Εξέγερση

http://www.epoxi.gr/Themata/themata44.htm

Οδός Αγγέλου στην παλιά πόλη στα Χανιά, ίσως ο πιο μικρός όμορφος δρόμος της χώρας, ελαφρά ανωφερικός, έτσι που να αντικρίζεις - και να δακρύζεις - τον φάρο, το τζαμί, την ημικύκλια ομορφιά του παλιού λιμανιού. Μέσα στη λαμπρότητα του οκτωβριανού φωτός και στη γαλήνη του απομεσήμερου η ματιά σκοντάφτει σε μια σκηνή. Όπου - αν επιμείνει η σκέψη - συμβαίνουν πράγματα συναρπαστικά. Εάν η δεν πάει (η σκέψη και η ματιά) είναι σαν να μην έχει υπάρξει - ούτε η σκηνή ούτε και η συγκινησιακή επέκτασή της. Πήγε λοιπόν.

Τέσσερις άμαξες. Τέσσερα άλογα που τις κινούν. Εντελώς ακίνητα. Ούτε ένα πόδι να λυγίσει, ούτε μια κίνηση του κεφαλιού, κάτι να δείχνει ζωή. Αγάλματα που σπαράσσουν την καρδιά. Οι αμαξάδες αμέριμνοι περιμένουν τους τουρίστες. Οι συνομιλητές και συμπότες στρέφουν το βλέμμα στα ακίνητα άλογα, εξημερωμένα εδώ και σχεδόν πέντε χιλιάδες χρόνια, με προγόνους όμως πενήντα εκατομμύρια χρόνια πίσω. 

Πανέμορφα πλάσματα. Ώθησαν μαζικές μετακινήσεις πληθυσμών, χρησιμοποιήθηκαν σαν πολεμικές μηχανές, ενέπνευσαν το αγωνιστικό πνεύμα μέσα από άρματα και ιππικούς αγώνες. Δεν φημίζεται λέει για τη ευφυΐα του το άλογο αλλά για τη μνήμη του και τις αντοχές του. Ά-λογο: δεν έχει - επιμένουν μερικοί - καλές σχέσεις με τον λόγο, σε αρκετές χώρες δε, τα σφάζουν και τα κατασπαράζουν (αυτοί που τα εξημέρωσαν). 

Έχω δει άγρια άλογα. Στο όρος όπου γεννήθηκε ο Ερμής, στην Κυλλήνη της ορεινής Κορινθίας. Άγρια: χωρίς χαλινάρια και παρωπίδες. Ελεύθερα, ατίθασα, επιβλητικά, πανέμορφα. Καλπάζουν, χλιμιντρίζοντας από χαρά και ανεμελιά. Χωρίς ζυγούς και εκμετάλλευση. Τα βλέπεις και νιώθεις την ελευθερία να σκιρτά μέσα σου. Σαν να δέχεσαι στο πρόσωπο την απελευθερωτική πνοή των ανέμων. Και τώρα στέκονται ανίσχυρα και ταπεινωμένα να περιμένουν τους τουρίστες... Αλλά οι ώρες περνούν. Από το μεσημέρι φτάνουμε στο απόγευμα. Πέντε ώρες ακινησίας. Αναρωτιέμαι: Πώς αντέχουν τόσες ώρες; Πώς δεν αγριεύουν; Πώς δεν θυμούνται το αεικίνητο των προγόνων τους; 

Αίφνης η σιωπή στο λιμάνι επικρατεί απόλυτα. Ιριδισμοί μάς τυφλώνουν. Και μέσα από την απόλυτη σιωπή, ανατριχιαστικά χλιμιντρίσματα. Το άλογο της τελευταίας άμαξας ουρλιάζει και λακτίζει. Τσακίζονται τα λουριά που το συγκρατούν και ο αμαξάς χάνει την ισορροπία του και γκρεμοτσακίζεται στη θάλασσα. Το άλογο αφηνιασμένο αρχίζει να καλπάζει και να ορμά σε οτιδήποτε εμποδίζει τις κινήσεις του. Μεγαλοπρεπής εκτίναξη ενέργειας, που επί ώρες είχε αγαλματωθεί (εξευτελιστεί). Πανικόβλητοι οι τουρίστες τρέχουν να σωθούν από την εκρηκτική εξέγερση του αλόγου. Χάος στο λιμάνι. 

Οι μαγαζάτορες δεν πιστεύουν στα μάτια τους. Ο θυμός του αλόγου δεν συγκρατείται. Η οργή του μεταδίδεται και στα άλλα τρία άλογα. Τι συμβαίνει; Εδώ έχουμε την επικράτηση των αλόγων - του α-λόγου στοιχείου ίσως! Να όμως και μερικοί που δεν τρομοκρατούνται. Επιφωνήματα επιδοκιμασίας και χειροκροτήματα καλύπτουν τους θορύβους της πόλης. 

Ένας από τους συμπότες με σκουντάει ευγενικά.
 

- Είσαι καλά; Πού "ταξιδεύεις";

                                        

https://www.youtube.com/watch?v=rrnJTOINAJ8

Κείμενο του Γιώργου Σταματόπουλου στην efsyn.gr

Το βίντεο το βρήκα εδώ: agriniovoice.gr