Ορχήστρα χρωμάτων (ποιήματα)

Ι. Παραμεθόρια 

(για τον Στελή)

Σε ψάχνω
στις ξερολιθιές οριοθετημένων
χωραφιών

στις μεθυσμένες προσευχές
εξατμισμένων
αρωμάτων

στων αδιαπραγμάτευτων βράχων
τα ενδεχόμενα
θαυμάτων.

Μα εσύ είσαι πάντα εκεί
στις βορεινές κάμαρες
των καλοκαιριάτικων μεσημεριών

στο απόλυτο φως
των λευκών
ταξιδιών 

στα γαλάζια πουκάμισα και
στους ορίζοντες.

ΙΙ. Βάρκα στα ρηχά

Έχω μια βάρκα στα ρηχά
τη δική σου στεριά
να μοιράζεται
κι' όταν φυσάει στ' ανοιχτά
κρατημένη σφιχτά
ξεκουράζεται.

Κι' έχω γεμίσει το σκαρί
ως εκεί που μπορεί
επιτεύγματα
να μη ραγίσει η καρδιά
στα δικά σου βαθειά
τα υπόγεια ρεύματα. 

ΙΙΙ. Ορχήστρα χρωμάτων

Μονάχα στο δικό σου το κόκκινο
οι αρτηρίες στασιάζουν
χωρίς να προβάλλουν αντίσταση.
Μονάχα στο δικό του το κόκκινο
όλες οι πορείες επιστρέφουν στην καρδιά.

Μονάχα στο δικό σου το πράσινο
οι μίσχοι λυγίζουν χωρίς υποστήριξη.
Μονάχα στο δικό σου το πράσινο
ενηλικιώνονται όλες οι κλίμακες των αντοχών.

Μονάχα στο δικό σου το κίτρινο
σπουδάζουν το δρόμο μικρά μελισσόπουλα.
Μονάχα στο δικό σου το κίτρινο
δροσίζει η βροχή τα φθινόπωρα.

Μονάχα στο δικό σου το μπλε
μιλούν για ταξίδια τα άλλα τα χρώματα.
Μονάχα το δικό σου το μπλε
ποτίζει αλάτι των βράχων τα σώματα.

Μονάχα στο δικό σου το ροζ
μουδιάζουν ξανά και νυστάζουν τα όνειρα.
Μονάχα στο δικό σου το γκρίζο
βραδιάζει γλυκά. 

 

 

Δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό "Εναλλακτική Κτηνιατρική Κατά Φύσιν", τεύχη 28 και 33 (Ιανουάριος - Μάρτιος 2008 και Απρίλιος - Ιούνιος 2009)