Αγνάντευα την πυρκαγιά της θεμωνιάς αμίλητος την ώρα της συγκομιδής...

 

 

 

Γεννήθηκα στο βλέφαρο του κεραυνού.
Σβήνω κυλώντας στα νερά.

Ανέβηκα στην κορυφή της συννεφιάς
σαλτάροντας με τις τριχιές του λιβανιού.
Πήρα το δρόμο της σποράς.

Κοιμήθηκα στο προσκεφάλι του σπαθιού
κι' είχα τον ύπνο του λαγού.

 

Αντάμωσα τον χάρο της ξερολιθιάς,
το άλογο στ' αλώνι να ψυχομαχεί.
Πήρα ταγάρι ζητιανιάς.

Αγνάντευα την πυρκαγιά της θεμωνιάς
αμίλητος την ώρα της συγκομιδής.
Πήρα ταγάρι ζητιανιάς.
 

 

"Γεννήθηκα": Οι περισσότεροι το γνωρίζουν σαν τραγούδι με μουσική του Γιάννη Μαρκόπουλου και πρώτη εκτέλεση από τον Νίκο Ξυλούρη, από τον δίσκο "Ιθαγένεια" (1972). Και ίσως λίγοι έχουν σταματήσει στον ποιητή, που υπογράφει τους στίχους με το ψευδώνυμο Κ.Χ. Μύρης και είναι ο Κωνσταντίνος Γεωργουσόπουλος, γνωστός περισσότερο ως κριτικός θεάτρου και λιγότερο ως ποιητής.

Τις τελευταίες μέρες, ένας αυτόματος διακόπτης ασφαλείας, όλες αυτές τις ημέρες της φωτιάς, της αβάσταχτης ελαφρότητας αυτών που μας κυβερνούν, της απροσμέτρητης καταστροφής που συντελείται και σχεδιάζεται να συνεχιστεί και με άλλους τρόπους στο μέλλον, άνοιξε ανεξέλεγκτος και άφησε αυτούς τους στίχους να επαναλαμβάνουν τον εαυτό τους μέσα στο μυαλό μου, νύχτα μέρα, μόνο λόγια χωρίς μουσική, μέσα στον αέρα που όλο λιγοστεύει, στο σκοτάδι και στη σιωπή. Γιατί, όταν κάτι έχει ήδη ειπωθεί καλύτερα, η σιωπή είναι πάντοτε προτιμότερη. 

Η πρώτη εικόνα είναι από το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας "The New York Times" [1, 2], στις 9 Αυγούστου 2021, για την Εύβοια...