Το ουράνιο σώμα του Σαββόπουλου δεν στηρίζει Μητσοτακη

   

Κείμενο της Φωτεινής Λαμπρίδη  στο TV Χωρίς Σύνορα 

Ο Διονύσης Σαββόπουλος ευχήθηκε αυτοδυναμία στη ΝΔ σε συνέντευξη που έδωσε στον Π. Τσίμα στον ΣΚΑΙ. Άλλοι εξέφρασαν για άλλη μια φορά τη θλίψη τους, άλλοι τον θυμό τους, είτε με τρόπο ευγενικό είτε με τρόπο προσβλητικό. Άλλοι πάλι έσπευσαν μέσω των social media να ζητήσουν από τους άλλοτε θερμούς υποστηρικτές του να μην πέφτουν από τα σύννεφα καθώς έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε που ο σημαντικός τραγουδοποιός, πήρε μια -όχι τόσο απότομη τελικά- δεξιά στροφή. 

Έχει δικαίωμα ο Σαββόπουλος και ο κάθε Σαββόπουλος που δεν έχει πληγεί από τις άγρια φιλελεύθερες πολιτικές της κυβέρνησης, να εύχεται αυτοδυναμία στον Μητσοτάκη. Έχει δικαίωμα ο Σαββόπουλος και ο κάθε Σαββόπουλος να κλείνει τα μάτια του μπροστά στο σκάνδαλο των υποκλοπών, στην καταπάτηση των εργασιακών δικαιωμάτων, στη δολοφονία της ελευθερίας του τύπου, στην στήριξη των Λιγνάδηδων, στον εναγκαλισμό μιας κυβέρνησης με τη μαφία, στη διάλυση της δημόσιας παιδείας. Έχει δικαίωμα ο κάθε Σαββόπουλος να στηρίζει εμπόρους που "...πίνουν το κρασί μας και κλέβουνε της γη" όπως έγραφε ο παλιός του εαυτός. 

Δεν θα αναφέρω τις δηλώσεις του των τελευταίων δεκαετιών μέσα από τις οποίες στηρίζει σταθερά όλο το πολιτικό σύστημα που ευθύνεται για την κατάντια της χώρας. Θα θυμίσω όμως μια φράση του Τσαγκαρουσιάνου με αφορμή τις τότε παραστάσεις του Σαββόπουλου σε στρατόπεδα, που ντυνόταν με ελληνικές σημαίες: "Δυστυχώς ο Διονύσης Σαββόπουλος επέλεξε να καμπαρεδοποιήσει τα γηρατειά του"! 

Περιγράφοντας τον Σαββόπουλο στο τραγούδι τους "Ωδή στον Διονύση" ο Μαυρουδής και ο Σαμαρτζής τον χαρακτηρίζουν "Ουράνιο σώμα που έχει χάσει την τροχιά του". 

Όμως το ουράνιο σώμα είναι τα τραγούδια του, που δεν ξεφεύγουν από την τροχιά, σε όποια κατεύθυνση κι αν κινείται ο δημιουργός τους. 

Το έργο του Διονύση Σαββόπουλου, αυτό το ουράνιο σώμα του, έχει καιρό διαχωριστεί από τον ίδιο. Και δεν υπάρχει μεγαλύτερη ματαίωση, από το να είναι κανείς ξένος, διαχωρισμένος και απομονωμένος από το έργο του μιας ολόκληρης ζωής. 

Αυτό το σώμα το έχω αγαπήσει τόσο και το ψηλαφίζω ακόμα με κλειστά μάτια.

Αυτό το σώμα έχει πιο ευθύβολες απαντήσεις για τη στάση του ίδιου, απ’ ότι όλοι και όλες εμείς. Ποιος άραγε να είναι άραγε ο "ήδη νεκρός" που θα απελευθέρωνε η "βία των πρωτοπλάστων"; Πως νιώθει ο ίδιος όταν ακούει τον στίχο του "κι αν σ’ αγαπώ θα σου κλαφτώ που μες στην κοινωνία της ευτυχίας σου ζητάς την επιπλοποιία". Ποιος άραγε "κοκορεύεται επάνω στον εξώστη και μιλά στο πόπολο σαν τον ναυαγοσώστη";

Πάνω σε μαύρο φορτηγό
μια εκδρομή χωρίς σκοπό
όλοι μαζί έχουμε χρόνια ξεκινήσει,
μα στης στροφής τη μοναξιά
κουνάει το χέρι – είν’ αργά
δεν έχει θέση... 

"Γεια χαρά σου Διονύση..." γράφει ο στίχος του Σαμαρτζή.

Όσα μαντήλια κι αν κουνήσουμε στον Νιόνιο ο οποίος αφού έβγαλε τα τραπεζάκια έξω, πέρασε στην άλλη όχθη, το ουράνιο σώμα των τραγουδιών του δεν θα το αποχαιρετήσουμε ποτέ. Εμείς εξάλλου δεν διαχωριστήκαμε ποτέ από εκείνο.

Πηγή: https://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/oyranio-soma-toy-sabbopoyloy-den-stirizei-mitsotaki