Ηχητικό απόσπασμα από την εκπομπή "Μια μέρα σαν σήμερα" με τον Γιάννη Ανδρουλιδάκη, 30-06-20, ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ
Για τον βασιλιά Λεοπόλδο Β΄του Βελγίου, το Κονγκό αποτέλεσε ένα είδος ιδιωτικής αποικίας και ασκούσε τον έλεγχό του εκεί μέσω μιας εταιρείας που είχε δημιουργήσει το παλάτι. Ο βασιλιάς παρουσίασε την εταιρεία του σαν φιλανθρωπική οργάνωση και, με τις ευλογίες της διεθνούς κοινότητας, οι δυνάμεις του πήγαιναν στα χωριά, απήγαγαν τις γυναίκες και ανάγκαζαν τους άνδρες και τα παιδιά να συλλέγουν καουτσούκ. Και για όσους δεν έφερναν τις απαιτούμενες ποσότητες, η τιμωρία ήταν φρικιαστική: τους έκοβε το δεξί χέρι, ακόμα και αν ήταν ανήλικα παιδιά. Το 1896, μια γερμανική εφημερίδα ανέφερε ότι μέσα σε μία ημέρα κόπηκαν 1308 χέρια. Όλο το εργατικό δυναμικό της χώρας, δηλαδή οι σκλάβοι που είχαν ακόμα δύο χέρια, μάζευαν μόνο καουτσούκ, γεγονός που, μεταξύ άλλων, διέλυσε την γεωργία και την κτηνοτροφία στο κέντρο της αφρικανικής ηπείρου.
O Λεοπόλδος βασίλεψε στο Βέλγιο από το 1865 μέχρι το 1909. Κατά τη δεκαετία του 1880, ένας εξερευνητής της εποχής τού περιέγραψε τον φυσικό πλούτο του Κονγκό και τον εντυπωσίασε πολύ. Έτσι, το 1885, στη Διάσκεψη του Βερολίνου, έδωσε μεγάλη μάχη να το πάρει για λογαριασμό του, όπως και έγινε. Το Κονγκό παραδόθηκε, όχι στο Βέλγιο, αλλά ως ατομική ιδιοκτησία στον ίδιο τον Λεοπόλδο, ο οποίος εκμεταλλεύτηκε τα πλούσια κοιτάσματα καουτσούκ του Κονγκό και προσπάθησε να δημιουργήσει ένα μεγάλο σιδηροδρομικό δίκτυο που θα εξυπηρετεί όλες τις αποικίες της Αφρικής. Τα κέρδη ήταν τεράστια και με αυτά ο Λεοπόλδος εξασφάλισε και την ευημερία του Βελγίου.
Για τα έργα του αυτά, ο Λεοπόλδος χρησιμοποίησε τον ντόπιο πληθυσμό, όχι ως εργάτες αλλά ως δούλους. Οι Κονγκολέζοι δούλευαν με εξαναγκαστική εργασία στο καουτσούκ και τις ράγες από 12 έως 16 ώρες τη μέρα για ένα πιάτο φαΐ. Επιτηρούσε τις εργασίες και, όταν δεν έμενε ευχαριστημένος από την παραγωγικότητα ενός εργάτη ή τον έβρισκε να κάνει διάλειμμα, διέταζε προσωπικά ο ίδιος την εκτέλεσή του ή ακόμα συνηθέστερα τον ακρωτηριασμό του. Υπολογίζεται ότι περίπου 10 εκατομμύρια Κονγκολέζοι ακρωτηριάστηκαν μέσα σε 25 χρόνια.
Η υπόθεση των κομμένων χεριών έγινε γνωστή από κάποιους χριστιανούς ιεραπόστολους που την διέδωσαν με τις ανάλογες φωτογραφίες. Έτσι ξεκίνησε μια καμπάνια εναντίον του Λεοπόλδου, στην οποία συμμετείχαν ενεργά ο Μαρκ Τουαίην (Mark Twain), που έγραψε το μονόπρακτο "Τυράννων Μονόλογοι", ο Άρθουρ Κόναν Ντόιλ (συγγραφέας του Σέρλοκ Χολμς), ο Τζόζεφ Κόνραντ και άλλοι. Το θέμα πήρε μεγάλες διαστάσεις και, το 1908, ο Λεοπόλδος αναγκάστηκε να παραιτηθεί από την ατομική ιδιοκτησία του Κονγκό και να το παραχωρήσει στο Βέλγιο, του οποίου ήταν βασιλιάς. Το Βέλγιο διατήρησε το Κονγκό ως αποικία του μέχρι το 1960. Στις 30 Ιουνίου του 1960, το Κονγκό, σημερινή Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, αποκτά την ανεξαρτησία του από το Βέλγιο, μετά από 75 χρόνια της πιο αιματοβαμμένης και βάρβαρης αποικιοκρατίας στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Αγάλματα του Λεοπόλδου του Β' βρίσκονται σε μια σειρά πόλεων του Βελγίου και, κατά την διάρκεια της παγκόσμιας εξέγερσης που ακολούθησε την δολοφονία του αφροαμερικανού Τζώρτζ Φλόυντ, αφρικανοί και λευκοί διαδηλωτές ξεκίνησαν αλλεπάλληλες επιθέσεις εναντίον τους.
Σχετικοί σύνδεσμοι:
Yannis Androulidakis
Filikaki
Photo at System Failure -- facebook.com/search
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου