ρηχή,θολή και σιχαμένη,
ζούσε ένας βάτραχος μικρούλης,
ο Εμμανουήλ Α. Μπακακούλης.
Βατραχοπεδιλοπουλαίους.
Μια μέρα πήδηξε τα χόρτα,
τοκ-τοκ χτύπησε την πόρτα.
Βατραχοπεδιλοπουλίνα
και ρώτησε: "Τι θες μικρούλη,
Εμμανουήλ Α. Μπακακούλη;"
γι' αυτό το άλφα στό όνομά μου,
μπαίνει μετά απ' το μικρό μου
και πριν απ' το επίθετό μου.
Εσείς που είστε μορφωμένη,
ξέρετε μήπως τι σημαίνει;"
"Γι' αυτό μας ενοχλείς χαμίνι;
Κοιμόμαστε την ώρα ετούτη,
μες τ' αδειανό κονσερβοκούτι,
εγώ μαζί κι ο κύριός μου,
ο σύζυγος και βάθρακός μου.
Ουστ! από 'δω προτού ξυπνήσει
και σηκωθεί να σε μπατσίσει".
Εμμανουήλ Α. Μπακακούλης.
"Φεύγω! Τον κόσμο θα γυρίσω,
να βρω σοφούς να τους ρωτήσω,
το άλφα αυτό το κεφαλαίο,
σημαίνει τίποτα ωραίο
ή τίποτ' άλλο, συμφορά μου,
που μου ντροπιάζει τ' όνομά μου;"
Κι ο Εμμανουήλ Α. Μπακακούλης
πήρε τους δρόμους μοναχούλης.
το άλφα που στ' όνομά μου μπαίνει;"
ρώτησε πρώτα μία γάτα.
βατραχοπόδαρα στη σχάρα".
ξανάφυγε αποφασισμένος
να βρει το νόημα του άλφα.
του 'πε ένας σκύλος σε μια βρύση,
σκύβοντας για να τον μυρίσει.
και ουστ απ' το νερό της βρύσης,
πριν σε τινάξω με μανία
και γίνεις σαν χαλκομανία".
Ο βατραχάκος επομένως,
έφυγε σαν κυνηγημένος.
ο Εμμανουήλ Α. Μπακακούλης",
στάθηκε κι είπε σε λιγάκι,
"πες μου καλό μου κοριτσάκι,
ξέρεις καθόλου τι σημαίνει,
το άλφα που στ' όνομά μου μπαίνει;"
γιατί έχω γρίπη και συνάχι,
κι έτσι αντί να σου απαντήσω,
θα φταρνιστώ να σε κολλήσω".
Ο βατραχάκος επομένως,
έφυγε απογοητευμένος.
μασούσε τσίχλα τραγουδώντας.
"Είμ' ο Γιωργάρας ο νταλίκας,
του Θόδωρα και της Μαρίκας".
"Ουστ από 'δω βρε σαχλαμάρα".
"Αχ! Λύστε μου το πρόβλημά μου".
"Με περιμένει η γιαγιά μου,
δε θέλω να καθυστερήσω
και φεύγα πριν να σε πατήσω".
Ο βατραχάκος επομένως,
έφυγε κατατρομαγμένος.
Λακκούβες πέρασε μεγάλες
και μία μέρα σαν τις άλλες,
στην εξοχή την ανθισμένη,
είδε μια λίμνη ονειρεμένη.
και πάνω στα νερόκρινά της,
καθόταν μια βατραχοπούλα. "
ψιθύρισε σα μαγεμένος,
ο βατραχάκος ο καημένος.
"Πεντάμορφη του κόσμου στάσου,
θα μου χαρίσεις τ' όνομά σου;"
"Κοάξογλου Αικατερίνη.
Εσένα ωραίε βατραχούλη;".
"Εμμανουήλ Α. Μπακακούλη.
το άλφα αυτό το κεφαλαίο,
που μπαίνει πάντα στ' όνομά μου,
μόλις τελειώνει το μικρό μου
και πριν απ' το επίθετό μου,
σ' ολόκληρη την οικουμένη,
κανείς δεν ξέρει τι σημαίνει".
"Ξέρω εγώ", είπε εκείνη,
"και θα στο πω ό,τι κι αν γίνει.
Αυτό το άλφα μαρτυράει,
πως κάποιος, κάπου, σ' αγαπάει.
Άλφα θα πει αγαπημένος".
Ο βατραχάκος σα χαμένος,
τη ρώτησε απορημένος.
"Εγώ; Ποιανού αγαπημένος;".
Και η Πεντάμορφη του κόσμου,
απάντησε γλυκά: "Δικός μου!
"Αγαπημένε μου Μανόλη",
πρόσθεσε και κοκκίνισε όλη,
"σ' αγάπησα μόλις σε είδα,
πίσω από 'κείνη την τσουκνίδα".
Κι ο βατραχάκος επομένως,
απάντησε συγκινημένος:
"Αγάπη μου Κατερινούλα,
νιώθω ζαλάδα και τρεμούλα
κι' η λίμνη είναι τόσο ωραία,
κάνουμε μια βουτιά παρέα;"
Και πέσανε χειροπασμένοι,
Και όταν βγήκανε κρατούσαν,
πετρούλες που λαμποκοπούσαν.
στη λίμνη την ονειρεμένη.
Ολόκληρη η επιφάνεια,
γέμισε κύκλους και στεφάνια
από τ' αμέτρητα φιλιά τους
κι από τους χτύπους της καρδιάς τους.
μακριά απ' το θόρυβο της πόλης,
χτίσανε τρισευτυχισμένοι,
στη λίμνη την ονειρεμένη,
ένα σπιτάκι με βεράντα
και ζήσανε μαζί για πάντα.
ΕΙΜΑΙ ΕΝΑΣ ΒΑΤΡΑΧΟΣ ΜΙΚΡΟΥΛΗΣ
Ο ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ Α. ΜΠΑΚΑΚΟΥΛΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου