Η Veera, το μόνο θηλυκό δελφίνι του Αττικού Ζωολογικού Πάρκου, διηγείται την ιστορία της, μέσα από μια αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο του Ρικ Ο'Μπάρι
Το όχι και τόσο μακρινό 1985, πέντε δελφίνια εκφορτώθηκαν από ένα αεροπλάνο που προσγειώθηκε στη Φινλανδία. Τα ονόματά τους ήταν Veera, Delfi, Nasi, Joona και Niki. Ένα ακόμη θηλυκό δελφίνι που είχε - τι ειρωνία - το όνομα Happy, πέθανε ένα μήνα μετά την αρπαγή του από την θάλασσα. Η Happy δεν συμβιβάστηκε ποτέ: αρνήθηκε να φάει τα κατεψυγμένα ψάρια που τής προσφέρθηκαν σαν αντάλλαγμα για την απώλεια της ελευθερίας της, και πέθανε. Και τα έξι αυτά δελφίνια αιχμαλωτίστηκαν κοντά στο νησί Pine της Florida, στα ζεστά νερά του κόλπου του Μεξικό. Ζούσαν ελεύθερα εκεί, σ' αυτόν τον τροπικό παράδεισο, όμως η σύλληψή τους δεν ήταν παράνομη τότε στις Η.Π.Α, κι' έτσι η Εθνική Υπηρεσία Αλιείας (National Marine Fisheries Service - NMFS) έδινε εύκολα έγκριση για τέτοιες "επιχειρήσεις". Ο καθένας μπορούσε να πάρει άδεια να αιχμαλωτίσει, να μεταφέρει και να εκμεταλλευτεί ελεύθερα δελφίνια. Πρωτοστάτης σε αυτού του είδους τις "ανδραγαθίες" εκείνα τα χρόνια ήταν ένας κτηνίατρος, ονόματι Sweeney: Dr. Jay Sweeney (1, 1α, 2), κτηνίατρος θαλάσσιων θηλαστικών, που είχε αδειοδοτηθεί για την σύλληψη και εμπορία τέτοιων ζώων κάμποσες φορές. Για την συγκεκριμένη αποστολή, ο Sweeney είχε την άδεια να αιχμαλωτίσει 6 δελφίνια από τον κόλπο του Μεξικό. Ο κτηνίατρος αυτός ήταν, εκείνα τα χρόνια, γνωστός σαν ο νούμερο ένα διακινητής δελφινιών σε ολόκληρο τον κόσμο και αποκτούσε τα περισσότερα δελφίνια του από την Ιαπωνία και από την Φλόριντα. Σήμερα, κατέχει κάμποσες εγκαταστάσεις αιχμαλωσίας που προσφέρουν καλοπληρωμένη διασκέδαση στους επισκέπτες τους, με το όνομα "Dolphin Quest" και, μαζί με την Dr. Ray Stone, που είναι επίσης κτηνίατρος θαλασσίων θηλαστικών, ικανοποιούν τουρίστες υψηλών αξιώσεων που επιθυμούν να κολυμπήσουν με αιχμάλωτα δελφίνια σε πεντάστερα ξενοδοχεία στις Βερμούδες, την Ταϊτή και την Χαβάη.
Συνεργάτης του Sweeney στην συγκεκριμένη αποστολή - καθώς επίσης και σε μια παρόμοια που διαδραματίστηκε στην ίδια θαλάσσια περιοχή και κατέληξε στην αρπαγή 6 ακόμη δελφινιών που στάλθηκαν με πλοίο στην Τενερίφη της Ισπανίας - ήταν ο Armando (Mandy) Rodriguez (φωτο), διευθυντής του "Dolphin Research Center (DRC)" που βρίσκεται στο Grassy Key της Φλόριντα. Το σκάφος που χρησιμοποιούσαν για να κυνηγήσουν τα δελφίνια ήταν το "Dolphin Doll" που τους νοίκιαζε ο Capt. Harvey Hamilton, ένας βετεράνος δελφινοκυνηγός. Μετά την σύλληψή τους, τα δελφίνια μεταφέρονταν με φορτηγό στο DRC, προκειμένου να δεχθούν την πρώτη και βασική τους εκπαίδευση, και εκεί έπαιρναν τα πρώτα μαθήματα υπακοής, για να μεταφερθούν αμέσως μετά στο αεροδρόμιο της Φλόριντα για τα περαιτέρω... Εκεί, στο κέντρο της βασικής εκπαίδευσης, η "Happy" άφησε την τελευταία της πνοή. Η νεκροψία (πηγή του πιστοποιητικού της νεκροψίας εδώ) στο υποσιτισμένο της σώμα κατέδειξε μεταξύ άλλων και ένα εκτεταμένο τραύμα στο κεφάλι. Τότε η Veera, μαζί με τους άλλους τέσσερεις συντρόφους της που επιβίωσαν, φορτώθηκε σ' ένα αεροπλάνο που πέταξε μέχρι την πόλη Tampere της Φινλανδίας, από όπου ένα φορτηγό μετέφερε το ζωντανό φορτίο στο Sarkanniemen Amusement Park (wikipedia.org). Κλεισμένα στους τέσσερεις τοίχους του δελφιναρίου, τα δελφίνια ήταν πλέον έτοιμα για ν' αρχίσουν την καινούργια τους ζωή σαν ηθοποιοί του τσίρκο. Το κτίριο του δελφιναρίου ήταν κατασκευασμένο με φόρους των Φινλανδών πολιτών και το δελφινάριο Sarkanniemi ήταν ιδιοκτησία του δήμου. Αυτά συνέβαιναν περίπου 30 χρόνια πριν.
Σήμερα, το δελφινάριο στο πάρκο Sarkanniemi είναι πλέον κλειστό. Η επιχείρηση "έπεσε έξω", γιατί οι δημότες της πόλης σταμάτησαν να υποστηρίζουν την δραστηριότητά του με το εισητήριό τους. Οι Φινλανδοί υπερασπιστές των δελφινιών, που όλα αυτά τα χρόνια εκδήλωναν έμπρακτα την αντίθεσή τους στο δελφινάριο της χώρας τους, τώρα μπορούν να απολαύσουν έναν "γύρο του θριάμβου"... Γιατί δεν σταμάτησαν ποτέ να ασκούν πίεση μέχρι να πραγματοποιήσουν τον σκοπό τους, και έτσι η κοινή γνώμη μεταστάφηκε προς την σωστή κατεύθυνση και ο κόσμος σταμάτησε να αγοράζει εισητήριο για τις παραστάσεις. Αξίζουν συγχαρητήρια σ' αυτούς τους ακτιβιστές, και ειδικά στην Viivi Senghore (i). Η Viivi ήταν από τους πρώτους που καταπιάστηκε με αυτό το πρόβλημα και, με δική της πρωτοβουλία, με κάλεσε, το 1996, στην Φινλανδία, για να βοηθήσω. Ζητήσαμε τότε ακρόαση από την διεύθυνση του Sarkanniemi αλλά αρνήθηκαν να μάς δεχτούν. Όλα ήταν πολύ πιο δύσκολα εκείνη την εποχή, καθώς δεν υπήρχαν ούτε social media ούτε internet. Δώσαμε μια συνέντευξη στην τηλεόραση, όμως το ζήτημα της αιχμαλωσίας των δελφινιών δεν ήταν κάτι που απασχολούσε, όπως σήμερα, την κοινή γνώμη, και ακόμη και η ευρύτερη κοινότητα της προστασίας των ζώων είχε άλλες προτεραιότητες, όπως για παράδειγμα την βιομηχανία της γούνας. Σε γενικές γραμμές ο περισσότερος κόσμος αγνούσε το πρόβλημα, και μαζί μ' αυτό και εμάς. Θυμάμαι ότι, φτάνοντας στο Helsinki, η Viivi μού έδειξε στις εφημερίδες άρθρα και φωτογραφίες που απεικόνιζαν τον Mandy Rodriguez να μεταφέρει τα δελφίνια με το φορτηγό. Εκείνος τα ξεφόρτωσε τότε, τα άφησε μέσα στο κτίριο και γύρισε πίσω στον τροπικό του παράδεισο, στη Φλόριντα. Εκείνος γύρισε πίσω, τα δελφίνια όμως, λιγότερο τυχερά, έμειναν εκεί. (Συνεχίζεται...)
Πηγή: https://www.dolphinproject.com/blog/tag/veera/ -- (1, 2, 3)
Για περισσότερες πληροφορίες, δείτε: https://www.dolphinproject.com/campaigns/captivity-industry/ -- https://www.dolphinproject.com/campaigns/ -- https://www.dolphinproject.com/
Απόδοση στα ελληνικά και επιλογή ενσωματωμένων συνδέσμων: filikaki
Πρώτη κοινοποίηση, εδώ
https://youtu.be/9wzBgOuv3Xw
Δείτε το δεύτερο μέρος, "Veera the dolphin: H θλιβερή ιστορία πίσω απ' το "χαμόγελο" ενός ηλικιωμένου δελφινιού (Part IΙ)", εδώ
**************************************************************************************************
Και για όποιον ενδιαφέρεται για την ιστορία της βιομηχανίας των δελφιναρίων και μπορεί να διαθέσει 1 ώρα απ' τη ζωή του, το ντοκιμαντέρ Α Fall From Freedom προσφέρει όλη την σχετική πληροφόρηση. Μπορείτε να το δείτε με ελληνικούς υπότιτλους εδώ: https://youtu.be/JvpoeFELWLY
Ειδικότερα, για το ρόλο του κτηνιάτρου Jay Sweeney και την ανάμειξη της Seaworld στην σφαγή των δελφινιών της Ιαπωνίας, μπορείτε να πληροφορηθείτε από το ολιγόλεπτο απόσπασμα του ντοκιμαντέρ που έχει τίτλο "Seaworld and the Japan Dolphin Drives Are Linked", εδώ: https://youtu.be/f6ESsP380DI
Στο φωτογραφικό στιγμιότυπο, ο Dr. Jay Sweeney αποκαλύπτεται να παρευρίσκεται (για ίδιο όφελος) στις σφαγές των δελφινιών στην Ιαπωνία.
 |
| dauphinlibre.be/les-dauphins-de-finlande-sont-deportes-en-grece/ |
 |
| jay-sweeney.jpg |
Σήμερα, το δελφινάριο στο πάρκο Sarkanniemi είναι πλέον κλειστό. Η επιχείρηση "έπεσε έξω", γιατί οι δημότες της πόλης σταμάτησαν να υποστηρίζουν την δραστηριότητά του με το εισητήριό τους. Οι Φινλανδοί υπερασπιστές των δελφινιών, που όλα αυτά τα χρόνια εκδήλωναν έμπρακτα την αντίθεσή τους στο δελφινάριο της χώρας τους, τώρα μπορούν να απολαύσουν έναν "γύρο του θριάμβου"... Γιατί δεν σταμάτησαν ποτέ να ασκούν πίεση μέχρι να πραγματοποιήσουν τον σκοπό τους, και έτσι η κοινή γνώμη μεταστάφηκε προς την σωστή κατεύθυνση και ο κόσμος σταμάτησε να αγοράζει εισητήριο για τις παραστάσεις. Αξίζουν συγχαρητήρια σ' αυτούς τους ακτιβιστές, και ειδικά στην Viivi Senghore (i). Η Viivi ήταν από τους πρώτους που καταπιάστηκε με αυτό το πρόβλημα και, με δική της πρωτοβουλία, με κάλεσε, το 1996, στην Φινλανδία, για να βοηθήσω. Ζητήσαμε τότε ακρόαση από την διεύθυνση του Sarkanniemi αλλά αρνήθηκαν να μάς δεχτούν. Όλα ήταν πολύ πιο δύσκολα εκείνη την εποχή, καθώς δεν υπήρχαν ούτε social media ούτε internet. Δώσαμε μια συνέντευξη στην τηλεόραση, όμως το ζήτημα της αιχμαλωσίας των δελφινιών δεν ήταν κάτι που απασχολούσε, όπως σήμερα, την κοινή γνώμη, και ακόμη και η ευρύτερη κοινότητα της προστασίας των ζώων είχε άλλες προτεραιότητες, όπως για παράδειγμα την βιομηχανία της γούνας. Σε γενικές γραμμές ο περισσότερος κόσμος αγνούσε το πρόβλημα, και μαζί μ' αυτό και εμάς. Θυμάμαι ότι, φτάνοντας στο Helsinki, η Viivi μού έδειξε στις εφημερίδες άρθρα και φωτογραφίες που απεικόνιζαν τον Mandy Rodriguez να μεταφέρει τα δελφίνια με το φορτηγό. Εκείνος τα ξεφόρτωσε τότε, τα άφησε μέσα στο κτίριο και γύρισε πίσω στον τροπικό του παράδεισο, στη Φλόριντα. Εκείνος γύρισε πίσω, τα δελφίνια όμως, λιγότερο τυχερά, έμειναν εκεί. (Συνεχίζεται...)
Πηγή: https://www.dolphinproject.com/blog/tag/veera/ -- (1, 2, 3)
Για περισσότερες πληροφορίες, δείτε: https://www.dolphinproject.com/campaigns/captivity-industry/ -- https://www.dolphinproject.com/campaigns/ -- https://www.dolphinproject.com/
Απόδοση στα ελληνικά και επιλογή ενσωματωμένων συνδέσμων: filikaki
Πρώτη κοινοποίηση, εδώ
Η συνέχεια στο επόμενο blog post!
Μέχρι τότε, δείτε κάτι που συμβαίνει ακόμα και σήμερα:
Δείτε το δεύτερο μέρος, "Veera the dolphin: H θλιβερή ιστορία πίσω απ' το "χαμόγελο" ενός ηλικιωμένου δελφινιού (Part IΙ)", εδώ
**************************************************************************************************
Και για όποιον ενδιαφέρεται για την ιστορία της βιομηχανίας των δελφιναρίων και μπορεί να διαθέσει 1 ώρα απ' τη ζωή του, το ντοκιμαντέρ Α Fall From Freedom προσφέρει όλη την σχετική πληροφόρηση. Μπορείτε να το δείτε με ελληνικούς υπότιτλους εδώ: https://youtu.be/JvpoeFELWLY Ειδικότερα, για το ρόλο του κτηνιάτρου Jay Sweeney και την ανάμειξη της Seaworld στην σφαγή των δελφινιών της Ιαπωνίας, μπορείτε να πληροφορηθείτε από το ολιγόλεπτο απόσπασμα του ντοκιμαντέρ που έχει τίτλο "Seaworld and the Japan Dolphin Drives Are Linked", εδώ: https://youtu.be/f6ESsP380DI
Στο φωτογραφικό στιγμιότυπο, ο Dr. Jay Sweeney αποκαλύπτεται να παρευρίσκεται (για ίδιο όφελος) στις σφαγές των δελφινιών στην Ιαπωνία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου