Donna Donna, Joan Baez* 1960
On a wagon bound for market
There's a calf with a mournful eye.
High above him there's a swallow
Winging swiftly through the sky.
How the winds are laughing
They laugh with all their might
Laugh and laugh the whole day through
And half the summer's night.
"Stop complaining," said the farmer,
"Who told you a calf to be?
There's a calf with a mournful eye.
High above him there's a swallow
Winging swiftly through the sky.
How the winds are laughing
They laugh with all their might
Laugh and laugh the whole day through
And half the summer's night.
"Stop complaining," said the farmer,
"Who told you a calf to be?
Why don't you have wings to fly with
Like the swallow so proud and free?"
How the winds are laughing ...
Calves are easily bound and slaughtered
Never knowing the reason why
But whoever treasures freedom,
Like the swallow has learned to fly.
How the winds are laughing ...
Like the swallow so proud and free?"
How the winds are laughing ...
Calves are easily bound and slaughtered
Never knowing the reason why
But whoever treasures freedom,
Like the swallow has learned to fly.
How the winds are laughing ...
Μέσα σ' ένα φορτηγό που πάει στο σφαγείο
ένα μοσχαράκι με το βλέμμα θλιβερό
και πάνω απ' το κεφάλι του γοργό ένα χελιδόνι
πετάει στον ουρανό.
Πώς γελούν οι άνεμοι
με όλη τους τη ψυχή
όλη μέρα γελούν και την μισή τη νύχτα
την καλοκαιρινή.
"Μην παραπονιέσαι" είπε ο γελαδάρης
"γιατί είσαι μοσχαράκι και δεν έχεις φτερά
σαν το χελιδόνι που
ελεύθερο κι' αγέρωχο πετά".
Πώς γελούν οι άνεμοι...
Τα μοσχαράκια είναι προορισμένα για σφαγή
χωρίς να μάθουν ποτέ γιατί
μα αν κάποιος θέλει να είναι ελεύθερος
πρέπει να μάθει να πετάει σαν το χελιδόνι.
Πώς γελούν οι άνεμοι...
Η απόπειρα της μετάφρασης, δική μου. Την ιδέα την έκλεψα από εδώ.
Αφορμή ένα άρθρο που διάβασα απόψε στην Καθημερινή, στο οποίο επιφυλάσσομαι να επανέλθω...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου