Όλοι οι επιχειρηματίες που διατηρούν δελφίνια σε αιχμαλωσία χρησιμοποιούν δύο κυρίως ισχυρισμούς για να υπερασπιστούν τον ζωοφιλικό τους χαρακτήρα: λένε, πρώτον ότι χρησιμοποιούν "θετικές μεθόδους" για να εκπαιδεύσουν και να χειραγωγήσουν τα δελφίνια τους, και δεύτερον ότι τα ζώα αυτά παρακινούνται να εκδηλώσουν μόνο "φυσιολογικές συμπεριφορές". Πράγματι, είναι πρακτικά δύσκολο να "τιμωρήσεις" ένα δελφίνι. Το δέρμα του είναι πολύ ευαίσθητο και δεν θα επιζούσε για πολύ αν δεχόταν χτυπήματα, όπως για παράδειγμα ένας ελέφαντας. Και, αν εξαιρέσουμε το μαρτύριο της απομόνωσης, στο οποίο υποβάλλονται πολύ συχνά, προκειμένου να γίνουν συνεργάσιμα, τα δελφίνια σπάνια δέχονται τις συνήθεις τιμωρίες που εφαρμόζονται για την χειραγώγηση άλλων ειδών. Εκτός από μια: την στέρηση τροφής. H στέρηση τροφής είναι ο μόνος εφικτός τρόπος για να χειραγωγήσεις ένα δελφίνι γεννημένο στην αιχμαλωσία και η μόνη δυνατότητα για να "σπάσεις" ένα δελφίνι που γεννήθηκε ελεύθερο. Κι΄αυτό μονάχα στην αρχή γιατί, αφότου η εκπαίδευσή τους ολοκληρωθεί και στην πορεία της μετέπειτα αιχμάλωτης ζωής τους, αυτή η στέρηση αποτελεί απλώς ένα εργαλείο χειραγώγησης. Ένα δελφίνι που υπακούει στις εντολές για να κερδίσει την τροφή του είναι ένα χειραγωγήσιμο "Broken Spirit".
Τα αιχμάλωτα δελφίνια δεν υποσιτίζονται με την έννοια που υποσιτίζεται ένας παραμελημένος σκύλος, πολλές φορές μάλιστα καταλήγουν να είναι και υπέρβαρα εξ' αιτίας της ελαχιστοποιημένης δυνατότητας κίνησης που τους παρέχεται. Η εκπαίδευσή τους ολοκληρώνεται όταν μάθουν να εκδηλώνουν ΜΗ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΕΣ συμπεριφορές και, από αυτό το σημείο και πέρα, δεν υποσιτίζονται με την κυριολεκτική έννοια της λέξης, απλώς ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΝΑ ΤΡΕΦΟΝΤΑΙ ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ. Και καταλαβαίνουν πολύ καλά ότι, αν δεν εκτελέσουν το νούμερό τους σωστά, δεν θα φάνε. Και, προκειμένου να επιβιώσουν, κάνουν αυτό που τους ζητείται, δηλαδή μια σειρά από καραγκιοζιλίκια που δεν θα έκαναν ποτέ αν ήταν ελεύθερα:
Η προστασία της άγριας ζωής προϋποθέτει κάτι περισσότερο από την ικανοποίηση της ανθρώπινης επιθυμίας για οικειοποίηση, που αποτελεί εύκολο στόχο για το "marketing" των δελφιναρίων και όχι μόνο... Προϋποθέτει γνώση, κατανόηση και σεβασμό. Και, δυστυχώς για τα δελφίνια, το "χαμόγελό" τους είναι μια μεγάλη πλάνη της φύσης γιατί δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι είναι πάντοτε χαρούμενα. Ειδικά το ρινοδέλφινο, που είναι και το προσφιλέστερο αντικείμενο εκμετάλλευσης των δελφιναρίων, είναι προικισμένο μ' αυτήν την "ευχή και κατάρα" της φύσης: μια τέτοια ανατομική κατασκευή των γνάθων που το κάνει να φαίνεται σαν να χαμογελά ΠΑΝΤΟΤΕ, ακόμα και πεθαμένο.
Αν το κοινό γνώριζε αφ' ενός την βιολογική υπόσταση (την φύση) των δελφινιών και αφετέρου την διαφορά ανάμεσα στις έννοιες "ζώο συντροφιάς", "κατοικίδιο", "εξημερωμένο" και "άγριο" (google: pet, domesticated, tamed, wild, ΑΙΧΜΑΛΩΤΑ ΑΓΡΙΑ ΖΩΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ -> βλέπε παράγραφο που λέει "ΟΡΙΣΜΟΙ"), σίγουρα θα καταλάβαινε ότι δεν μπορούμε να χαϊδέψουμε ένα δελφίνι όπως χαϊδεύουμε μια γάτα, και ότι δεν μπορούμε να μιλάμε για δελφίνια με τους ίδιους όρους που χρησιμοποιούμε όταν μιλάμε για τον σκύλο μας. Θα καταλάβαινε επίσης ότι, στην περίπτωση των δελφινιών, η αιχμαλωσία από μόνη της ισοδυναμεί με βαρύτατη κακοποίηση με μοναδικό σκοπό το κέρδος των επιχειρήσεων που τα εκμεταλλεύονται.
*Επιπλέον στο βίντεο αυτό, που αναρτήθηκε στο YouTube ως ψυχαγωγικό, αν παρακολουθήσετε προσεκτικά και εστιάσετε στο μπλε κιβώτιο με τα ψάρια, θα δείτε ότι η εκτέλεση από τα δελφίνια της κάθε εντολής ακολουθείται από ένα σφύριγμα και ένα ψάρι. Θα δείτε ότι τα δελφίνια παρακολουθούν συνεχώς το μπλε κιβώτιο, γιατί αυτό τους ενδιαφέρει, αυτό μονάχα τους απασχολεί και αυτό έχουν στο μυαλό τους: πώς να καλύψουν την ανάγκη τους για τροφή. Με το κάθε σφύριγμα, το δελφίνι πληροφορείται ότι εκτέλεσε την εντολή σωστά και έτσι δικαιούται να λάβει το ψάρι του. Έτσι ζουν και ΕΤΣΙ έχουν εκπαιδευτεί να τρέφονται στην αιχμαλωσία.
Τα αιχμάλωτα δελφίνια δεν υποσιτίζονται με την έννοια που υποσιτίζεται ένας παραμελημένος σκύλος, πολλές φορές μάλιστα καταλήγουν να είναι και υπέρβαρα εξ' αιτίας της ελαχιστοποιημένης δυνατότητας κίνησης που τους παρέχεται. Η εκπαίδευσή τους ολοκληρώνεται όταν μάθουν να εκδηλώνουν ΜΗ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΕΣ συμπεριφορές και, από αυτό το σημείο και πέρα, δεν υποσιτίζονται με την κυριολεκτική έννοια της λέξης, απλώς ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΝΑ ΤΡΕΦΟΝΤΑΙ ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ. Και καταλαβαίνουν πολύ καλά ότι, αν δεν εκτελέσουν το νούμερό τους σωστά, δεν θα φάνε. Και, προκειμένου να επιβιώσουν, κάνουν αυτό που τους ζητείται, δηλαδή μια σειρά από καραγκιοζιλίκια που δεν θα έκαναν ποτέ αν ήταν ελεύθερα:
- Προβάλλουν κατ' εξακολούθηση το πρόσωπό τους έξω απ' το νερό, και ισορροπούν με το σώμα τους σε κάθετη θέση για ώρα, κάτι που στην θάλασσα συμβαίνει μόνον στιγμιαία και περιστασιακά ή σε καταστάσεις μεγάλης αγωνίας (spy hop -- 1, 2).
- Εκβράζονται στα πατώματα των δελφιναρίων, κάτι που στη θάλασσα συμβαίνει μόνο όταν τα δελφίνια είναι άρρωστα, αποπροσανατολισμένα, τραυματισμένα ή καταδικασμένα να πεθάνουν (i). Eκβρασμό ρινοδέλφινου που μάλιστα μετακινείται έρποντας στο έδαφος της δεξαμενής, μπορείτε να δείτε κι' εδώ (στο 2:17): https://youtu.be/I9XIdBA57o4 * Επίσης εδώ μπορείτε να θαυμάσετε μια γνήσια παράσταση κιτς (αντίστοιχη με την αισθητική της εποχής, λίγα χρόνια πριν...) και να καταλάβετε τι πρέπει να υποστούν τα δύστυχα θαλάσσια θηλαστικά, προκειμένου να μάθει το κοινό ότι δεν είναι ψάρια... Όσο παλιότερα βίντεο ψάξει κανείς, τόσο πιο απροκάλυπτα. Και εδώ μια από τις πρώτες παραστάσεις στην Ελλάδα (πριν τον Ν. 4039, με μπάλες και στεφάνια, τότε που ακόμα οι εκπαιδευτές πατούσαν με όλη τους την άνεση πάνω στα μουσούδια των δελφινιών, τότε που δεν είχε αρχίσει ακόμα να διαμαρτύρεται σχεδόν κανείς...)
- Βγάζουν φωνές κατόπιν εντολής (βίντεο).
- Ταλαντεύουν πέρα δώθε το κεφάλι τους σαν να γνέφουν "όχι" ή "ναι".
- Κουνούν το πτερύγιο της ουράς τους σαν να χαιρετούν το κοινό.
- Μπορεί ακόμα να και να τείνουν το πλευρικό τους πτερύγιο, σαν να "δίνουν το χέρι" ή να πλησιάζουν το ρύγχος τους στα πρόσωπα των ανθρώπων, σαν να "δίνουν φιλί" (photo).
- Και συνεχώς περιεργάζονται τα όρια της δεξαμενής τους σαν κάτι να περιμένουν ή κάτι να ζητούν. Κι' αυτό που λαμβάνουν, περιμένοντας και ζητώντας, είναι η εκπλήρωση της μόνης από τις φυσιολογικές τους ανάγκες που ικανοποιείται μέσα στα δελφινάρια (υπό τον όρο βεβαίως της υποταγής): της ανάγκης για τροφή.
Η προστασία της άγριας ζωής προϋποθέτει κάτι περισσότερο από την ικανοποίηση της ανθρώπινης επιθυμίας για οικειοποίηση, που αποτελεί εύκολο στόχο για το "marketing" των δελφιναρίων και όχι μόνο... Προϋποθέτει γνώση, κατανόηση και σεβασμό. Και, δυστυχώς για τα δελφίνια, το "χαμόγελό" τους είναι μια μεγάλη πλάνη της φύσης γιατί δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι είναι πάντοτε χαρούμενα. Ειδικά το ρινοδέλφινο, που είναι και το προσφιλέστερο αντικείμενο εκμετάλλευσης των δελφιναρίων, είναι προικισμένο μ' αυτήν την "ευχή και κατάρα" της φύσης: μια τέτοια ανατομική κατασκευή των γνάθων που το κάνει να φαίνεται σαν να χαμογελά ΠΑΝΤΟΤΕ, ακόμα και πεθαμένο.
 |
| lifo.gr/diamartyria-sto-attiko-zoologiko-parko |
*Επιπλέον στο βίντεο αυτό, που αναρτήθηκε στο YouTube ως ψυχαγωγικό, αν παρακολουθήσετε προσεκτικά και εστιάσετε στο μπλε κιβώτιο με τα ψάρια, θα δείτε ότι η εκτέλεση από τα δελφίνια της κάθε εντολής ακολουθείται από ένα σφύριγμα και ένα ψάρι. Θα δείτε ότι τα δελφίνια παρακολουθούν συνεχώς το μπλε κιβώτιο, γιατί αυτό τους ενδιαφέρει, αυτό μονάχα τους απασχολεί και αυτό έχουν στο μυαλό τους: πώς να καλύψουν την ανάγκη τους για τροφή. Με το κάθε σφύριγμα, το δελφίνι πληροφορείται ότι εκτέλεσε την εντολή σωστά και έτσι δικαιούται να λάβει το ψάρι του. Έτσι ζουν και ΕΤΣΙ έχουν εκπαιδευτεί να τρέφονται στην αιχμαλωσία.
Filikaki
Επιλεκτικές αναφορές:
Φωτογραφία εδώ (delfinschutz/photos) και εδώ
Κοινοποίηση εδώ και εδώ
Περισσότερες φωτογραφίες δελφινιών του Αττικού Ζωολογικού Πάρκου εδώ
Για βασική ενημέρωση στο ζήτημα της αιχμαλωσίας των δελφινιών προτείνουμε:
- Πρώην εκπαιδευτές μιλούν για την εκπαίδευση των δελφινιών που βασίζεται στην στέρηση τροφής: Former SeaWorld trainers explain food deprivation: ‘Food Deprivation is Alive and Well at SeaWorld,’ says Former Trainer
- Συνέντευξη του Ρικ Ο'Μπάρι στην Εlizabeth Βatt (ii) σχετικά με τον ρόλο της στέρησης τροφής στην εκπαίδευση των δελφινιών: Ric O’Barry on Food Deprivation and Dolphin Training
- Προηγούμενη ανάρτηση με το ίδιο θέμα, εδώ -- Facts About Captivity
Φωτογραφία εδώ (delfinschutz/photos) και εδώ
Κοινοποίηση εδώ και εδώ
Περισσότερες φωτογραφίες δελφινιών του Αττικού Ζωολογικού Πάρκου εδώ
Για βασική ενημέρωση στο ζήτημα της αιχμαλωσίας των δελφινιών προτείνουμε:
Educational info at https://awionline.org/sites/default/files/uploads/documents/AWI-ML-CAMMIC-5th-edition.pdf
Και εδώ μια πολύ σύντομη (και πολύ ψύχραιμη) τοποθέτηση από την Naomi Rose: "Why it is Unacceptable to Confine Marine Mammals for Public Display"
Περισσότερα στην τελευταία ανανεωμένη έκδοση της έκθεσης "The Case Against Keeping Whales & Dolphins Captive" (pdf)
Και τέλος, δύο ακόμη μικρά βιντεάκια που αξίζει να δείτε σαν μια σύντομη εισαγωγή στο θέμα:
- BEHIND THE DOLPHINS' SMILE - THERE IS HUNGER, DESPERATION AND SUFFERING (του Albi Deak): https://youtu.be/T1F4lIVnwTc (και εδώ με ελληνικούς υπότιτλους από oikosymmaxia)
- The Truth Behind Swimming with Dolphins (παραγωγή από ScubaFilmFactory): https://youtu.be/h46hPCTCzns239s
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου