Άκουσα πολλές φορές από χτες, την εκπομπή και διαδικτυακά, και ακόμα περισσότερες το τραγούδι "Η Αυλή" (από Τα Τραγούδια του Αγώνα - Αρκαδία IV)*, σε ερμηνεία της Μαρίας Παπαγεωργίου, την οποία βρήκα τουλάχιστον συγκλονιστική. Το ηχητικό υπάρχει καταχωρημένο εδώ: https://soundcloud.com/user-899349255/24-09-21-1055a-6
Με την ευκαιρία ξαναδιάβασα (επίσης πολλές φορές) και τους στίχους.
Σφυρίζει στην ταράτσα η ζωστήρα
σε παίρνουν και σε πάνε στην αυλή
ξωκλήσια και νησιά χωρίς αρμύρα
δεν θα θυμάσαι πια μες στη ζωή.
Κλειστό και σκοτεινό το καμαράκι
πριν από χρόνια θα 'ταν πλυσταριό
μα εσύ μικρό παιδί, παλικαράκι,
φαρμάκωσες ετούτο τον καιρό
μ’ ένα καρφί και μ’ ένα καθρεφτάκι
τις φλέβες όταν έκοψες θαρρώ.
Μιλώ στην Παναγιά και στον κριτή σου
τα χρόνια σου μετράω με τον καημό
μα πες μου αν έχει ο βασανιστής σου
αν έχει μάτια, στόμα και λαιμό.
Κλειστό και σκοτεινό το καμαράκι
πριν από χρόνια θα 'ταν πλυσταριό
μα συ μικρό παιδί, παλικαράκι,
φαρμάκωσες ετούτο τον καιρό
μ’ ένα καρφί και μ’ ένα καθρεφτάκι
τις φλέβες όταν έκοψες θαρρώ.
Μάνος Ελευθερίου
"Η Μαρία Παπαγεωργίου είναι μια ολοκληρωμένη καλλιτεχνική
προσωπικότητα που συνδυάζει την σπάνια ομορφιά της φωνής της με την
ωριμότητα των εκφραστικών της μέσων. Το αποτέλεσμα αυτής της συνύπαρξης
είναι ο συναρπαστικός τρόπος με τον οποίο ερμηνεύει τα τραγούδια που
τραγουδά, ένας τρόπος που σε καθηλώνει και σε μαγεύει. Θεωρώ λοιπόν τον εαυτό μου ευτυχή, γιατί η μουσική μου συναντά στο
πρόσωπό της έναν τόσο ιδανικό εκπρόσωπο της νεότερης γενιάς των Ελλήνων
ερμηνευτών που τολμά να γεμίσει το χάσμα του χρόνου με τις υπέροχες
ερμηνείες των τραγουδιών μου. Για τον λόγο αυτό μαζί με τις ευχές μου
για το κοινό μας έργο, οφείλω να της πω δημόσια ένα μεγάλο «ευχαριστώ»". Μίκης Θεοδωράκης, 2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου