Δω πέρα ξεχάσαμε ένα σωρό πράματα. Δεν είναι ένα παράθυρο να κοιτάξουμε τη θάλασσα. Αλλιώς κοιτιέται η θάλασσα απόνα παράθυρο, αλλιώς πίσω απ’ το συρματόπλεγμα.
Η φωνή ενός παιδιού τ’ απόγεμα – πούναι; Μια γυναίκα στο κατώφλι του σπιτιού, το σπίτι – πούναι; Κι η ντουλάπα με τα χειμωνιάτικα ρούχα, κι η σιωπή που πέφτει απ’ το ρολόι του τοίχου πάνω στις καρέκλες, κι ο ίσκιος ενός ευγενικού χεριού που βάζει ένα λουλούδι στο ποτήρι – πού είναι;
Και το γραμμόφωνο του Σαββατόβραδου στο σκιασμένο περβάζι, η γάτα που σεργιανούσε στη στέγη του αντικρυνού σπιτιού μέσα σ’ ένα σούρουπο όλο ναφθαλίνη, η ίδια η γάτα των νεολαίων του Αρμπούζοφ, εκείνη η μαύρη η γάτα της γειτονιάς – βασανισμένη, με δυό σταγόνες λάδι μοναξιάς μέσα στα μάτια της, βασανισμένη μαύρη γάτα στην αντικρυνή σκεπή— παράξενα ήσυχα που σεργιανούσε μες στο σούρουπο, ξύνοντας με την ουρά της τ’ άσπρο φεγγάρι.
Ξεχάσαμε.
Εδώ είναι πολύ το κρύο τις νύχτες, είναι πολλή μοναξιά κάτου απ’ το φόβο κι είναι πολλή συντροφιά κάτου απ’ το φόβο, είναι και μια φωτιά κάτου απ’ το φόβο που καίει το φόβο, την ώρα που ο θάνατος απάνου στα φυλάκια παίζει τα ζάρια με τους φρουρούς καθισμένους σταυροπόδι στο χώμα.
Εδώ κι οι γάτες είναι αλλιώτικες, άγριες κι υπομονετικές κι αμίλητες, δεν τρίβουνε το μάγουλό τους στον αγκώνα μας, στέκουν στα γόνατά μας και σπουδάζουν, σπουδάζουν το θάνατο, σπουδάζουν τη λύπη, σπουδάζουν την εκδίκηση και την απόφαση, σπουδάζουν τη σιωπή και την αγάπη, σπουδάζουν τη ζωή μέσα στα μάτια μας, οι αχάιδευτες, οι άγριες γάτες, οι σιωπηλές γάτες της Μακρόνησος.
Και τούτο το αυγουστιάτικο φεγγάρι που κρέμεται πάνου μας είναι σαν τη μεγάλη λέξη που δεν ειπώθηκε, μαρμαρωμένη στο λαρύγγι της νύχτας.
Γιάννης Ρίτσος, Μακρονησιωτικα*
*https://www.makronissos.org/makronisiotika/, atexnos.gr/, politeianet.gr
Η ποιητική συλλογή του Γιάννη Ρίτσου Τα "Μακρονησιώτικα" γράφτηκε στην Μακρονησο, το 1949. Τα ποιήματα φυλάχτηκαν θαμμενα στο χώμα μέσα σε σφραγισμένα μπουκάλια, από όπου τα διέσωσε ο Μάνος Κατράκης το 1950, και εκδόθηκαν για πρώτη φορά στο Βουκουρέστι, το 1957.
Ο αρχικος τίτλος της συλλογής ήταν "Πέτρινος Χρόνος", όμως τα ποιήματα πρωτοκυκλοφόρησαν ως "Μακρονησιώτικα". Ως "Πέτρινος Χρόνος", η συλλογή εκδόθηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα από τις εκδόσεις "Κέδρος", την ίδια χρονιά. Από την συλλογή αυτην, ο Θάνος Μικρούτσικος μελοποίησε 6 ποιήματα (Ο Ντικ, Ο Αλέξης, Οι Γερόντοι, Φεγγάρι, Χρέος, Χρόνος), που κυκλοφορούν στο δίσκο "Καντάτα για τη Μακρόνησο - Σπουδή σε ποιήματα του Βλαδίμηρου Μαγιακόφσκι", το 1976.
Ο Γιάννης Ρίτσος αγαπουσε τα λουλούδια, τις πεταλούδες, τους ανθρώπους και τα ζώα, ιδιαίτερα τις γάτες.
Photo at cats and books
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου