ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑΣ ΤΩΝ ΚΗΤΩΔΩΝ (ΠΚΑΚ): ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ

To read in English go at Who we are and what we stand for

Η σελίδα Stop Attica Zoological Park Dolphinarium (Athens - Greece) δημιουργήθηκε από μια πρωτοβουλία πολιτών κατά της αιχμαλωσίας των κητωδών (ΠΚΑΚ), το καλοκαίρι του 2011, σαν αγγλόφωνη επέκταση της ομάδας ΟΧΙ ΣΤΟ ΔΕΛΦΙΝΑΡΙΟ-ΤΣΙΡΚΟ ΣΤΟ ΑΤΤΙΚΟ ΠΑΡΚΟ, με σκοπό να επιτύχει καλύτερη δικτύωση στον Ελληνικό και διεθνή χώρο. Δεν είμαστε ζωοφιλική οργάνωση, ούτε ανήκουμε σε κάποιο πολιτικό κόμμα. Είμαστε μια ανεξάρτητη ομάδα πολιτών με ενδιαφέρον για την φύση, την οικολογία, τα ζώα και τα ζωοφιλικά κινήματα που ασχολούνται με τα δικαιώματα ή/και την ευζωία τους. Συνεργαζόμαστε με διάφορες ζωοφιλικές οργανώσεις (από την Ελλάδα και το εξωτερικό), με διάφορα πολιτικά κόμματα, και με διάφορες ομάδες ακτιβιστών που υπερασπίζονται την ευζωία και τα δικαιώματα των ζώων, και κινούνται πάντοτε μέσα στα πλαίσια της νομιμότητας. Παρακολουθούμε τις επιστημονικές εξελίξεις, τις ειδήσεις και τις δράσεις που αφορούν τα κητώδη στην ανοικτή θάλασσα και στα δελφινάρια, επανεξετάζουμε τυχόν αμφιβολίες μας, επαναπροσδιορίζουμε τις θέσεις μας, και προσπαθούμε να προάγουμε την πληροφόρηση.

Πληροφορούμαστε ότι, τα τελευταία χρόνια, σε ολόκληρο τον κόσμο, η αιχμαλωσία των κητωδών (στα οποία ανήκουν τα ρινοδέλφινα και τα διάφορα άλλα είδη δελφινιών, οι όρκες, οι μπελούγκες και άλλα), έχει αναδειχθεί σε αντικείμενο μιας δημόσιας διαμάχης, η οποία εντείνεται ολοένα και περισσότερο, εξ αιτίας εντυπωσιακών αποκαλύψεων που βγήκαν στο φως της δημοσιότητας, κυρίως από γνώστες του παρασκηνίου της παγκόσμιας βιομηχανίας των δελφιναρίων και πρώην εργαζόμενους σε αυτά. Πληροφορούμαστε επίσης ότι, τα τελευταία χρόνια, ένα εκλεκτό κομμάτι της παγκόσμιας επιστημονικής κοινότητας εκφράζει αντίθεση, όχι μόνον στην σύλληψη κητωδών από την θάλασσα αλλά και στην αναπαραγωγή τους σε συνθήκες αιχμαλωσίας, καθώς τώρα έχει γίνει αντιληπτό περισσότερο από ποτέ ότι τα είδη αυτά χαρακτηρίζονται από εξαιρετικά υψηλή ευφυία και πολύπλοκη κοινωνική οργάνωση, και ότι οι δυσκολίες που συναντά η διατήρησή τους σε τεχνητό περιβάλλον, είναι ανυπέρβλητες, και, συνεπώς, ακόμα και οι καλύτερες εγκαταστάσεις αδυνατούν να εξασφαλίσουν τις απολύτως απαραίτητες συνθήκες που απαιτούνται για την ευζωία τους. Όπως δηλώνει και η νευροεπιστήμων του πανεπιστημίου Emory, Dr. Lori Marino, "δεν κατηγορούμε τους επιχειρηματίες και τους φροντιστές ότι κακοποιούν τα ζώα. Πολλά θαλάσσια πάρκα κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν για να φροντίσουν τα ζώα τους και να τους παρέχουν κτηνιατρική περίθαλψη. Το πρόβλημα όμως βρίσκεται στην φύση αυτών των ειδών: Τα κητώδη δεν μπορούν να προσαρμοστούν στην αιχμαλωσία. Ευζωία για τα αιχμάλωτα κητώδη δεν μπορεί να υπάρξει".

Διαβάζοντας, διαπιστώνουμε ότι παγκοσμίου κύρους επιστήμονες και ερευνητές, όπως η Τζέιν Γκούντολ, η Ναόμι Ρόουζ, η Ίνγκριντ Βίσσερ, ο Ζαν Μισέλ Κουστώ και άλλοι, που είχαν την ευκαιρία να μελετήσουν ορισμένα ιδιαιτέρως προικισμένα είδη αγρίων ζώων (όπως τα πρωτεύοντα, τα κητώδη και τους ελέφαντες) στο φυσικό τους περιβάλλον, όπου οι οικογενειακές και κοινωνικές δομές και οι ιδιαίτεροι κώδικες επικοινωνίας, αποτελούν τον θεμέλιο λίθο της ίδιας τους της ύπαρξης, μπορούν να εκτιμήσουν τις επιπτώσεις που έχει η αιχμαλωσία για τα είδη αυτά. Διαβάζουμε επίσης ότι καταξιωμένοι επιστήμονες της συμπεριφοράς (όπως η Λόρι Μαρίνο), που μελέτησαν τον εγκέφαλο των κητωδών, και κατέδειξαν τις πολύπλοκες γνωστικές λειτουργίες και την εφάμιλλη της ανθρώπινης αυτοεπίγνωση που τα χαρακτηρίζουν, καταδικάζουν την συνέχιση της χρησιμοποίησης αυτών των ζώων σε συνθήκες αιχμαλωσίας, όχι μόνον για διασκέδαση αλλά και για επιστημονική έρευνα.

Έχουμε υπόψιν μας ότι, τουλάχιστον στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα τελευταία χρόνια, η απομάκρυνση κητωδών από την θάλασσα επιτρέπεται επισήμως μόνον σε περιπτώσεις ζώων που είναι εκβρασμένα, τραυματισμένα ή άρρωστα και χρειάζονται αποκατάσταση. Όμως, η διατήρηση στην αιχμαλωσία και η εμπορική διακίνηση από χώρα σε χώρα δελφινιών (τα οποία ως επί το πλείστον ΔΕΝ ανήκουν σε απειλούμενα είδη) δεν συνάδει με την επιστημονική δεοντολογία και την ηθική, ενώ τα υψηλά ποσοστά θνησιμότητας και η κατ' εξακολούθηση χρησιμοποίηση τους σε παραστάσεις με αντίτιμο εισιτηρίου, ενώπιον ανεπαρκώς πληροφορημένου κοινού, δεν συνηγορούν υπέρ της εκπαιδευτικής, ούτε της επιστημονικής αξίας των προγραμμάτων αναπαραγωγής τους - λαμβανομένων μάλιστα υπόψιν των πολλών εναλλακτικών δυνατοτήτων που προσφέρει η σύγχρονη τεχνολογία. Στην αιχμαλωσία, αυτά τα ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΑ πλάσματα (που δεν σταμάτησαν να είναι δελφίνια μέσα σε δύο-τρεις γενεές, μόνο και μόνο επειδή γεννήθηκαν μέσα σε μια δεξαμενή) εξαναγκάζονται να περάσουν την ζωή τους φυλακισμένα σε ένα περιβάλλον στερημένο από τα ηχητικά και τα άλλα ερεθίσματα της θάλασσας, και υποβαθμίζονται σε θλιβερά κακέκτυπα του είδους τους, που εκτελούν στερεότυπες και ανόητες εντολές, προκειμένου να εξασφαλίσουν την τροφή τους. Εξαναγκάζονται επίσης να αναπαραχθούν, πολύ συχνά με τεχνητό τρόπο, προκειμένου να δώσουν νέους ΜΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΙΜΟΥΣ ΑΠΟΓΟΝΟΥΣ, με μοναδικό σκοπό να εξασφαλίσουν την συνέχεια των αιχμαλώτων πληθυσμών.

Συγκέντρωση διαμαρτυρίας, στις 24 Ιουνίου

Διαβάζοντας, διαπιστώνουμε επίσης με μεγάλη θλίψη ότι, ακόμη και σήμερα και ακόμη και στον πολιτισμένο κόσμο, πολλές από τις επιχειρήσεις που διατηρούν κητώδη στην αιχμαλωσία εμπλέκονται, είτε άμεσα είτε έμμεσα, στην αρπαγή των ζώων αυτών από το φυσικό τους περιβάλλον, και ότι αυτό συμβαίνει με ανεξέλεγκτους, αδιαφανείς και, πολύ συχνά, νομιμοφανείς μηχανισμούς, οι οποίοι εξασφαλίζουν την εμπορική τους διακίνηση.

Και ενώ οι ΗΠΑ είναι η πρώτη χώρα που έφερε στη μόδα τα δελφινάρια, κατά την δεκαετία του 60', και η πρώτη που τώρα αγωνίζεται για την κατάργησή τους, η Ιαπωνία αποτελεί το οφθαλμοφανέστερο παράδειγμα της ελάχιστης έως μηδενικής συμβολής αυτών των επιχειρήσεων στην προστασία των άγριων πληθυσμών και της ΜΗ εκπαιδευτικής τους αξίας: Η Ιαπωνία έχει τα περισσότερα δελφινάρια από όλες τις χώρες του κόσμου, ενώ παράλληλα εξακολουθεί να αντιμετωπίζει τα δελφίνια ως επιζήμια "παράσιτα" των θαλασσών και ως τροφή των ανθρώπων, και να επιδίδεται σε σφαγές που επισύρουν την παγκόσμια κατακραυγή.

Η Ελλάδα δεν είχε ποτέ, σε ολόκληρη την ιστορία της, εκμεταλλευτεί, κατά κανέναν τρόπο, τα δελφίνια με σκοπό το κέρδος, και ίσως δεν είναι τυχαίο ότι οι αρχαίοι Έλληνες (που τα αντιμετώπιζαν ως ζώα ισότιμα με τους ανθρώπους, τα ονόμαζαν "λαό της θάλασσας", και προέβλεπαν την ποινή του θανάτου για εκείνους που τα κακοποιούσαν) είχαν προσεγγίσει, ήδη από εκείνα τα χρόνια, με τον δικό τους τρόπο και την δική τους σοφία, τις σύγχρονες επιστημονικές ανακαλύψεις. Όμως, τον Ιούνιο του 2010, ένας Γάλλος επιχειρηματίας εγκατέστησε το πρώτο δελφινάριο, στα Σπάτα Αττικής, την στιγμή που ολόκληρος ο πολιτισμένος κόσμος είχε ήδη αρχίσει να αποκηρύσσει αυτόν τον τρόπο διασκέδασης ως παρωχημένο και αναχρονιστικό.

Αντιλαμβανόμαστε ότι όλα τα δελφίνια δεν είναι απελευθερώσιμα, όπως δεν είναι απελευθερώσιμα και τα περισσότερα άγρια ζώα που έχουν γεννηθεί στην αιχμαλωσία, και ότι τα δελφινάρια δεν είναι δυνατόν να καταργηθούν, εν μια νυκτί σε ολόκληρο τον κόσμο, πληροφορούμαστε όμως ότι, για όλες τις περιπτώσεις, υπάρχουν εφικτές εναλλακτικές λύσεις (όπως, για παράδειγμα, η επανεγκατάστασή των δελφινιών σε κλειστούς θαλάσσιους όρμους, και η διατήρησή τους σε ελεγχόμενο θαλάσσιο περιβάλλον με ανθρώπινη φροντίδα). Θα θέλαμε, η Ευρώπη να γίνει πολύ σύντομα μια ζώνη χωρίς δελφινάρια, ακολουθώντας την εκστρατεία της πανευρωπαϊκής συμμαχίας των μεγάλων οργανώσεων που εργάζονται για αυτόν τον σκοπό, μεταξύ των οποίων η Whale and Dolphin Conservation (WDC), η Born Free Foundation, η Ocean Care και η World Society for the Protection of Animals (WSPA). Θα θέλαμε επίσης, η Ελλάδα να ακολουθήσει το παράδειγμα της Κροατίας, της Κύπρου, της Ουγγαρίας, της Σλοβενίας, της Ελβετίας, της Κόστα Ρίκα, της Χιλής, και της Ινδίας, και να απαγορεύσει άμεσα την αιχμαλωσία των κητωδών, έτσι ώστε το πρώτο δελφινάριο που άνοιξε στην χώρα μας να είναι και το τελευταίο.

Δεν είμαστε εναντίον συγκεκριμένων ατόμων ή επιχειρήσεων, είμαστε όμως αντίθετοι με κάποιες απόψεις που, για άλλοτε άλλους λόγους, έρχονται σε σύγκρουση με την ηθική μεταχείριση των ζώων. Όπως λέει και ο παγκοσμίως γνωστός υπερασπιστής της ελευθερίας των δελφινιών, Ρικ Ο'Μπάρι, σε έναν από τους διαλόγους που υπάρχουν στο ντοκιμαντέρ A Fall From Freedom, "Δεν είμαστε μια ομάδα αναρχικών που προσπαθεί να κλείσει τα θαλάσσια πάρκα. Απώτερος σκοπός μας είναι να τα εκσυγχρονίσουμε. Υπάρχουν πολλά θαλάσσια θηλαστικά που πέφτουν θύματα της ρύπανσης, ή πιάνονται στα δίχτυα ή τραυματίζονται, αρρωσταίνουν, και εκβράζονται. Πρέπει λοιπόν αυτά τα ζώα να τα πάρουμε από τις ακτές και να τα πάμε στα θαλάσσια πάρκα, και εκεί να τα αποκαταστήσουμε, και μετά να τα αφήσουμε πάλι ελεύθερα. Αυτή θα έπρεπε να ήταν η 'παράσταση’, και όχι να τα υποβαθμίζουμε σε κλόουν και αυτό να το πουλάμε σαν εκπαίδευση και επιστημονική έρευνα". Υιοθετούμε απόλυτα την θέση αυτή - όπως υιοθετούμε επίσης τις θέσεις διακεκριμένων επιστημόνων και φορέων προστασίας του πολιτισμού, της φύσης και της ζωής, για έναν εκσυχρονισμένο τρόπο περιβαλλοντικής εκπαίδευσης του κοινού και ιδίως των παιδιών (τα οποία αξίζει να διδαχθούν, από νωρίς, την ευθύνη και όχι τον εφησυχασμό, την συνύπαρξη με τα άλλα πλάσματα της γής και όχι την δίχως όρους κυριαρχία επάνω σ’ αυτά), για έναν πιο συμπονετικό τρόπο διαχείρισης των ζώων και του φυσικού περιβάλλοντος, και για έναν πιο υπεύθυνο και ηθικό τουρισμό.

Email επικοινωνίας: freedolphinsgr@gmail.com

Πηγή - Σελίδα στο Facebook

Δελτία τύπου 


Petitions για υπογραφή:
 

- Ban Cetacean Captivity in Greece: https://www.change.org/petitions/ban-cetacean-captivity-in-greece

- All dolphinaria must be closed in Europe: https://secure.avaaz.org/en/petition/All_dolphinaria_must_be_closed_in_Europe/ -- Αιτούμεθα...

- Born Free’s and European Alliance’s to End Dolphin Captivity (EAEDC) petition to end the keeping of whales and dolphins in captivity:

http://www.bornfree.org.uk/get-involved/campaigning/petitions/dolphinaria-petition/ -- http://on.fb.me/Zm2US0

YΓ. Σαν εισαγωγή στην σύγχρονη προσέγγιση του θέματος της αιχμαλωσίας των κητωδών, προτείνουμε τρία ντοκιμαντέρ, που συνέβαλαν σημαντικά στην αναθεώρηση των αντιλήψεων του κοινού, στους παρακάτω συνδέσμους: 
1) The Cove, παραγωγής 2009: tvxs.gr/node/16702 (διαβάστε περισσότερα εδώ και εδώ)
2) A Fall From Freedom, παραγωγής 2011: http://youtu.be/JvpoeFELWLY
(Χάνοντας την Θάλασσα της Ελευθερίας)

3) Blackfish, παραγωγής 2013: http://www.onegreenplanet.org/animalsandnature/how-blackfish-has-changed-our-perceptions-of-whales-and-dolphins/ -- http://www.dailymotion.com/video/x1iepl4_blackfish-find-out-what-really-happens-at-seaworld_animals -- http://dogwoof.tv/watch/blackfish

YΓ2: Εδώ μπορείτε να δείτε το ιστορικό του δελφιναρίου: και εδώ τις θέσεις μας για την δελφινοθεραπεία. 

"Teaching a child not to step on a caterpillar is as valuable to the child, as it is to the caterpillar". - Bradley Miller

Ενημέρωση και Παιδεία: Απάντηση στον υποβιβασμό της ζωής και στην εμπορευματοποίηση της αθωότητας
photo source


*24/06/14, στην Αθήνα*

Protest Dolphin Captivity in Greece with Ric O'Barry !