Αναζητώ μιαν ακτη να μπορέσω να φραξω
με δέντρα η καλαμια ένα μέρος του ορίζοντα.
Συμμαζευοντας το άπειρο να χω
την αίσθηση πως δεν υπάρχουν μηχανές
η πως υπάρχουν μόνο λίγες.
Πως δεν υπάρχουν στρατιωτες
η πως υπάρχουν πολύ λιγοι.
Πώς δεν υπάρχουν όπλα
η πως υπάρχουν πολύ λιγα
στραμμένα κι αυτά προς την έξοδο
των δασών με τους λύκους.
Πώς δεν υπάρχουν εμποροι
η πως υπάρχουν πολύ λιγοι
σε αποκεντρα σημεία της γης
όπου ακόμη δεν έγιναν αμαξωτοι δρόμοι.
Το ελπίζει ο θεος πως τουλάχιστον
μέσ' στους λυγμούς των ποιητών
δεν θα πάψει να υπάρχει ποτέ
ο παράδεισος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου