Τι ακριβώς είναι το "pinioning" και γιατί γίνεται;
"Pinioning" είναι η χειρουργική εκτομή του ακροτελεύτιου τμήματος της μιας από τις δύο πτέρυγες (φτερούγες) ενός πτηνού, η οποία πραγματοποιείται στο ύψος της άρθρωσης που συνδέει τον καρπό με το μετακάρπιο, και έχει σκοπό την παρεμπόδιση της πτήσης. Η συνακόλουθη βλάβη είναι μη αναστρέψιμη, και δεν θα πρέπει να συγχέεται με το ξερίζωμα ή το κούρεμα μεμονωμένων φτερών τα οποία θα μπορούσαν αργότερα να ξαναφυτρώσουν. Εκτός από μόνιμη αναπηρία, η επέμβαση προκαλεί στο πτηνό και άλλα προβλήματα, όπως απώλεια ισορροπίας και "σύνδρομο του μέλους φάντασμα", αντίστοιχο με εκείνο που παρατηρείται στους ακρωτηριασμένους ανθρώπους. Τα ακρωτηριασμένα πουλιά δυσκολεύονται να αναπτύξουν ταχύτητα τρέχοντας και, λόγω απώλειας της ισορροπίας, δυσκολεύονται επίσης και να ζευγαρώσουν.
Το "pinioning" εφαρμόζεται σε διάφορα είδη πτηνών, παραγωγικών και αναψυχής, και σχεδόν σε όλα τα μεγαλόσωμα πτηνά των ζωολογικών κήπων (όπως για παράδειγμα φλαμίνγκο, πελαργοί κλπ), τα οποία διατηρούνται έξω από τα κλουβιά και σε χώρους χωρίς περίφραξη, προκειμένου να παρουσιάζουν ένα θέαμα περισσότερο ελκυστικό για τους επισκέπτες.
Η φτερούγα ακρωτηριάζεται στο ύψος της άρθρωσης του καρπού, με σκοπό την αφαίρεση του τμήματος εκείνου στο οποίο αναπτύσσονται τα φτερά που είναι κυρίως υπεύθυνα και απαραίτητα για την πτήση. Η επέμβαση συνήθως πραγματοποιείται σε νεοσσούς ηλικίας μερικών ημερών. Η εναλλακτική λύση θα ήταν περίκλειστα κλουβιά, αυτό όμως χαλάει την εντύπωση του ειδυλλιακού περιβάλλοντος που σχηματίζει το κοινό όταν βλέπει πουλιά φαινομενικά ελεύθερα, χωρίς όμως να αντιλαμβάνεται την αναπηρία τους.
Το pinioning είναι μια επέμβαση που γίνεται στα πουλιά για να μην μπορούν να πετάξουν, και θα μπορούσε να παραλληλιστεί με το αντίστοιχο "declawing" που γίνεται στα μεγάλα αιλουροειδή των ζωολογικών κήπων με σκοπό τον "αφοπλισμό", αλλά και στις κατοικίδιες γάτες για να μην ξύνουν τα έπιπλα. Στα αιλουροειδή αφαιρείται η τρίτη φάλαγγα των δακτύλων στην οποία φυτρώνουν τα νύχια, ενώ στα πουλιά αφαιρείται το τελευταίο τμήμα της φτερούγας (ανατομικό αντίστοιχο του προσθίου άκρου) από τα μετακάρπια και κάτω. Μετά την επέμβαση, τα αιλουροειδή παρουσιάζουν σοβαρά προβλήματα και μόνιμο πόνο, μπορούν όμως να περπατήσουν, ενώ τα πουλιά δεν μπορούν να πετάξουν. Σε πολλές χώρες το declawing είναι παράνομο, ενώ το pinioning (που είναι μια πανάρχαια πρακτική, εφαρμοσμένη εδώ και αιώνες στα εκτρεφόμενα παραγωγικά πτηνά, πριν αυτά χάσουν την ικανότητα της πτήσης μέσω της επιλεκτικής αναπαραγωγής) είναι νόμιμο. Η ευαισθησία (όπως άλλωστε και η νομιμότητα) είναι συνήθως αντίστοιχη της εκάστοτε καθιερωμένης αντίληψης και πρακτικής.
Προσωπικά, δε μ' ενδιαφέρει μόνον αν αυτό είναι νόμιμο ή ηθικό, ούτε το βλέπω μόνον από την πλευρά της κακοποίησης μερικών χιλιάδων ζώων. Με ενδιαφέρει επίσης το γεγονός της εξαπάτησης εκατομμυρίων ανθρώπων που βλέπουν την αναπηρία ως ένα θέαμα που τους ηρεμεί! Σε τι είδους σχέση με τη φύση μας "εκπαιδεύουν" οι ζωολογικοί κήποι και ποιο είναι το μήνυμα αυτής της κακοποιητικής εκμετάλλευσης για τις νεότερες γενιές;
Πώς γίνεται να υπάρχουν άνθρωποι που "γαληνεύουν" και ηρεμούν στη θέα ακρωτηριασμένων πλασμάτων; Γνωρίζουν την αλήθεια που κρύβεται πίσω από την "όμορφη" εικόνα, ή αισθάνονται βολικά μέσα στα πλαίσια της εξηλιθίωσης, όπου τους περιορίζουν (και τους προορίζουν) τα πρότυπα του "επιτυχημένου" επιχειρηματικού κόσμου της διαφήμισης και της κερδοφορίας;
6at https://swanlovers.net/author/ladynerkle1/page/3/ Ανατομία ενός ανθρώπινου χεριού σε αντιστοιχία με μια φτερούγα πτηνού (όπου radious είναι η κερκίδα και ulna είναι η ωλένη του αντιβραχίου). Το τμήμα της φτερούγας που αποκόπτεται κατά το pinioning αντιστοιχεί στο τμήμα του ανθρώπινου χεριού από την άρθρωση του καρπού και κάτω. Αν αποκοπεί αυτό το "πολύ μικρό τμήμα" της φτερούγας [το οποίο βλέπετε σημαδεμένο με μπλε μαρκαδόρο εδώ], το πουλί δεν μπορεί να την χρησιμοποιήσει για να πετάξει.
Μεγάλο φλαμίνγκο (Phoenicopterus roseus) Σε διεθνές επίπεδο, το μεγάλο φλαμίνγκο δεν απειλείται προς το παρόν. Η αυστηρή προστασία του στις περιοχές της Μεσογείου έχει οδηγήσει σε σημαντική αύξηση του πληθυσμού του και στη δημιουργία αποικιών. Παρά τις απόπειρες, δεν υπάρχει ακόμα σταθερή αποικία σε Ελλάδα και Κύπρο, παρότι απαντά κατά χιλιάδες σε ορισμένους παράκτιους υγρότοπους. Στην Ελλάδα είναι επιδημητικό, πιο πολυάριθμο όμως τον χειμώνα.
Οι περισσότερες σύγχρονες εγκαταστάσεις διατήρησης πτηνών στην αιχμαλωσία είναι χωρίς περίφραξη, και η πτήση αποτρέπεται είτε με ακρωτηριασμό της φτερούγας στο ύψος του καρπού, είτε με κούρεμα των φτερών. Ελάχιστες εγκαταστάσεις είναι σχεδιασμένες έτσι ώστε να μπορούν να φιλοξενήσουν αρτιμελή πουλιά. Ο ακρωτηριασμός παρεμποδίζει σημαντικά την διαδικασία του ζευγαρώματος, εξ αιτίας της δυσκολίας του αρσενικού να ισορροπήσει το σώμα του κατά την διάρκεια της επαφής. Τα φλαμίνγκο συνιστάται να διατηρούνται αρτιμελή σε κατάλληλα περιφραγμένες εγκαταστάσεις, όπου θα μπορούν να προστατεύσουν καλύτερα τον εαυτό τους από τα αρπακτικά και την τροφή τους από τους γλάρους και άλλους επιδρομείς. Το μόνο πρόβλημα σ' αυτές τι συνθήκες είναι ο κίνδυνος τραυματισμού κατά την απόπειρα πτήσης, κάτι που απαιτεί ιδιαίτερη πρόβλεψη. Τέτοιες εγκαταστάσεις με αρτιμελή πουλιά, που ευνοούν την αναπαραγωγή αλλά και προσφέρουν καλύτερη εκπαίδευση στο κοινό, υπάρχουν στο Σακραμέντο και στο Σαν Αντόνιο των ΗΠΑ, στην Ελβετία, στην Ιαπωνία και στο Μεξικό. Τα φλαμίνγκο είναι καλύτερα να ζουν σε ομάδες 20 ατόμων και άνω, και αναπαράγονται καλύτερα όταν στην ομάδα τους συνυπάρχουν τουλάχιστον 40 άτομα.
ΖΩΟΛΟΓΙΚΟΙ ΚΗΠΟΙ: ΜΥΘΟΣ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ: μια σημείωση που είχα γράψει στο Facebook το 2014 (1, 2) και αναδημοσιεύτηκε στα άρθρα του antizoos.blogspot (εδώ) και στο solon.
.jpg){kind=link}
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου