Το "νόμιμο", το "ηθικό", το περιβάλλον και η νέα πραγματικότητα

Απόσπασμα από το άρθρο του Σαράντη Δημητριάδη στην ιστοσελίδα antigoldgr, με τίτλο "Το νόμιμο, το ηθικό και το περιβάλλον", με αφορμή το (αντι)περιβαλλοντικό νομοσχέδιο που ψηφίστηκε στις 5 Μαϊου 2020, στην ελληνική βουλή 

Οι νόμοι (που ορίζουν τι είναι επιτρεπτό και τι όχι), οι ηθικοί κανόνες (που ορίζουν τι είναι πρέπον και τι όχι), οι αξιολογήσεις (ιεραρχήσεις σκοπιμοτήτων και προτεραιοτήτων) και οι αναγκαιότητες (το απολύτως επιβαλλόμενο κάποιων ενεργειών), στα πιο πρώιμα στάδια της πνευματικής μας ανάπτυξης, δεν αποδέχονταν αμφισβήτηση και η παραβίασή τους συνεπάγονταν τιμωρίες (ενίοτε φρικτές) από τους εκάστοτε κυβερνήτες - δυνάστες. Σήμερα, στη θέση του κυβερνήτη-δυνάστη έχουμε τους ανθρώπους πίσω από τους μεγάλους παγκοσμιοποιημένους επιχειρηματικούς ομίλους. Αυτοί έχουν την δυνατότητα να επηρεάζουν την παγκόσμια και τις εθνικές νομοθεσίες, έτσι ώστε να εξυπηρετούνται τα δικά τους συμφέροντα, παραμερίζοντας το δίκαιο και η ηθική. Για να το επιτύχουν αυτό, καταφεύγουν στην δωροδοκία των νομοθετών, προσφέρουν "κοινωνικές αντιπαροχές" που επιτυγχάνουν την κοινωνική συναίνεση, και αναθέτουν το έργο τους σε πλουσιοπάροχα αμειβόμενους και με μεγάλη επιρροή λομπίστες. 

Δεν θα σχολιάσω τα αρνητικά σημεία του συγκεκριμένου νομοσχεδίου. Αυτό έχει ήδη γίνει από διάφορους φορείς, από περιβαλλοντικά κινήματα και από μεγάλο αριθμό πολιτών. Όπως έχει γίνει και προβολή άρθρων του νομοσχεδίου που κρίνονται ως θετικά από συγκεκριμένους επαγγελματικούς φορείς οι οποίοι ευνοούνται από τις ρυθμίσεις του, με προεξάρχοντα μεταξύ τους τον Σύνδεσμο Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων (ΣΜΕ). Θέλω μόνο να υπογραμμίσω το ολοφάνερο: πως είναι αυτοί, οι ωφελούμενοι, που κινήθηκαν δραστήρια και επηρέασαν την κυβέρνηση στο να συντάξει και καταθέσει εσπευσμένα, εν μέσω των περιορισμών λόγω κορωνοϊού, το εν λόγω νομοσχέδιο, αγνοώντας τις πολλές και τεκμηριωμένες ενστάσεις των περιβαλλοντικών φορέων και των κινημάτων των πολιτών. Και είναι επίσης προφανές πως οι ωφελούμενοι από τις ρυθμίσεις του νομοσχεδίου είναι εκείνοι που υπαγόρεψαν εν πολλοίς και το περιεχόμενο των άρθρων εκείνων που νομιμοποιούν καταστροφικές επεμβάσεις στο περιβάλλον: ένα πρώτο βήμα στην προσπάθεια να γίνει κοινή συνείδηση των πολιτών αυτής της χώρας πως το περιβάλλον είναι αναλώσιμο και οι συγκεκριμένες επεμβάσεις που νομοθετούνται είναι δίκαιες και ηθικές, επειδή δήθεν υπαγορεύονται από οικονομικής φύσεως προτεραιότητες και αναγκαιότητες επειδή, με άλλα λόγια, αυτές είναι φιλοεπενδυτικές και αναπτυξιακές, των τελευταίων δύο νοούμενων ως υπέρτατων αγαθών. 

Υπάρχει εν τούτοις μια αυτόνομη και διαχρονική, αισθητική, ηθική και πραγματική αξία στο περιβάλλον, η οποία, όπως ο αέρας που αναπνέουμε, δεν μπορεί να ακυρώνεται ή να υποβαθμίζεται με νομοθετικές ρυθμίσεις που επικαλούνται οικονομικές και "αναπτυξιακές" ανάγκες. Δυστυχώς, αυτή η αδιαπραγμάτευτη αισθητική, ηθική αλλά και πραγματική αξία του περιβάλλοντος (ουσιαστικά μια εθνική παρακαταθήκη της οποίας εμείς, οι απλοί πολίτες, είμαστε θεματοφύλακες και υπόχρεοι και όχι οι λογής λογής επενδυτές) έχει γίνει πια ξένη, σχεδόν αόρατη σε όλες τις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες. Οι οποίες δυτικές κοινωνίες νομοθετούν εξυπηρετώντας κυρίως τις προτεραιότητες και τις αναγκαιότητες των επενδυτών που έχουν παγκόσμια επιρροή. 

Γιατί τόσο βιαστική η κατάθεση του νομοσχεδίου στην Βουλή;

Με το νομοσχέδιο του "εκσυγχρονισμού της περιβαλλοντικής νομοθεσίας", στις ζώνες διατήρησης οικοτόπων και ειδών όπου επιτρέπονται πλήθος παρενοχλητικών επεμβάσεων, όπως οι υπεραγορές τροφίμων, τα τουριστικά καταλύματα μέχρι 150 κλινών, η υπαίθρια στάθμευση, οι εγκαταστάσεις μέσων μαζικής μεταφοράς, οι ανεμογεννήτριες, τα πάρκα κεραιών, οι αθλητικές εγκαταστάσεις, οι κατασκηνώσεις, τα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια κ.α., έρχεται να προστεθεί το μόνο που έλλειπε: οι μεγάλης κλίμακας και πιο ρυπογόνες επεμβάσεις στη φύση: οι εξορυκτικές (ορυχεία, λατομεία, μεταλλεία, αμμοληψίες, ζώνες αναζήτησης και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων). Και αναρωτιέται κανείς τι τύπος οικοτόπου προς διατήρηση θα μείνει μετά από αυτό. Τι και ποια είδη θα διατηρηθούν και δεν θα εκλείψουν, αν έχουν ρίζες, ή δεν θα πάρουν των ομματιών τους φεύγοντας κακήν κακώς, αν έχουν φτερά. Η νομιμότητα πάντως θα είναι εκείνη που δεν θα θιγεί καθόλου. Προς μεγάλη ικανοποίηση και ηθική ασφαλώς δικαίωση του Συνδέσμου Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων (ΣΜΕ) και των πετρελαιάδων. 

Σαράντης Δημητριάδης, Ομότιμος Καθηγητής - Τμήμα Γεωλογίας Α.Π.Θ.


Ολόκληρο το άρθρο, εδώ: https://antigoldgr.org/blog/2020/05/04/to-nomimo-to-ithiko-kai-to-perivallon-aposyre_to-skouries  (via ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΩΝ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ at https://bit.ly/3dqeiEc)



ΥΓ. Γιατί τόσο βιαστική η κατάθεση στη Βουλή του νομοσχεδίου για το περιβάλλον; Αυτό ρωτούσε η Ελληνική Ορνιθολογική Εταρεία, στις 24 Απριλίου 2020, και το ίδιο αναρωτιόμασταν και όλοι εμείς. Η εξαγγελία 23 νομοσχεδίων και 321 άρθρων σε δύο μήνες, με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου (ΠΝΠ) εν μέσω πανδημίας, σημαίνει ότι η Βουλή παρέδωσε ατύπως αλλά πλήρως την νομοθετική εξουσία στην κυβέρνηση, κι' αυτό είναι μια πληγή στο κοινοβουλευτικό σύστημα. Γιατί, με αυτές τις ΠΝΠ, δεν νομοθετήθηκαν μόνο μέτρα αντιμετώπισης της πανδημίας αλλά προωθήθηκαν νόμοι συνολικού χαρακτήρα, όπως ο περιβαλλοντικός. Άξιο προσοχής επίσης είναι ότι αυτό που τελικά διακήρυξε ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης, η  ιδεολογία που κρύβεται πίσω από το δόγμα της ατομικής ευθύνης, είναι το "ο καθένας μόνος του και κανείς για τον άλλον", είναι το "cocooning" ως πολιτική στάση, επισημαίνει ο επίκουρος καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Ακρίτας Καϊδατζής, μιλώντας ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ και  τον Νίκο Ξυδάκη. Ακούστε αυτό το ηχητικό, εδώ: https://soundcloud.com/user-899349255/105-5-8-2020-8

Νόμος 4685/2020
https://ecopress.gr/?p=30912 

Σχετικός σύνδεσμος: ΑΝΤΙπεριβαλλοντικό Νομοσχέδιο, info album εδώ: https://m.facebook.com/kaki.primikiri.12/albums/123010002715995/