(Γυάλινα ζωάκια)
Οι γυάλινες γάτες κατέβαιναν τη σκάλα στη γραμμή.
Άξαφνα το τηλέφωνο χτύπησε.
Μέσα στον εκκωφαντικό κρότο, οι γυάλινες γάτες έγιναν θρύψαλα.
Μετά ήρθε η ώρα και νύχτωσε.
Το ακουστικό βάρυνε και μαύρισε.
Κι' όμως, στην τσέπη, το παιδικό σύμπαν που μου 'χες χαρίσει,
καμιά φορά το κουρδίζω και στριφογυρνάει.
Κι' όταν σου μιλώ, η αγάπη, αρχαία όπως η μουσική των δέντρων,
σταυρώνει την πόρτα μου.
Η παραπάνω "σύνθεση" είναι γραμμένη με λόγια δανεικά. Είναι ένα κολάζ από στίχους τριών ποιημάτων της ΜΚ, τα οποία έχουν γραφτεί κατά την εφηβική της ηλικία, και δημοσιοποιήθηκαν από τον μουσικοσυνθέτη Νίκο Χριστοδούλου και τον συγγραφέα και παιδικό φίλο της Μαριανίνας Γιάννη Ευσταθιάδη, τον περασμένο Μάρτιο, σε ειδικό αφιέρωμα στη μνήμη της, από το ηλεκτρονικό λογοτεχνικό περιοδικό "Χάρτης". Τα ποιήματα "Οι γυάλινες γάτες", το "Ενθύμιο" και το "Σου μιλώ" είχαν αρχικά δημοσιευτεί στην δεύτερη και τελευταία ποιητική της συλλογή, που είχε τίτλο "Τα παλιά ονόματα - Τα παλιά δέντρα") και εκδόθηκε το 1963, όταν η Μαριανίνα ήταν 16 χρονών.
ΥΓ. Κάποιοι παλιοί φίλοι ίσως θα θυμούνται ακόμα την αγάπη της Μαριανίνας για τα κρυστάλλινα ζωάκια Σβαρόφσκι. Είχε μια βιτρινούλα όπου φύλαγε μια μικρή συλλογή από αυτά, κι' όταν την ρωτούσες τι δώρο θα επιθυμούσε σε κάποια περίσταση ή γιορτή, συχνά απαντούσε "γυάλινα ζωάκια".
1 σχόλιο:
Αχ! Καλή μου καταλαβαίνω ότι πονάς πολύ , μακάρι να μπορούσα να σε βοηθήσω.αν χρειάζεσαι οτιδήποτε πες μου.να ξέρεις ότι έχεις μια φίλη.
Δημοσίευση σχολίου