaireta-tin-anna-panagiotopoulou-04052024/

**"Το πρόσωπο σου 

που κρατώ μέσ' στην ψυχή μου

ο ήχος της φωνής σου 

που κρατώ μέσ' στο μυαλό μου

τες λέξεις και τες φράσεις μου 

πλάττουν και χρωματίζουν 

εις όποιo θέμα κι' αν περνώ

όποιαν ιδέα κι' αν λέγω". 

Κ.Κ

*** cosmopoliti - monopoli

                                                                                                                                                                                                                                    

Μαντάμ Σουσού, Decadance (τελευταίο επεισόδιο της σειράς)

https://youtu.be/zwsxfHPBDaE?si=9q830FLmBs2zlpsv

Απόσπασμα από τηλεοπτική εκπομπή

της σειράς Έλληνες δημιουργοί,

αφιερωμένη στον Διονύση Τσακνή,

με τρία τραγούδια της θεατρικής Μαντάμ Σουσούς 

σε στίχους της Μαριανίνας Κριεζή 

https://youtu.be/oO088tB3ubc?si=aQPwng1NoUeMCL8O

"Η πιο φίλη μου απ' όλους,

ποιήτρια επί της ουσίας 

είναι κάποια που δεν θα την ξέρετε"... 

Απόσπασμα συνέντευξης στο ΤΕΤ Α ΤΕΤ 

και τον Τάσο Τρύφωνος 

Τηλεοπτική Μαντάμ Σουσού 

ertflix/mantam soysoy

YouTube (26 επεισόδια)

Οι τρείς Χάριτες: YouTube/playlist

Ντόλτσε Βίτα: YouTube/playlist (Greek Series), megatv

Παιδική φωτογραφία 

instagram/arisloupasis

Είναι στον κόσμο κάτι μέρη που έχει πάντα καλοκαίρι...

 

Την Παρασκευή, 29 Δεκεμβρίου 2023, στις 8 το βράδυ, στο Τρίτο Πρόγραμμα και την εκπομπή "10 Λεπτά Ακόμα"*, η Βάσια Χατζηγιαννάκη διάβασε ένα απόσπασμα από το βιβλίο της Μαριανίνας Κριεζή "Αν ήμουν Αϊ-Βασίλης", που κυκλοφορεί και πάλι* από τις Εκδόσεις Άμμος! 

Αξίζει να την ακούσετε, εδώ: https://www.ertecho.gr/radio/trito/show/10-akoma/podcast/552196/10-lepta-akomi-paraskeyi-29-dekemvriou-2023/** 

*https://www.ammoskids.gr/, politeianet, 

**Μουσική υπόκρουση Joseph Haydn, Symphony in E Flat Major, P.26:I. Adagietto

Αν ήμουν Αϊ-Βασίλης
θα 'χα πολλές δουλειές
το σπίτι ν' αερίσω 
για να φιλοξενήσω 
όσα ζωάκια και πουλιά 

δεν έχουνε φωλιές.
Και να βουρτσίσω με το ζόρι 

τον τάρανδο μου το Γρηγόρη. 

"Αγαπητέ μου Αϊ-Βασίλη"

θα μου 'γραφαν χιλιάδες φίλοι
στα γαλλικά και στ' αγγλικά 
και στα κογκολέζικα
στα ρώσσικα, στα ελληνικά 
και στα πορτογαλέζικα. 
Και γω ως τα χαράματα
θα διάβαζα τα γράμματα
λόγια εικόνες εντυπώσεις. 
Θα κρατούσα σημειώσεις. 

Αχ, αν ήμουν Αϊ-Βασίλης

θα 'κανα το Βόρειο Πόλο 

μεταξοπαπλωματένιο

θα 'κανα τον κόσμο όλο 

απαλό και πουπουλένιο

τις καρδιές να μαλακώσω

τους εχθρούς να συμφιλιώσω. 

Κρέμα θα 'κανα το χιόνι 

και τούρτες τα βουνά

κανείς να μην κρυώνει

κανείς να μην πεινά.

"Αχ, διαβολομηχάνημα

που τρέχεις σα ρουκέτα

ενώ από το άνοιγμα 

μου πέφτουν τα πακέτα

με σύγχισες, μπα σε καλό μου"

θα έλεγα στον πύραυλό μου. 

"Πήγαινέ με πάλι πίσω 

για να ξαναξεκινήσω 

με τραινάκι, με βαπόρι

με τον τάρανδο Γρήγορη"!  

Είναι στον κόσμο κάτι μέρη 

που έχει πάντα καλοκαίρι. 

Σ' ένα τέτοιο μέρος

στη μακρινή Χαβάη

αν ήμουν Αϊ-Βασίλης

σίγουρα θα 'χα πάει. 

Πλατς, θα βούταγα με φόρα 

στον αφρό της το ζεστό

και θα μοίραζα τα δώρα 

με βαρκάκι φουσκωτό. 

Αντίθετα, στις χώρες του βορρά

είν' όλα παγωμένα και σκληρά

κι' αν ήμουν Αϊ-Βασίλης

θα έλεγα "πωπω ντροπή 

και στεναχώρια

πως ξέχασα τα σπόρια 

για τα πουλιά του Όσλο 

που τόσο αγαπώ; 

Πάω πίσω στο σπίτι μου πάλι 

να τους φέρω μια τσάντα μεγάλη 

με ποπ κορν και σπυριά από ρόδια. 

Όποιος δεν έχει μυαλό έχει πόδια"!  

Αχ,  αν ήμουν Αϊ-Βασίλης

θα ξεσήκωνα την πλάση 

με φωνές και με τραγούδια

κι απ' τα χιονισμένα δάση 

θα ξεπρόβαλαν μουσούδια! 

"Ξύπνα αρκούδε Χαραλάμπη

κοίτα πως ο κόσμος λάμπει! 

Λαγουδίτσα Λαγουδώ

μη φοβάσαι, είμαι ο Αϊ-Βασίλης

ο φίλος του Γρηγόρη! 

Βγες απ' τη φωλιά σου

αλεπουδίτσα Λώρυ! 

Καλή χρονιά νυφίτσα Λεμονιά

χαρούμενη χρυσή πρωτοχρονιά! 

Και του χρόνου έλα, έλα

ελαφίνα Μαρτσαμπέλλα! 

Ελάτε και μικρά πουλιά 

που ζείτε μέσ' στο  κρύο

Σκουφάτε, Χρυσοπιτσιλιά

Φρου Φρου και Πίο Πίο"!

"Ήρθα, άνοιξε σουσάμι"

θα 'λεγα σε κάθε τζάμι

και κλακ, το τζάμι θ' άνοιγε 

και θα 'μπαινα παντού

σε σπίτια, σε τροχόσπιτα

καλύβια και κουκλόσπιτα. 

Θα άφηνα τα δώρα όλα 

ή στο μπουφέ ή στην κονσόλα. 

Και θα 'λεγα στο δέντρο

το χρυσοστολισμένο μα στεναχωρημένο: 

"Ψιτ, μην ανησυχείς

εγώ ο Αϊ-Βασίλης

θα σε περιμαζέψω 

να σε ξαναφυτέψω 

στο δάσος που τόσο νοσταλγείς. 

Σε σένα θα χαρίσω 

το δώρο της ζωής". 

*https://www.talcmag.gr/paidi/10-lepta-akomi/ 

Ένα τραγουδάκι για το μαύρο

Update: Το τραγούδι, μελοποιημένο από τον Ηρακλή Πασχαλίδη, μπορείτε να το ακούσετε εδώ*

Είναι γνωστό ότι, πριν πάρει την τελική αντισυμβατικη της μορφή, η εκπομπή "Εδώ Λιλιπούπολη", ξεκίνησε ως μια παιδική ραδιοφωνική σειρα που είχε σκοπο να διασκεδάσει τα πολύ μικρά παιδιά, μαθαίνοντας τα μερικά βασικά πράγματα, όπως τις έννοιες του μικρού και του μεγάλου, του μακρυά και του κοντά και, βεβαίως, τα χρώματα. 

Και, ενώ έχουν ακουστεί πάμπολλες φορές τα τραγούδια για τα χρώματα, οπως το πρασινο, το κιτρινο, το κοκκινο, το ασπρο, το καφε και το ονειρεμένο ροζ (που γιορτάζει τον έρωτα ενώ στην πραγματικότητα μιλάει για θάνατο)*, σχεδόν κανεις δεν ήξερε πως, ανάμεσα στα άγνωστους και αμελοποιητους στίχους της Μαριανίνας Κριεζή, υπηρχε κάπου κι ένα τραγούδι για το μαύρο. 

Πώς να μιλήσεις στα παιδιά για το μαύρο που ακυρώνει τα χρώματα; Πως θα μπορουσες να τα προετοιμάσεις για το σκοτάδι χωρίς να τα τρομαξεις; Πως θα μπορούσες να αντιδοτησεις τον φόβο με το χιούμορ της ανατροπής; Η Μαριανίνα μπορούσε. 

Το άγνωστο τραγούδι ξετρυπωσε και έβγαλε απ' την αφάνεια ο συγγραφέας του βιβλίου "Στον καιρό της Λιλιπούπολης - η βιογραφία μιας ραδιοφωνικής εκπομπης", Γιώργος Ι. Αλλαμανης**. Το αλίευσα και το αναδημοσιεύω:

Μια κατσαρίδα ατρόμητη η μαύρη Μελανία 

ξεκίνησε μεσάνυχτα απ’ τη Μαυριτανία. 

Μες στο σκοτάδι έτρεχε και περπατούσε ίσα 

ώσπου στο τέλος έπεσε σ’ ένα βαρέλι πίσσα. 

Και τρομαγμένη φώναξε: – Μανούλα μου, βοήθεια! 

Αυτή είν’ η Μαύρη Θάλασσα και πνίγομαι στ’ αλήθεια. 

Στης κατσαρίδας τις φωνές, στα μαύρα τα μαντάτα 

έτρεξαν ένας κόρακας και μία μαύρη γάτα. 

Κι οι δυο μαζί τραβήξανε με δύναμη και λύσσα 

ώσπου την ξεκολλήσανε από τη μαύρη πίσσα. 

Και ύστερα ο κόρακας απ’ το φτερό την πιάνει 

και την ξεπλένει γρήγορα με σινική μελάνη.

Η κατσαρίδα στέγνωσε κι είπε συγκινημένη: 

– Ευχαριστώ, χωρίς εσάς θα ’χα πνιγεί η καημένη! 

Και αν ποτέ περάσετε απ’ τη Μαυριτανία 

αμέσως να ρωτήσετε πού μένει η Μελανία. 

Και να ’ρθετε στο σπίτι μου ν’ ανάψω το φανάρι 

να σας κεράσω έναν καφέ και ρώσικο χαβιάρι.

 *https://gatouiti-blog.blogspot.com/2024/12/blog-post_23.html

**https://gatouiti-blog.blogspot.com/2022/05/blog-post_3.html

***https://www.efsyn.gr/tehnes/moysiki-horos/403307_agnosto-tragoydi-tis-marianinas-gia-mayro -- Facebook.com/story.php

Είναι νωρίς ακόμα και το ξέρω...

 

https://www.ertecho.gr/radio/958fm/show/enteyktirio-ideon/podcast/338708/enteyktirio-ideon-strong-marianina-kriezi-1947-6-2-2022-ena-psifidoto-portraito-strong-18-martiou-2023/

facebook.com/story, Γιώργος Κορδομενιδης

Είμαι ένας βάτραχος μικρούλης...

Σε μια λίμνη μολυσμένη,
ρηχή,θολή και σιχαμένη,
ζούσε ένας βάτραχος μικρούλης, 
ο Εμμανουήλ Α. Μπακακούλης.

Γείτονες είχε τους σπουδαίους
Βατραχοπεδιλοπουλαίους.
Μια μέρα πήδηξε τα χόρτα, 
τοκ-τοκ χτύπησε την πόρτα.

Του άνοιξε η βατραχίνα 
Βατραχοπεδιλοπουλίνα
και ρώτησε: "Τι θες μικρούλη, 
Εμμανουήλ Α. Μπακακούλη;"

"Να σας συμβουλευτώ μαντάμ μου
γι' αυτό το άλφα στό όνομά μου,
μπαίνει μετά απ' το μικρό μου 
και πριν απ' το επίθετό μου.
Εσείς που είστε μορφωμένη, 
ξέρετε μήπως τι σημαίνει;"

"Πού θες να ξέρω;", είπε εκείνη, 
"Γι' αυτό μας ενοχλείς χαμίνι;
Κοιμόμαστε την ώρα ετούτη, 
μες τ' αδειανό κονσερβοκούτι,
εγώ μαζί κι ο κύριός μου, 
ο σύζυγος και βάθρακός μου.
Ουστ! από 'δω προτού ξυπνήσει 
και σηκωθεί να σε μπατσίσει".

"Καλά λοιπον!", είπε ο μικρούλης, 
Εμμανουήλ Α. Μπακακούλης.
"Φεύγω! Τον κόσμο θα γυρίσω, 
να βρω σοφούς να τους ρωτήσω,
το άλφα αυτό το κεφαλαίο, 
σημαίνει τίποτα ωραίο
ή τίποτ' άλλο, συμφορά μου, 
που μου ντροπιάζει τ' όνομά μου;"

Κι ο Εμμανουήλ Α. Μπακακούλης 
πήρε τους δρόμους μοναχούλης.

"Ξέρεις ψιψίνα τι σημαίνει, 
το άλφα που στ' όνομά μου μπαίνει;"
ρώτησε πρώτα μία γάτα. 

"Νιαρ! Δυστυχώς χοντροπατάτα, 

δεν ξέρω κι ούτε μ' ενδιαφέρει,

αλλά κοντεύει μεσημέρι

και ουστ μη φάω με λαχτάρα, 
βατραχοπόδαρα στη σχάρα".

Κι ο βατραχάκος επομένως, 
ξανάφυγε αποφασισμένος
να βρει το νόημα του άλφα.

"Γαβ! Σ' έπιασα παλιοκαράφλα",
του 'πε ένας σκύλος σε μια βρύση, 
σκύβοντας για να τον μυρίσει.

"Λέγε, τι θέλεις εδώ πάνω;". 

Μία ερώτηση να κάνω".

"Δεν απαντώ σε ερωτήσεις
και ουστ απ' το νερό της βρύσης, 
πριν σε τινάξω με μανία 
και γίνεις σαν χαλκομανία". 

Ο βατραχάκος επομένως, 
έφυγε σαν κυνηγημένος.

"Είμαι ένας βάτραχος μικρούλης, 
ο Εμμανουήλ Α. Μπακακούλης", 
στάθηκε κι είπε σε λιγάκι, 
"πες μου καλό μου κοριτσάκι, 
ξέρεις καθόλου τι σημαίνει, 
το άλφα που στ' όνομά μου μπαίνει;"

"Ουστ από 'δω βρωμοβατράχι, 
γιατί έχω γρίπη και συνάχι,
κι έτσι αντί να σου απαντήσω, 
θα φταρνιστώ να σε κολλήσω".

Ο βατραχάκος επομένως, 
έφυγε απογοητευμένος.

Κι ένας γίγαντας περνώντας, 
μασούσε τσίχλα τραγουδώντας.
"Είμ' ο Γιωργάρας ο νταλίκας, 
του Θόδωρα και της Μαρίκας".

"Χαίρετε κύριε Γιωργάρα". 
"Ουστ από 'δω βρε σαχλαμάρα".
"Αχ! Λύστε μου το πρόβλημά μου". 
"Με περιμένει η γιαγιά μου, 
δε θέλω να καθυστερήσω 
και φεύγα πριν να σε πατήσω".

Ο βατραχάκος επομένως, 
έφυγε κατατρομαγμένος.

Λακκούβες πέρασε μεγάλες 
και μία μέρα σαν τις άλλες, 
στην εξοχή την ανθισμένη, 
είδε μια λίμνη ονειρεμένη.

Κρυστάλλινα ήταν τα νερά της 
και πάνω στα νερόκρινά της, 
καθόταν μια βατραχοπούλα. "

"Αχ! Μοιάζεις με νεραϊδοπούλα",
ψιθύρισε σα μαγεμένος, 
ο βατραχάκος ο καημένος.
"Πεντάμορφη του κόσμου στάσου, 
θα μου χαρίσεις τ' όνομά σου;"

"Με λεν' απλά", είπε εκείνη, 
"Κοάξογλου Αικατερίνη.
Εσένα ωραίε βατραχούλη;". 
"Εμμανουήλ Α. Μπακακούλη.

Όμως λυπάμαι που το λέω, 
το άλφα αυτό το κεφαλαίο, 
που μπαίνει πάντα στ' όνομά μου, 
μόλις τελειώνει το μικρό μου 
και πριν απ' το επίθετό μου, 
σ' ολόκληρη την οικουμένη, 
κανείς δεν ξέρει τι σημαίνει".

"Ξέρω εγώ", είπε εκείνη, 
"και θα στο πω ό,τι κι αν γίνει. 
Αυτό το άλφα μαρτυράει, 
πως κάποιος, κάπου, σ' αγαπάει. 
Άλφα θα πει αγαπημένος". 

Ο βατραχάκος σα χαμένος, 
τη ρώτησε απορημένος. 
"Εγώ; Ποιανού αγαπημένος;". 
Και η Πεντάμορφη του κόσμου, 
απάντησε γλυκά: "Δικός μου!

"Αγαπημένε μου Μανόλη", 
πρόσθεσε και κοκκίνισε όλη, 
"σ' αγάπησα μόλις σε είδα, 
πίσω από 'κείνη την τσουκνίδα".

Κι ο βατραχάκος επομένως, 
απάντησε συγκινημένος: 
"Αγάπη μου Κατερινούλα, 
νιώθω ζαλάδα και τρεμούλα 
κι' η λίμνη είναι τόσο ωραία, 
κάνουμε μια βουτιά παρέα;"

Και πέσανε χειροπασμένοι, 
Και όταν βγήκανε κρατούσαν, 
πετρούλες που λαμποκοπούσαν.
στη λίμνη την ονειρεμένη. 
Ολόκληρη η επιφάνεια, 
γέμισε κύκλους και στεφάνια 
από τ' αμέτρητα φιλιά τους 
κι από τους χτύπους της καρδιάς τους.

Η Κατερίνα κι ο Μανόλης, 
μακριά απ' το θόρυβο της πόλης, 
χτίσανε τρισευτυχισμένοι, 
στη λίμνη την ονειρεμένη, 
ένα σπιτάκι με βεράντα 
και ζήσανε μαζί για πάντα.

ΕΙΜΑΙ ΕΝΑΣ ΒΑΤΡΑΧΟΣ ΜΙΚΡΟΥΛΗΣ
Ο ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ Α. ΜΠΑΚΑΚΟΥΛΗΣ

kriezi.blogspot.com/

aiorabooks

https://youtu.be/Jh_eYlIiarM  

Πρώτη έκδοση το 1993 από τις εκδόσεις ΑΜΜΟΣ