Κυνηγέ, υποπτεύομαι γιατί σκοτώνεις τα πουλιά...

 

                                                                                Κυνηγέ, υποπτεύομαι γιατί σκοτώνεις τα πουλιά. Τα απωθημένα σου φτερά εκδικείσαι. Λυτρώσου. Όλων μας σχεδόν τα πετάγματα κάποια τα βρήκε αζύγιαστη ή ζυγιασμένη σφαίρα.

Είτε σκάρτο νερουλό ήτανε το Ικάριο κερί, είτε γιατί ο ήλιος είναι συνεργάσιμος
μονάχα με τη δύση του, είτε γιατί κατά την απογείωση εξερράγη εκρηκτικός αντίπαλος.

Υπολόγισε τώρα τι φτερά ταπείνωσε ενός κλουβιού το ύψος, ότι τάχα κελαηδούσαν γήινα καθημερινά, λες και η ανάγκη υπέργεια να κελαηδήσεις δεν είναι γήινη, δεν είναι καθημερινή.

Μνημονεύω χώρια, με ευλάβεια προσευχετική τα αυτοκτόνα εκείνα πετάγματα
με σφαίρα που κρυφά τους επρομήθευσε του ακατανόητου η μεγάλη γενναιότης. Δεδικαίωται: η νεκροψία όλης αυτής της καντεμιάς έδειξε πως τα μόνα καλότυχα φτερά τα είχε η ματαιότης.

Ηρέμησε λοιπόν. Έχω κι εγώ ένα σωρό απωθημένους ουρανούς μα δε σκοτώνω άστρα. Και αν καμιά φορά από μανία αδέσποτη συμβεί κάποιο να σημαδέψω, το πολύ να κλείσω τον τραυματία κελαηδισμό του σ’ ένα κλουβάκι στίχου φευγαλέο.

Κική Δημουλά, Εκρηκτικό πόρισμα, Ήχος απομακρύνσεων, εκδόσεις Ίκαρος

Κοινοποιήθηκε εδώ 

 

Αυτή ανάρτηση έγινε με αφορμή ένα πολύ θλιβερό δημοσίευμα από την Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, με την κοινοποίηση μιας δυσάρεστης είδησης από την Αλκυόνη - Aegean Wildlife Hospital, για έναν μαυροπετρίτη του Αιγαίου που έχασε το ένα του φτερό, από όπου και η παραπάνω φωτογραφία. Οι μαυροπετρίτες (Falco eleonorae) φωλιάζουν τέλη Ιουλίου στα νησιά και τις νησίδες της Ελλάδας, κυρίως στο Αιγαίο. Κάθε φθινόπωρο μεταναστεύουν για την Μαδαγασκάρη και άλλα νησιά του Ινδικού Ωκεανού όπου ξεχειμωνιάζουν, και την επόμενη άνοιξη επιστρέφουν. 

 

Η Αλκυόνη βρίσκεται στην Πάρο και είναι από τα ελάχιστα νοσηλευτήρια άγριων ζώων παγκοσμίως, που δεν κάνει ευθανασία στα ανάπηρα πουλιά αλλά τα φιλοξενεί στις εγκαταστάσεις της. Σε συνέντευξή του στο zoon.gr, ο διευθυντής της οργάνωσης, Μάριος Φουρνάρης, εξηγεί ότι, εκτός από τους ηθικούς λόγους που επιβάλλουν την συνέχεια της φροντίδας τους, ο ρόλος των ανάπηρων άγριων ζώων στην αποκατάσταση εκείνων που μπορούν να απελευθερωθούν είναι πολύ σημαντικός. Όταν ένα τραυματισμένο αλλά απελευθερώσιμο γεράκι έρχεται στο κέντρο περίθαλψης, το πρώτο πράγμα από το οποίο κινδυνεύει να πεθάνει είναι το στρες της αιχμαλωσίας. Η παρουσία ενός ανάπηρου πουλιού από το ίδιο είδος θα το βοηθήσει να αισθανθεί πιο ήρεμο και να ξεκινήσει να τρώει μόνο του πιο γρήγορα (photo). Μιλάει ακόμα για τον Ασημόγλαρο που γεννήθηκε στην Αλκυόνη το 2012 και κάθε χρόνο έρχεται να περάσει το χειμώνα μαζί με τους ανάπηρους γονείς του. Έρχεται κάθε Οκτώβριο σχεδόν την ίδια μέρα, και την άνοιξη φεύγει για να προετοιμάσει τη δική του φωλιά.