Αν και, στις μέρες μας, η μόδα των δελφιναρίων (που ξεκίνησε από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, από τα μέσα της δεκαετίας του 50, και διαδόθηκε σε ολόκληρο τον κόσμο) θεωρείται πλέον ξεπερασμένη, περισσότερα από 3000 μικρά και μεγάλα κητώδη παραμένουν ακόμη αιχμάλωτα σε δελφινάρια, θαλάσσια πάρκα και τουριστικές εγκαταστάσεις, σε διάφορα μέρη του κόσμου. Τα περισσότερα είναι δελφίνια (κυρίως ρινοδέλφινα), ενώ στα μεγαλύτερα είδη συμπεριλαμβάνονται 60 όρκες και περισσότερες από 300 μπελούγκες. Κάποια από αυτά δίνουν παραστάσεις, και άλλα υποχρεώνονται να "προσφέρουν" δελφινοθεραπεία (Dolphin-Assisted Therapy) ή να συμμετέχουν σε προγράμματα κολύμβησης με τους επισκέπτες (Swim-with-Dolphins programs). Το καθένα έχει την δική του ιστορία* και τον δικό του ξεχωριστό χαρακτήρα, όλα όμως ανεξαιρέτως αξίζουν και δικαιούνται μια καλύτερη ζωή.
Καθώς οι καιροί αλλάζουν και οι άνθρωποι δεν θέλουν πλέον να βλέπουν τα δελφίνια και τα συγγενικά τους είδη φυλακισμένα, σε ολόκληρον τον κόσμο η νομοθεσία αρχίζει να προσαρμόζεται σε αυτήν την αλλαγή. Όμως τα περισσότερα ζώα που βρίσκονται αυτήν την στιγμή στην αιχμαλωσία, δεν είναι απελευθερώσιμα γιατί έχουν χάσει τις φυσικές δεξιότητες που θα τους επέτρεπαν να επιβιώσουν στην φύση. Για τα ζώα αυτά, η καλύτερη λύση θα ήταν η μεταφορά σε προστατευμένα καταφύγια, δηλαδή περίκλειστες περιοχές που βρίσκονται σε κάποιον όρμο και διαθέτουν τις κατάλληλες υποδομές για τον έλεγχο και την φροντίδα των ζώων που φιλοξενούν. Ένα τέτοιο καταφύγιο βρίσκεται υπό κατασκευήν στην Νέα Σκωτία του Καναδά, με διαθέσιμο χώρο εκατονταπλάσιο της μεγαλύτερης πισίνας δελφιναρίου (λεπτομέρειες εδώ). Τα ζώα που θα φιλοξενηθούν σε αυτό δεν θα δίνουν παραστάσεις και δεν θα γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης κατά κανέναν τρόπο. Θα ζουν σε κατάσταση ελεγχόμενης ελευθερίας, έχοντας ανακτήσει την επαφή με το φυσικό τους περιβάλλον και απολαμβάνοντας τον σεβασμό που τους αξίζει, για το υπόλοιπο της ζωής τους.
Όλα τα επιστημονικά δεδομένα σχετικά με την νοημοσύνη και την κοινωνική οργάνωση των κητωδών είναι εναντίον της διατήρησής τους σε δεξαμενές. Αυτή η κακοποίηση είναι πια καιρός να σταματήσει, και όσα ζώα δεν είναι απελευθερώσιμα να μεταφερθούν σε αληθινά καταφύγια.
Κάθε χρόνο, σε διάφορα μέρη του κόσμου, χιλιάδες άνθρωποι προσφέρονται να ξοδέψουν αρκετά χρήματα προκειμένου να επισκεφτούν εγκαταστάσεις που αυτοαποκαλούνται "καταφύγια" και προσφέρουν την ευκαιρία γνωριμίας με ζώα, με τα οποία ο κόσμος μπορεί να φωτογραφηθεί και, προκειμένου για ελέφαντες, να κάνει και μια βόλτα στην πλάτη τους... Τι είναι όμως ένα αληθινό καταφύγιο για πρώην αιχμάλωτα άγρια ζώα και ειδικότερα κητώδη; Προκειμένου μια εγκατάσταση να χαρακτηριστεί ως αληθινό καταφύγιο, η πρόεδρος του The Whale Sanctuary Project, Dr Lori Marino, θέτει τέσσερεις ερωτήσεις - κριτήρια [whalesanctuaryproject/blog, February 10, 2021]: 1) Γίνονται παραστάσεις, εκδηλώσεις ή εκθέσεις στον χώρο της εγκατάστασης; 2) Μπορούν οι επισκέπτες να πληρώσουν για να βγάλουν φωτογραφίες με τα ζώα, να τα χαϊδέψουν ή να αλληλεπιδράσουν με τον οποιονδήποτε τρόπο μαζί τους; 3) Γίνεται αναπαραγωγή στην αιχμαλωσία; 4) Και πάνω απ' όλα, υπάρχουν άλλες προτεραιότητες εκτός από την ευζωία των ζώων; Αν η απάντηση σε μια ή και περισσότερες από τις παραπάνω ερωτήσεις είναι καταφατική, τότε ΔΕΝ πρόκειται για αληθινό καταφύγιο.
What Is an Authentic Sanctuary? Δείτε το βίντεο.
Στο κανάλι του The Whale Sanctuary Project και την ενότητα Live Series, μπορείτε να παρακολουθήσετε τα διαδικτυακά σεμινάρια που έχουν γίνει τον τελευταίο ενάμιση περίπου χρόνο, με ομιλητές ειδικούς επιστήμονες και πρωτοπόρους ερευνητές, και να δείτε τα συμπεράσματα στα οποία έχει καταλήξει η νευροεπιστήμη σχετικά με τις δυνατότητες και τα δικαιώματα των κητωδών.
Σχετικό βίντεο: Sanctuaries: A Global Movement for Urgent Times at https://youtu.be/oFpOqEliUfQ (Σεπτέμβριος 2020)
*Εδώ μπορείτε να δείτε μερικές από τις ιστορίες μεγάλων κητωδών: https://whalesanctuaryproject.org/the-whales/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου