Στέρηση τροφής και ΜΗ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΕΣ συμπεριφορές στα αιχμάλωτα δελφίνια

 

Όλοι οι επιχειρηματίες που διατηρούν δελφίνια σε αιχμαλωσία χρησιμοποιούν δύο κυρίως ισχυρισμούς για να υπερασπιστούν τον ζωοφιλικό τους χαρακτήρα: λένε, πρώτον ότι χρησιμοποιούν "θετικές μεθόδους" για να εκπαιδεύσουν και να χειραγωγήσουν τα δελφίνια τους, και δεύτερον ότι τα ζώα αυτά παρακινούνται να εκδηλώσουν μόνο "φυσιολογικές συμπεριφορές". Πράγματι, είναι πρακτικά δύσκολο να "τιμωρήσεις" ένα δελφίνι. Το δέρμα του είναι πολύ ευαίσθητο και δεν θα επιζούσε για πολύ αν δεχόταν χτυπήματα, όπως για παράδειγμα ένας ελέφαντας. Και, αν εξαιρέσουμε το μαρτύριο της απομόνωσης, στο οποίο υποβάλλονται πολύ συχνά, προκειμένου να γίνουν συνεργάσιμα, τα δελφίνια σπάνια δέχονται τις συνήθεις τιμωρίες που εφαρμόζονται για την χειραγώγηση άλλων ειδών. Εκτός από μια: την στέρηση τροφής. H στέρηση τροφής είναι ο μόνος εφικτός τρόπος για να χειραγωγήσεις ένα δελφίνι γεννημένο στην αιχμαλωσία και η μόνη δυνατότητα για να "σπάσεις" ένα δελφίνι που γεννήθηκε ελεύθερο. Κι΄αυτό μονάχα στην αρχή γιατί, αφότου η εκπαίδευσή τους ολοκληρωθεί και στην πορεία της μετέπειτα αιχμάλωτης ζωής τους, αυτή η στέρηση αποτελεί απλώς ένα εργαλείο χειραγώγησης. Ένα δελφίνι που υπακούει στις εντολές για να κερδίσει την τροφή του είναι ένα χειραγωγήσιμο "Broken Spirit".

Τα αιχμάλωτα δελφίνια δεν υποσιτίζονται με την έννοια που υποσιτίζεται ένας παραμελημένος σκύλος, πολλές φορές μάλιστα καταλήγουν να είναι και υπέρβαρα εξ' αιτίας της ελαχιστοποιημένης δυνατότητας κίνησης που τους παρέχεται. Η εκπαίδευσή τους ολοκληρώνεται όταν μάθουν να εκδηλώνουν ΜΗ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΕΣ συμπεριφορές και, από αυτό το σημείο και πέρα, δεν υποσιτίζονται με την κυριολεκτική έννοια της λέξης, απλώς ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΝΑ ΤΡΕΦΟΝΤΑΙ ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ. Και καταλαβαίνουν πολύ καλά ότι, αν δεν εκτελέσουν το νούμερό τους σωστά, δεν θα φάνε. Και, προκειμένου να επιβιώσουν, κάνουν αυτό που τους ζητείται, δηλαδή μια σειρά από καραγκιοζιλίκια που δεν θα έκαναν ποτέ αν ήταν ελεύθερα: 

• Προβάλλουν κατ' εξακολούθηση το πρόσωπό τους έξω απ' το νερό, και ισορροπούν με το σώμα τους σε κάθετη θέση για ώρα, κάτι που  στην θάλασσα συμβαίνει μόνον στιγμιαία και περιστασιακά ή σε καταστάσεις μεγάλης αγωνίας (spy hop -- 1, 2). 

• Εκβράζονται στα πατώματα των δελφιναρίων, κάτι που στη θάλασσα συμβαίνει μόνο όταν τα δελφίνια είναι άρρωστα, αποπροσανατολισμένα, τραυματισμένα ή καταδικασμένα να πεθάνουν (i). Eκβρασμό ρινοδέλφινου που μάλιστα μετακινείται έρποντας στο έδαφος της δεξαμενής, μπορείτε να δείτε κι' εδώ (στο 2:17): https://youtu.be/I9XIdBA57o4 * Επίσης εδώ μπορείτε να θαυμάσετε μια γνήσια παράσταση κιτς (αντίστοιχη με την αισθητική της εποχής, λίγα χρόνια πριν...) και να καταλάβετε τι πρέπει να υποστούν τα δύστυχα θαλάσσια θηλαστικά, προκειμένου να μάθει το κοινό ότι δεν είναι ψάρια... Όσο παλιότερα βίντεο ψάξει κανείς, τόσο πιο απροκάλυπτα. Και εδώ μια από τις πρώτες παραστάσεις στην Ελλάδα (πριν τον Ν. 4039, με μπάλες και στεφάνια, τότε που ακόμα οι εκπαιδευτές πατούσαν με όλη τους την άνεση πάνω στα μουσούδια των δελφινιών, τότε που δεν είχε αρχίσει ακόμα να διαμαρτύρεται σχεδόν κανείς...) 

• Βγάζουν φωνές κατόπιν εντολής (βίντεο).

• Ταλαντεύουν πέρα δώθε το κεφάλι τους σαν να γνέφουν "όχι" ή "ναι". 

• Κουνούν το πτερύγιο της ουράς τους σαν να χαιρετούν το κοινό. 

• Μπορεί ακόμα να και να τείνουν το πλευρικό τους πτερύγιο, σαν να "δίνουν το χέρι" ή να πλησιάζουν το ρύγχος τους στα πρόσωπα των ανθρώπων, σαν να "δίνουν φιλί" (photo). 

• Και συνεχώς περιεργάζονται τα όρια της δεξαμενής τους σαν κάτι να περιμένουν ή κάτι να ζητούν. Κι' αυτό που λαμβάνουν, περιμένοντας και ζητώντας, είναι η εκπλήρωση της μόνης από τις φυσιολογικές τους ανάγκες που ικανοποιείται μέσα στα δελφινάρια (υπό τον όρο βεβαίως της υποταγής): της ανάγκης για τροφή. 

Η προστασία της άγριας ζωής προϋποθέτει κάτι περισσότερο από την ικανοποίηση της ανθρώπινης επιθυμίας για οικειοποίηση, που αποτελεί εύκολο στόχο για το "marketing" των δελφιναρίων και όχι μόνο... Προϋποθέτει γνώση, κατανόηση και σεβασμό. Και, δυστυχώς για τα δελφίνια, το "χαμόγελό" τους είναι μια μεγάλη πλάνη της φύσης γιατί δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι είναι πάντοτε χαρούμενα. Ειδικά το ρινοδέλφινο, που είναι και το προσφιλέστερο αντικείμενο εκμετάλλευσης των δελφιναρίων, είναι προικισμένο μ' αυτήν την "ευχή και κατάρα" της φύσης: μια τέτοια ανατομική κατασκευή των γνάθων που το κάνει να φαίνεται σαν να χαμογελά ΠΑΝΤΟΤΕ, ακόμα και πεθαμένο. 

lifo.gr/diamartyria-sto-attiko-zoologiko-parko

Αν το κοινό γνώριζε αφ' ενός την βιολογική υπόσταση (την φύση) των δελφινιών και αφετέρου την διαφορά ανάμεσα στις έννοιες "ζώο συντροφιάς", "κατοικίδιο", "εξημερωμένο" και "άγριο" (google: pet, domesticated, tamed, wild, ΑΙΧΜΑΛΩΤΑ ΑΓΡΙΑ ΖΩΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ -> βλέπε παράγραφο που λέει "ΟΡΙΣΜΟΙ"), σίγουρα θα καταλάβαινε ότι δεν μπορούμε να χαϊδέψουμε ένα δελφίνι όπως χαϊδεύουμε μια γάτα, και ότι δεν μπορούμε να μιλάμε για δελφίνια με τους ίδιους όρους που χρησιμοποιούμε όταν μιλάμε για τον σκύλο μας. Θα καταλάβαινε επίσης ότι, στην περίπτωση των δελφινιών, η αιχμαλωσία από μόνη της ισοδυναμεί με βαρύτατη κακοποίηση με μοναδικό σκοπό το κέρδος των επιχειρήσεων που τα εκμεταλλεύονται. 
 

*Επιπλέον στο βίντεο αυτό, που αναρτήθηκε στο YouTube ως ψυχαγωγικό, αν παρακολουθήσετε προσεκτικά και εστιάσετε στο μπλε κιβώτιο με τα ψάρια, θα δείτε ότι η εκτέλεση από τα δελφίνια της κάθε εντολής ακολουθείται από ένα σφύριγμα και ένα ψάρι. Θα δείτε ότι τα δελφίνια παρακολουθούν συνεχώς το μπλε κιβώτιο, γιατί αυτό τους ενδιαφέρει, αυτό μονάχα τους απασχολεί και αυτό έχουν στο μυαλό τους: πώς να καλύψουν την ανάγκη τους για τροφή. Με το κάθε σφύριγμα, το δελφίνι πληροφορείται ότι εκτέλεσε την εντολή σωστά και έτσι δικαιούται να λάβει το ψάρι του. Έτσι ζουν και ΕΤΣΙ έχουν εκπαιδευτεί να τρέφονται στην αιχμαλωσία.

 

Παράσταση χωρίς κιβώτιο με ψάρια και χωρίς σφυρίχτρα δεν γίνεται, γι' αυτό και "κάθε νοήμων άνθρωπος που βλέπει μια παράσταση εκπαιδευμένων δελφινιών, όποιο και να 'ναι το όνομα και η ιστορία τους, μπορεί να συμπεράνει, εαν βεβαίως θέλει να είναι ειλικρινής με τον εαυτό του, ότι αυτό που παρουσιάζεται μπροστά του δεν είναι τίποτ' άλλο παρά μια επίδειξη κυριαρχίας. Και εδώ ακριβώς βρίσκεται το λάθος: μια παράσταση εκπαιδευμένων δελφινιών μας διδάσκει ότι η κυριαρχία είναι κάτι καλό, η κυριαρχία είναι κάτι σωστό, κάτι που φέρνει αποτέλεσμα". Το μάθημα της επιβολής κυριαρχίας στα ζώα, στη φύση, στους πιο αδύναμους συνανθρώπους, το μάθημα της επιβολής κυριαρχίας στον "Άλλον", εκεί που "σε παίρνει" κι εκεί που μπορείς, είναι αυτό που περνάμε στις επόμενες γενιές. Κι εδώ ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημα. (Η ρήση μέσα στα εισαγωγικά είναι του Ρικ Ο'Μπάρι)

Filikaki

 

Επιλεκτικές αναφορές:

• Unnatural behaviour captive dolphins exhibit (WSPA - World Society for the Protection of Animals) 

• Πρώην εκπαιδευτές μιλούν για την εκπαίδευση των δελφινιών που βασίζεται στην στέρηση τροφής: Former SeaWorld trainers explain food deprivation: ‘Food Deprivation is Alive and Well at SeaWorld,’ says Former Trainer 

• Συνέντευξη του Ρικ Ο'Μπάρι στην Εlizabeth Βatt (ii) σχετικά με τον ρόλο της στέρησης τροφής στην εκπαίδευση των δελφινιών: Ric O’Barry on Food Deprivation and Dolphin Training 

• Προηγούμενη ανάρτηση με το ίδιο θέμα, εδώ -- Facts About Captivity

• CAN WE "PET" DOLPHINS? (photo album) -- φωτο Νο4, φωτο Νο5

Φωτογραφία εδώ (delfinschutz/photos) και εδώ
 
Κοινοποίηση εδώ και εδώ 

Περισσότερες φωτογραφίες δελφινιών του Αττικού Ζωολογικού Πάρκου εδώ



Για βασική ενημέρωση στο ζήτημα της αιχμαλωσίας των δελφινιών προτείνουμε: 

 

The Case Against Keeping Whales & Dolphins Captive 5th edition -- https://awionline.org/content/case-against-marine-mammals-captivity

Educational info at https://awionline.org/sites/default/files/uploads/documents/AWI-ML-CAMMIC-5th-edition.pdf 



Και εδώ μια πολύ σύντομη (και πολύ ψύχραιμη) τοποθέτηση από την Naomi Rose: "Why it is Unacceptable to Confine Marine Mammals for Public Display" 
                             

 https://youtu.be/-8fBQnBYe3E                     

Περισσότερα στην τελευταία ανανεωμένη έκδοση της έκθεσης "The Case Against Keeping Whales & Dolphins Captive" (pdf)
 

Και τέλος, δύο ακόμη μικρά βιντεάκια που αξίζει να δείτε σαν μια σύντομη εισαγωγή στο θέμα:

• BEHIND THE DOLPHINS' SMILE - THERE IS HUNGER, DESPERATION AND SUFFERING (του Albi Deak): https://youtu.be/T1F4lIVnwTc (και εδώ με ελληνικούς υπότιτλους από oikosymmaxia)
  

• The Truth Behind Swimming with Dolphins (παραγωγή από ScubaFilmFactory): https://youtu.be/h46hPCTCzns239s 

Vegan Θεσσαλονίκη

Τα σχέδια του δήμου Θεσσαλονίκης για τη δημιουργία ενός γαστρονομικού χάρτη vegan και vegetarian επιλογών  που θα δίνει στους επισκέπτες της πόλης την δυνατότητα να έχουν αξιόπιστη ενημέρωση, παρουσίασε κατά την διάρκεια  ημερίδας στην 35η έκθεση τουρισμού Philoxenia, η εντεταλμένη σύμβουλος σε θέματα τουρισμού και διεθνών σχέσεων Μαρία Καραγιάννη.  

Στα πλαίσια της ημερίδας, ο εκπρόσωπος του κινήματος του βιγκανισμού στην Ελλάδα, (Project Coordinator του Vegan Life Festival -Αθήνα) Πάνος Χαλόφτης (i) μίλησε για τη διεθνή τάση στο "πεδίο" του βιγκανισμού, για έρευνες που έγιναν σε σχέση με την παρουσία του στην Ελλάδα και για το αν το τουριστικό υπόβαθρο πόλεων όπως η Θεσσαλονίκη μπορεί να προσελκύσει επισκέπτες αυτής της ομάδας. Στη Θεσσαλονίκη υπάρχουν ήδη τουλάχιστον τέσσερα vegan εστιατόρια, 35 vegetarian και 325 καταγεγραμμένα ως καταστήματα που μπορούν να παρέχουν τέτοιες υπηρεσίες. 

Τα τελευταία χρόνια, αυξητική τάση καταγράφει το ποσοστό των πολιτών που επιδεικνύει ενδιαφέρον για τον βιγκανισμό, με κυρίαρχες τις γυναίκες και τις ηλικιακές ομάδες 25-45 ετών, ενώ παράλληλα διάφορες εγχώριες εταιρείες επενδύουν στην παραγωγή και διάθεση vegan προϊόντων για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες μιας αγοράς που ολοένα μεγαλώνει. 

Πηγή: amna.gr -- ethnos.gr -- enallaktikos.gr



Σχετικοί σύνδεσμοι

• Η vegan κουζίνα κερδίζει τους Θεσσαλονικείς
• vegantimes.gr 
• greekvegans.gr (Fb)
• veganforlifegr 

• Why the Global Rise in Vegan and Plant-Based Eating Isn’t A Fad (600% Increase in U.S. Vegans + Other Astounding Stats) / Vegan Statistics: Incredible Signs the Global Demand for Plant-Based Foods Is Rising: foodrevolution.org
• Γιατί η διεθνής αύξηση των Βίγκαν και χορτοφάγων ΔΕΝ είναι φαντασιοπληξία (600% αύξηση στην Αμερική & άλλες καταπληκτικές στατιστικές): ethosandempathy.org 
• Όλο & Περισσότεροι Άνθρωποι Γίνονται vegan & Απέχουν Από Ζωικά Προϊόντα: forwoman.gr 
• Το 70% του παγκόσμιου πληθυσμού είτε έχει κόψει είτε έχει μειώσει το κρέας: livekindly.co 
• Η απλή στρατηγική για τη μείωση της κατανάλωσης κρέατος (έρευνα) /04/10/2019: onmed.gr 
• Doubling the amount of vegetarian options on the menu cuts the amount of meat orders 'by up to 80%', study finds / 30 September 2019: dailymail.co.uk  

Extension

Χαρτογραφήσαμε τη vegan Αθήνα: https://www.athinorama.gr/restaurants/article/xartografisame_ti_vegan_athina-2539432.html (Fb)
 

Θα 'ρθει μια μέρα που σ' αυτόν τον κόσμο η ηθική θα μετράει τουλάχιστον όσο και το χρήμα; ΑΜΗΝ.

The dark side of the horse racing industry

Ηorseracing Κills

Πηγές

• Sent to be slaughtered: ABC investigation reveals shocking racehorse treatment

• The dark side of horse racing exposed on ABC 7.30

• Σκοτώνουν τ' άλογα πριν γεράσουν: enallaktikos.gr --fanpage.gr

• Αυστραλία: Σκοτώνουν τα άλογα κούρσας πολύ πριν γεράσουν: tanea.gr

• Αλυσιδωτές αντιδράσεις προκαλούν οι αποκαλύψεις για τις σφαγές των αλόγων: neoskosmos.com -- Thoroughearts - Defending the defenseless, exposing the indefensible

• Horse Racing: theconversation.com - theguardian.com - animalsaustralia.org

•  Who’s responsible for the slaughtered ex-racehorses, and what can be done?

Πολύ μεγάλες διαστάσεις έχει λάβει, στην Αυστραλία, η ""αξιοποίηση"" (έτσι θυμάμαι μάς έλεγαν για τα "παραγωγικά ζώα" στην Κτηνιατρική σχολή ... ΦΡΙΚΗ) των αλόγων που αποσύρονται από τις ιπποδρομίες. Γιατί αξιοποίηση = σφαγή. Και γιατί τα ζώα που υφίστανται εντατική εκμετάλλευση "ρετάρουν" πολύ γρήγορα και δεν "συνταξιοδοτούνται" ποτέ. Δεν υπάρχει συμπόνοια για τα ζώα που παράγουν προϊόντα ή εργασία, όταν η αποδοτικότητά τους μειωθεί, υπάρχει μόνον "αξιοποίηση" - κάτι που συνεπάγεται απόσυρση, μερικές φορές ξεπεσμό σε ένα ακόμη χαμηλότερο επίπεδο ευζωίας, και, πολύ συχνά, σφαγή - ένας δεύτερος κύκλος περαιτέρω εκμετάλλευσης δηλαδή. Ούτε κατά διάννοια δεν μιλάμε για ευγνωμοσύνη - δεν υπάρχει αυτή η λέξη σε τέτοιες περιπτώσεις. Ούτε φυσικά για ανταπόδοση. Και το χειρότερο όλων: ούτε καν για έλεος. Υπό φυσιολογικές συνθήκες, ένα άλογο μπορεί να ζήσει από 25 έως 30 χρόνια, ενώ ένα άλογο κούρσας, αποχωρεί από την ενεργό δράση το πολύ μετά από 8 ή 9 χρόνια "καριέρας" και , και τα ευρήματα διετούς δημοσιογραφικής έρευνας που διεξήγαγε το αυστραλιανό δημοσιογραφικό πρακτορείο ABC (Australian Broadcasting Corporation), είναι εντυπωσιακά: Υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο αποσύρονται από τις ιπποδρομίες περίπου 8.500 άλογα, σημαντικό ποσοστό των οποίων οδηγείται στο σφαγείο.

Είναι γεγονός ότι, στην Αυστραλία, υπάρχουν και περιοχές - όπως αυτή της Νέας Νότιας Ουαλίας - των οποίων οι Αρχές προσφέρουν μία "δεύτερη ευκαιρία" στα άλογα κούρσας, και ότι από την πλευρά της βιομηχανίας των ιπποδρομιών υποστηρίζεται πως μόλις το 1% από αυτά καταλήγουν στο σφαγείο. Σύμφωνα όμως με τον Paul McGreevy (i) - ο οποίος είναι καθηγητής Κτηνιατρικής στο Πανεπιστήμιο του SYDNEY, διδάσκει συμπεριφορά και καλή μεταχείριση των ζώων και μελετά καθαρόαιμα άλογα τα τελευταία 25 χρόνια - περίπου 4.000 άλογα του ιπποδρόμου "εξαφανίζονται" κάθε χρόνο. "Μιλάμε για καταστροφή σε βιομηχανική κλίμακα", δηλώνει στο ABC, και προσθέτει: "Βλέπουμε ζώα που υποφέρουν και δεν νομίζω ότι μπορεί κανείς να υπερασπιστεί μια τέτοια πρακτική".

Η ένωση για την προστασία των αγωνιστικών αλόγων (Coalition for the Protection of Racehorses -- facebook.com) αποκαλύπτει ότι παρακολούθησε επί δύο χρόνια ένα σφαγείο βόρεια του Μπρίσμπεϊν (πρωτεύουσα του Κουίνσλαντ), και διεπίστωσε πως, στο συγκεκριμένο σημείο, θανατώνονταν περίπου 500 άλογα σε μηνιαία βάση. "Το κρέας των αλόγων πηγαίνει σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, όπως επίσης στην Ιαπωνία και στην Ρωσία", αναφέρει στην ABC ο εκπρόσωπος της ένωσης Elio Celotto, αποδεικνύοντας τα λεγόμενά του με καταγεγραμμένες εικόνες, στις οποίες υπάλληλοι εμφανίζονται να κτυπούν βάναυσα τα ανυπεράσπιστα ζώα. Το κρέας των σφαγείων που διοχετεύεται στην αγορά, προορίζεται είτε για ανθρώπινη κατανάλωση είτε για ζωοτροφή.


Ακολουθεί το σχετικό βίντεο: The dark side of the horse racing industry - ABC 7.30 (17.10.2019) / "A special investigation into the horse racing industry reveals what really goes on when racehorses' lives end in knackeries and abattoirs", εδώ:   https://youtu.be/ZwE8dO7Gn0U  

(προσοχή, πολύ σκληρές σκηνές)                                                                          

Αναδημοσιεύω ακόμα μερικές εικόνες από AnimalsAustraliafacebook.com 
(ακολουθήστε - πατήστε - τους συνδέσμους στις λεζάντες). 
 

ΑΑ1

                                                                                                                                                                                                   

ΑΑ2

                                
                                                                                                                                                                                                   

ΑΑ3

#youbettheydie 

You Bet They Die 

                                                                              


                                                                                                    

ΑΑ4

                                

 Προκειμένου για τα άλογα του ιπποδρόμου (και όχι μόνον), αυτή η τελευταία αποκάλυψη είναι μόνον η κορυφή του παγόβουνου. Κατά τη γνώμη μου, το πιο επώδυνο σ' αυτήν την ιστορία δεν είναι η σφαγή αλλά η ΑΝΕΥ ΟΡΩΝ και ΑΝΕΥ ΟΡΙΩΝ σκληρότητα που συνοδεύει την υπερεντατικοποιημένη (και ανελέητη) εκμετάλλευση των ζώων, που ξεκκινά από την στιγμή που γεννιούνται, τα βασανίζει όσο ζούν* και τα "σακατεύει" πολύ νωρίς. "Στην πραγματικότητα τρέχουν για να σώσουν την ζωή τους, δηλώνει η σε μια παλιότερη συνέντευξη (2012) για τα ιπποδρομιακά άλογα στο cnn.com η Nancy Perry  από την American Society for the Prevention of Cruelty to Animals (ASPCA).  Κι' αν τρέξουν τόσο γρήγορα όσο τους ζητείται, καταρρέουν και πεθαίνουν. Κι' αν δεν τρέξουν αρκετά γρήγορα, τότε τα "αποσύρουν." ("They are literally running for their lives. If they run too fast they break down on the track and die. And if they don't run fast enough, they are discarded.")

Μάς επιτρέπεται να είμαστε συμπονετικοί και να μιλάμε για κακοποίηση, τόσο λιγότερο όσο περισσότερα οικονομικά συμφέρονται θίγονται από την συμπόνοια μας. Και - ακόμα χειρότερα - μάς την διδάσκουν και μάς την καλλιεργούν όταν αυτή καθ' εαυτή η συμπόνοια μας μπορεί να γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης. Κι' αυτό δεν ισχύει μόνον για τα άλογα, ούτε μόνον για τα ζώα. Η συμπόνοια "νομιμοποιείται" και επαινείται μόνον εκεί που συμφέρει. Σε αντίθετη περίπτωση, περιθωριοποιείται και διώκεται ποικιλοτρόπως. Και αυτό είναι υποκρισία. 
*Ever heard of a 'tongue tie'? (i) -- Australian horses race with their tongues tied to their lower jaw-99584 -- Melbourne Cup: 12 Things You Need to Know About Horse Racing (PETA Australia)
 
                                                                                                                                                                                                          
Θα 'ρθει μια μέρα που σ' αυτόν τον κόσμο η ηθική θα 
μετράει τουλάχιστον όσο και το χρήμα; ΑΜΗΝ.  



Για follow up και περισσότερες ανακοινώσεις ακολουθήστε: 

• Animals Australia

• Coalition for the Protection of Racehorses

• Horseracing Wrongs

• Thoroughearts - Defending the defenseless                                                                                                                                          

petition via getup.org.au -- (facebook)









 Update (4/11/19): Αντίδοτο: Το Στοίχημα της Συμπόνοιας (facebook)

https://www.animalsaustralia.org/features/the-melbourne-cup.php

Βρήκα επίσης πολύ ενδιαφέρον αυτό: The Good, Bad, and Ugly of Horse Racing, όπου ένας ολιστικός κτηνίατρος (ο Dr. Ihor Basko) γράφει για τις Αμερικανικές ιπποδρομίες: "Beautiful women will don festive hats, men will gather in camaraderie and sport, celebrities will be interviewed for pre-race programming, and people across the nation will tune into their televisions to watch an activity that seems to honor the beautiful spirits of these majestic animals. But I won’t be watching. I can’t. I know how expensive the cost of the sport is. The horses pay with their lives... At the track, if a horse does not produce income (profits) to cover expenses, it is sold or traded. Love is not part of the equation. If a horse keeps winning, and makes enough money to pay for his vet bills, food, training, horse shoeing, vitamins, pharmaceuticals, and stables then the horse stays in the game. The lucky ones (and those who perform well) are retired eventually and relegated to breeding stock. The unlucky ones who perform poorly are often sold and traded and may eventually end up in rendering plants to make pet food and fertilizer... Like greyhounds, horses are exploited by an industry only concerned with the almighty buck. And like greyhound racing, horses go from the good tracks to the bad tracks until they are used up. Horses are slaughtered on a large scale and sent to Europe and Japan for gourmet horse meat.  And if you don’t think that Kentucky Derby winners end up in some foreign slaughterhouse, think again.”



ΥΓ. (personal note): Τα όσα γράφτηκαν τις μέρες αυτές για τις ιπποδρομίες, με αφορμή τις αποκαλύψεις που έφερε στο φως της δημοσιότητας το Αυστραλιανό ABC, πολύ φοβάμαι ότι, στην χειρότερη περίπτωση σύντομα θα ξεχαστούν, και στην καλύτερη θα περάσουν σαν μεμονωμένη περίπτωση κακοποίησης. Ήδη διαβάζω ότι προτείνεται η "ανθρωπιστική ευθανασία" από κτηνιάτρους αντί για την σφαγή των αλόγων που αποσύρονται - λες και το πρόβλημα είναι μόνον ο τρόπος του θανάτου και όχι η πέρα για πέρα ανήθικη εκμετάλλευση συνολικά. Το Ηοrse Racing όμως δεν έχει τοπικό χαρακτήρα, είναι παγκόσμιο, και η κακοποίηση των αλόγων που συμμετέχουν σ' αυτό αποτελεί ίσως μια από τις μεγαλύτερες και χυδαιότερες "animal cruelty cases" (και μάλιστα νομιμότατη) σε ολόκληρη την ιστορία της ανθρωπότητας, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, εις το διηνεκές. Κάποιος φίλος από τα παλιά, μού είχε εκφράσει (σχετικά πρόσφατα) τον θαυμασμό του για το Μπάκιγχαμ και την αγάπη της βασίλισσας Ελισάβετ για τα άλογα και τις ιπποδρομίες - κάποιος φίλος που δεν "περνάει" απλώς για ζωόφιλος, ΕΙΝΑΙ! Τον ρώτησα αν ξέρει να μού πει αν τα άλογα της βασίλισσας εξαιρούνται από την κοινή μοίρα των αλόγων του υπόλοιπου κόσμου και πώς αντιμετωπίζονται όταν αποσυρθούν. Μού απάντησε ότι θα ψάξει να βρει και θα μού πει, αλλά δεν μού ανέφερε ξανά ποτέ ούτε τι έψαξε, ούτε τι βρήκε. Ίσως γιατί η "απολιτίκ" ζωοφιλία αποφεύγει να καταπιαστεί με τέτοια "δύσκολα" θέματα...