Από τον ανθρωποκεντρισμό στον οικοκεντρισμό

 

Σπύρος Βλαχόπουλος*, Το «εγωιστικό γονίδιο» του δικαίου και το δίκαιο της τεχνητής νοημοσύνης: Από τον ανθρωποκεντρισμό στον οικοκεντρισμό και στους έξυπνους αλγόριθμους [Εκδόσεις Ευρασια (Facebook), Ιούνιος 2023]**

Η σχέση ανθρώπου-φύσης και ανθρώπου-ζώων εξακολουθεί σε μεγάλο βαθμό να καθορίζεται μέσα από το πρίσμα του ωφελιμισμού μας. Ακόμα και η πρόσφατη αναβάθμιση από πλημμέλημα σε κακούργημα πράξεων που συνιστούν κακοποίηση ζώου δεν έγινε με βασικό κριτήριο ότι ο δράστης πιθανότατα είναι σε θέση να ασκήσει βία και σε άνθρωπο; 

Και ενώ υπάρχει σκέψη και μέριμνα από την πλευρά του νομοθέτη, δεν είναι ισότιμη για όλα τα ζώα. Ούτε είναι ομοιογενές το σύστημα αντιμετώπισης, δηλαδή πρόληψης και καταστολής, των κακοποιητικών συμπεριφορών. Τα μηνύματα που αποτυπώνονται στους κανόνες δικαίου συχνά είναι ασαφή και συγκεχυμένα. Η νομική μεταχείριση για τα ζώα συντροφιάς, τα ζώα παραγωγής και εργασίας ή την άγρια πανίδα παρουσιάζει μεγάλες διαφοροποιήσεις. 

Απαγορεύεται, για παράδειγμα, να πυροβολήσει κανείς μια γάτα αλλά όχι ένα ελάφι, να μαχαιρώσει έναν σκύλο αλλά όχι ένα γουρούνι. Τι γίνεται με τις κτηνοτροφικές μονάδες και τα σφαγεία; Με τα πειράματα για τον έλεγχο ασφάλειας καλλυντικών; Με το κυνήγι για αναψυχή; Με τη συνεχιζόμενη χρησιμοποίηση ζώων σε θεάματα; Με τα εκτροφεία ζώων συντροφιάς; Με το trafficking των ιπποειδών; Μόνο όταν θα φωτιστούν όλες οι γκρίζες ζώνες θα επέλθει, ίσως, το τέλος του εγωισμού και της αλαζονείας σε νομικό επίπεδο.

Η συζήτηση που ανοίγει ο Σπύρος Βλαχόπουλος με αυτή την πολύ κατατοπιστική και εξαιρετικά «ζυγισμένη» μελέτη είναι απολύτως επιβεβλημένη και σε υπέρτατο βαθμό χρήσιμη. «Ο τρόπος που βλέπει κανείς τη φύση και τα ζώα επηρεάζει και τον τρόπο που βλέπει τους άλλους ανθρώπους», επισημαίνει... Η αποδοχή των ικανοτήτων των μη ανθρώπινων ζώων και η συνειδητοποίηση της δικής μας ζωικής φύσης είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για να χτίσουμε μια νέα ηθική∙ να μη βλέπουμε το είδος μας a priori ως διαχειριστή της φύσης∙ οι σχέσεις εξουσίας και εκμετάλλευσης του πλανήτη και των πλασμάτων του –με την ωμότητα και την αγριότητα που συχνά συνεπάγονται– να γίνουν σχέσεις αρμονικής συμβίωσης και συνεργασίας. 

Αντιμετωπίζοντας τον εαυτό μας ως κρίκο στην αλυσίδα του περιβάλλοντος και τα ζώα όχι ως πράγματα, εργαλεία ή αξεσουάρ, άλλος ισότιμους συνοδοιπόρους μας στο συναρπαστικό ταξίδι της ζωής, είναι δεδομένο ότι γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι. Δεν είμαστε τα μοναδικά όντα που έχουν σημασία. Μόνο εμείς όμως μπορούμε –και έχουμε χρέος– να υπερασπιστούμε τα υπόλοιπα.

[από τον πρόλογο της Τασούλας Επτακοίλη***]

*https://www.avgi.gr/politiki/455444_apo-egoistiko-sto-oikokentriko-syntagma, https://www.facebook.com/search/top/?q=Σπυρος Βλαχοπουλος, posts -- video clip, https://www.kathimerini.gr/society/562712962/tileorasi-paideia-kai-prostasia-ton-zoon/

**https://youtube.com/@user-sb4gh1ix1r

***https://www.kathimerini.gr/author/tasoyla-eptakoili/ -- https://www.ertflix.gr/series/ser.127811-plana-me-oyra

Οι αχάιδευτες γατες του Γιάννη Ριτσου

 Δω πέρα ξεχάσαμε ένα σωρό πράματα. Δεν είναι ένα παράθυρο να κοιτάξουμε τη θάλασσα. Αλλιώς κοιτιέται η θάλασσα απόνα παράθυρο, αλλιώς πίσω απ’ το συρματόπλεγμα.

Η φωνή ενός παιδιού τ’ απόγεμα – πούναι; Μια γυναίκα στο κατώφλι του σπιτιού, το σπίτι – πούναι; Κι η ντουλάπα με τα χειμωνιάτικα ρούχα, κι η σιωπή που πέφτει απ’ το ρολόι του τοίχου πάνω στις καρέκλες, κι ο ίσκιος ενός ευγενικού χεριού που βάζει ένα λουλούδι στο ποτήρι – πού είναι;

Και το γραμμόφωνο του Σαββατόβραδου στο σκιασμένο περβάζι, η γάτα που σεργιανούσε στη στέγη του αντικρυνού σπιτιού μέσα σ’ ένα σούρουπο όλο ναφθαλίνη, η ίδια η γάτα των νεολαίων του Αρμπούζοφ, εκείνη η μαύρη η γάτα της γειτονιάς – βασανισμένη, με δυό σταγόνες λάδι μοναξιάς μέσα στα μάτια της, βασανισμένη μαύρη γάτα στην αντικρυνή σκεπή— παράξενα ήσυχα που σεργιανούσε μες στο σούρουπο, ξύνοντας με την ουρά της τ’ άσπρο φεγγάρι. 

Ξεχάσαμε.

Εδώ είναι πολύ το κρύο τις νύχτες, είναι πολλή μοναξιά κάτου απ’ το φόβο κι είναι πολλή συντροφιά κάτου απ’ το φόβο, είναι και μια φωτιά κάτου απ’ το φόβο που καίει το φόβο, την ώρα που ο θάνατος απάνου στα φυλάκια παίζει τα ζάρια με τους φρουρούς καθισμένους σταυροπόδι στο χώμα.

Εδώ κι οι γάτες είναι αλλιώτικες, άγριες κι υπομονετικές κι αμίλητες, δεν τρίβουνε το μάγουλό τους στον αγκώνα μας, στέκουν στα γόνατά μας και σπουδάζουν, σπουδάζουν το θάνατο, σπουδάζουν τη λύπη, σπουδάζουν την εκδίκηση και την απόφαση, σπουδάζουν τη σιωπή και την αγάπη, σπουδάζουν τη ζωή μέσα στα μάτια μας, οι αχάιδευτες, οι άγριες γάτες, οι σιωπηλές γάτες της Μακρόνησος.

Και τούτο το αυγουστιάτικο φεγγάρι που κρέμεται πάνου μας είναι σαν τη μεγάλη λέξη που δεν ειπώθηκε, μαρμαρωμένη στο λαρύγγι της νύχτας.

Γιάννης Ρίτσος, Μακρονησιωτικα*

*https://www.makronissos.org/makronisiotika/, atexnos.gr/, politeianet.gr

Η ποιητική συλλογή του Γιάννη Ρίτσου Τα "Μακρονησιώτικα" γράφτηκε στην Μακρονησο, το 1949. Τα ποιήματα φυλάχτηκαν θαμμενα στο χώμα μέσα σε σφραγισμένα μπουκάλια, από όπου τα διέσωσε ο Μάνος Κατράκης το 1950, και εκδόθηκαν για πρώτη φορά στο Βουκουρέστι, το 1957. 

Ο αρχικος τίτλος της συλλογής ήταν "Πέτρινος Χρόνος", όμως τα ποιήματα πρωτοκυκλοφόρησαν ως "Μακρονησιώτικα". Ως "Πέτρινος Χρόνος", η συλλογή εκδόθηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα από τις εκδόσεις "Κέδρος", την ίδια χρονιά. Από την συλλογή αυτην, ο Θάνος Μικρούτσικος μελοποίησε 6 ποιήματα (Ο Ντικ, Ο Αλέξης, Οι Γερόντοι, Φεγγάρι, Χρέος, Χρόνος), που κυκλοφορούν στο δίσκο "Καντάτα για τη Μακρόνησο - Σπουδή σε ποιήματα του Βλαδίμηρου Μαγιακόφσκι", το 1976.  

Ο Γιάννης Ρίτσος αγαπουσε τα λουλούδια, τις πεταλούδες, τους ανθρώπους και τα ζώα, ιδιαίτερα τις γάτες.

Photo at cats and books

Πέτρα στη μνημη

 

(ΚΟΡΙΤΣΙ)

Τους εφιάλτες μου δεν τους θυμάμαι

γιατί όταν ξυπνώ έχω άλλους.
Επειδή όμως τον τελευταίο καιρό
πλήθυναν οι εφιάλτες στον ύπνο μου,
παρατήρησα ότι στην πιο κρίσιμη στιγμή
κάθε εφιάλτη, εμφανίζεται ένα μικρό κορίτσι
και μου χαμογελάει.

Ύστερα χάνεται·
τότε ξυπνώ διψασμένος
πίνω νερό και πηγαίνω στην τουαλέτα.
Κατουρώ αίμα.
Πήγα στον γιατρό γι' αυτό.
«Έχετε πέτρα στη μνήμη» ήταν η γνωμάτευση
του ανακριτή των σπλάχνων
και του κάθε εφιάλτη μου.

«Τώρα τι κάνουμε;» του λέω.
«Πρέπει να σπάσουμε τη μνήμη» μου απαντάει
«αλλιώς θα πεθάνετε».
«Άλλη λύση δεν υπάρχει;» ψέλλισα έντρομος.
«Να σκοτώσουμε το κορίτσι
που περνάει μέσα από τους εφιάλτες σας
για να απελευθερωθεί το αίμα».

«Θα πονέσω;» ρώτησα.
«Δεν θα καταλάβετε τίποτα».
«Κάντε το» είπα.
Κι από τότε κοιμάμαι ήσυχος.

(Μερικές φορές τα ποιήματα πηδάνε μόνα τους από το συρτάρι. Ή δεν θέλουν να μπουν εκεί μέσα.)

7/11/2023, Κώστας Καναβουρης* at https://tinyurl.com/2843asex

*google.com/search

Εγγραφο της Γενικής Διεύθυνσης Σπουδών προς τις Διευθύνσεις και τις Σχολικές Μονάδες της χώρας (από το 2016)

 

Kατά τον προγραμματισμό των περιπάτων, των εκπαιδευτικών εκδρομών, καθώς και των εκπαιδευτικών και διδακτικών επισκέψεων των σχολικών μονάδων Δ.Ε., και δεδομένου ότι οι εκπαιδευτικές εκδρομές αποτελούν αναγκαίο συμπλήρωμα της αγωγής των μαθητών, συνιστάται η αποφυγή χώρων στους οποίους βρίσκονται ζώα σε αιχμαλωσία, με σκοπό την εμπορική τους εκμετάλλευση, καθώς αυτό δεν συνάδει με τις γενικές αρχές της εκπαίδευσης, στις οποίες μεταξύ άλλων, πολύ σημαντική θέση επέχει η ευαισθητοποίηση για την αναγκαιότητα της προστασίας και του σεβασμού του φυσικού περιβάλλοντος, η υιοθέτηση ανάλογων προτύπων συμπεριφοράς, καθώς και η δημιουργία υπεύθυνων προσωπικοτήτων με κοινωνικές και ανθρωπιστικές αξίες. 

Πηγή: https://www.minedu.gov.gr/news/18510-04-03-16-apofygi-ekdromon-se-xorous-opou-vriskontai-zoa-se-filoksenia via My Dolphin Club at https://tinyurl.com/726htfmk

Πολιτικός ναρκισσισμός

Ένα σχόλιο του Τάκη Ψαρρίδη*, ελαφρώς επιμελημένο (πρωτότυπο κείμενο εδώ)

Σύμφωνα με την επιστήμη της Ψυχολογίας, ως "ναρκισσισμός" (Narcissistic personality disorder) περιγράφεται μια διαταραχή προσωπικότητας (Personality disorder) που, μαζί με την οριακή, την ιστριονική (ή οιστριονική) και την αντικοινωνική ή ψυχοπαθητική (Antisocial personality disorder), συμπεριλαμβάνεται στις λεγόμενες "διαταραχές προσωπικότητας του Β πλέγματος".

"Δεν είναι τυχαίο ότι το πεδίο της πολιτικής αποτελεί την χαρά των ναρκισσιστών", υπενθυμίζει σήμερα ο δημοσιογράφος και συγγραφέας του βιβλίου "ΧΕΙΡΑΓΩΓΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ", Τάκης Ψαρίδης. Το 1984, ο Πολωνός ψυχολόγος Άντριου Λομπατσέφσκι (Andrew Lobaczewski), για να περιγράψει την έντονη έλξη που ασκεί η εξουσία στα άτομα με ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικοτητας, εισήγαγε τον όρο "παθοκρατία" (pathocracy)**, αναφερόμενος σε αρχηγούς και στελέχη κομμάτων εξουσίας που εκδηλώνουν τέτοιες διαταραχές.

Άνθρωποι με ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας επιζητούν την προσοχή και τον θαυμασμό, πιστεύοντας ότι είναι ανώτεροι από τους άλλους και γι' αυτό έχουν το δικαίωμα να τους εξουσιάζουν. Τα άτομα αυτά στερούνται ενσυναίσθησης και έτσι μπορούν να εκμεταλλεύονται ανθρώπους και να ασκούν παντελώς ανάλγητες και βάρβαρες κοινωνικές πολιτικές για χάρη της εξουσίας.

Ο Λομπατσέφσκι κάνει ένα διαχωρισμό των ψυχοπαθητικών από τους ναρκισσιστές και επισημαίνει ότι οι ψυχοπαθητικοί έχουν μια παρόμοια αίσθηση ανωτερότητας και έλλειψη ενσυναίσθησης, αλλά χωρίς την ίδια ανάγκη με τους ναρκισσιστές για προσοχή, θαυμασμό και λατρεία.

Συνήθως χαρισματικοί, πιο επικοινωνιακοί και περισσότερο γοητευτικοί από τους ανταγωνιστές τους, οι πολιτικοί με ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας είναι επικίνδυνοι. Κακοποιητικοί εξαιτίας της φύσης του χαρακτήρα τους, τέτοιου είδους ηγέτες απομακρύνουν από το στενό τους περιβάλλον ανθρώπους που διαθέτουν ενσυναίσθηση, αίσθημα δικαίου και συμπόνια για τους άλλους.

Μόνος τρόπος προστασίας της κοινωνίας από τους "πολιτικούς ναρκισσιστες" είναι η Δημοκρατία και οι Θεσμοί που περιορίζουν την εξουσία τους. Αυτός είναι και ο λόγος που οι άνθρωποι αυτοί, κατά βάθος, φοβούνται την ελεύθερη έκφραση γνώμης και τις δημοκρατικές διαδικασίες. Υποπτεύονται και παρακολουθούν τους πάντες και τα πάντα, και ελέγχουν τα μέσα ενημέρωσης. Με όπλο την γοητεία τους, επιδιώκουν αδιαμεσολάβητες σχέσεις με τον λαό και την κοινωνία, και αντικαθιστούν την Πολιτική με την Επικοινωνία. Παρακάμπτοντας θεσμούς και κομματικά όργανα, προτιμούν τα δημοψηφίσματα και εμφανίζονται ως "Μεσσίες".

Σήμερα, το συμπέρασμα του Λομπατέφσκι δεν μας κάνει να πέσουμε από τα σύννεφα.

Photo

Παραπομπές:

*facebook, twitter, anoixtoparathyro

**https://theconversation.com/pathological-power-the-danger-of-governments-led-by-narcissists-and-psychopaths-123118 -- https://www.amazon.co.uk/Political-Ponerology-Science-Adjusted-Purposes/dp/1897244258

Υπάρχει και καλύτερος τρόπος να ζήσει κανείς...

"Esther helped us realize there was a better way. She made us want to know more, and the more we learned, the more we knew it was time to change"...

Στις 18 του περασμένου Οκτώβρη, η "Esther the Wonder Pig", η "γουρουνιτσα - θαυμα" που ενέπνευσε ανθρώπους από όλο τον κόσμο να γίνουν χορτοφάγοι, έφυγε από την ζωη, σε ηλικία 11 ετών. Όπως ανακοίνωσαν, στην σελίδα της στο Instagram, οι κηδεμόνες της, Steve Jenkins και ο Derek Walter, "η μέρα που ευχόμασταν να μην έρθει ποτέ έφτασε και η Esther αποκοιμήθηκε στην αγκαλιά μας, ήρεμα και ειρηνικα. Η μνήμη και η κληρονομιά της θα ζήσουν για πάντα, και μεις θα συνεχίσουμε να δείχνουμε στον κόσμο ότι όλα τα ζώα αξίζουν να αγαπηθούν για αυτό ακριβώς που ειναι".

Η Esther εγκατασταθηκε στο σπίτι των Jenkins και Walter στο Τορόντο του Καναδά, το καλοκαίρι του 2012, την εποχη που ξεκίνησε η μόδα για τα "γουρουνάκια μινιατούρες" (piglets as pets), ως ένα ζώο συντροφιάς που όλοι πίστευαν ότι δεν επρόκειτο να ξεπεράσει τα 30 κιλά (70 pounds). Εκείνη όμως συνέχιζε να μεγαλώνει, φτάνοντας στο μέγεθος ενός συνηθισμένου γουρουνιού φαρμας και, παρά τις δυσκολίες, οι κηδεμόνες της αποφάσισαν να την κρατήσουν, αφού την είχαν αγαπήσει πολύ και την εβλεπαν πλέον ως μέλος της οικογένειας.

Πριν ερθει η Esther στην ζωή τους, ο Jenkins και ο Walter ήταν κρεοφάγοι, κάποια στιγμή όμως που μαγείρευαν μπέικον στο σπίτι τους, εχοντας την Esther και τα σκυλιά τους στα πόδια τους, έγινε η μεταστροφή. "Αυτό το μπέικον θα μπορούσε να ήταν η Esther!", σκέφτηκαν, είπαν και έγραψαν.

Από εκείνη τη στιγμή και πέρα, ο Jenkins και ο Walter σταμάτησαν να τρώνε χοιρινό κρέας και, λίγους μήνες μετά, αφαίρεσαν και όλα τα υπολοιπα ζωικά προϊόντα από την διατροφή τους. "Μέχρι εκείνη τη στιγμή, η προσωπικότητα και η απίστευτη περιέργεια με την οποία αυτό το γουρουνακι ήταν πρόθυμο να εξερευνήσει τον κόσμο γύρω του, μας είχε καταπληξει! Είχαμε ερωτευτεί ένα ζώο που γεννήθηκε για να γίνει το δείπνο μας, όμως εμείς δεν θα μπορούσαμε ποτέ πια να ξαναδούμε τα γουρούνια με τον ίδιο τρόπο". 

Η Esther έφτασε να έχει περισσότερους από 500.000 ακολούθους στο Instagram, όπου ο Jenkins και ο Walter ανέβαζαν φωτογραφίες από την καθημερινότητά της. Και αυτό που ονομάστηκε "Φαινόμενο Esther" ("Esther Effect"), της πιστώθηκε όταν βοήθησε ανθρώπους σε όλο τον κόσμο να κάνουν τη σύνδεση ανάμεσα στα ζωα που χαϊδεύουν και το φαγητο που υπαρχει στο πιάτο τους. Ο Jenkins και ο Walter έγραψαν βιβλία για τη ζωή τους μαζί της, ανάμεσα στα οποία και αυτό που έχει τίτλο "The True Adventures of Esther The Wonder Pig", ένα βιβλίο για παιδιά, βασισμένο στην ιστορία της.

«Δεν μπορούσαμε ποτέ να φανταστούμε ότι θα ακολουθούσαμε έναν τέτοιο δρομο, η Esther όμως μας βοήθησε να συνειδητοποιήσουμε ότι υπαρχει και καλύτερος τρόπος να ζησει κανεις. Μας έκανε να θέλουμε να μάθουμε περισσότερα, και όσο περισσότερα μαθαίναμε, τόσο περισσότερο συνειδητοποιουσαμε ότι είχε φτασει πλέον η ώρα της μεγάλη αλλαγης". 

Σύντομα, ο Jenkins και ο Walter δημιούργησαν το Happily Ever Esther Farm Sanctuary, έναν χώρο φιλοξενίας, οπου γουρουνακια και άλλα ζώα φαρμας θα μπορούσαν να βρουν παντοτινό καταφυγιο. "Με παρηγορεί η σκέψη πως η Esther θα μείνει για πάντα ζωντανή στις καρδιές των ανθρωπων, λέει ο Jenkins. Και μεις θα συνεχίσουμε να υπερασπιζόμαστε τα ζώα της κτηνοτροφιας, δείχνοντας στον κόσμο πως ο καθένας μπορεί να κάνει την διαφορά, βγάζοντας απλως την βια από το πιάτο του και επιλέγοντας έναν ειρηνικοτερο τρόπο ζωής". 

Με πληροφορίες από https://plantbasednews.org/ [1, 2] 

Photo1

Photo2

Screenshot via We Animals Media / Jo-Anne McArthur (Facebook)

How Esther the Wonder Pig put a face to factory farming: άρθρο του Kenny Torrella στην Vox: "0ne of the difficulties in persuading people to care about farmed animals is that people rarely come into contact with them, unlike pets and wild animals... For many, Esther filled that absence, and it began with her dads: Just a few months after Jenkins and Walter brought her home, they could no longer look at bacon the same way... In the case of pigs, only a few have ever inspired sympathy on a large scale, and they’re largely fictional — like the pigs in the films Babe, Charlotte’s Web, and Okja. Activists often talk about factory farming in terms of its massive scale, as there are 92.2 billion animals raised annually on land around the globe, most of them confined in windowless sheds in remote areas. They’re never given names, and we don’t know their stories. As a result, animals are the “absent referent” in our relationship to food, according to author and activist Carol J. Adams: Behind every meal of meat is an absence: the death of the animal whose place the meat takes. The absent referent is that which separates the meat eater from the animal and the animal from the end product. The function of the absent referent is to keep our "meat" separated from any idea that she or he was once an animal, to keep something from being seen as having been someone. [Βλ. Τα βιομηχανοποιημενα ζώα υποφέρουν γιατί δεν έχουν ονομα]

Τάκης Ψαριδης: ΧΕΙΡΑΓΩΓΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

"Όσο ο ορίζοντας σκοτεινιάζει και το αίσθημα της αδυναμίας αντίδρασης κυριαρχεί, τόσο γίνεται ζωτική η ανάγκη να κατανοήσουμε τον κόσμο γύρω μας· η επιταγή να τον αλλάξουμε μοιάζει σήμερα εξαιρετικά απόμακρη. Είμαστε έτσι υποχρεωμένοι να ξεκινήσουμε από την αρχή, προκειμένου να μπορέσουμε, έστω, να οραματιστούμε ένα ανθρωπινότερο αύριο". -Σπυρος Κουκουρωτης

Άραγε, υπάρχει "αυθεντικός εαυτός" η μήπως η νοηματοδοτηση της ζωής μας είναι ένα αποτέλεσμα εξωτερικών επιρροών και ένα χειραγωγουμενο κατασκεύασμα; Πώς γίνεται το νόημα του καθε ασήμαντου και συμβολικού "σκουπιδιοΰ" να επιδρά στην σκέψη και την κριτική μας ικανότητα; Πόσο απασχολεί την καθημερινότητα μας η κοινωνική αναγνώριση και καταξίωση; Πώς η αγορά χειραγωγεί τις επιθυμίες μας;

Πώς η ατομική ελευθερία που απολαμβάνουμε στις δυτικές κοινωνίες γίνεται χειραγωγική μέσα από τα λάικ, τις σέλφι μας και τους φόλοουερ ψηφιακούς εαυτούς μας; Πόσο ελεύθερος είναι ένας εαυτός, φυσικός ή ψηφιακός, όταν δεν είναι αυτόνομος; Πώς ο κάθε φανατισμος (πολιτικος, θρησκευτικος, η και ποδοσφαιρικος) περιορίζει τη νευροπλαστικότητα του εγκεφάλου μας; Τι είναι εκεινο που διαμορφώνει τις ιδεοληψίες μας; 

Έχοντας διανύσει μια πολύ μεγάλη δημοσιογραφική διαδρομή, τόσο στη δημόσια ραδιοτηλεόραση όσο και σε ιδιωτικά μέσα ενημέρωσης και εφημερίδες, στο πρώτο του βιβλίο που έχει τιτλο "Χειραγωγική ελευθερία" (εκδόσεις Εύμαρος, Απρίλιος 2023), ο Τάκης Ψαρίδης επιχειρει  να κάνει ένα άλλου τύπου ρεπορτάζ. 

Εισδυοντας στα ενδότερα του κοινωνικού εαυτού, βάζει στο τραπέζι της συζήτησης την μετεξέλιξη του ανθρώπου από σκεπτόμενο ον σε χειραγωγούμενο καταναλωτή. Διεξαγοντας μια υπαρξιακή αναζήτηση και μια ευρύτερη κοινωνιολογικη προσέγγιση, επιχειρεί να ανατρέψει παραδοσιακές και κατεστημένες βεβαιότητες και να αναδείξει μια "αλλαγή παραδείγματος" (paradigm shift) στον τρόπο με τον οποίο κατανοούμε την πραγματικότητα και κατασκευάζουμε το νόημα που μας καταξιώνει. 

Επιχειρώντας μια συνολικότερη θεώρηση του βίου στη βάση του νοήματος, ο συγγραφεας χαρακτηρίζει το βιβλίο του ως ένα "φιλοσοφικό ρεπορτάζ" και έρχεται να αντιπροτείνει ένα ατομικό εναλλακτικο σχέδιο για την επιμέλεια ενός αυτόνομου και ελεύθερου εαυτού. 

Επιλεκτικές αναφορές:

• https://evmarosbooks.gr/?product=χειραγωγική-ελευθερία

• https://www.facebook.com/takispsaridis/

• https://www.politeianet.gr/books/9786185656300-psaridis-takis-eumaros-cheiragogiki-eleutheria-354013

• https://commonality.gr/takis-psaridis-i-anochi-sto-kako-einai-o-ekfasismos-tis-koinonias/

• https://biblionet.gr/προσωπο/?personid=139466

• https://m.facebook.com/takispsa

• https://www.oanagnostis.gr/15-1-dokimia-gia-na-katanoisoyme-to-simera-kai-na-fantastoyme-to-ayrio-toy-spyroy-kakoyrioti/

• https://www.anoixtoparathyro.gr/ο-τάκης-ψαρίδης-παρουσιάζει-το-βιβλίο/

 

Ανάμεσα στα 60 βιβλία που μας βοηθούν να κατανοήσουμε τον κόσμο που αλλάζει γύρω μας

Justice served and Attica Zoological Park owners convicted for Dolphin Show Animal Action Greece

 

In a landmark ruling, the owners of Attica Zoological Park, based in the suburb of Spata outside Athens, have been found guilty of conducting illegal shows involving dolphins. The verdict, handed down by the 6th Single-Member Misdemeanor Court of Athens, was given as the owners of “Attiko Theme Park SA” were sentenced to 8 months with a three-year suspension for the illegal use of animals, despite the fact that it had been banned since 2012.

During the trial, the court had the testimony of an environmental inspector who confirmed that the dolphins at Attica Zoological Park were used as performers in a dolphinarium, akin to “clowns in a circus”. This revelation exposed the true nature of these shows and demonstrated the extent to which they flouted the law. 

“ We are pleased to see the law that prohibits the use of animals as entertainment used in this way,” said Joseph Nhan-O’Reilly, the Chief Executive of Animal Action Greece. “We proudly ran a six-year campaign to fight the use of animals within circuses, supported by “Animal Defenders International. Therefore, we welcome this recent news and we are delighted to hear that the law is being upheld in this way.”

Enforcing these laws and ensuring that they apply to all animals, not just those in zoos and dolphinariums, is an ongoing challenge. Public awareness and engagement are crucial in driving change and ensuring that the rights and welfare of animals are upheld, as well as proper training and resources within law enforcement agencies, all of which can play a pivotal role in ensuring that animal welfare laws are upheld consistently and comprehensively.

This case serves as a reminder that the world of animal welfare is an evolving one. With continued vigilance, commitment, and a clear understanding of the law, we can work for a brighter future where animals are treated with the respect and dignity they deserve, with the support of well-trained authorities who uphold these principles, which are underpinned by strong laws. 

Source: https://www.animalactiongreece.org/zoo-owners-convicted-for-dolphin-show/  

Related links: 

- http://dfe.ngo/attica-park-owner-found-guilty-of-breaking-the-law/

- https://hellas.postsen.com/local/566090/Attica-Zoological-Park-Condemnation-for-the-dolphin-shows.html -- https://hellas.postsen.com/local/567053/The-Attica-Zoological-Park-was-condemned-for-the-dolphin-shows.html 

Greek in detail here:  https://gatouiti-blog.blogspot.com/2023/10/blog-post_30.html