(Updated 26-02-21)
Σκηνές αστυνομικής βίας εκτυλίχθηκαν, την περασμένη Δευτέρα, 22 Φεβρουαρίου, έξω από το κτίριο της Διοίκησης της Πρυτανείας του ΑΠΘ, κατά την προσαγωγή φοιτητών που διαδήλωναν με αίτημα να μην εφαρμοστεί ο νόμος 4777/21* για την τριτοβάθμια εκπαίδευση.
«Ντροπή, ντροπή, ντροπή, ντροπή», έγραψε με κιμωλία στην άσφαλτο που οδηγεί στην πρυτανεία του ΑΠΘ, ο καθηγητής Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του ΑΠΘ, Τριαντάφυλλος Τρανός (fb) για τις χθεσινές εικόνες στον εξωτερικό χώρο του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. «Συνάδελφοί μου υπογράφουν ένα κείμενο που κατηγορούν τους φοιτητές ως περιθωριακές ομάδες. Εγώ έχω να πω ότι το Πανεπιστήμιο είναι το σπίτι των φοιτητών», δηλώνει. (VIDEO)
"Έγραψα ντροπή με την κιμωλία γιατί αυτό αισθάνθηκα βλέποντας τα παιδιά μας να σέρνονται σαν σακιά. Ντροπή για τις πράξεις του Πρυτανικού Συμβουλίου και το ντροπιαστικό κείμενο των Πρυτανικών αρχών που λέει για περιθωριακές ομάδες, ενώ ήταν φοιτητές μας τα παιδιά που συμμετείχαν στη κατάληψη", λέει την άλλη μέρα ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ και την Ευγενία Λουπάκη.
Ντροπή, οργή και θλίψη προκαλεί το γεγονός της βίαιης επέμβασης της αστυνομίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, σύμφωνα και με την περιγραφή του αναπληρωτή καθηγητή Φιλοσοφίας στο τμήμα Πολιτικών Επιστημών και πρόεδρο του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών του Α.Π.Θ, Άρη Στυλιανού (ηχητικό 1). Ο Άρης Στυλιανού βρισκόταν στο σημείο την ώρα που οι αστυνομικές δυνάμεις εισέβαλαν στον χώρο του Πανεπιστημίου για να καταστείλουν την φοιτητική διαμαρτυρία, δέρνοντας και συλλαμβάνοντας φοιτητές και φοιτήτριες. Μια εικόνα που το Πανεπιστήμιο είχε να δει από το 1973, την εποχή του Ευάγγελου Σδράκα που ονομάστηκε "Πρύτανης των ΜΑΤ". "Έχω ζήσει περίπου 30 χρόνια στο Πανεπιστήμιο και πρώτη φορά ντράπηκα τόσο πολύ", δήλωσε και στο thepressproject.gr.
Τα όσα διαδραματίστηκαν στο ΑΠΘ περιγράφει επίσης, από τη σκοπιά του, ο φοιτητής Στέργιος Γρηγορίου (ηχητικό 2), ενώ μεταδιδακτορικοί ερευνητές και διδάσκοντες των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων της χώρας προχωρούν σε συλλογή υπογραφών, καταδικάζοντας "την ένταση του αυταρχισμού και της αστυνομοκρατίας στα πανεπιστήμια" και απαιτώντας "την άμεση απελευθέρωση όλων των συλληφθέντων φοιτητών/τριών". "Τέτοια γεγονότα δείχνουν το πραγματικό πρόσωπο της κυβέρνησης, αλλά και τους ευρύτερους στόχους και επιδιώξεις του αντιδραστικού νόμου Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη", επισημαίνουν. Αντίθεση στο νομοσχέδιο και στήριξη στα αιτήματα των φοιτητών εκφράζει σε ανακοίνωσή του και ο Σύλλογος των Εργαζομένων στο ΑΠΘ.
