Πολιτικός ναρκισσισμός

Ένα σχόλιο του Τάκη Ψαρρίδη*, ελαφρώς επιμελημένο (πρωτότυπο κείμενο εδώ)

Σύμφωνα με την επιστήμη της Ψυχολογίας, ως "ναρκισσισμός" (Narcissistic personality disorder) περιγράφεται μια διαταραχή προσωπικότητας (Personality disorder) που, μαζί με την οριακή, την ιστριονική (ή οιστριονική) και την αντικοινωνική ή ψυχοπαθητική (Antisocial personality disorder), συμπεριλαμβάνεται στις λεγόμενες "διαταραχές προσωπικότητας του Β πλέγματος".

"Δεν είναι τυχαίο ότι το πεδίο της πολιτικής αποτελεί την χαρά των ναρκισσιστών", υπενθυμίζει σήμερα ο δημοσιογράφος και συγγραφέας του βιβλίου "ΧΕΙΡΑΓΩΓΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ", Τάκης Ψαρίδης. Το 1984, ο Πολωνός ψυχολόγος Άντριου Λομπατσέφσκι (Andrew Lobaczewski), για να περιγράψει την έντονη έλξη που ασκεί η εξουσία στα άτομα με ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικοτητας, εισήγαγε τον όρο "παθοκρατία" (pathocracy)**, αναφερόμενος σε αρχηγούς και στελέχη κομμάτων εξουσίας που εκδηλώνουν τέτοιες διαταραχές.

Άνθρωποι με ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας επιζητούν την προσοχή και τον θαυμασμό, πιστεύοντας ότι είναι ανώτεροι από τους άλλους και γι' αυτό έχουν το δικαίωμα να τους εξουσιάζουν. Τα άτομα αυτά στερούνται ενσυναίσθησης και έτσι μπορούν να εκμεταλλεύονται ανθρώπους και να ασκούν παντελώς ανάλγητες και βάρβαρες κοινωνικές πολιτικές για χάρη της εξουσίας.

Ο Λομπατσέφσκι κάνει ένα διαχωρισμό των ψυχοπαθητικών από τους ναρκισσιστές και επισημαίνει ότι οι ψυχοπαθητικοί έχουν μια παρόμοια αίσθηση ανωτερότητας και έλλειψη ενσυναίσθησης, αλλά χωρίς την ίδια ανάγκη με τους ναρκισσιστές για προσοχή, θαυμασμό και λατρεία.

Συνήθως χαρισματικοί, πιο επικοινωνιακοί και περισσότερο γοητευτικοί από τους ανταγωνιστές τους, οι πολιτικοί με ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας είναι επικίνδυνοι. Κακοποιητικοί εξαιτίας της φύσης του χαρακτήρα τους, τέτοιου είδους ηγέτες απομακρύνουν από το στενό τους περιβάλλον ανθρώπους που διαθέτουν ενσυναίσθηση, αίσθημα δικαίου και συμπόνια για τους άλλους.

Μόνος τρόπος προστασίας της κοινωνίας από τους "πολιτικούς ναρκισσιστες" είναι η Δημοκρατία και οι Θεσμοί που περιορίζουν την εξουσία τους. Αυτός είναι και ο λόγος που οι άνθρωποι αυτοί, κατά βάθος, φοβούνται την ελεύθερη έκφραση γνώμης και τις δημοκρατικές διαδικασίες. Υποπτεύονται και παρακολουθούν τους πάντες και τα πάντα, και ελέγχουν τα μέσα ενημέρωσης. Με όπλο την γοητεία τους, επιδιώκουν αδιαμεσολάβητες σχέσεις με τον λαό και την κοινωνία, και αντικαθιστούν την Πολιτική με την Επικοινωνία. Παρακάμπτοντας θεσμούς και κομματικά όργανα, προτιμούν τα δημοψηφίσματα και εμφανίζονται ως "Μεσσίες".

Σήμερα, το συμπέρασμα του Λομπατέφσκι δεν μας κάνει να πέσουμε από τα σύννεφα.

Photo

Παραπομπές:

*facebook, twitter, anoixtoparathyro

**https://theconversation.com/pathological-power-the-danger-of-governments-led-by-narcissists-and-psychopaths-123118 -- https://www.amazon.co.uk/Political-Ponerology-Science-Adjusted-Purposes/dp/1897244258