Ετικέτες

Σάββατο 30 Ιανουαρίου 2021

Εμβόλια και φαρμακευτική πολιτική στην Ευρωπαϊκή Ένωση


Σύντομη συνομιλία του Γιάννη Ανδρουλιδάκη με τον επίκουρο καθηγητή στο Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο, Γιώργο Παπανικολάου (που συμμετείχε και στην δημόσια συζήτηση "Εμβόλια χωρίς πατέντες για όλους"*, η οποία πραγματοποιήθηκε στις 20 Ιανουαρίου 2021, με πρωτοβουλία του Δικτύου για την Καθολική Κάλυψη και την Υπεράσπιση της Δημόσιας Περίθαλψης), στην εκπομπή "Η πρηνής θέση του σκοπευτή", στις 29-01-21, ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ.

 

 

Η ευρεσιτεχνία είναι ένα δικαίωμα που ανταμείβει την εργασία του εφευρέτη. Πρέπει όμως να αρθούν κάποιοι περιορισμοί. Η παρέμβαση Αλέξη Τσίπρα στο Politico** δεν αμφισβητεί το θεσμικό πλαίσιο που αφορά τις πατέντες, ωστόσο τα νομικά εργαλεία που διαθέτουμε είναι περισσότερο περιορισμένα από όσο θα έπρεπε, κι' αυτό μπορεί να εγείρει κάποια ζητήματα κοινωνικής δικαιοσύνης. Η Δύση έχει διαθέσει περίπου 20 δισεκατομμύρια για την έρευνα και τις προαγορές των εμβολίων, περίπου το 70% των δαπανών που χρειάστηκαν για την παρασκευή τους, τα δικαιώματα όμως ανήκουν αποκλειστικά στις εταιρείες, σε βαθμό δυσανάλογο με την δική τους συνεισφορά. Και ο προσανατολισμός της έρευνας ανήκει επίσης αποκλειστικά στις εταιρείες.

Στα πανεπιστήμια σήμερα, υπάρχει ένας προσανατολισμός προς την κατεύθυνση της Ανοικτής Επιστήμης (Open Science) και αυτό είναι εξαιρετικά θετικό. Η παγκόσμια ζύμωση ανάμεσα στις ιδέες των επιστημόνων, όπου ο ένας ανακοινώνει στους άλλους τα ευρήματά του και επίσης ελέγχει τα ευρήματα των άλλων, βοηθάει να πάμε μπροστά. Και όσο πιο ανοικτό είναι αυτό το πεδίο, τόσο πιο γρήγορα προχωράμε. Όμως, ο ιδιωτικός τομέας δεν συνεισφέρει στην ανοικτή επιστήμη με τον τρόπο που θα έπρεπε, και αυτό είναι πρόβλημα. Όταν η έρευνα καθορίζεται από τις εταιρείες, τότε η προτεραιότητα δίνεται στα προϊόντα που μπορούν να δώσουν άμεσο κέρδος. Για παράδειγμα, η έρευνα για αντιβιοτικά που θα μπορούσαν να φανούν αποτελεσματικά για την καταπολέμηση της μικροβιοαντοχής, έχει καταποντιστεί τα τελευταία χρόνια, με την λογική ότι, αν φτειάξουμε ένα αντιβιοτικό που είναι αποτελεσματικό, θα πρέπει να σταματήσουμε και να το πουλάμε ανεξέλεγκτα και μαζικά, διότι η ευρεία χρήση και κυκλοφορία του θα το καταστούσε μη αποτελεσματικό. Και όμως η μικροβιοαντοχή είναι μια μελλοντική απειλή, όπως και οι νεοαναδυόμενοι ιοί. Άρα λοιπόν βλέπουμε ότι, με το υπάρχον σύστημα που επαφίεται στις επιλογές των φαρμακευτικών εταιρειών, ο ιδιωτικός τομέας αποτυγχάνει να δώσει την σωστή κατεύθυνση της έρευνας, με αποτέλεσμα να έχουμε είτε πολύ ακριβά καινούργια φάρμακα είτε
φάρμακα δοκιμασμένα και ευρείας χρήσης που εξαφανίζονται, και τώρα εμβόλια των οποίων η διανομή βρίσκεται στα χέρια εταιρειών.

Ασφαλώς η ανοικτή έρευνα είναι κάτι καλό, κάποια από τα επιτεύγματά της όμως καταλήγουν να γίνονται προϊόντα που κατοχυρώνονται με δικαιώματα ευρεσιτεχνίας, ενώ τα δικαιώματα του φορολογούμενου παραμένουν ακατοχύρωτα. Δεν μπορείς λοιπόν να έχεις ανοικτή επιστήμη με την έγκριση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, χωρίς να διαθέτεις παράλληλα και έναν μηχανισμό ο οποίος να αξιοποιεί τα απτά αποτελέσματα (τα προϊόντα δηλαδή της ανοικτής επιστήμης) κατοχυρώνοντας τα συμφέροντα των πολιτών που φορολογούνται. Ο δε προσανατολισμός της έρευνας, αυτό δηλαδή που επιλέγεται να παραχθεί ως φάρμακο και αυτό που επιλέγεται να ερευνηθεί, θα έπρεπε να μπορεί να καθορίζεται με τρόπο που να εξασφαλίζει το κοινωνικό συμφέρον και όχι μόνον το κέρδος των εταιρειών. Για το σκοπό αυτό, πρώτα θα πρέπει να ορίσουμε το πεδίο, να καθορίσουμε δηλαδή ποιες είναι οι μεγαλύτερες απειλές, ποιες είναι οι παθήσεις εκείνες που προκαλούν τα μεγαλύτερα προβλήματα και τις μεγαλύτερες απώλειες, και να τις ιεραρχήσουμε. Γνωρίζουμε ποια είναι τα ιατρικά προβλήματα που παραμένουν άλυτα και ποιες είναι οι ελλείψεις μας. Αντί λοιπόν, για παράδειγμα, να αναλώνουμε πολύ μεγάλους πόρους στην ανακάλυψη
- φερ' ειπείν - του 25ου φαρμάκου που χαμηλώνει την χοληστερίνη (διότι έχουμε άλλα 24), θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε τους πόρους για να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα της ελονοσίας. Όμως, ένα μοντέλο που βασίζεται αποκλειστικά στην ιδιωτική φαρμακοβιομηχανία δεν επενδύει εκεί, και οι μόνοι που επενδύουν είναι οι φιλάνθρωποι, οι ΜΚΟ και τα κράτη, δηλαδή οι φορολογούμενοι πολίτες.

Τώρα μπαίνουμε στον 2ο χρόνο της πανδημίας. Υπάρχουν κάποια εμβόλια. Υπάρχει ο φόβος ότι κάποιες μεταλλάξεις μπορεί να τα ξεπεράσουν, τη στιγμή που η ΕΕ έχει ήδη καθυστερήσει και είναι ανάγκη να αξιοποιηθούν τα εργαλεία εκείνα που θα επιτρέψουν στην τεχνογνωσία να μοιραστεί. Πρόκειται για εργαλεία που έχουν ήδη ζητηθεί από τον ΠΟΥ και έχουν δημιουργηθεί. Ο ΠΟΥ είχε κατανοήσει το πρόβλημα και είχε θέσει ευθύς εξαρχής αυτό το ζήτημα (C-TAP), όλοι όμως τελικά αδιαφόρησαν και, ενώ πολλοί προσήλθαν αρχικά στις συνομιλίες (είναι η λεγόμενη πρωτοβουλία της Κόστα Ρίκα***), στην συνέχεια, όταν αυτό πήγε να μορφοποιηθεί, έμειναν πολύ λίγες χώρες. Τώρα η Ινδία (μαζί με μια σειρά άλλων 100 χωρών) θέτει ζήτημα στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου για τις ευρεσιτεχνίες και τα εμπόδια που δημιουργούν σε αυτήν την κρίσιμη φάση. Σε αυτήν την υπόθεση, οι πολιτικές ηγεσίας έχουν κάνει πολύ σοβαρά σφάλματα και έτσι έχουμε μείνει πίσω.

Το κόστος των επιλογών μπορεί να είναι πολύ μεγάλο και όχι μόνον οικονομικό: Δεν ξέρουμε πόσο θα τραβήξει αυτή η ιστορία, αν τελικά θα καταφέρουμε να απαλλαγούμε ή θα έχουμε μια στάσιμη κατάσταση που θα μάς αναγκάζει να αλλάζουμε εμβόλιο κάθε τόσο. Έχουμε μείνει πίσω και θα πρέπει να επιταχυνθούμε ώστε να βρεθούν οι νομικές εκείνες λύσεις που θα απελευθερώσουν την παραγωγική δυνατότητα σε παγκόσμιο επίπεδο, κι' αυτό δεν αφορά μόνο τα εμβόλια αλλά και τα διαγνωστικά τέστ. Αυτή τη στιγμή υπάρχει μέθοδος, κατά την οποία, με 1 ή 2 δολάρια κόστος, μπορούμε να κάνουμε rapid έλεγχο εξειδικευμένης τεχνολογίας που διαθέτει την ακρίβεια του μοριακού ελέγχου: ένα επιστημονικό επίτευγμα που δεν έχει βγει στην παραγωγή. Αν είχαμε τα κατάλληλα νομικά εργαλεία, θα μπορούσαμε να επιταχύνουμε πάρα πολύ την παραγωγή ενός τέτοιου προϊόντος που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί παντού, ακόμα και σε χώρες χωρίς υποδομές, όπως, για παράδειγμα, στην Αφρική.
 

 

Photo at airetos.gr

Photo στο video at "Γιώργος Παπανικολάου: η ανοικτότητα μας προστατεύει από την κακής ποιότητας επιστήμη" (6-04-2020 at pressenza.com)

 

 

Περισσότερες λεπτομέρειες για ενημέρωση:  

  • COVID-19: Countries support ‘one-stop shop’ to share science and research (δεξαμενή πρόσβασης στην τεχνολογία αντιμετώπισης της πανδημίας covid-19): https://news.un.org/en/story/2020/05/1065132 

 

Παραπομπές

*  Δημόσια διαδικτυακή εκδήλωση με θέμα "Εμβόλια χωρίς πατέντες για όλους: η ΕΕ μπροστά στην πρόκληση της καθολικής κάλυψης" (20-01-21, με πρωτοβουλία του Δικτύου για την Καθολική Κάλυψη και την Υπεράσπιση της Δημόσιας Περίθαλψης): https://youtu.be/rjwOz9gYo6c, news4health.gr, dailypharmanews.gr, left.gr, virus.com.grfacebook.com/events

** Vaccines are a public good, not a corporate product. As the WHO has said, "No one is safe until everyone is safe". (politico.eu) -- Τα εμβόλια είναι δημόσιο αγαθό και όχι εμπόρευμα (amna.gr, capital.gr, skai.gr, avgi.gr)

*** Στις 29 Μαΐου 2020, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, μαζί με 37 χώρες, διακεκριμένους οικονομολόγους και επιστήμονες και την υποστήριξη της UNITAID, προέβη σε μια πρωτοβουλία που θα μείνει στην ιστορία με τον κωδικό C-TAP (= Covid Technology Access Pool) ή ως Σχέδιο Κόστα Ρίκα. Στην ουσία δημιούργησε μια δεξαμενή πρόσβασης στην τεχνολογία αντιμετώπισης της πανδημίας covid-19. "Τα εμβόλια, τα διαγνωστικά, οι θεραπείες και άλλα σημαντικά εργαλεία που αφορούν την αντιμετώπιση της πανδημίας πρέπει να είναι διεθνώς διαθέσιμα ως κοινά αγαθά", είπε ο Πρωθυπουργός της Κόστα Ρίκα, Κάρλος Αλβαράδο Κεσάδα, στην ομιλία του. Ηγετικά στελέχη της βιομηχανίας του φαρμάκου (όπως για παράδειγμα ο Αλβέρτος Μπουρλά , "ο Έλληνας που θα σώσει τον κόσμο", ηγετικό στελέχος της Pfizer), χαρακτήρισαν αυτήν την πρωτοβουλία "ανοησία", ενώ εκπρόσωποι του ακαδημαϊκού χώρου και των οργανώσεων της κοινωνίας (όπως οι Γιατροί χωρίς Σύνορα) την καλωσόρισαν. (Πηγή: pressenza.com -- openstandards.ellak.gr

Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2021

Όταν τα "σόσιαλ μίντια" έχουν κέφια (χιουμοριστικά φωτομοντάζ)

 

Bernie Sanders* versus Kyriakos Mitsotakis**! Ένα από τα αμέτρητα χιουμοριστικά φωτομοντάζ του Σάντερς που μ' έκανε και γέλασα περισσότερο. Την φωτογραφία την βρήκα αρχικά σε σχόλιο στο Facebook και επίσης εδώ. Εξαιρετικό βρήκα επίσης ένα origami, εδώ

 

 

Παραπομπές

*kathimerini.gr, avgi.gr/social, avgi.gr/diethni, news247.gr, sputniknews.gr

**rosa.gr, standard.co.ukavgi.gr/politiki -- thetimes.co.ukavgi.gr/social -- facebook.com/9gag/photos 

  

ΥΓ. Ο Μπέρνι Σάντερς, πούλησε την φωτογραφία του τυπωμένη σε διάφορα προϊόντα (όπως μπλουζάκια κλπ) και συγκέντρωσε 1,8 εκατ. δολάρια. Κατόπιν συμφωνίας, το φωτοειδησεογραφικό πρακτορείο Getty Images, θα δωρίσει τα έσοδα από τις πωλήσεις στην οργάνωση Meals on Wheels, η οποία μοιράζει γεύματα σε ηλικιωμένους που έχουν ανάγκη. "H εξέλιξη της συγκεκριμένης φωτογραφίας δεν με εξέπληξε, δεδομένου ότι οι χρήστες των ιστότοπων κοινωνικής δικτύωσης είναι απρόβλεπτοι. Το διαδίκτυο φαίνεται σαν άγριο ζώο: είναι δύσκολο να προβλέψεις τι θα κάνει και δύσκολο να το τιθασεύσεις", δηλώνει ο φωτοειδησεογράφος Μπρένταν Σμιαλόουσκι (Brendan Smialowksi) που απαθανάτισε το στιγμιότυπο. (amna.gr, 3pointmagazine.gr, cnn.com, usatoday.com)

 

 


Σάββατο 23 Ιανουαρίου 2021

Μνήμη Κατερίνας Αγγελάκη Ρουκ

 

Στις 21 Ιανουαρίου 2020 (σαν προχτές) έφυγε για τον "ουρανό του τίποτα με τα ελάχιστα" η ποιήτρια* που είχε την παλληκαριά να "ευγνωμονεί τις ελλείψεις της", Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ. Βρήκα την τελευταία της συζήτηση με την Λίνα Νικολακοπούλου και την Αλεξάνδρα Χρηστακάκη, όπως ηχογραφήθηκε στην μουσική σκηνή "Σφίγγα" τον Απρίλιο του 2017, και αναμεταδόθηκε από το  Δεύτερο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας, στις 25 Ιανουαρίου του 2020. Αξίζει να την ακούσετε, εδώ: webradio.ert.gr

 

Δημοσιεύω επίσης μια ακόμα συνέντευξή της (μετά από επεξεργασία και μετατροπή του ηχητικού σε mp4), στην Λίνα Νικολακοπούλου και την Αλεξάνδρα Χρηστακάκη και πάλι, από τον Απρίλιο του 2015, όπως την άκουσα προχτές, ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ. Η συνέντευξη αυτή είχε μεταδοθεί σε επανάληψη και πέρισυ την ίδια μέρα

 

Μέρος 1ο


Μέρος 2ο


 *wikipedia


Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2021

Ο σεξιστικός λόγος των ΜΜΕ (ηχητικό)


Τις τελευταίες μέρες, καταγγελίες βιασμών και σεξουαλικών παρενοχλήσεων βγήκαν στο φως από μια σειρά γυναικών, αρχής γενομένης από την ιστιοπλόο και Ολυμπιονίκη Σοφία Μπεκατώρου. Η σωρεία των καταγγελιών που ακολούθησαν, αναδεικνύουν την έκταση του προβλήματος, καθώς φαίνεται ότι πάρα πολλά θύματα ψυχολογικής και σωματικής βίας δεν βρίσκουν συνήθως το κουράγιο να μιλήσουν, ενώ ταυτόχρονα πιέζονται από το στενό τους περιβάλλον (προσωπικό ή επαγγελματικό) να σιωπήσουν.
 
Καθώς η συζήτηση άρχισε να παίρνει μεγάλη δημοσιότητα, δεν ήταν και λίγοι αυτοί που κατέφυγαν, για μια ακόμη φορά, σε πρακτικές αμφισβήτησης, κατηγορίας και ενοχοποίησης των θυμάτων. Βγαίνοντας στο φως της δημοσιότητας ακόμα και η αποκάλυψη της σεξουαλικής κακοποίησης ανήλικης αθλήτριας, ένα ολόκληρο σύστημα άρχισε να ενοχλείται. Το σύστημα αυτό είναι κυρίαρχο και ακλόνητο εδώ και πάρα πολλά χρόνια, και ξέρει πολύ καλά να μετατρέπει τις αποκαλύψεις σε "show". Πρόκειται για ένα σύστημα πολύ καλά δομημένο και πολύπλοκο, που αγγίζει το παρόν και το παρελθόν και έχει πολλά παρακλάδια. Περιλαμβάνει όλα τα μέσα μαζικής επικοινωνίας, που μεταφέρουν την πραγματικότητα της εξουσίας με την οποία ταυτίζονται, τα πρωτοσέλιδα, τα social media, και βεβαίως την τηλεόραση. Είναι ο χώρος της επικοινωνίας και των ΜΜΕ συνολικά που αντιμετωπίζει ως "show" ακόμα και τα θέματα της βίας. 

Σ' έναν χώρο όπου η βία σερβίρεται, πλασάρεται και διακινείται με όρους "show", η τηλεόραση φέρει μεγάλη ευθύνη. Σε εκπομπές ενημερωτικές αλλά και διασκεδαστικές, η τηλεόραση πουλάει τα κορμιά γενικώς και την γυναικεία παρουσία ειδικότερα σαν "μπούτι - στήθος", και παρουσιάζει την γυναίκα όχι ως κάτι το διαφορετικό αλλά ως κάτι υποδεέστερο, ως ένα εμπόρευμα προς τέρψη. Γιατί αυτού του είδους το θέαμα "πουλάει", καθήν στιγμή ο κόσμος εκπαιδεύεται και εθίζεται να κοιτάει "μέσα από την κλειδαρότρυπα". Πουλώντας, διακινώντας, σερβίροντας και πλασσάροντας την βία με όρους "show", η τηλεόραση επιμένει να στηρίζει εκείνον τον τρόπο θεώρησης των πραγμάτων τον οποίο η ίδια έχει επιβάλλει (τόσο στην κοινή γνώμη όσο και στις ίδιες τις γυναίκες), σαν τον μοναδικό τρόπο που είναι ελκυστικός και συγχρόνως αποδοτικός και προσοδοφόρος.

Οι καταγγελίες που ακολούθησαν εκείνην της Σοφίας Μπεκατώρου, επιχειρήθηκε από τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης να μετατραπούν σε "show". Όλο το κουράγιο, που συγκεντρώθηκε για να γίνουν οι συγκεκριμένες και επώδυνες αποκαλύψεις και να ειπωθούν τα ανείπωτα, επιχειρήθηκε να υποβαθμιστεί σε θέαμα που πουλάει κρέας. Όμως, στους χώρους της ενημέρωσης, της εξουσίας και της προπαγάνδας, κάθε ευκαιρία που βρίσκουν τα θύματα κάθε είδους βίας να μιλήσουν, κάνει τους εξουσιαστές, σε χώρους όπως ο πρωταθλητισμός, η πολιτική, η δημοσιογραφία και τα πανεπιστήμια, να ξεβολεύονται και να νοιώθουν την καρέκλα τους να τρίζει. Γι' αυτό ακριβώς οι γυναίκες, όπως και όλα τα θύματα, αξίζει να ακούγονται και πρέπει να μιλούν. Αξίζει να ακούγονται και πρέπει να μιλούν επίσης γιατί, αν όλα αυτά συμβαίνουν σε ανθρώπους γνωστούς και αναγνωρίσιμους, φανταστείτε τι μπορεί να συμβαίνει σε έναν κόσμο που δεν έχει καμία ελπίδα να βγει ποτέ στο φως καμίας δημοσιότητας.


Από την συζήτηση της Τζούλυ Τσίγκα
με την δημιουργό του ενημερωτικού ιστότοπου mediatvnews και μέλος του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, Ματίνα Παπαχριστούδη, όπως την άκουσα στις 21-01-21, ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ.


Ας μιλήσουν επιτέλους οι γυναίκες


Image via Ελεύθερα παιδιά

Κοινοποιήθηκε σαν σχόλιο

 

Δευτέρα 18 Ιανουαρίου 2021

Όσο κρατάει ένας καφές: σύντομη παρουσίαση για τα "μίκυ μάους" των δελφιναρίων


Πίνοντας έναν καφέ μπροστά στον υπολογιστή, και πέφτοντας πάνω στην πρώτη φωτογραφία που ήρθε σήμερα στη ροή των ενημερώσεών μου στο Facebook, διαβάζω: "Μια προβληματική συμπεριφορά που συχνά μπορεί να δούμε στα δελφινάρια είναι ο επαναλαμβανόμενος εκβρασμός, κατά τον οποίο τα δελφίνια βγαίνουν χωρίς προφανή λόγο από τις δεξαμενές και προσαράζουν στα πατώματα των δελφιναρίων. Πρόκειται για ένα είδος στερεοτυπίας που μπορεί να οδηγήσει σε τραυματισμούς και να αποβεί επικίνδυνη για την ζωή τους". 

Πράγματι, είναι γνωστό ότι τα δελφίνια, όπως και όλα τα κητώδη, είναι ζώα αποκλειστικά υδρόβια και η εκούσια προσάραξη δεν αποτελεί φυσιολογική συμπεριφορά των ειδών που συμπεριλαμβάνονται σε αυτά, ούτε στη φύση ούτε στην αιχμαλωσία

Ανοίγω το "link" στο οποίο παραπέμπει η φωτογραφία, και μπαίνω στον πειρασμό να μεταφράσω: "Τα δελφίνια προέκυψαν μετά από εξέλιξη πενήντα εκατομμυρίων ετών, όταν οι χερσαίοι πρόγονοί τους πέρασαν από την στεριά στην θάλασσα και προσαρμόστηκαν με επιτυχία εκεί"... 

Με παίρνει το κύμα και δεν καταλαβαίνω για πότε μπήκα στο νερό και χάθηκα μέσα του. Συνεχίζω: "Τα δελφίνια είναι θηλαστικά και αναπνέουν με πνεύμονες"...

Μπαίνω στο διαδίκτυο και κολυμπάω. Μπαίνω πιο βαθιά, αρχίζω να "πειράζω" το κείμενο, το φέρνω στα μέτρα μου με μεγάλες απλωτές. "Απόδοση στα ελληνικά" το λένε πια αυτό, όχι κατά λέξη μετάφραση, έτσι πρέπει να γίνεται και έτσι κάνω. 

Ταυτίζομαι μαζί τους, ή τουλάχιστον έτσι φαντάζομαι. Όμως, τα δελφίνια είναι ζώα της θάλασσας που προέκυψαν μέσα από εξέλιξη πενήντα εκατομμυρίων ετών, από τότε που εγκατέλειψαν την στεριά και, για να κάνεις κάτι τέτοιο, δε φτάνει μια ζωή

Τέλειωσε κιόλας ο καφές και βάζω δεύτερο. "Είναι πλάσματα που ζούν ομαδικά, αναπτύσσοντας ισχυρούς δεσμούς μέσα στα κοπάδια της οικογένειας και των ευρύτερων κοινωνικών τους ομάδων". 

"... Διαθέτουν αυτοεπίγνωση, καθώς επίσης και έναν πολύ αναπτυγμένο πολυσύνθετο εγκέφαλο. Όλα όσα έχουμε μάθει μέχρι σήμερα για την ιστορία, την φυσιολογία και την ηθολογία τους, συνηγορούν στην παραδοχή ότι η θέση των αξιοθαύμαστων αυτών πλασμάτων είναι στην ανοικτή θάλασσα και όχι σε τσιμεντένιες δεξαμενές, όπου υποβιβάζονται σε διασκεδαστές των ανθρώπων με σκοπό το κέρδος".

Από τις 22 Απριλίου του 1970, την Παγκόσμια Ημέρα της Γης, το Dolphin Project προσπαθεί να θέσει τέλος στην παγκόσμια βιομηχανία δισεκατομμυρίων που εκμεταλλεύεται δελφίνια στην αιχμαλωσία. Τα δελφινάρια προσπαθούν να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους, υποστηρίζοντας ότι η επίδειξη δελφινιών στο κοινό έχει εκπαιδευτική αξία, κάτι στο οποίο ο ιδρυτής του Dolphin Project, Ric O'Barry, απαντά: "Ενα θέαμα σε δελφινάριο μπορεί να μας διδάξει για τα αληθινά δελφίνια τόσα όσα μπορεί να μας διδάξει ο Μίκυ Μάους για τα αληθινά ποντίκια". 

Τέλειωσε κι' ο δεύτερος καφές. Πρέπει να βγω και να κλείσω τον υπολογιστή και δεσμεύομαι να επανέλθω αλλά, μέχρι τότε, όσο κρατάει ένας καφές, ρίξτε και σεις μια ματιά.

 

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ: Γενικές πληροφορίες - Όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε για την αιχμαλωσία των δελφινιών

1.- Η ψευδής πληροφόρηση και η πραγματικότητα 

2.- Συνήθεις ερωτήσεις

3.- Προγράμματα κολύμβησης με δελφίνια

4.- Η αλήθεια για τα χάδια, τα "φιλιά" και την αλληλεπίδραση με δελφίνια

5.- Δελφινοθεραπεία: ψευδαίσθηση και πραγματικότητα


ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ: Τα δελφίνια στην υπηρεσία της τουριστική βιομηχανίας

1.- Οι διαφορές ανάμεσα στα "θαλάσσια πάρκα" και τα αληθινά καταφύγια

2.- Ταξιδιωτικοί οργανισμοί που αποκομίζουν κέρδη από τις εγκαταστάσεις της αιχμαλωσίας

3.- Ξενοδοχεία και τουριστικά κέντρα με αιχμάλωτα δελφίνια 

4.- Ηθικός εναλλακτικός τουρισμός για την παρατήρηση της άγριας ζωής - Πώς να παρατηρήσετε με υπευθυνότητα δελφίνια και άλλα κητώδη

5.- Κατάλογος επιχειρήσεων με αιχμάλωτα δελφίνια που έχουν κλείσει 

6.- Η σκληρή πραγματικότητα της αιχμαλωσίας των δελφινιών στο Μεξικό

   

ΤΙ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ

Η αληθινή φύση των δελφινιών και των λοιπών κητωδών έχει πίσω της μια προαιώνια ιστορία εξέλιξης η οποία οδήγησε σε βιολογικές οντότητες που χαρακτηρίζονται από υψηλή νοημοσύνη, ζούν σε πολυσύνθετες κοινωνικές ομάδες, και αλληλεπιδρούν μέσα στις θάλασσες και τους ωκεανούς με τρόπους πολύπλοκους και θαυμαστούς. Η γνώση και κατανόηση της αληθινής τους φύσης, μας βοηθά να αναγνωρίσουμε την αξία τους μέσα στο περιβάλλον στο οποίο ανήκουν. Μας βοηθά επίσης να κατανοήσουμε το γιατί οι απανταχού της γης υπερασπιστές τους δεν αγωνίζονται μόνον για τον τερματισμό της αιχμαλωσίας στα δελφινάρια, αλλά και για την προστασία των άγριων πληθυσμών, ώστε να παραμείνουν ακμαίοι και υγιείς απολαμβάνοντας το δικαίωμα στην ζωή και την ελευθερία, καθώς επίσης και τον σεβασμό που δικαιούνται και τους αξίζει.  

Ενημερωθείτε, μην αγοράζετε εισητήριο για τα δελφινάρια, πιέστε τις αρμόδιες αρχές να αναλάβουν δράση στην χώρα σας, βοηθήστε τους φίλους, τους γνωστούς και τους συγγενείς σας να ενημερωθούν κι' αυτοί, και ερευνήστε τυχόν περισσότερες δυνατότητες για την συμβολή σας στην προστασία των δελφινιών από την κακοποίηση, την εκμετάλλευση και τον αφανισμό. 

Μία από τις πλευρές της αιχμαλωσίας των άγριων ζώων γενικά και των δελφινιών ειδικότερα, που συχνά παραβλέπεται, είναι ο αντίκτυπος που έχει στην μελλοντική σχέση των σημερινών παιδιών με την φύση. Αν είστε εκπαιδευτικός, γονιός ή μέλος μιας κοινότητας που υπερασπίζεται τα ζώα, το Dolphin Project διαθέτει άφθονο υλικό για ενημερωτική παρουσίαση στα παιδιά. Τα επί μέρους στοιχεία αυτού του υλικού που φέρουν την επισήμανση "για όλες τις ηλικίες" είναι ανώδυνα, υπάρχουν όμως και κάποια άλλα που είναι κατάλληλα για παιδιά από 13 ετών και άνω, καθώς περιέχουν πολύ σκληρές εικόνες από την κακοποίηση των δελφινιών. Οδηγός πλοήγησης στα κυριότερα θέματα σχετικά με τα δελφίνια, εδώ: https://www.dolphinproject.com/resources/study-guides

  

ΠηγήCaptivity Industry (facebook.com)

 

Δείτε επίσης:  


Filikaki

 
Κοινοποιήθηκε

Stop Attica Zoological Park (Athens - Greece) 







Παρασκευή 15 Ιανουαρίου 2021

Πείνα και σπατάλη στον κόσμο της ανισότητας (ηχητικό)


Ο τρόπος με τον οποίο παράγουμε, διανέμουμε και καταναλώνουμε έχει πολύ σοβαρές περιβαλλοντικές, οικονομικές και κοινωνικές προεκτάσεις, και είναι πλέον επιτακτική η ανάγκη να τον αλλάξουμε. Για την παραγωγή τροφίμων, στα οποία ένα σημαντικό μέρος του ανθρώπινου πληθυσμού ΔΕΝ έχει πρόσβαση, σημαντικοί βιότοποι καταστρέφονται, ενώ η ανατροπή της ισορροπίας των οικοσυστημάτων ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για την ανάδυση νέων επιδημιών. Η "κανονικότητα" παραγωγής και κατανάλωσης ενός κυρίαρχου πολιτικού συστήματος που καταστρέφει τα οικοσυστήματα απειλεί όχι μόνον τα άλλα είδη αλλά και την δημόσια υγεία (σωματική, ψυχική, κοινωνική) και η τρέχουσα πανδημία είναι μόνον η κορυφή του παγόβουνου...

 

πείνα προκαλείται από τη φτώχεια και την ανισότητα, και όχι από την έλλειψη. Στις περασμένες δύο δεκαετίες, η παγκόσμια παραγωγή τροφίμων αυξήθηκε ταχύτερα από ό,τι ο παγκόσμιος πληθυσμός. Σύμφωνα με τον Οργανισμό Τροφίμων και Γεωργίας (Food and Agriculture Organization - FAO)  των Ηνωμένων Εθνών, ο κόσμος παράγει τρόφιμα μιάμιση φορά περισσότερα από όσα θα αρκούσαν για να τραφεί όλος ο ανθρώπινος πληθυσμός. Ο κόσμος παράγει τρόφιμα σε ποσότητες που θα αρκούσαν ακόμη και για να τραφούν 10 δισεκατομμύρια άνθρωποι, ο μέγιστος δηλαδή πληθυσμός που προβλέπεται να υπάρχει στον κόσμο το 2050. Όμως, οι άνθρωποι που κερδίζουν λιγότερα από δύο δολάρια την ημέρα -οι περισσότεροι από τους οποίους είναι φτωχοί αγρότες που καλλιεργούν μη βιώσιμα μικρά κομμάτια γης- δεν μπορούν να αγοράσουν αυτά τα τρόφιμα. Την ίδια στιγμή, το μεγαλύτερο μέρος των δημητριακών που παράγονται παγκοσμίως δεν προορίζεται για τροφή των ανθρώπων αλλά για ζωοτροφή και βιοκαύσιμα. Ο διπλασιασμός λοιπόν της παραγόμενης ποσότητας τροφίμων έως το 2050 θα ήταν αναγκαίος μόνο εάν θέλαμε να συνεχίσουμε να δίνουμε προτεραιότητα στον αυξανόμενο πληθυσμό των ζώων και των αυτοκινήτων σε βάρος των πεινασμένων ανθρώπων".

Το παραπάνω κείμενο είναι το συμπέρασμα μιας μελέτης πανεπιστημιακών ερευνητών, ειδικών επί του θέματος, που δημοσιεύτηκε στην "Επιθεώρηση Αειφόρου Γεωργίας" (Journal of Sustainable Agriculture) των ΗΠΑ. Και υπάρχουν πολλές παρόμοιες μελέτες, σε όλες τις χώρες, από πανεπιστήμια, ερευνητικά κέντρα και οργανώσεις για τον άνθρωπο και το περιβάλλον. Αλλά αυτή η επιστημονική αλήθεια δεν είναι συμβατή με τη φύση του κυρίαρχου (καπιταλιστικού) συστήματος, μέσα στο οποίο οι επιλογές και οι προτεραιότητες καθορίζονται από τη μεγιστοποίηση του κέρδους και όχι από τις πραγματικές ανάγκες των ανθρώπων. Γι’ αυτό, στην πλούσια Δύση, ακόμα και οι πολιτικοί οι οποίοι είναι ενημερωμένοι, δεν θίγουν σε βάθος τέτοια ζητήματα. Κι όταν τα θίγουν κάτω από πίεση, το κάνουν ευθυγραμμισμένοι με τη λογική των μεγάλων πολυεθνικών επιχειρήσεων που βλέπουν τα τρόφιμα όχι ως είδος πρώτης ανάγκης για το σύνολο των ανθρώπων, αλλά ως μέσο για να αυξήσουν την κερδοφορία τους και να αυξήσουν τα μερίσματα των μετόχων τους.

Σύμφωνα με την κυρίαρχη (καπιταλιστική) λογική, ένα φυτό που ο κοινός άνθρωπος το θεωρεί τροφή, οι εταιρίες που το εμπορεύονται το θεωρούν εμπόρευμα ή καύσιμο για τα αυτοκίνητα. Με την καπιταλιστική λογική, τρώει μονάχα όποιος έχει να πληρώσει, και μάλιστα πληρώνοντας με τιμές που διαμορφώνονται από την αγορά, δηλαδή από τον ίδιο τον καπιταλισμό. Τα δε τελευταία χρόνια, έχει αποκαλυφθεί με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες ("φυσιολογικές" μόνον για όσους ευνοούνται από τους "νόμους της αγοράς") ότι ο πλούσιος κόσμος αφενός τρώει ποσότητες τροφίμων πολύ μεγαλύτερες από αυτές που χρειάζεται, βλάπτοντας έτσι και την δική του υγεία, και αφετέρου πετάει στα σκουπίδια ποσότητες τροφίμων που αντιστοιχούν περίπου στο 30% της παγκόσμιας παραγωγής.

Έτσι λοιπόν, στον δυτικό κόσμο οι άνθρωποι καταναλώνουν ποσότητες και θερμίδες που υπερβαίνουν κατά πολύ το ανώτατο επιτρεπτό για τη σωματική και πνευματική
τους υγεία όριο, και το ποσοστό των υπέρβαρων τείνει να ξεπεράσει το ποσοστό των ανθρώπων με κανονικό βάρος. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, η παχυσαρκία έχει σχεδόν τριπλασιαστεί από το 1975 μέχρι σήμερα. Στις ΗΠΑ (που είναι πρώτη στον κόσμο σε κατά κεφαλήν κατανάλωση τροφίμων), το ποσοστό των υπέρβαρων, και μάλιστα από την παιδική κιόλας ηλικία, είναι της τάξης του 36,20%. Ακολουθεί η Μεγάλη Βρετανία με ποσοστό 27,80%, η Γερμανία με 22,30%, η Γαλλία με 21,60%, η Ιταλία με 19,90%, αλλά και η Ελλάδα με 24,90%. Στο άλλο άκρο, η Κίνα, αν και έφτασε να είναι η δεύτερη οικονομία στον κόσμο, διατηρεί ακόμα ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά υπέρβαρων της τάξης του 6,20%. Παγκοσμίως, οι υπέρβαροι υπολογίζονται σε περίπου δύο δισεκατομμύρια, και το ένα τρίτο από αυτούς είναι παχύσαρκοι. Σημειωτέον ότι οι θάνατοι των υπέρβαρων είναι περισσότεροι από τους θανάτους των ελλιποβαρών (με εξαίρεση την υποσαχάρια Αφρική και μερικές περιοχές στην Ασία). Στις ΗΠΑ, οι θάνατοι που οφείλονται στην παχυσαρκία ανέρχονται σε 300.000 περίπου ετησίως. Καρδιακές παθήσεις, καρκίνοι, διαβήτης, οστεορθρίτιδα, ακόμα και ο κορωνοϊός, προτιμούν τους υπέρβαρους.

Απ’ την άλλη πλευρά, στον αναπτυγμένο Δυτικό κόσμο, η σπατάλη* στα τρόφιμα είναι εξωφρενική, καθώς το ένα τρίτο των τροφίμων που παράγονται παγκοσμίως καταλήγει στα σκουπίδια και τις χωματερές. Μόνο στη Γερμανία, πετιούνται ετησίως 15 εκατομμύρια τόνοι τροφίμων, από τα οποία, σύμφωνα με τους ειδικούς, τα 9 εκατομμύρια θα μπορούσαν να καταναλωθούν. Για να σταματήσει ή έστω να περιοριστεί αυτό το έγκλημα, χρειάζεται αφενός μεν η αποφασιστική στάση των πολιτικών, αφετέρου δε η αναδιάταξη της διαχείρισης των τροφίμων και η προσαρμογή της βιομηχανίας τους, καθώς επίσης και μια διαφορετική παιδεία, λαμβανομένου υπόψιν ότι το 50% των τροφίμων καταλήγουν στις χωματερές μέσω των στερούμενων παιδείας υπερ-καταναλωτών. Ένας άλλος πάρα πολύ σοβαρός λόγος της σπατάλης είναι ο τρόπος διαχείρισης των τροφίμων, που ξεκινάει από το σχεδιασμό, την παραγωγή και την επεξεργασία και φτάνει στην μεταφορά, την πώληση και την κατανάλωση, καθώς όλα αυτά τα στάδια διαχείρισης διευθύνονται και καθορίζονται βασικά από τις μητροπόλεις του καπιταλισμού και τις πολυεθνικές εταιρίες. Ο τρόπος αυτός έχει τρομακτικά αρνητικές συνέπειες για το περιβάλλον, την κλιματική αλλαγή και την επιβίωση κάθε ζωντανού οργανισμού, του ανθρώπου συμπεριλαμβανομένου.
Προκειμένου να εξαπλωθούν οι καλλιέργειες, σπαταλώνται τεράστιες ποσότητες πόσιμου νερού, θάλασσες, ποτάμια, λίμνες και υπόγεια ύδατα μολύνονται, δάση εκχερσώνονται, και η ατμόσφαιρα ρυπαίνεται από το διοξείδιο του άνθρακα που παράγεται κατά την διαδικασία παραγωγής, επεξεργασίας και μεταφοράς των τροφίμων.

Αυτός είναι ο "κανονικός" κόσμος, ο κόσμος του καπιταλισμού που επέβαλε, παγκοσμίως, η Δύση. Και είναι κραυγαλέα η έλλειψη μιας νέας, ευρύτερης, πραγματικής και συγκροτημένης Αριστεράς. Μιας Αριστεράς που δεν θα μιμείται τη Δεξιά, μιας Αριστεράς που εκτός από τους μισθούς, τα μεροκάματα και την ελευθερία της έκφρασης, θα έχει στη σημαία της και το θέμα της κλιματικής αλλαγής και του δικαιώματος των ανθρώπων, όλων των ανθρώπων, στην τροφή. Το ισχύον πολιτικό καθεστώς που καταστρέφει κάθε οικοσύστημα και απειλεί όλα τα είδη ζωής επί της γης, είναι δυνατόν να ανατραπεί μόνο αν η Αριστερά καταφέρει να ενημερώσει, να αφυπνίσει και να εξεγείρει την κοινωνία ενάντια σε κάθε τι που είναι απάνθρωπο και αφύσικο. Ακόμα όμως και αν μια τέτοια Αριστερά ούτε και καμιά άλλη παρόμια δύναμη ποτέ δεν υπάρξει στη Δύση, το ισχύον πολιτικό καθεστώς θα ανατραπεί αργά ή γρήγορα από την ίδια τη φύση, μέρος της οποίας είναι και η κάθε κοινωνία. Γιατί εάν αυτή η ανισορροπία και η ανισότητα που συνεχώς διευρύνεται, δεν αντιμετωπιστεί με την επικράτηση μιας άλλης κουλτούρας, πιο δίκαιης, ισότιμης, ισορροπημένης και φυσικής, και δεν επέλθει αρμονία με βάση τον κοινό νου, θα οδηγήσει σε εκρήξεις που κανένα μυαλό δεν μπορεί να διανοηθεί. Ο κορωνοϊός είναι μόνο μια μικρή προειδοποίηση. 


Αυτά διάβασα, στο άρθρο του Στέλιου Ελληνιάδη με τίτλο "Με εμβόλια δεν σώζεται η ανθρωπότητα", στο Περίπτερο Ιδεών του Δρόμου της Αριστεράς, και άκουσα επίσης, μεταξύ άλλων, στην ραδιοφωνική εκπομπή του, "Ένα ντέφι που πάει παντού", το προτελευταίο Σάββατο, 19 Δεκεμβρίου, της χρονιάς που πέρασε, ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ. "Έσωσα", απομόνωσα και αναμεταδίδω το απόσπασμα της συγκεκριμένης εκπομπής, για να το κρατήσω και να το μοιραστώ. 




*Ο τρόπος με τον οποίο παράγουμε, διανέμουμε και καταναλώνουμε τρόφιμα έχει πολύ σοβαρές περιβαλλοντικές, οικονομικές και κοινωνικές προεκτάσεις, και είναι πλέον επιτακτική η ανάγκη να τον αλλάξουμε. Για την παραγωγή τροφίμων καταστρέφονται σημαντικοί βιότοποι, θέτοντας σε κίνδυνο εξαφάνισης χιλιάδες είδη σε όλο τον κόσμο, ενώ η ανθρωπογενής ανατροπή της ισορροπίας των οικοσυστημάτων ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για την ανάδυση νέων επιδημιών. 

 

Κοινοποιήθηκε

Πέμπτη 14 Ιανουαρίου 2021

Εκείνος που φροντίζει για τους άλλους, φροντίζει και για τον εαυτό του


Ένας δάσκαλος έφερε μπαλόνια στο σχολείο και ζήτησε από τα παιδιά να τα φουσκώσουν και, στη συνέχεια, να γράψει το καθένα πάνω στο δικό του μπαλόνι το όνομά του. Μάζεψαν τα μπαλόνια στο διάδρομο, ο δάσκαλος τα ανακάτεψε από άκρη σε άκρη, και έδωσε 5 λεπτά για να βρει το κάθε παιδί το μπαλόνι που είχε πάνω του το όνομά του. Τα παιδιά άρχισαν να τρέχουν πάνω κάτω κοιτάζοντας και ψάχνοντας ξέφρενα αλλά, όταν πέρασαν τα 5 λεπτά, κανένα δεν είχε καταφέρει να βρει το δικό του μπαλόνι.

Έπειτα ο δάσκαλος είπε στα παιδιά να πάρουν το μπαλόνι που είχαν πιο κοντά τους και να το δώσουν σε εκείνο το παιδί του οποίου το όνομα ήταν γραμμένο επάνω. Σε λιγότερο από 2 λεπτά το κάθε παιδί είχε το δικό του μπαλόνι. Τότε ο δάσκαλος είπε: "Το μπαλόνι είναι σαν την ευτυχία. Κανείς δεν θα το βρει εάν ψάχνει μόνο για το δικό του. Αν όμως όλοι νοιάζονται και για τους άλλους, θα βρουν το δικό τους πολύ πιο γρήγορα".

 

 

Πηγή: lesvosnews.nettopikopoiisi.eu -- facebook.com

Αρχική πηγή: Balloons and happiness 

Τετάρτη 13 Ιανουαρίου 2021

Θα σε ξεχνάω κάθε μέρα (ηχητικό)


Ραδιοφωνική συνέντευξη του συγγραφέα Βασίλη Αλεξάκη στην Αλεξάνδρα Χρηστακάκη και την Λίνα Νικολακοπούλου, στην εκπομπή "Με τα πόδια μέχρι την αλήθεια", όπως μεταδόθηκε ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ σε επανάληψη, στις 12-01-21, μία μέρα μετά τον θάνατό του*. 

Το βραβευμένο του μυθιστόρημα "Θα σε ξεχνάω κάθε μέρα", που εκδόθηκε το 2016 από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, είναι αφιερωμένο στη μητέρα του.

 Η φωτογραφία είναι από την σχετική ανάρτηση της δημοσιογράφου Ευγενίας Λουπάκη.

 

 


 

 *Όπως ανακοινώνει ο γυιος του Δημήτρης Αλεξάκης, η κηδεία θα είναι πολιτική και όσοι επιθυμούν μπορούν να κάνουν μια δωρεά στο συντονιστικό των εργαζομένων δημόσιας υγείας "Support Health Workers", στη συλλογική κουζίνα "El Chef", ή στην εφημερίδα "Σχεδία", την οποία ο ίδιος είχε διανείμει στους δρόμους.

 

Τρίτη 5 Ιανουαρίου 2021

Λοιμώδης περιτονίτιδα της γάτας (Feline Infectious Peritonitis - FIP)

Abstract

Η λοιμώδης περιτονίτιδα της γάτας είναι ιογενής πολυσυστηματική νόσος, για την οποία έχουν γίνει, μέχρι σήμερα, πάρα πολλές έρευνες, ίσως οι περισσότερες από κάθε άλλη ιογενή νόσο. Προκαλείται από ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΕΝΑ στελέχη του κοροναϊού των αιλουροειδών (FCoV ή FECV). Ο κορoναϊός αυτός είναι γνωστός από το 1950, είναι διαφορετικός από τον κορoναϊό της σημερινής πανδημίας (SARS-Cov2) και ΔΕΝ μεταδίδεται στον άνθρωπο. Ωστόσο, η περαιτέρω μελέτη της παθογένειάς του θα μπορούσε να προσφέρει χρήσιμες ιδέες και κατευθύνσεις στην προσπάθεια διερεύνησης της νόσου COVID-19, με την οποία παρουσιάζει εντυπωσιακές αναλογίες. (Σύντομη βιβλιογραφική παρουσίαση - οδηγός ενημέρωσης, αφιερωμένος στο "Γατουίτι", που έμεινε στον κόσμο μονάχα μια άνοιξη και "έφυγε" αθόρυβα την προτελευταία ημέρα του 2020)


 


 

Ιογενής πολυσυστηματική νόσος που προκαλείται από ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΕΝΑ στελέχη του κοροναϊού Feline Corona Virus (FCoV) ή Feline Enteric Coronavirus (FECV), ο οποίος προσβάλλει την γάτα και άλλα είδη είδη αιλουροειδών. Γάτες μολυσμένες με τον FCov εμφανίζουν ήπια ή καθόλου συμπτώματα. Όμως, σε ένα μικρό ποσοστό των προσβεβλημένων ατόμων ο ιός μεταλλάσσεται, εισβάλλει στα μακροφάγα κύτταρα και προκαλεί την εκδήλωση βαριάς κλινικής νόσου, η οποία θεωρείται ανίατη και η διάγνωση της συνήθως οδηγεί στην ευθανασία. Η πραγματοποίηση της μετάλλαξης μέσα στον οργανισμό ενός μολυσμένου ζώου εξαρτάται από διάφορους παράγοντες, μεταξύ των οποίων το ιικό φορτίο που προσλαμβάνεται κατά την μόλυνση, και η διαφορετική ανταπόκριση του ανοσοποιητικού συστήματος του κάθε ατόμου.

Ο FCoV είναι πολύ διαδεδομένος στους πληθυσμούς των γατιών (ιδίως σε συνθήκες συνωστισμού), χωρίς να προκαλεί απαραίτητα νόσο, και τα περισσότερα άτομα που προσβάλλονται από αυτόν είναι ασυμπτωματικά ή εμφανίζουν μόνον μια ήπια εντερίτιδα. Η μετάδοση γίνεται από την στοματική οδό. Οι προσβεβλημένες γάτες απεκκρίνουν και διασπείρουν τον ιό κυρίως με τα κόπρανά τους, μια εβδομάδα μετά την μόλυνση και ενίοτε δια βίου, είτε εμφανίζουν συμπτώματα είτε όχι.

Άτομα στον οργανισμό των οποίων η μόλυνση με FCoV εξελίσσεται σε FIP, εκδηλώνουν αρχικά ανορεξία και διαλείποντα πυρετό ενώ, στην πορεία, η νόσος εξελίσσεται είτε σε υγρή είτε σε ξηρή (μη διαχυτική) μορφή, με πολυορογονίτιδα (φλεγμονή του περιτοναίου ή/και του υπεζωκότα) και αγγειίτιδα. Η υγρή μορφή χαρακτηρίζεται από συλλογή υγρού στην κοιλιακή κοιλότητα (ασκίτης), στον θώρακα ή στο περικάρδιο. Η ξηρή μορφή χαρακτηρίζεται από αλλοιώσεις σε διάφορα όργανα (έντερο, νεφροί, λεμφαδένες, ήπαρ κλπ) και οι εκδηλώσεις μπορεί να συμπεριλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, χρόνια διάρροια, διόγκωση των λεμφαδένων και των νεφρών, ενίοτε δε οφθαλμικές αλλοιώσεις και νευρικά συμπτώματα*.

Υποψία ξηρής μορφής FIP πρέπει να εγείρεται πάντοτε σε περιπτώσεις επίμονης στοματίτιδας και συμπτώματων από το πεπτικό ή/και από το αναπνευστικό. Η διάγνωση γίνεται με συνεκτίμηση των κλινικών και εργαστηριακών ευρημάτων. Κατά τον αιματολογικό έλεγχο, ο υψηλός τίτλος αντισωμάτων εναντίον του κοροναϊού της γάτας δεν αρκεί για να τεκμηριώσει διάγνωση FIP, ενώ η αύξηση των ολικών πρωτεϊνών του ορού, με υπερσφαιριναιμία και χαμηλή αναλογία λευκωματινών, έχει αρκετά μεγάλη διαγνωστική αξία. Σε περιπτώσεις υγρής μορφής, κατά τον ακτινολογικό έλεγχο μπορεί να φανούν οι υγρές συλλογές, ενώ το υγρό που λαμβάνεται κατά την παρακέντηση της θωρακικής ή της κοιλιακής κοιλότητας έχει χαρακτηριστικά κίτρινο λαμπερό χρώμα και είναι πλούσιο σε λευκώματα.  

Η υποστηρικτική αγωγή στοχεύει στην αναχαίτιση της υπέρμετρης φλεγμονής και των βακτηριακών επιπλοκών, τα αποτελέσματά της όμως είναι φτωχά και η πρόγνωση κακή, ιδίως στην υγρή μορφή της νόσου. Εκεί όπου η διάγνωση υγρής μορφής είναι βέβαιη και οριστική, πρέπει να εξετάζεται η επιλογή της ευθανασίας, δεδομένου ότι η εξέλιξη είναι ιδιαίτερα οδυνηρή (κατάρρευση, κοιλιακός πόνος, δύσπνοια), ενώ το προσδόκιμο ζωής είναι πάρα πολύ μικρό. 

Η ανοσία στον FCoV είναι συνήθως προσωρινή. Γάτες που είχαν προηγουμένως ανοσοποιηθεί μπορεί να ξαναπροσβληθούν. Η σκοπιμότητα και η αποτελεσματικότητα του εμβολιασμού είναι αμφιλεγόμενη και η ελπίδα αντιμετώπισης της νόσου στρέφεται περισσότερο προς την ανακάλυψη μιας νέας μορφής αντιιικών φαρμάκων, όπως ο μεταβολίτης της ρεμδεσιβίρης GS-441524**.


Επιλεκτικές αναφορές

  • What is FIP? (Φεβρουάριος 2020, πηγή και της 3ης εικόνας)
  • Feline Infectious Peritonitis: A Review and Update - conference recording (video): Διάλεξη της κτηνιάτρου Elizabeth Berliner, σχετικά με την πρόληψη, τα συμπτώματα και την μετάδοση της νόσου, καθώς επίσης τις διαγνωστικές μεθόδους και τις προοπτικές θεραπείας στο μέλλον, με ιδιαίτερη έμφαση στο περιβάλλον των καταφυγίων αδεσπότων. 
 
Simplified References

  • petslife.gr (από την κτηνίατρο Φωτεινή Κουρνέτα)
(εικόνα via Psipsina.gr)




Παραπομπές

*Η νευρική μορφή της λοιμώδους περιτονίτιδας εμφανίζεται με δύο μορφές, πρωτοπαθή και δευτεροπαθή. Γάτες με πρωτοπαθή μορφή της νόσου
παρουσιάζουν μη φυσιολογικές εκδηλώσεις από το νευρικό σύστημα. Τα
πρώιμα νευρικά συμπτώματα περιλαμβάνουν γλύψιμο στα πατώματα και τους
τοίχους, σποραδικές μυϊκές συσπάσεις, ανισοκορία, ακαθόριστη μη
φυσιολογική συμπεριφορά και γνωστικές διαταρραχές. Η υποψία μας για
την νόσο μεγαλώνει με την εμφάνιση συμπτωμάτων που σχετίζονται με την
κίνηση. Αυτό που συνήθως εμφανίζεται πρώτα είναι η προοδευτική απώλεια
συντονισμού των κινήσεων και η απώλεια της ισορροπίας (αταξία). Στην
αρχή, η απώλεια του συντονισμού παρατηρείται περισσότερο στα πίσω
πόδια αλλά γρήγορα γενικεύεται. Σε μερικές περιπτώσεις εμφανίζεται
επίσης μείζων και ψυχοκινητική μορφή επιληψίας. Οι επιληπτικές κρίσεις
περιλαμβάνουν απώλεια της συνείδησης και έντονους μυϊκούς σπασμούς
ολόκληρου του σώματος. Κατά την ψυχοκινητική επιληψία βλέπουμε
ποικίλου βαθμού απώλεια της συνείδησης και ανεξέλεγκτες ή μερικώς
ελεγχόμενες κινήσεις του σώματος. [The Neurological Form of Feline Infectious Peritonitis and GS-441524 treatment -- fb, Feline Infectious Peritonitis, Updated March, 2021]

** Νέα δεδομένα για τη Λοιμώδη Περιτονίτιδα της Γάτας (Σεπ 2020) -- FIP drugs continue to show promise, while being sold on black market (Ιανουάριος 2020) -- Feline coronavirus drug inhibits the main protease of SARS-CoV-2 and blocks virus replication (Αύγουστος 2020) -- ΚΤΗΝΙΑΤΡΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΖΩΩΝ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑΣ

***  Το ABCD είναι μία ανεξάρτητη ομάδα ειδικών στην υγεία των γατιών που υποστηρίζεται από την Merial.

 


ΥΓ Ο κορoναϊός της γάτας (FCoV) δεν μεταδίδεται στον άνθρωπο. Είναι γνωστός από το 1950 και διαφορετικός από τον κορoναϊό της σημερινής πανδημίας (SARS-Cov2). Ωστόσο, η μελέτη της παθογένειάς του θα μπορούσε να προσφέρει χρήσιμες ιδέες και κατευθύνσεις στην προσπάθεια διερεύνησης της νόσου Covid19: μια πολύ ενδιαφέρουσα τοποθέτηση από ΚΤΗΝΙΑΤΡΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΖΩΩΝ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑΣ, εδώ