Last week, Spanish tourist Blanca Ojanguren García, age 22, was taking part in a hands-on elephant interaction experience at Koh Yao Elephant Care Center. Whilst García was bathing the elephant, the animal appeared to "panic", and their tusk fatally pierced the tourist, reports CNN. The incident has renewed awareness around the safety and ethical concerns of elephant experiences in Thailand and across Asia.
Bathing captive elephants is promoted as a popular tourist activity throughout Thailand, but animal welfare experts say the activity is dangerous to humans and fuels the exploitation of elephants. Tourist demand for elephant performances is harming the species and causing elephants to suffer in unnatural captivity, say welfare groups.
Like many other elephant ‘sanctuaries’ in the country, the Koh Yao Elephant Care Center offers tourists the opportunity to feed the elephants, along with showers and walks with the animals too. But animal welfare groups have long condemned such experiences. Not only are they dangerous to humans, but the tourist demand for captive elephant experiences is said to help fuel the wildlife trade and lead to the exploitation of the species.
Estimates say that there are just 3.000-4.000 wild elephants left in Thailand’s national parks and protected areas. But the country is also home to approximately 2.800 captive elephants, with the majority kept in tourism venues. As demand for elephant tourism grows, so too does demand for more captive elephants. According to World Animal Protection, this demand is leading to wildlife farming where elephant breeders are earning large sums of money for elephant calves who are then sold into a life of captivity.
Once sold into captivity, these animals live in unnatural and often miserable conditions. A recent comprehensive reportassessed nearly 4.000 elephants in over 350 venues across Asia and found that 63 percent were living in "severely inadequate conditions". When not performing or interacting with tourists, captive elephants were typically kept on short chains in noisy, dirty conditions, and had access to only poor diets and very limited medical care. In order to learn how to perform or interact with tourists, trainers use cruel, punishment-based training on the elephants, including hitting the animals with a bullhook - a long stick with a sharp, metal hook on the tip.
As well as elephant exploitation, World Animal Protection points out that physical interaction with captive elephants poses a significant danger to humans. The group estimates that one person is killed on average for each male elephant being held in captivity.
Thailand’s stunning national parks offer tourists the chance to see wild elephants from afar in their natural habitat. While seeing animals in the wild is typically the most ethical approach, Thailand is also home to several reputable, "elephant-first" sanctuaries that offer tourists the chance to witness elephants in an ethical way that doesn’t harm the animals. World Animal Protection keeps a list*of the most responsible elephant sanctuaries, which includes ChangChill, Boon Lott's Elephant Sanctuary, and the Somboon Legacy Foundation and of course Elephant Nature Park.
The group also point out some simple tips to help tourists identify genuine sanctuaries from unethical elephant tourism spots. According to World Animal Protection, many exploitative venues will describe themselves with misleading names including ‘sanctuary’ or ‘rescue centres’, so make sure to do your own research.
Telltale signs of an irresponsible venue include those that offer tourists the chance to touch elephants and those that offer baby elephants to play with. Visit venues that prioritize elephants being able to enjoy natural behaviours like walking long distances and socializing with other elephants - all with plenty of distance between elephants and visitors.
If you love animals, please, avoid venues that don't have elephants’ best interests at heartand do not be part of the problem. Be part of the solution.
Σε 400 γραμμάρια αλεύρι για όλες τις χρήσεις, προσθέτουμε ελάχιστο αλάτι και 100 γραμμάρια ελαιόλαδο. Βράζουμε μισό λίτρο νερό με αρωματικά της αρεσκείας μας (π.χ φλούδες από λεμόνι, πορτοκάλι ή και μανταρίνι +- 1 κουταλάκι του γλυκού σπόρους γλυκάνισου ή 1 ξυλάκι κανέλλας και μερικά καρφάκια γαρύφαλλου). Μόλις βράσει καλά (οπότε και ένα μέρος του εξατμίζεται), ρίχνουμε 350 ml από αυτό στο αλεύρι μας, ζυμώνουμε και ανοίγουμε φύλλο.
Γέμιση όπως στο βίντεο (με μήλο ή κίτρινη κολοκύθα) ή και με διάφορες παραλλαγές, γλυκές (με ή χωρίς ζάχαρη ή άλλο γλυκαντικό της αρεσκείας μας) ή και αλμυρές. Μια ιδέα που δοκίμασα και μου άρεσε ήταν και με κιμά σόγιας, τριμμένο καρότο και άνηθο, με άρωμα μοσχοκάρυδου (όπως στα πιροσκί). Λαδωμένο ταψί, φύλλο κάτω - γέμιση - φύλλο πάνω και ψήσιμο...
Δική μου τροποποίηση: τα λαχανικά δεν τα στύβω. Προτιμώ να τα μαράνω λίγο στο τηγάνι ή να προσθέσω περισσότερο σιμιγδάλι, βρώμη ή φρυγανιά για τα περιττά υγρά. Το ίδιο κάνω με το σπανάκι, την κίτρινη κολοκύθα ή τα μήλα. Την σόγια την προπαρασκευάζω κανονικά.
Τα τελευταία χρόνια, η ολοένα και αυξανόμενη θαλάσσια κυκλοφορία μεγάλων πλοίων αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες απειλές για τα κητώδη (όπως τα δελφίνια, οι φάλαινες και οι φυσητήρες) καθώς αυξάνει τον κίνδυνο σύγκρουσης και θανάσιμου τραυματισμού, απειλώντας ακόμα και την βιωσιμότητα των πληθυσμών τους. Δεδομένου μάλιστα ότι αρκετές από τις περιοχές υψηλής διέλευσης πλοίων αποτελούν κρίσιμους βιοτόπους αυτών των ειδών, οι συγκρούσεις με πλοία είναι μια από τις κυριότερες ανθρωπογενείς απειλές τους ανά τον κόσμο. Για να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά αυτό το φαινόμενο στην θαλάσσια περιοχή της Ελληνικής Τάφρου (Hellenic Trench), που αποτελεί μόνιμο και μοναδικό ενδιαίτημα ενός απειλούμενου πληθυσμού φυσητήρων, συγκροτήθηκε το διεπιστημονικό Πρόγραμμα Αποφυγής των Συγκρούσεων "SAvE Whales" (System for the Avoidance of ship-strikes with Endangered Whales).
Έτσι, στο Στενό των Κυθήρων σχεδιάζεται να τοποθετηθούν τρεις αισθητήρες (υδρόφωνα) οι οποίοι θα ανιχνεύουν τους χαρακτηριστικούς ήχους (τα "κλικ") των φυσητήρων, θα προσδιορίζουν την θέση τους και, στην συνέχεια, θα αποστέλλεται άμεση προειδοποίηση στα διερχόμενα πλοία, ώστε να αλλάξουν την πορεία τους και να αποφευχθεί πιθανή σύγκρουση. [Fb, Twitter]
Ο επιστημονικός υπεύθυνος του Ινστιτούτου Κητολογικών Ερευνών "Πέλαγος", Αλέξανδρος Φραντζής, μελετάει τους φυσητήρες της Ελληνικής Τάφρου, εδώ και 27 χρόνια. Η ομάδα του παρακολουθεί τους πληθυσμούς και τα άτομα που τους απαρτίζουν, καθώς αυτά ενηλικιώνονται, αποκτούν απογόνους, μετακινούνται, αλλάζουν κοινωνική ομάδα κλπ. "Η σχέση μας μαζί τους είναι προσωπική", λέει. "Μέσα σε αυτά τα 27 χρόνια, γνωρίσαμε περίπου 250 φυσητήρες, πολλοί από τους οποίους έχουν πλέον πεθάνει".
Η παρακολούθηση γίνεται κυρίως με την μεθόδο της φωτο-ταυτοποίησης, η οποία φωτογραφίζει τα ατομικά χαρακτηριστικά των φυσητήρων και τα καταχωρεί σε μια βάση δεδομένων που επιτρέπει την παρακολούθηση, συνθέτοντας ένα φωτογραφικό πορτρέτο του κάθε ζώου που το καθιστά ατομικά αναγνωρίσιμο.
Όλα αυτά τα χρόνια, ο Αλέξανδρος Φραντζής (που έχει χαρακτηριστεί και ως "άγιος των κητωδών") και η ομάδα του έχουν παρατηρήσει και μπορούν να πουν με βεβαιότητα ότι οι φυσητήρες συνεχίζουν τις τελευταίες τρεις δεκαετίες να μετακινούνται νομαδικά κατά μήκος της Ελληνικής Τάφρου, τόσο για τη διατροφή όσο και για την αναπαραγωγή τους. Σε ό,τι δε αφορά στα θηλυκά άτομα, ο βαθμός παραμονής τους στην περιοχή είναι σχεδόν σίγουρα ισόβιος.
Ταυτόχρονα, οι επιστήμονες έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι, στις θάλασσές μας, η μεγαλύτερη απειλή για τους φυσητήρες είναι οι συγκρούσεις με τα μεγάλα διερχόμενα πλοία. Άλλες σημαντικές απειλές είναι ο θόρυβος από τα διερχόμενα πλοία και τις σεισμικές έρευνες ή τις στρατιωτικές ασκήσεις με σόναρ, η κατάποση μακροπλαστικών και η έλλειψη τροφής (λόγω εξόντωσης των θηραμάτων τους -που είναι τα βαθυπελαγικά καλαμάρια- από τις σεισμικές έρευνες).
Το Ινστιτούτο Κητολογικών Μελετών "Πέλαγος" είναι ένας από τους θεμελιώδεις πυλώνες του προγράμματος SAvE Whales. Το πρόγραμμα αυτό, σε συνεργασία με την OceanCare, το Ινστιτούτο Υπολογιστικών Μαθηματικών του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Έρευνας (ΙΤΕ), και το Green Tank (υπό την αιγίδα του υπουργείου Περιβάλλοντος), αποσκοπεί στην αποφυγή των συγκρούσεων φυσητήρων με διερχόμενα πλοία στο Στενό των Κυθήρων, μέσω της ανίχνευσης της παρουσίας τους και της έγκαιρης προειδοποίησης των πλοίων που εισέρχονται στην περιοχή.
"Το σύνολο της Ελληνικής Τάφρου αποτελεί ενδιαίτημα του πληθυσμού των φυσητήρων της Ανατολικής Μεσογείου", εξηγεί ο Αλέξανδρος Φραντζής. "Αυτή η περιοχή μπορεί να τους παρέχει αρκετή τροφή για την επιβίωση και την αναπαραγωγή τους. Αν φύγουν, δεν θα μπορέσουν να τραφούν ικανοποιητικά, και ο πληθυσμός τους θα καταρρεύσει. Και δεν θα εγκαταλείψουν αυτήν την περιοχή,ακόμα και αν κάποιες περιβαλλοντικές συνθήκες επιδεινωθούν, ακόμα κι αν αυτή η επιδείνωση οδηγεί σε υποβάθμιση της υγείας τους (π.χ., ρύπανση, θόρυβος) ή σε απειλή για την ζωή τους (π.χ., συγκρούσεις)".
Το πρόγραμμα SAvE Whales προτείνει άμεσες λύσεις διάσωσης και προστασίας των φυσητήρων. Αξίζει, βεβαίως, να σημειωθεί ότι στη φαρέτρα των επιστημόνων υπάρχουν καλά προηγούμενα, τα οποία βοηθούν στην αναβάθμιση του ήδη υπάρχοντος συστήματος των ακουστικών σταθμών με τα υδρόφωνα. Σύμφωνα με τον Μανόλη Σκαρσουλή από το Ινστιτούτο Υπολογιστικών Μαθηματικών του ΙΤΕ, στο προηγούμενο πιλοτικό πρόγραμμα SAvE Whales (2019-2022) οι επιστήμονες ανέπτυξαν τις μεθόδους ανίχνευσης και εντοπισμού των φυσητήρων, το κέντρο λήψης και ανάλυσης στο Ηράκλειο, και τους ακουστικούς σταθμούς που ποντίστηκαν στο πεδίο (ΝΔ της Κρήτης, ανοιχτά της Σούγιας). Το αποτέλεσμα ήταν η ανάπτυξη ενός πιλοτικού ακουστικού παρατηρητηρίου πραγματικού χρόνου καθώς οι εγκατεστημένοι σταθμοί μετέδιδαν τις καταγραφές τους στο κέντρο ανάλυσης, και τα αποτελέσματα, τόσο της ανίχνευσης όσο και του εντοπισμού, ήταν διαθέσιμα μερικά δευτερόλεπτα μετά τη λήψη.
Το σύστημα αυτό λειτούργησε με επιτυχία (επί τρεις μήνες το καλοκαίρι του 2020, και άλλους τρεις μήνες το καλοκαίρι του 2021), και τα αποτελέσματα επιβεβαιώθηκαν πλήρως από τις επιτόπιες παρατηρήσεις του Ινστιτούτου Κητολογικών Ερευνών Πέλαγος. Οι κώδικες ανίχνευσης και εντοπισμού βασίστηκαν στην μαθηματική μοντελοποίηση της πολύδρομης ακουστικής διάδοσης σε θαλάσσιους κυματοδηγούς.
Το πρόγραμμα SAvE Whales στοχεύει στην τοποθέτηση τουλάχιστον τριών αισθητήρων στο Στενό των Κυθήρων. "Έχουμε ήδη αποδείξει ότι γίνεται", λέει ο Μανόλης Σκαρσουλής. Έτσι, τον περασμένο Ιούλιο, η ομάδα του "Πελάγους" προέβη σε παρατήρηση των φυσητήρων στο Στενό των Κυθήρων, με το ΙΤΕ να έχει ήδη θέσει σε λειτουργία τρεις πιλοτικούς ακουστικούς σταθμούς στα ΝΔ της Κρήτης, και να έχει βυθίσει επί τρεις εβδομάδες αυτοκαταγραφικό ήχου στο Ταίναρο. Όλες αυτές οι δοκιμές, που χαρακτηρίστηκαν επιτυχείς, θα αποτελέσουν βάση εργασίας για την ανάπτυξη, σε πρώτη φάση, τριών νέων σταθμών στο Στενό των Κυθήρων.
Στο πιλοτικό πρόγραμμα SAvE Whales αναπτύχθηκαν από το ΙΤΕ τρεις ενεργειακά αυτόνομοι ακουστικοί σταθμοί με ενσωματωμένο GPS και επεξεργαστή. "Οι αισθητήρες είναι κατά κύριο λόγο υδρόφωνα, και βρίσκονται στους ακουστικούς σταθμούς μακριά από τα ζώα. Η ακουστική ανίχνευση των "κλικ" (των ήχων που εκπέμπουν οι φυσητήρες όταν βρίσκονται σε κατάδυση και που ουσιαστικά υποκαθιστούν την όραση, δεδομένου ότι στα βάθη των 1.000 μέτρων, στα οποία καταδύονται, επικρατεί απόλυτο σκοτάδι) έχει τυπική εμβέλεια περί τα 20 χιλιόμετρα, ενώ ο εντοπισμός των φυσητήρων είναι δυνατός μέχρι τα 8-10 χιλιόμετρα, ανάλογα και με τις συνθήκες θορύβου και ακουστικής διάδοσης, αλλά και τις θέσεις των υδροφώνων", εξηγεί ο Μανόλης Σκαρσουλής, ο οποίος συντόνισε την ανάπτυξη του ακουστικού παρατηρητηρίου.
"Στο πρόγραμμα SAvE Whales αξιοποιούμε αυτούς τους ήχους για την ανίχνευση και τον εντοπισμό των φυσητήρων. Τα συστήματα που αναπτύσσουμε δεν παράγουν ήχο, και είναι μη επεμβατικά, καθώς βασίζονται στην ακρόαση και ανάλυση των ήχων που οι ίδιοι οι φυσητήρες παράγουν, χωρίς να επηρεάζουν ή να ενοχλούν τα ζώα, σε αντίθεση με τις επεμβατικές μεθόδους"*, συμπληρώνει.
Στο πιλοτικό πρόγραμμα SAvE Whales, το καλοκαίρι του 2020 και του 2021 (επί συνολικά έξι μήνες), οι ακουστικοί σταθμοί από τη ΝΔ Κρήτη έστελναν τις καταγραφές τους στο ΙΤΕ για περαιτέρω επεξεργασία και ανάλυση, ανίχνευση και εντοπισμό. Στο προβλεπόμενο σύστημα, στο Στενό των Κυθήρων, ο στόχος είναι να ανιχνεύεται η παρουσία φυσητήρων 365 μέρες τον χρόνο, 24 ώρες τη μέρα, υπό οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες, και να αποστέλλεται έγκαιρη προειδοποίηση στα διερχόμενα πλοία, προτού εισέλθουν στην περιοχή, έτσι ώστε να έχουν τη δυνατότητα (αν και όχι ακόμη τη νομική υποχρέωση) να αναδιαμορφώνουν την πορεία τους, προκειμένου να προστατευτούν τα ζώα.
Σε αυτό το πλαίσιο, τα βασικά δεδομένα που συλλέγονται είναι οι ήχοι που καταγράφουν τα υδρόφωνα. "Για να εντοπίσουμε την παρουσία φυσητήρων αρκεί ένα υδρόφωνο , ενώ για να προσδιορίσουμε τη θέση τους χρειάζονται τουλάχιστον τρία (τοποθετημένα μακριά το ένα από το άλλο), καθώς επίσης και αρκετά πρόσθετα δεδομένα σε συνδυασμό με σύνθετες μεθόδους ανάλυσης", περιγράφει ο Μανόλης Σκαρσουλής.
"Στην περίπτωση αυτή, είναι απαραίτητες οι πληροφορίες για τις ακριβείς θέσεις (μέσω GPS) και τα βάθη των υδροφώνων, καθώς και ο απόλυτος συγχρονισμός των σταθμών σε επίπεδο κλάσματος του χιλιοστού του δευτερολέπτου. Παράλληλα, πρέπει να ληφθεί υπ’ όψιν η κατανομή της θερμοκρασίας στη θάλασσα, που επηρεάζει τη διαδρομή των ηχητικών κυμάτων. Οι μέθοδοι εντοπισμού βασίζονται σε προηγμένα μαθηματικά μοντέλα που έχει αναπτύξει το ΙΤΕ, προσαρμοσμένα στη διάδοση του ήχου στο θαλάσσιο περιβάλλον.Για το επόμενο διάστημα (έως ότου δηλαδή οδηγηθούμε στην πλήρη ανάπτυξη του προγράμματος των ακουστικών σταθμών στο Στενό των Κυθήρων), θα πρέπει να αναζητηθεί η χρυσή τομή ανάμεσα σε δυνατότητες, κόστος, περιπλοκότητα και ευχρηστία - πάντα σε σχέση με τον στόχο, την αποτελεσματική δηλαδή προστασία των φυσητήρων.
Επιπλέον, μεγάλες σχεδιαστικές προκλήσεις για τους μόνιμους ακουστικούς σταθμούς είναι η ενεργειακή τους επάρκεια, η αντοχή και η συνεπής λειτουργία τους σε δυσμενείς καιρικές συνθήκες. Για τον λόγο αυτόν έχει προγραμματιστεί η αναζήτηση κατάλληλης εταιρείας θαλάσσιας τεχνολογίας που θα αναλάβει να αναπτύξει τους ακουστικούς σταθμούς".
Ο Αλέξανδρος Φραντζής μας ανέλυσε τα πιο σημαντικά μέτρα προστασίας, τα οποία, όπως λέει, θα οδηγήσουν στον μετριασμό, στην ελαχιστοποίηση και ιδανικά στον μηδενισμό των συγκρούσεων με πλοία. "Το πρώτο και πιο σημαντικό μέτρο ελπίζουμε να περιλαμβάνεται σε όσα πρόκειται σύντομα να εξαγγελθούν σχετικά με την εφαρμογή του Θαλάσσιου Πάρκου Ιονίου, που στοχεύει ειδικά στην προστασία των φυσητήρων και των άλλων ειδών κητωδών. Εάν εφαρμοστεί στο Θαλάσσιο Πάρκο Ιονίου, θα υπολείπεται να επεκταθεί και στα δυτικά και νότια της Κρήτης.Στο Στενό των Κυθήρων, σχεδιάζεται να εφαρμοστεί το πρωτοποριακό σύστημα SAvE Whales ειδοποίησης των πλοίων, ώστε να μειώνουν την ταχύτητά τους στους 10 κόμβους όταν θα ανιχνεύεται η παρουσία φυσητήρων στην περιοχή. Για το μέτρο αυτό, ήδη συνεργαζόμαστε με τις ελληνικές Αρχές, που το έχουν υιοθετήσει και θα χρηματοδοτήσουν τα στάδια τελικής εφαρμογής. Τέλος απαιτείται παύση των σεισμικών ερευνών και απαγόρευση των ασκήσεων με χρήση στρατιωτικού σόναρ".
Τα μέτρα αυτά, σύμφωνα με τους συνομιλητές μας, οδηγούν αυτόματα σε μια περιοχή θαλάσσιου διαδρόμου χαμηλού θορύβου κατά μήκος της Ελληνικής Τάφρου, "αν και θα έπρεπε να μετακινηθούν τα πλοία σε λίγο μεγαλύτερη απόσταση από τις ακτές για να είναι απόλυτα ικανοποιητική", λέει ο Αλέξανδρος Φραντζής. "Ωστόσο", συμπληρώνει ο ίδιος, "ακόμα και με μια μετακίνηση στα 10 ναυτικά μίλια πιο έξω, ο θόρυβος θα μειωθεί σε μεγάλο βαθμό".
Όπως συμπληρώνει ο Μανόλης Σκαρσουλής, "ασφαλώς, ο θόρυβος της ναυσιπλοΐας είναι χαμηλόσυχνος (σε συχνότητες χαμηλότερες από 500 Hz) και ως εκ τούτου διαδίδεται σε μεγάλες αποστάσεις. Η απομάκρυνση μιας γραμμής ναυσιπλοΐας κατά μερικά μίλια δεν θα αλλάξει σημαντικά το επίπεδο του θορύβου βάθους (background noise), αλλά θα μειώσει τον θόρυβο από μεμονωμένα πλοία που διασχίζουν την περιοχή ενδιαφέροντος".
Παράλληλα με όλα αυτά, όπως λέει ο Αλέξανδρος Φραντζής,μια διεθνής συμμαχία που έχει δημιουργηθεί από το Ινστιτούτο Κητολογικών Ερευνών Πέλαγος, την OceanCare (Ελβετία), το International Fund for Animal Welfare και το WWF Ελλάς, έχει καταφέρει να πείσει, πολύ μεγάλες διεθνείς ναυτιλιακές εταιρείες (όπως η MSC, η μεγαλύτερη παγκοσμίως σε containers), καθώς επίσης και μεσογειακές και ελληνικές, να εφαρμόζουν την αποφυγή του κρίσιμου ενδιαιτήματος για τους φυσητήρες εθελοντικά εδώ και μερικά χρόνια. Παρά ταύτα, αυτό που γίνεται εθελοντικά σήμερα από κάποιες εταιρείες (διότι το κόστος είναι αμελητέο) πρέπει να γίνει θεσμικά υποχρεωτικό με κανόνες της ελληνικής πολιτείας.
Μέχρι στιγμής, έχουν ήδη διεξαχθεί, τόσο από το ΙΤΕ όσο και από το Ινστιτούτο "Πέλαγος", κάποιες προκαταρκτικές μετρήσεις στην περιοχή του Στενού των Κυθήρων, ωστόσο κάθε περιοχή έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες, και θέτει τους δικούς της περιορισμούς που θα πρέπει να μελετηθούν προσεκτικά.
Όπως πληροφορούμαστε από την επικεφαλής του Τμήματος Θαλασσίων Υδάτων και Ακτών Κολύμβησης του ΥΠΕΝ,Κατερίνα Στυλογιάννη, έχει ήδη συσταθεί επιτροπή παρακολούθησης του προγράμματος, η οποία αποτελείται από την ίδια (ως εκπρόσωπο του υπουργείου) και από εκπροσώπους του ΟΦΥΠΕΚΑ, του GreenTank, της OceanCare, του "Πελάγους" και του ΙΤΕ. "Επιτελικός ρόλος της επιτροπής είναι ο ορισμός του μάνατζερ που θα αναλάβει την ευθύνη του συντονισμού και της κατανομής της χρηματοδότησης (σ.σ. εξετάζεται αν θα είναι από τον ΟΦΥΠΕΚΑ, το Πράσινο Ταμείο ή το ΕΣΠΑ), ενώ τα υπόλοιπα μέλη της επιτροπής επιφορτίζονται με την έγκριση των εισηγήσεων και των προϋπολογισμών", λέει η Κατερίνα Στυλογιάννη.
Σε κάθε περίπτωση, όπως φαίνεται, θα χρειαστεί η παρέμβαση της επιτροπής και για την επικοινωνία με τον τομέα της ναυτιλίας, έτσι ώστε όλο και περισσότερες πλοιοκτήτριες εταιρείες να συμμετάσχουν στο πρόγραμμα και να αναδρομολογούν την πορεία τους σε περίπτωση εντοπισμού φυσητήρων από τους επιστήμονες. Όπως καταλαβαίνουμε λοιπόν, σε κάθε πλοίο που αποφεύγει μια σύγκρουση αντιστοιχεί μια ζωή που σώζεται. Και κάθε μέτρο προστασίας αποτελεί ένα βήμα για τη σωτηρία των φυσητήρων σε όλο το μήκος της Ελληνικής Τάφρου.
"Οι φυσητήρες έχουν τον μεγαλύτερο εγκέφαλο που υπήρξε ποτέ στη γη. Βρίσκονται σε αυτόν τον πλανήτη για περίπου 20 εκατομμύρια χρόνια περισσότερα από εμάς, και παρόλα αυτά, κατάφεραν να επιβιώσουν όλο αυτό το διάστημα χωρίς να βλάπτουν το περιβάλλον τους. Θα ήταν κρίμα για ένα πιο πρόσφατο είδος, όπως είναι ο άνθρωπος, που θεωρεί πως είναι και το εξυπνότερο, να τους εμποδίσει να διατηρήσουν τη ζωή και τον πολιτισμό τους ειρηνικά...", λέει ο Αλέξανδρος Φραντζής
*Όπως λέει ο Αλέξανδρος Φραντζής "η τοποθέτηση αισθητήρων με πομπούς στο σώμα των κητωδών είναι επεμβατική και βλαπτική μέθοδος για τα ζώα, και θα πρέπει να απαγορευθεί στην Ελλάδα, με κάποιες πολύ συγκεκριμένες εξαιρέσεις. Υπάρχουν αισθητήρες που τοποθετούνται είτε με βεντούζες, που μένουν κολλημένες για λίγες ώρες ή ελάχιστες ημέρες, είτε με καμάκια που διεισδύουν στο σώμα των κητωδών (αρκετά εκατοστά) και διατηρούνται για διαστήματα μηνών. Αυτή η δεύτερη κατηγορία είναι απαράδεκτη μέθοδος για τους φυσητήρες και τα κητώδη γενικότερα. Εκτός από τον τρόμοπου προκαλούν, έχουμε και πόνο, και επιπλέον έχουν υπάρξει περιστατικά θανάτου, λόγω μόλυνσης της πληγής που οδήγησε σε πλήρη κατάρρευση του οργανισμού τους".
Ο Αλέξανδρος Φραντζής διευκρινίζει ακόμα ότι, για τον ίδιο και τους συνεργάτες του, θα ήταν αδιανόητονα τρομάξουν, να πληγώσουν ή προκαλέσουν πόνο σε οποιαδήποτε κητώδες, με πρόσχημα μια επιστημονική μελέτη. "Ο μόνος λόγος που θα δεχόμασταν κάτι τέτοιο θα ήταν αν δεν μπορούσε να γίνει απολύτως τίποτε άλλο για τη σωτηρία τους, και η ενόχληση και ο πόνος ενός πολύ μικρού αριθμού ατόμων οδηγούσαν τελικά (μέσω επιστημονικών αποτελεσμάτων) στην ουσιαστική προστασία και σωτηρία του πληθυσμού τους", συμπληρώνει, απευθύνοντας έκκληση να μη χρησιμοποιούνται αισθητήρες πάνω σε κητώδη στις ελληνικές θάλασσες, "τουλάχιστον όχι αυτοί που μπαίνουν με υποδόρια καμάκια". [Βλ. Τεχνικές παρακολούθησης]
The closure of Marineland puts an end to a story that began when Count Roland de La Poype - a hero of the second world war - opened the park (1970) dedicated to marine fauna based on what he had seen in the US.
Marineland in Antibes, France is set to close this month. While the closure of a marine-park one step in the right direction, it also illustrates the urgent need for cetacean retirement sanctuaries. MarinelandAntibes currently houses 2 orcas- 23-year-old Wikie and her 11-year-old son Keijo- as well as 12 bottlenose dolphins.
A French news outlet reported: "The Minister of Ecology, Agnès Pannier-Runacher, announces that she is refusing the transfer of the last two orcas from the water park (Marineland d’Antibes) to Japan. Marineland had made this request to anticipate the French law which prohibits the detention of cetaceans by December 31, 2026. The (animal welfare) associations want them transferred to a marine sanctuary, but according to our information, a park in Spain could ultimately accommodate them".
There is only one park in Spain with captive orcas- Loro Parque. If such a transfer were to occur, little changes for the animals. They would be moved from one circus-like stadium to another. As more places around the world move to ban/phase out cetacean captivity, the need for dolphin and whale sanctuaries* becomes increasingly critical.
Reacting to the closure, Sanne Kuijpers, Programme Manager at World Animal Protection, highlighted the urgency of ensuring the animals’ future welfare: "World Animal Protection welcomes the closure of Marineland, Antibes, France by January 2025, but is concerned about the future welfare of the animals currently held at the facility... Wikie and Keijo, both born at Marineland, have become the focus of global attention. Recent rumours that the orcas might be sold to an aquarium in Japan were dismissed following a court ruling. While French authorities have expressed a preference for relocating them to the Whale Sanctuary Project’s seaside sanctuary in Nova Scotia, Canada, this solution is not without complications".
The Whale Sanctuary Project, currently under development, has openly expressed willingness to accept Wikie and Keijo. However, as Kuijpers emphasised, professional health assessments are critical before any transfer can take place... Another option is Loro Parque in Tenerife, Spain, where they would likely be kept in a concrete tank and routinely bred and forced to perform in circus-style shows. This venue has space following the recent death of one of its orcas, Keto. However, this would mean captivity for the rest of the orcas' lives.
The closure of Marineland Antibes highlights the urgent need for countries worldwide to ban the breeding and capture of cetaceans. Kuijpers called on governments to take action to prevent the continuation of this cycle: "It is vital that all countries that have captive orca and dolphin facilities implement policies that restrict their breeding and capture, to prevent venues exacerbating the problem by holding more animals captive in order to turn a profit. We need to make this the last generation of dolphins suffering in captivity"**.
France’s legislation provides a roadmap for progress, but Kuijpers stressed the need for further global action: "We also call on countries such as Greece, Canada and France to the development of seaside sanctuaries for dolphins and orcas. This will enable adequate care for animals who need it, as more and more dolphinaria will be closing their doors in the future".***
Sources:
Dolphin Project at https://www.facebook.com/photo?fbid=995090272657819
**Ο κόσμος δεν αλλάζει από την μια μέρα στην άλλη. Εν προκειμένω, στην Γαλλία, η απαγόρευση θεσμοθετήθηκε έμμεσα και εφαρμόζεται σταδιακά. Για την ιστορία που προηγήθηκε, βλ. Fb at https://www.facebook.com/story.php?story_fbid=3695288263849438&id=221309034580729 [Αύγουστος 2020]
Σύμφωνα με τον πατέρα της αναπτυξιακής ψυχολογίας, Ζαν Πιαζέ, όταν ένα παιδί έρχεται αντιμέτωπο με πληροφορίες που δεν ταιριάζουν στα προηγούμενα "σχέδια" λειτουργίας του μυαλού του, βιώνει γνωστική ανισορροπία/ασυμφωνία. Προκειμένου να αποκαταστήσει αυτήν την ασυμφωνία, το παιδί μπορεί: να αγνοήσει τις τελευταίες πληροφορίες, να τις τροποποιήσει για να τις εντάξει στο προϋπάρχον σχήμα, ή να τις προσαρμόσει -τροποποιώντας το αρχικό σχήμα σε κάτι διαφορετικό.
Έστω, για παράδειγμα, ότι ένα τρίχρονο αγόρι που έχει μεγαλώσει σε μια φάρμα και έχει συνηθίσει να βλέπει άλογα, πηγαίνει στο ζωολογικό κήπο και βλέπει για πρώτη φορά έναν ελέφαντα. Επειδή στο μυαλό του δεν έχει "σχέδιο" για τους ελέφαντες, ερμηνεύει τον ελέφαντα ως άλογο, μέχρι να το διορθώσει η μητέρα του.Οι νέες πληροφορίες που λαμβάνει το φέρνουν σε κατάσταση ανισορροπίας/ασυμφωνίας. Τώρα πρέπει να κάνει ένα από τα τρία εξής πράγματα: να αγνοήσει τον ελέφαντα, να διαστρεβλώσει τα καθοριστικά χαρακτηριστικά του (έτσι ώστε να τα προσαρμόσει σε αυτά που ξέρει και να τον αφομοιώσει ως άλογο) ή να τροποποιήσει το προϋπάρχον σχήμα για να συμπεριλάβει νέες πληροφορίες στις γνώσεις του για τα ζώα.
Αν βάλουμε στη θέση του ελέφαντα τις πανανθρώπινες αξίες όπως η Ελευθερία, η Δημοκρατία, η Κοινωνική Δικαιοσύνη ή η Αγάπη, μπορούμε μάλλον να καταλάβουμε καλύτερα τι συμβαίνει στις κοινωνίες μας.
Τα πρώιμα σχήματα που αναπτύσσονται με βάση της πρωταρχικές εμπειρίες μας (κυρίως από το οικογενειακό και το εκπαιδευτικό μας περιβάλλον) είναι συχνά συγκεχυμένα, καθώς τα παιδιά δέχονται αλληλοσυγκρουόμενες πληροφορίες -ενώ παράλληλα υφίστανται και έναν βομβαρδισμό ασύνδετων πληροφοριών από το διαδίκτυο, τις οποίες δεν μπορούν ούτε καν να επεξεργαστούν.
Ας φανταστούμε, για παράδειγμα, ένα παιδί που προσπαθεί να χωρέσει στο μυαλό του το γεγονός ότι ο πατέρας του κακοποιεί την μητέρα (την οποία εκείνο υπεραγαπά) ή ότι η μητέρα του δεν εκτιμά τον πατέρα (τον οποίο εκείνο θαυμάζει). Η ασυμφωνία αυτή μπορεί να γίνει εξαιρετικά επώδυνη (όπως και κάθε άλλη πληροφορία που απειλεί τις ενυπάρχουσες ισορροπίες).
Ας φανταστούμε επίσης ένα παιδί που η νευροβιολογική του ανάγκη για παιχνίδι και ανεμελιά καλείται να περιοριστεί από τον ορισμό του "άλλου" ως αντίπαλου/ανταγωνιστή, δηλαδή ως απειλή. Πως μπορεί κανείς να συνταιριάξει την ιδέα της ανεμελιάς του με την απειλή;
Το παιδί μπορεί να αγνοήσει τις τελευταίες πληροφορίες (να αρνηθεί δηλαδή ότι ο πατέρας κακοποιεί την μητέρα), να ορίσει την αγάπη ως επώδυνη σύγκρουση, και την ανεμελιά του παιχνιδιού ως επικίνδυνη απειλή, ήνα συμπεριλάβει στο αρχικό "σχέδιο" τις νέες πληροφορίες, αλλάζοντας (περισσότερο ή λιγότερο) τις γνώσεις του. Το τελευταίο είναι πολύ δύσκολο (έως και αδύνατο μερικές φορές), γιατί εδώ δεν υπάρχει κάποιος να διορθώσει το παιδί όπως στην περίπτωση με τον ελέφαντα.
Οι δύο βασικοί μηχανισμοί αντιμετώπισης κάθε γνωστικής σύγκρουσης/ασυμφωνίας, (αυτοί δηλαδή της αγνόησης ή/και της διαστρέβλωσης των νέων πληροφοριών) γίνονται από προεπιλογή (by default). Ο αντιληπτικός/αξιολογικός μηχανισμός της νοητικής λειτουργίας των ανθρώπων είναι "προγραμματισμένος" όπως το λειτουργικό σύστημα ενός σύγχρονου υπολογιστή, και αυτό είναι κάτι που το κυρίαρχο σύστημα γνωρίζει πολύ καλά, γιατί εκείνο είναι που εγκατέστησε τα "προγράμματα", μέσα από το ισχύον οικογενειακό και εκπαιδευτικό πλαίσιο.
Έτσι λοιπόν, οι άνθρωποι είτε επιλέγουν να αγνοούν την κοινωνική ή/και ατομική τους πραγματικότητα, ή ενδίδουν και γίνονται ευάλωτοι στην εξαπάτηση και στη χειραγώγηση των κυρίαρχων μηχανισμών, επιλέγοντας να την διαστρεβλώσουν -καθώς αυτοί είναι οι προγραμματισμένοι τρόποι με τους οποίους έμαθαν να ανακουφίζουν την εσωτερική τους ασυμφωνία, από τότε που ήταν παιδιά. Και κάπως έτσι, ο ελέφαντας μπορεί να γίνει άλογο, η ολιγαρχία δημοκρατία, ο πόλεμος ειρήνη, και η ενδοοικογενειακή βία αγάπη. Γιατί, από τους τρεις μηχανισμούς αντιμετώπισης της κάθε ασυμφωνίας (άρνηση, διαστρέβλωση και αναθεώρηση), ο τελευταίος είναι πάντοτε πολύ πιο δύσκολος, και οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν συνηθίσει να προβάλλουν αντίσταση στις δυσκολίες.
Different narcissists have different attitudes towards animals. At least on the surface. Some appear loving. Some indifferent. And some downright cruel. But what unites all narcissists is they don’t emotionally care about pets, any more than they emotionally care about people. And if they do appear to care, they’re faking it. There’s many reasons why some narcissists fake loving animals, which I’ll explore in this article. I’ll also look at what narcissists gain from their apparent differing attitudes towards their pets.
Narcissists like to create a façade that shows them as honest and decent people. Ultimately they want to be admired and given attention. And most realise they can’t achieve this by being narcissistic all the time. Being an "animal lover" is part of some narcissists’ tool boxes to make them appear empathic, loving, and kind. And helps them reel in unsuspecting victims. Narcissists know they must sometimes act "nice" to receive the attention and adulation they crave. Narcissists don’t care for animals. They only care for what they do for them. And may neglect them when no one is watching. In front of people they want impress, narcissists show their supposed caring side. And gain a welcomed boost to their façade. For some narcissists, façade management is EVERYTHING. And they’ll go to extraordinary lengths to boost it.
Some narcissists make BIG shows of love for their pet. Spending time with them. Grooming and caring for them. And showing them more affection than they do their human companions. In this case, it’s likely the narcissist is triangulating with their pet. They’re showing that the animal is more important than you. It’s a subtle way of devaluing you, and putting you in your place – well beneath them. Telling you that you’re so lowly, even an animal outranks you. Of course they won’t admit this if you ask. They’re more likely to act flabbergasted, exclaiming, "Can’t I even care for my pet?" And probably accuse you of being jealous. But really you gave them the reaction they wanted. They’re happy they can put you down indirectly by caring for their pet. And have a button to push whenever they want to put you down, or gain a reaction.
Some narcissists are aware of animals magnetic powers when it comes to impressing objects of their desires. And may use them as pick up tools. The narcissist may frequent parks with their pet, looking for suitable victims. Once a target has been locked on, they move in. Pets are great ice breakers for starting conversations. A popular tactic is to seductively pet their crushes dog, commenting on how beautiful it is. Using metaphors to indirectly compliment the owner. If a narcissist is particularly enamoured, they may visit the park at the same time, hoping to "accidentally" bump into them again. So if your narcissist partner disappears at regular times with their dog, then they could be up to something!
As you’re probably aware, narcissists are transactional with their relationships. They only want useful people around them. And that also applies to animals. Façade is one use I’ve already touched on. The animal may also be useful in other ways. It may be a cat that kills mice. Or a working animal if they own a farm or land. They may even keep chickens to provide them with the finest eggs. Fit for the royalty they believe they are.Narcissists don’t make room for things that aren’t useful in some way. They’re not interested in giving love. They only want to take.
Narcissists with borderline traits seem to enjoy keeping animals as a means of control. They can legally lock them in cages. Safe in the knowledge the animal is waiting for their return. This is reassuring because they often live in fear of people abandoning them. And since they can’t legally lock people up, this is the next best thing. Some narcissists love faithful companions following them around. And love the obedience of animals such as dogs. They’re not usually enamoured by more independent animals, such as cats.
Dogs are perfect for narcissists. They give unlimited attention, any time of the day. Love their owners unconditionally, no matter how they’re treated. And are obedient and subservient to the narcissists commands. Dogs are always pleased to see their owners. Which makes them feel important. And they demand little in return. Dogs may also be used as status symbols for narcissists. Because they see them as extensions of themselves. So depending on how they want to be portrayed, they may choose a dog that’s big and powerful, elegant, or expensive.
On the flip side, narcissists rarely like cats. Cats are more aloof and independent than dogs. And will happily ignore the narcissist if they’re not in the mood.This challenges the narcissists delusions of superiority. If they can’t get a lowly cat to do as it’s told, what does it say about them? As with people, narcissists want animals to control and meet THEIR needs. They’re not interested in honouring their preferences or giving them love. It’s ALL about what the narcissist wants.
Some narcissists have no time for animals. They’re not interested in petting or even looking at them. These narcissists are unashamedly indifferent. They feel that animals are no use to them. So why waste their energy? In their mind, animals are so far beneath them that they don’t warrant their attention. And they don’t want to compromise their higher status by associating with them.
More Machiavellian narcissists may be cruel to animals. Particularly when they’re younger. A friend of mine once had a game called "operation last supper". This is where he threw bread on his shed roof to feed the birds. What a lovely gesture. Then proceeded to shoot them with his air rifle. The narcissists lack of emotional empathy extends to animals. So they don’t feel their pain. And don’t lie awake at night feeling guilty for the suffering they’ve caused. This makes it easier for them to mistreat animals.
As with people, narcissists consider animals commodities to be used. Animals can make a narcissist look good, feel good, and provide many other benefits. Narcissists don’t have emotional empathy for animals, although some fake it well. Particularly when it’s in their best interests. If a narcissist is nice to animals, question their motives. Are they trying to get to you through them? Bolster their façade? Or impress someone for some reason? If your narcissist partner is desperate to walk their dog at a particular time, they could be using it as a pick up tool. And may be hoping to bump into someone specific. See how they react if you offer to go with them! As with people, narcissists are only interested when there’s something to gain. And as soon as animals usefulness expires, they’re happy to throw them on the scrapheap. Surplus to requirements.