"Ξέρετε, κατάγομαι από την ταπεινή αλλά περήφανη Κρήτη κι όταν πάτησα πρώτη φορά μέσα στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο για να διδάξω ως καθηγήτρια, ήμουν βαθιά συγκινημένη και χαρούμενη, ένιωθα ότι πετάω κυριολεκτικά, γιατί βρισκόμουν μέσα σε τούτο τον χώρο τον γεμάτο ιστορία και ζωή. Χθες, όμως, άρχισαν να τρέχουν τα μάτια μου, έκλαιγα, όχι από τα δακρυγόνα, αλλά γιατί είδα τον στρατό των ένστολων που είχαν γεμίσει τον χώρο και δεν αναγνώριζα καθόλου το σπίτι μας, δεν αναγνώριζα τα κτίρια, τα γρασίδια... Μου δίνουν χαρά οι παλιοί μου και οι σημερινοί φοιτητές που μου τηλεφωνούν ή μου γράφουν, χαίρομαι μόνο γιατί όλο τούτο λειτουργεί ως παράδειγμα... να μην κατεβάζουμε ποτέ και για κανένα λόγο τον πήχη, και να διδάσκουμε επιπλέον, όσο μπορούμε, με το ήθος μας. Μακάρι να μην είχαμε ζήσει όσα έγιναν προχθές, να μη χρειαζόταν να μπω κι εγώ στο "κάδρο", να μην είχα τούτη τη δημοσιότητα, διότι με ξεπερνά, διότι ο βεντετισμός κάνει κακό και στο θέατρο, πόσο μάλιστα στους ανθρώπους του Πανεπιστημίου. Γιατί όλα αυτά δεν έπρεπε να είχαν συμβεί, δεν έπρεπε με τίποτα ένας φοιτητής να είναι στο χώμα, να τον χτυπούν και να πρέπει να σπεύσει μια καθηγήτρια να τον προστατεύσει. Ηταν φριχτές, ήταν εφιαλτικές οι στιγμές. Οι πρυτάνεις δυστυχώς δεν έκαναν τη δουλειά τους, δεν προστάτεψαν το σπίτι τους. Δεν θέλουμε να γεμίζουμε πόνο και οργή όταν μπαίνουμε στο σπίτι μας, στο Πανεπιστήμιο. Θέλουμε να μοιράζουμε τα πνευματικά αγαθά, να προωθούμε την έρευνα και τη σκέψη, οπότε θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να μην έχουμε τα Πανεπιστήμιά μας σε αυτή τη μορφή που θέλουν να επιβάλουν, γι’ αυτό και είμαστε δίπλα στους φοιτητές μας που τους έχουμε χάσει έναν και πλέον χρόνο τώρα λόγω της πανδημίας. Θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να μην έχουμε το Πανεπιστήμιο σε τούτη την κατάσταση, θα αγωνιστούμε για να καταργηθεί αυτός ο νόμος, να μην εφαρμοστεί ποτέ", δηλώνει στην Εφημερίδα των Συντακτών η αναπληρώτρια καθηγήτρια Θεατρολογίας στο Τμήμα Θεάτρου του ΑΠΘ, Κωνσταντίνα Ριτσάτου*, που προσπάθησε να προστατέψει με το σώμα της τον πεσμένο στο έδαφος φοιτητή.
*Υπήρχε, άραγε, τόσο φλέγουσα ανάγκη να περάσει ένα νομοσχέδιο με τόσους θιγόμενους, σε μία συγκυρία τόσο μειωμένων κοινωνικών αντανακλαστικών; Με το νόμο Κεραμέως επιχειρείται η εμπέδωση ενός δόγματος Τάξης και Ασφάλειας, η οποία, σε συνδυασμό με την όποια υποβάθμιση δημόσιου Πανεπιστημίου/ανάδειξη ιδιωτικών "ευκαιριών", πετυχαίνει μία σημαντική νίκη αυτής της νέας, "συμφέρουσας" κανονικότητας, που έρχεται με φόρα από το παρελθόν, σε ένα τομέα υψηλού συμβολισμού: το Πανεπιστήμιο... Η επίκληση του κράτους δικαίου, με αναφορές εντέχνως ασαφείς σε "ομάδες που χρησιμοποιούν τη βία", ουσιαστικά ανοίγει το δρόμο στη δυνατότητα μελλοντικής καταστολής κάθε οργανωμένης αντίδρασης η οποία δε συμφωνεί με τα στενά πλαίσια "συντεταγμένου διαλόγου"... Δεν ήταν μόνο η βία, που από κάθε άποψη ήταν αχρείαστα περιττή. Ήταν το φρικώδες θέαμα του πάνοπλου κράτους, σε ένα άδειο από εκπαιδευτική δραστηριότητα Πανεπιστήμιο, να επιβάλει την Τάξη πάνω στο ξεγυμνωμένο σώμα του φοιτητή. Δεν ήταν η επιβολή του νόμου το ζητούμενο, αλλά η επιβολή της κυριαρχίας, σε έναν χώρο που η κυριαρχία (θα έπρεπε να) είναι ξένη λέξη. Και για να επιβληθεί κυριαρχία, απαιτείται ολοκληρωτική επικράτηση. Δυστοπία; Μάλλον ναι. Διότι, όσοι επιχαίρουν με την εικόνα μιας πάνοπλης δημοκρατίας, οφείλουν να σκεφτούν πως μία ολοκληρωτική επικράτηση του κράτους στο Πανεπιστήμιο απέχει ελάχιστα από την καθολική επικράτηση ενός νέου ολοκληρωτισμού, μέσα στον οποίο το Πανεπιστήμιο, η Δημοκρατία και η Ελευθερία Σκέψης, δεν έχουν, σαφώς, καμία τύχη και καμία προοπτική. (από επιστολή φοιτητή στο 2020mag)
"Το πρόβλημα των Πανεπιστημίων είναι η υποχρηματοδότηση και η υποστελέχωση. Κάθε ακαδημαϊκό έτος ξεκινάει με ελλειμματικό προϋπολογισμό, όταν μόνο τα λειτουργικά έξοδα καλύπτουν το 70% της χρηματοδότησης. Η παρουσία της Αστυνομίας δεν συνάδει με την ακαδημαϊκή λειτουργία και τους κανόνες των Πανεπιστημίων αλλά και την κεκτημένη ελεύθερη διακίνηση προσώπων και ιδεών, όπως τα γνωρίζουμε από το 1974 και μετά", σχολιάζει ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, Τριαντάφυλλος Αλμπάνης, στην Εφημερίδα των Συντακτών. "Το 2012 κουρεύτηκαν 120 εκατομμύρια ευρώ από τα αποθεματικά των πανεπιστημίων, το μαξιλαράκι πάνω στο οποίο διεξαγόταν η έρευνα", δηλώνει ο μεταδιδακτορικός υπότροφος στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, Γιάννης Κοζάντσας στο ραδιόφωνο του tvxs, με αφορμή τα τελευταία γεγονότα, ενώ μεταδιδακτορικοί ερευνητές και διδάσκοντες προχωρούν σε συλλογή υπογραφών ενάντια στην αστυνομική βία στα πανεπιστήμια. "Είναι πλέον ξεκάθαρο πως η κυβέρνηση προσπαθεί να επιβάλει 'σιωπητήριο', εντείνοντας την κρατική καταστολή απέναντι σε όσους και όσες αντιδρούν στις πολιτικές που υποβαθμίζουν περαιτέρω το δημόσιο πανεπιστήμιο", τονίζουν στο κείμενό τους.
Με πληροφορίες από news247.gr, thesstoday.gr, protothema.gr, liberal.gr, gazzetta.gr, twitter, alfavita.gr, in.gr, Ιωάννα Κουκά*, 3pointmagazine, ραδιοφωνικές εκπομπές (1 , 2, 3), thepressproject.gr, vasanismos-prosachthenta, efsyn.gr, avgi.gr/koinonia, avgi.gr, tvxs.gr, 2020mag.gr
**onassis.org -- artinews.gr
