Εδώ και δεκαετίες, περιβαλλοντικές ομάδες, οικολόγοι, επιστήμονες και ψαράδες προειδοποιούν για τους κινδύνους της υπεραλίευσης από τις μηχανότρατες και την αλιεία βιομηχανικής κλίμακας. Οι συνέπειες είναι ορατές: Οι ωκεανοί αδειάζουν από ζωή και γεμίζουν με σκουπίδια, μικροπλαστικά και επικίνδυνες χημικές ουσίες, που τις συναντάμε στη θάλασσα, στις ακτές, ακόμα και στο πιάτο μας. Μπροστά σε αυτήν την πραγματικότητα, οι ιχθυοκαλλιέργειες παρουσιάζονται ως η εναλλακτική, βιώσιμη, πράσινη λύση που θα απαλλάξει από την πίεση τους ελεύθερους θαλάσσιους πληθυσμούς και θα προσφέρει φτηνή, ασφαλή τροφή όλο το χρόνο.
Όμως, αυτή τη στιγμή, η ιχθυοκαλλιέργεια αποτελεί την ταχύτερα αναπτυσσόμενη βιομηχανία τροφίμων στον κόσμο, έχει εντατικοποιήσει την εκμετάλλευση των ψαριών, και έχει οδηγήσει στην ιδιωτικοποίηση των θαλασσών σε μαζική κλίμακα. Με σχεδόν δύο εκατομμύρια τόνους παραγωγής (λαβράκια, τσιπούρες, φαγκριά, κέφαλοι, πέστροφες, γλώσσες, σολομοί) μόνο στην ΕΕ, εταιρικούς τζίρους δισεκατομμυρίων και κυκλώματα λαθρεμπορίου, είναι ξεκάθαρο ότι τα λεφτά και τα συμφέροντα είναι πολλά.
Εταιρείες και ιδρύματα βιοτεχνολογίας, μετά από πολλές προσπάθειες, πέτυχαν πριν από δύο χρόνια την πρώτη έγκριση κυκλοφορίας μεταλλαγμένου σολομού, αρχικά στις αγορές του Καναδά. Πρόκειται για την ίδια στρατηγική ελέγχου της τροφής από πολυεθνικές με το πατεντάρισμα τον σπόρων, ώστε να μην τους ανήκουν μόνο συγκεκριμένοι πληθυσμοί, αλλά ολόκληρα είδη. Αντίθετα λοιπόν με την εικόνα που προβάλλει το μάρκετινγκ των εταιρειών, οι ιχθυοκαλλιέργειες αποτελούν μια βαριά βιομηχανία, αντίστοιχη αυτής της βιομηχανίας κρέατος που περιλαμβάνει τον μαζικό εγκλεισμό αγελάδων, πουλερικών, γουρουνιών, και αιγοπροβάτων.
Πρόκειται για την πιο μαζική εκμετάλλευση ζώων, στη συγκεκριμένη περίπτωση ψαριών, τα οποία μπορούν να αντιλαμβάνονται με ποικίλους τρόπους τα ερεθίσματα γύρω τους, επικοινωνούν μεταξύ τους, συνεργάζονται και αλληλοφροντίζονται. Μελέτες ανατομίας και συμπεριφοράς, δείχνουν ότι τα ψάρια αισθάνονται πόνο (1), και προφανώς υποφέρουν όταν εγκλωβίζονται και συνωστίζονται μέσα σε δίχτυα, όταν αρρωσταίνουν, και όταν σκοτώνονται από ασφυξία. Πέρα από αυτό όμως, η ιχθυοκαλλιέργεια αποτελεί έναν ολοένα και μεγαλύτερο παράγοντα που συμβάλλει στην καταστροφή των θαλασσών και των παράκτιων οικοσυστημάτων, προσθέτοντας νέες απειλές για την άγρια πανίδα και για την ανθρώπινη υγεία.
Σαράντα έως εκατόν σαράντα δισεκατομμύρια ψάρια σκοτώνονται σε ολόκληρο τον κόσμο κάθε χρόνο σε ιχθυοκαλλιέργειες, τα περισσότερα από οποία είναι σαρκοφάγα. Για να τραφούν, υπολογίζεται ότι το 30% των ελεύθερων ψαριών που αλιεύονται παγκοσμίως χρησιμοποιούνται ως επεξεργασμένη τροφή σε μορφή ιχθυάλευρων και ιχθυελαίων. Στο βυθό, κάτω από τα τεράστια κλουβιά, συσσωρεύονται βουνά από υπολείμματα τροφών και περιττώματα που μειώνουν το οξυγόνο στο νερό, απειλώντας τα έγκλειστα ψάρια και τους άλλους οργανισμούς που μοιράζονται το ίδιο οικοσύστημα. Τα ψάρια που καταφέρνουν να δραπετεύσουν αποτελούν με τη σειρά τους σημαντική απειλή για τους ελεύθερους πληθυσμούς, τους ανταγωνίζονται στην τροφή, τους μεταδίδουν ιούς και παράσιτα, ή διασταυρώνονται μαζί τους, αλλοιώνοντας τη γενετική τους ταυτότητα. Οι επιπτώσεις στο θαλάσσιο οικοσύστημα είναι πολύπλοκες και ταξιδεύουν πάρα πολλά χιλιόμετρα.
Όπως σε οποιαδήποτε βιομηχανία μαζικής εκτροφής, για να αυξηθεί η παραγωγή, τα ψάρια συνωστίζονται σε κλουβιά προκαλώντας την αναπόφευκτη μετάδοση θανατηφόρων ασθενειών και παρασίτων. Όχι για λόγους ευζωίας, αλλά καθαρά για να μειωθεί η "φύρα", χρησιμοποιούνται τόνοι από αντιβιοτικά, αντιπαρασιτικά φάρμακα, και τοξικά χρώματα για τα δίχτυα. Αυτές οι επικίνδυνες ουσίες συνεχίζουν το ταξίδι τους στη θάλασσα και στην στεριά, ή προστίθενται στο σώμα των ψαριών μαζί με άλλες που έχουν συλλέξει μέσω της τροφής τους (διοξίνες, PCB, βαρέα μέταλλα), για να καταλήξουν στα ράφια των ιχθυαγορών.
Σύμφωνα με τη δειγματοληψία επιθεωρητών περιβάλλοντος, σε δυόμισι μόλις χρόνια στα ιχθυοτροφεία της εταιρίας ΔΙΑΣ ΙΧΘΥΟΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΕΣ στον Πόρο, χρησιμοποιήθηκαν 77 τόνοι της καρκινογόνου ουσίας φορμόλης. Πρόκειται για μια συνηθισμένη πρακτική αφού, σύμφωνα με καταγγελίες, τόνοι φορμόλης ρίχνονται και στη Σαγιάδα, στο Δέλτα του Καλαμά, στον Αμβρακικό, στο Δέλτα του Αχελώου, στον κόλπο Ληξουρίου, στον Μαλλιακό κόλπο και αλλού.
Και, όπως σε κάθε βιομηχανία, η παραγωγή και το κέρδος φέρνουν μαζί τους και σημαντικές παράπλευρες απώλειες. Οι ιχθυοκαλλιέργειες ευθύνονται για τον τραυματισμό και τη θανάτωση ζώων που μπλέκονται σε δίχτυα και παγίδες - όπως πουλιά, δελφίνια και φώκιες - που είτε πεθαίνουν παγιδευμένα, είτε σκοτώνονται από τους εργαζόμενους για να μην προκαλέσουν άλλη ζημιά. Οι δε εργαζόμενοι (σαν "μικρότερα ψάρια" κι' αυτοί) τρώγονται από τα αφεντικά και τις πολυεθνικές με τη μορφή εργατικών ατυχημάτων. Δουλειές σε επικίνδυνες καιρικές συνθήκες και ατομικές βουτιές χωρίς δεύτερο άτομο, έχουν προκαλέσει τον θάνατο εργαζομένων στη Χάλκη, στον Αστακό, στη Χίο, στην Εύβοια - με πιο πρόσφατο περιστατικό στη Στρογγύλη. Όλοι αναλώσιμοι στο βωμό του κέρδους.
Οι περιβαλλοντικές και οι υγειονομικές συνέπειες - και συχνά το συμφέρον της ανταγωνιστικής τουριστικής βιομηχανίας - έχουν προκαλέσει τις αντιδράσεις κατοίκων στην εγκατάσταση μονάδων ιχθυοκαλλιέργειας στον Πόρο, στο Πόρτο Γερμενό, στη Δεσφίνα, στη Σαλαμίνα, στην Εύβοια, στην Κάλυμνο, στον Αμβρακικό, στην Κέρκυρα, στη Λευκάδα, στο Μύτικα, στον Κάλαμο, στην Κάστο. Στην περίπτωση της Σιθωνίας, μετά από 30 περίπου χρόνια διαμαρτυριών, καταγγελιών και νομικών αντιπαραθέσεων, αυτό που κατάφεραν οι κάτοικοι είναι να μεταφερθούν οι ιχθυοκλωβοί 200 μέτρα μακρύτερα από την αρχική τους θέση. Δεν έχουμε απέναντί μας απλώς μια εταιρεία. Ίσως η πιο ξεκάθαρη ένδειξη του ποιους έχουμε να πολεμήσουμε, είναι η δημοσιοποίηση της συνεργασίας εταιρειών ιχθυοκαλλιέργειας, κεφαλαίου, πολιτικών, εκπαιδευτικών, ειδικών επιστημόνων, αλλά και δικαστικών...
Όπως σε πολλούς αγώνες που αφορούν περιβάλλον και μη ανθρώπινα ζώα, ΜΚΟ και περιβαλλοντικές ομάδες, επηρεάζοντας και τη γνώμη των κατοίκων, ελπίζουν σε λύσεις "ορθής πρακτικής" και βιώσιμης λειτουργίας, που αφορούν μικρότερες μονάδες, πιο ασφαλείς, όχι εδώ αλλά παραπέρα. Όμως η ολοένα μεγαλύτερη συσσώρευση κερδών δεν συμβαδίζει με το "μικρό", οι κερδοφόρες ιχθυοκαλλιέργειες δεν μπορούν να μην είναι βλαβερές, και το ζήτημα δεν εξαφανίζεται όταν μεταφέρεται "αλλού", αφού αφορά την ευρύτερη σχέση μας με τον πλανήτη και τα άλλα έμβια όντα που ζουν σε αυτόν.
Όταν μιλάμε για την κακοποίηση των ζώων φάρμας, στο μυαλό μας έρχονται οι αγελάδες, τα γουρούνια, τα κοτόπουλα, οι γαλοπούλες... Όμως και τα ψάρια υφίστανται την ίδια κακομεταχείριση με τα ζώα της στεριάς, και η υπεραλίευση καταστρέφει τον πλανήτη μας όπως και η βιομηχανική εκμετάλλευση των ζώων που τρώμε. Σε ένα σύστημα όπου γη, άνθρωποι και άλλα ζώα θεωρούνται αναλώσιμοι πόροι, η αντικειμενοποίηση, η εκμετάλλευση και η εξουσιαστική λογική, είτε με τη μορφή της άμεσης βίας είτε με τη μορφή της "κατανάλωσης" (με ή χωρίς εισαγωγικά), είναι η πρωταρχική πηγή μιας σειράς προβλημάτων - διαφορετικών σε πρώτη θεώρηση αλλά με κοινό παρανομαστή.
Αρχικό Κείμενο: apatris.info (Μάιος 2019)
Δείτε επίσης: Υγεία και περιβάλλον σε μαύρους βυθούς και Τρώγοντας ψάρια
Extention
When we think about animal abuse and environmental destruction on factory farms, we think about cows, pigs, chickens, and turkeys, but we often don't think about fish. However, fish are abused just as awfully as land animals, and fishing is destroying our planet just as quickly as factory farms are.
Mee(a)t your Fish
Current understanding of animal welfare currently excludes fish, even though fish feel pain
*******************************************************************************
Extension
Δύο ακόμα πηγές για περισσότερη περιήγηση:
Update, 3/11/19: Πρόσκληση στην έκθεση για την ευζωία των ψαριών στις Βρυξέλλες
 |
| https://bit.ly/2pBcNjj |
Τα ψάρια αισθάνονται τον πόνο, όπως και τα χερσαία ζώα, και αξίζουν την ίδια νομοθετική προστασία με αυτά. Ευρωβουλευτές και εκπρόσωποι των κρατών μελών θα δώσουν σύντομες ομιλίες κατά την έναρξη της έκθεσης.
Εάν νομίζατε ότι ξέρατε αρκετά σχετικά με τα ψάρια, ξανασκεφτείτε το!
RETHINK FISH
https://youtu.be/PQBGJFnGnSo
https://youtu.be/PQBGJFnGnSo
Fish are intelligent, sensitive creatures and like many other animals, they explore, travel, socialize, hunt and play. Today, huge numbers of fish are reared in underwater factory farms. Just like on land, these farms are crowded, grim places where the animals suffer immensely. Science and new wildlife documentaries are revealing the rich lives of fish beneath the water. It is time for our attitudes towards these extraordinary animals to change. It is time to Rethink Fish.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου