H ομιλία του Χοακίν Φίνιξ στην χτεσινή απονομή των Όσκαρ
Θεέ μου, είμαι τόσο γεμάτος από ευγνωμοσύνη αυτή τη στιγμή που δεν αισθάνομαι υπεράνω κανενός γιατί όλοι όσοι βρισκόμαστε εδώ, οι συνυποψήφιοί μου και όλοι, μοιραζόμαστε την ίδια αγάπη, την αγάπη για τον κινηματογράφο. Και αυτή η μορφή της έκφρασης μού έχει προσφέρει μια επληκτική ζωή. Δεν ξέρω τι θα γινόμουν χωρίς αυτήν. Το μεγαλύτερο δώρο όμως που έχει δοθεί σε μένα, όπως και σε πολλούς από σάς, είναι η ευκαιρία να χρησιμοποιήσουμε τη φωνή μας μιλώντας για λογαριασμό εκείνων που δεν έχουν φωνή.
Πολλές φορές έχω σκεφτεί για μερικά από εκείνα τα "άβολα" θέματα που μάς αφορούν όλους. Κάποιες φορές μπορεί να αισθανόμαστε - ή έτσι μάς κάνανε να αισθανόμαστε - πως είμαστε διαφορετικοί, πως αγωνιζόμαστε για να υπερασπιστούμε διαφορετικά πράγματα, όμως εγώ νομίζω πως σε αυτήν την διαφορετικότητα υπάρχει κάτι κοινό. Νομίζω πως είτε μιλάμε για την ανισότητα των φύλων ή τον ρατσισμό ή τα δικαιώματα των queer, είτε για τα δικαιώματα των ιθαγενών ή τα δικαιώματα των ζώων, τελικά αναφερόμαστε στο ίδιο πράγμα, στον αγώνα κατά της αδικίας. Τελικά μιλάμε για τον αγώνα εναντίον της πεποίθησης πως ένα έθνος, ένας άνθρωπος, μια φυλή, ένα γένος ή ένα είδος έχει το δικαίωμα να κυριαρχεί, να ελέγχει, να χρησιμοποιεί και να εκμεταλλεύεται ατιμώρητα κάποιο άλλο.
Και νομίζω πως έχουμε τόσο πολύ αποσυνδέσει τον εαυτό μας από τον φυσικό κόσμο, και πως εκείνο τελικά για το οποίο πολλοί από εμάς φταίμε είναι αυτή η εγωκεντρική κοσμοθεωρία που έχουμε. Εισβάλλουμε στον φυσικό κόσμο και τον λεηλατούμε για τις πηγές του. Αισθανόμαστε, χωρίς δεύτερη σκέψη, ότι έχουμε το δικαίωμα να γονιμοποιούμε με το ζόρι μια αγελάδα και μετά να παίρνουμε το μικρό της, ακόμα κι' όταν δεν υπάρχει αμφιβολία ότι εκείνη υποφέρει και θρηνεί για τον αποχωρισμό, και νομίζουμε πως δεν υπάρχει τίποτα κακό σε όλο αυτό. Ύστερα παίρνουμε το γάλα το προορισμένο για να θρέψει το μικρό και το βάζουμε στον καφέ και στο πρωινό μας, και δεν τολμάμε να αλλάξουμε κάτι από τις συνήθειες μας, γιατί το θεωρούμε μεγάλη παραίτηση και θυσία. Όμως εμείς οι άνθρωποι είμαστε προικισμένοι με αρκετή εφευρετικότητα, δημιουργικότητα και ευφυία και νομίζω πως, με οδηγό την αγάπη και την συμπόνοια, μπορούμε να δημιουργήσουμε, να αναπτύξουμε και να πραγματοποιήσουμε αλλαγές επωφελείς τόσο για τον εαυτό μας όσο και για όλα τα συναισθανόμενα πλάσματα και για το περιβάλλον.
Και γω έχω υπάρξει ελεεινός άνθρωπος στην ζωή μου. Εγωιστής. Σκληρός μερικές φορές. Όχι και τόσο συνεργάσιμος. Αγνώμων. Όμως όλοι εσείς, τώρα εδώ, μόλις μού δώσατε μια δεύτερη ευκαιρία. Έτσι συμβαίνει πάντα όταν βρισκόμαστε στα καλύτερά μας, όταν υποστηρίζουμε ο ένας τον άλλον και όχι όταν τον απορρίπτουμε για τα λάθη του. Όταν βοηθάμε ο ένας τον άλλον να αναπτυχθεί, να πάει παραπέρα, να επανορθώσει. Και αυτό είναι η καλύτερη πλευρά της ανθρώπινης κοινωνίας.
Στα δεκαεπτά του χρόνια, ο αδελφός μου έγραψε έναν στίχο που έλεγε "τρέχα να σωθείς στην αγάπη και η ειρήνη θα ακολουθήσει". -Χοακίν Φίνιξ
Στα δεκαεπτά του χρόνια, ο αδελφός μου έγραψε έναν στίχο που έλεγε "τρέχα να σωθείς στην αγάπη και η ειρήνη θα ακολουθήσει". -Χοακίν Φίνιξ
God, I'm full of so much gratitude right now and I do not feel elevated above any my fellow nominees or anyone of this room because we share the same love, the love of film. Αnd this form of expression has given me the most extraordinary life. I don't know what I'd be without it. But I think the greater gift it has given me and many of us in this room is the opportunity to use our voice for the voiceless.
I've been thinking a lot about some of the distressing issues that we are facing collectively. I think at times we feel, or were made to feel, that we champion different causes, but for me, I see commonality. I think, whether we're talking about gender inequality or racism or queer rights or indigenous rights or animal rights, we're talking about the fight against injustice. We're talking about the fight against the belief that one nation, one people, one race, one gender or one species has the right to dominate, control and use and exploit another with impunity.
I think that we've become very disconnected from the natural world, and many of us, what we're guilty of is an egocentric worldview -- the belief that we're the center of the universe. We go into the natural world, and we plunder it for its resources. We feel entitled to artificially inseminate a cow, and when she gives birth, we steal her baby, even though her cries of anguish are unmistakable. Then, we take her milk, that's intended for her calf, and we put it in our coffee and our cereal, and I think we fear the idea of personal change because we think that we have to sacrifice something to give something up. But human beings, at our best, are so inventive and creative and ingenious, and I think that when we use love and compassion as our guiding principles, we can create, develop and implement systems of change that are beneficial to all sentient beings and to the environment.
Now, I have been a scoundrel in my life. I've been selfish. I've been cruel at times, hard to work with and ungrateful, but so many of you in this room have given me a second chance. And I think that's when we're at our best, when we support each other, not when we cancel each other out for past mistakes, but when we help each other to grow, when we educate each other, when we guide each other toward redemption. That is the best of community.
When he was 17, my brother wrote this lyric. It said, "Run to the rescue with love, and peace will follow." -Joaquin Phoenix
Ακολουθεί αρνητική κριτική από πολλούς και διάφορους (περισσότερο ή λιγότερο "απολιτίκ") αλλά και από αριστερά: "Ωραία τα είπες στα Όσκαρ Χοακίν, αλλά…" (του Δημήτρη Τσίρκα -- 1 -- 3pointmagazine.gr): Είναι ζήτημα επιλογής, κάποιοι αποφασίζουν να είναι εγωιστές και άλλοι όχι; Και τι γίνεται με τις απρόσωπες δομές και τις κοινωνικές σχέσεις που σπρώχνουν διαρκώς τους ανθρώπους να είναι ανταγωνιστικοί για να επιβιώσουν; Ξέρεις μήπως πολλούς που τα κατάφεραν στις επιχειρήσεις ή και το Χόλιγουντ όντας αλτρουιστές και συνεργατικοί; Και αφού εντόπισες το πρόβλημα στον εγωκεντρισμό των ανθρώπων, εύκολα μετά βρήκες και τη λύση στην προσωπική αλλαγή, την οποία δεν πρέπει να τη φοβόμαστε. Ό,τι δηλαδή συστήνουν και τα άπειρα εγχειρίδια αυτοβοήθειας με τίτλους όπως "Τα 10 μυστικά της επιτυχίας"... Αυτός ο "μαγικός βολονταρισμός", όπως τον αποκαλεί ο ψυχολόγος Ντέιβιντ Σμέιλ – η πίστη ότι κάθε άτομο έχει τη δύναμη να γίνει ό,τι επιθυμεί – είναι η ανεπίσημη θρησκεία του σύγχρονου καπιταλισμού που την κηρύττουν τηλεπερσόνες, γκουρού επιχειρηματίες και σελέμπτριτις... Είναι επίσης το αντεστραμμένο είδωλο της διάχυτης κατάθλιψης που πηγάζει από την πεποίθηση ότι είμαστε όλοι αποκλειστικά υπεύθυνοι για τη μιζέρια μας και γι αυτό την αξίζουμε. Και κάπως έτσι οι φτωχοί και οι αδύναμοι βρίσκονται πιασμένοι σε έναν φαύλο "διπλό δεσμό" από ένα σύστημα που τους μεταχειρίζεται σαν σκουπίδια και ταυτόχρονα τους λέει ότι μπορούν να πετύχουν όλα όσα θέλουν... Η ειλικρινής αυτοκριτική δεν γίνεται όταν κερδίζεις Όσκαρ με τους θαυμαστές να σε αποθεώνουν και να είναι πρόθυμοι να σου συγχωρήσουν τα πάντα. Γίνεται χωρίς φώτα, έχοντας απέναντι σου εκείνους που αδίκησες και δίχως πλήθος να σε εκθειάζει. Τη στιγμή που βασιλεύει ο πιο άγριος καπιταλισμός και τα θύματα του ψάχνουν για σωτήρες ανάμεσα στους δήμιούς τους.
Πιστεύω στην δυνατότητα αλλαγής μέσα από τις προσωπικές αντιστάσεις του καθενός, έστω κι' αν αυτή δεν είναι απεριόριστη. Ασφαλώς και υπάρχει η μεγάλη πλειοψηφία ανθρώπων που δεν έχουν καμία - ή σχεδόν καμία - δυνατότητα επιλογής. Αυτό όμως δεν δικαιολογεί την παθητικότητα εκείνων που έχουν, γιατί σαν προνομιούχοι μπορούν να καθορίσουν όχι μόνον την δική τους μοίρα αλλά και εκείνη των μη προνομιούχων. Και το βρίσκω τουλάχιστον παράλογο να βάλεται κάποιος για τις θέσεις του μόνο και μόνο γιατί τις υπερασπίζεται από θέση ισχύος, όταν αυτές οι θέσεις δεν ευνοούν το δικό του συμφέρον αλλά εκείνο των αδυνάμων. Είχα γράψει ένα μικρό κειμενάκι κάποτε και το προσυπογράφω ακόμα. Αν η αριστερά δεν συμμερίζεται την συμπόνοια σαν δύναμη ζωής, και την επανάσταση της τρυφερότητας σαν αντίσταση σ' ένα σύστημα που μάς ισοπεδώνει, τότε αισθάνομαι πως θέλω να καταφύγω και πάλι στον Χατζιδάκι που είχε πει "περιέχω την αριστερά αλλά η αριστερά δεν με περιέχει".
- Calves and ‘cries of anguish’: why Joaquin Phoenix decried the dairy industry: https://www.theguardian.com/food/shortcuts/2020/feb/10/calves-and-cries-of-anguish-why-joaquin-phoenix-decried-the-dairy-industry
- Joaquin Phoenix’s Vegan Oscars Speech Will Go Down in History: https://vegnews.com/2020/2/joaquin-phoenixs-vegan-oscars-speech-will-go-down-in-history
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Extension
Ο 45χρονος ηθοποιός σταμάτησε να τρώει κρέας από την ηλικία των 3 ετών. Τότε είχε βρεθεί με την οικογένειά του σε ένα φορτηγό πλοίο από τη Βενεζουέλα με προορισμό το Μαϊάμι και έβλεπε μαζί με τα αδέλφια του και τη μητέρα του τους ψαράδες να πετούν με μανία τα ζωντανά ψάρια στα σκαριά του πλοίου και να τα αφήνουν να πεθαίνουν αβοήθητα από ασφυξία ενώ σπαρταρούσαν... Αυτή ήταν η αρχή για να γίνει όχι απλώς βίγκαν αλλά και ακτιβιστής. Η PETA, Ανθρωποι για την Ηθική Μεταχείριση των Ζώων, τον ανακήρυξε Πρόσωπο της Χρονιάς για το 2019. «Οταν δεις τη φρίκη πίσω από τις κλειστές πόρτες και τα σφαγεία στη βιομηχανική κτηνοτροφία, συνειδητοποιείς ότι πρέπει να κάνεις κάτι δραστικό για να τη σταματήσεις», έχει δηλώσει ο Χοακίν Φίνιξ που αμέσως μετά την 26η τελετή απονομής των βραβείων SAG, όπου απέσπασε ακόμα ένα βραβείο Α΄ Ανδρικού Ρόλου για το «Τζόκερ», πήγε σε σφαγείο της Καλιφόρνιας προκειμένου να διαμαρτυρηθεί για την προγραμματισμένη σφαγή των χοίρων και να τους προσφέρει για τελευταία φορά νερό και συμπαράσταση μαζί με άλλους φιλόζωους. «Πολύς κόσμος δεν γνωρίζει τα βασανιστήρια και την αγωνία των ζώων στις διαδικασίες σφαγής των εργοστασίων κρέατος. Εγώ στέκομαι εδώ ως μάρτυρας. Οφείλω να είμαι εδώ», επεσήμανε εκείνη την ημέρα μιλώντας στο CNN. Εξάλλου το χορτοφαγικό μενού στα Οσκαρ και στις Χρυσές Σφαίρες παρατέθηκε κατόπιν δικής του πρωτοβουλίας... Η αντίληψη του ανθρώπου ότι είναι ανώτερος δεν περιορίζεται μόνο στα ζώα. Η ίδια αντίληψη ήταν που έκανε τους αποικιοκράτες να ζωοποιούν τους αυτόχθονες κατοίκους και να τους αποκλείουν από την πολιτική κοινότητα και να τους στερούν δικαιώματα. Η αντίληψη ότι η ζωή τους είναι μικρότερης αξίας, κατώτερη, με εκείνους να έχουν δικαιώματα πάνω τους λόγω της ανωτερότητάς τους... Για πρώτη φορά ένας ηθοποιός που κερδίζει Οσκαρ δεν ευχαριστεί τη μαμά του και τον μπαμπά του, δεν αναλώνεται στο υπερφίαλο εγώ του, αλλά επιλέγει να μιλήσει για τα δικαιώματα των άλλων... Και τόλμησε να βάλει στην ίδια ατζέντα –όχι δεν τα έβαλε στο ζύγι– τα δικαιώματα των ζώων δίχως να τα υποτιμήσει ως δευτέρας κατηγορίας.
από ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 17/02, της Σταματίνας Σταματάκου (facebook.com/story)
farmsanctuary.org/joaquin-phoenix-rescues-cow-calf
Joaquin Phoenix Rescues Mother Cow and Newborn Calf Day after Academy Awards Win
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου