Φωτογραφίες και ανυπεράσπιστοι συνειρμοί

Διαβάζω στην Εφημερίδα των Συντακτών: Η κυβέρνηση δεν ομολόγησε ποτέ πως τα προσφυγικά επιδόματα και οι λοιποί πόροι διαχείρισης που καταδίκαζαν επί ΣΥΡΙΖΑ, ως δήθεν προτεραιοποίηση των προσφύγων έναντι των Ελλήνων (καλλιεργώντας τον μύθο ότι οι πρόσφυγες και οι μετανάστες "παίρνουνε τόσα χρήματα και οι Έλληνες πεινούν"), προέρχονταν από την Ευρωπαϊκή Ένωση, και έτσι στέρησε τους πάντες από τις λύσεις που είχαμε διαθέσιμες σαν χώρα. Είναι ενδεικτικό το παράδειγμα του προγράμματος ΕΣΤΙΑ, το οποίο άφησαν να λήξει χωρίς έγκαιρες διάδοχες κινήσεις, με αποτέλεσμα εκατοντάδες αναγνωρισμένοι πρόσφυγες να καταλύουν ξεριζωμένοι και άστεγοι στην πλατεία Βικτωρίας, με τα παιδιά τους εκτός σχολείου.

Στις 14 Σεπτεμβρίου, στο rosa.gr, ο Κώστας Αργυρός γράφει: Στα τέλη του περασμένου Ιουλίου ο δήμαρχος της Μυτιλήνης έσπευσε να κλείσει μια μονάδα αντιμετώπισης covid-19 στη Μόρια, που είχαν δημιουργήσει οι "Γιατροί Χωρίς Σύνορα", σε συνεργασία με πρωτοβουλίες άλλων γιατρών, για "πολεοδομικές παρατυπίες"... Μπορεί κάποιος να μην αισθάνεται αλληλεγγύη για τους "ξένους". Ακόμα και για τους κατατρεγμένους. Είναι από τα αισθήματα, που δεν γίνεται να σου επιβάλλουν να τα νοιώσεις. Αλλά όλοι αυτοί οι "(μ)πατριώτες" δεν νοιώθουν μια έστω στοιχειώδη συμπαράσταση για τους Μυτιληνιούς; Πόσο δηλαδή ελληνικά ενάρετο είναι να ρίχνουμε όλο το βάρος για την αντιμετώπιση ενός προβλήματος, που όλοι χαρακτηρίζουν παγκόσμιο και ευρωπαϊκό στους κατοίκους τριών, τεσσάρων νησιών; Αυτοί που βγάζουν σέλφις με ντουφέκια έτοιμοι δήθεν να πολεμήσουν για τα νησιά μας, είναι οι ίδιοι που φτύνουν κατάμουτρα τους ακρίτες σε αυτά τα νησιά. Πότε θα δείξουν οι υπόλοιποι δήμαρχοι της χώρας αλληλεγγύη στους Λέσβιους, αυτή την αλληλεγγύη, που ζητούν βερμπαλιστικά από τους Ευρωπαίους;

Είναι αλήθεια ότι μπορεί κάποιος να μην αισθάνεται συμπόνοια για τους "άλλους", ακόμα και για τους ανυπεράσπιστους και τους κατατρεγμένους. Είναι επίσης αλήθεια ότι κάποια ΜΜΕ ασχολούνται με τους αιτούντες άσυλο (γιατί αυτό είναι και έτσι πρέπει να λέγονται) ΟΧΙ ΩΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ. Και μένα τώρα, από ποιους δρόμους άραγε με πάει ο συνειρμός, όταν κοιτάζω την φωτογραφία του "πρόχειρου" καταυλισμού στο Κατά Τεπέ και μού θυμίζει τόσο πολύ μιαν άλλη εικόνα ανυπεράσπιστων και αναλώσιμων πλασμάτων; 

 

 

Σημ: Η πρώτη και η τελευταία φωτογραφία είναι ο καινούργιος χώρος στέγασης των αιτούντων άσυλο στην Λέσβο. Η μεσαία είναι ο χώρος όπου στεγάζονται τα αρσενικά μοσχαράκια της εντατικοποιημένης κτηνοτροφίας, που αποχωρίζονται από τις μητέρες τους αμέσως μετά την γέννηση, για να παράγουν "τρυφερό" και λευκό (σιδηροπενικό) κρέας (veal). Ο συνειρμός είναι κάτι εντελώς υποκειμενικό και έγινε αυτόματα, την στιγμή που είδα για πρώτη φορά την πρώτη φωτογραφία.