Πέτρα στη μνημη

 

(ΚΟΡΙΤΣΙ)

Τους εφιάλτες μου δεν τους θυμάμαι

γιατί όταν ξυπνώ έχω άλλους.
Επειδή όμως τον τελευταίο καιρό
πλήθυναν οι εφιάλτες στον ύπνο μου,
παρατήρησα ότι στην πιο κρίσιμη στιγμή
κάθε εφιάλτη, εμφανίζεται ένα μικρό κορίτσι
και μου χαμογελάει.

Ύστερα χάνεται·
τότε ξυπνώ διψασμένος
πίνω νερό και πηγαίνω στην τουαλέτα.
Κατουρώ αίμα.
Πήγα στον γιατρό γι' αυτό.
«Έχετε πέτρα στη μνήμη» ήταν η γνωμάτευση
του ανακριτή των σπλάχνων
και του κάθε εφιάλτη μου.

«Τώρα τι κάνουμε;» του λέω.
«Πρέπει να σπάσουμε τη μνήμη» μου απαντάει
«αλλιώς θα πεθάνετε».
«Άλλη λύση δεν υπάρχει;» ψέλλισα έντρομος.
«Να σκοτώσουμε το κορίτσι
που περνάει μέσα από τους εφιάλτες σας
για να απελευθερωθεί το αίμα».

«Θα πονέσω;» ρώτησα.
«Δεν θα καταλάβετε τίποτα».
«Κάντε το» είπα.
Κι από τότε κοιμάμαι ήσυχος.

(Μερικές φορές τα ποιήματα πηδάνε μόνα τους από το συρτάρι. Ή δεν θέλουν να μπουν εκεί μέσα.)

7/11/2023, Κώστας Καναβουρης* at https://tinyurl.com/2843asex

*google.com/search