Ετικέτες

Τετάρτη 27 Μαρτίου 2024

Mε γεμάτα κλουβιά και άδειες υποσχέσεις, 300 εκατομμύρια ζώα υποφέρουν κάθε χρόνο στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης

 


Τον Σεπτέμβριο του 2018, στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Πρωτοβουλίας Πολιτών (European Citizens’ Initiatives) η εκστρατεία μιας επιτροπής 170 φιλοζωικών οργανώσεων, με επικεφαλής την Compassion in World Farmingκαλούσε τους Ευρωπαίους πολίτες να υπογράψουν ένα αίτημα για την σταδιακή (μέχρι το 2027) κατάργηση των κλουβιών της κτηνοτροφίας στην Ε.Ε. Το αίτημα (που υποστηρίχτηκε και από περισσότερους από 140 επιστήμονες) είχε την ονομασία "Τέλος στα κλουβιά" (End the Cage Age)και, μέσα σ' ένα χρόνο, η πρωτοβουλία κατάφερε να συγκεντρώσει σχεδόν 1,4 εκατομμύρια υπογραφές. 

Τόσο οι επιστημονικοί σύμβουλοι της επιτροπής, όσο  και η Ευρωπαϊκή Αρχή για την Ασφάλεια των Τροφίμων (European Food Safety Authority), τάχθηκαν επίσης υπέρ της σταδιακής κατάργησης των κλουβιών που δεν επιτρέπουν την ευζωία των ζώων (animal welfare)

Στις 15 Απριλίου 2021, τα αποτελέσματα της εκστρατείας παρουσιάστηκαν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και, τον επόμενο Ιούνιο, το αίτημα των πολιτών εγκρίθηκε** με συντριπτική πλειοψηφία (558 ψήφους υπέρ, 37 ψήφους κατά, και 85 αποχές). 

Το ιστορικό αυτό ψήφισμα συνέπεσε με την άποψη της συντριπτικής πλειονότητας των πολιτών της Ε.Ε., που κρίνουν απαραίτητη την βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των παραγωγικών ζώων (σε ποσοστό 94%), ενώ το Ευρωβαρόμετρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αναδεικνύει ότι 9 στους 10 πολίτες της ΕΕ (περίπου 400 εκατομμύρια) πιστεύουν ότι τα ζώα δεν πρέπει να εκτρέφονται σε κλουβιά.

Στην συνέχεια, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεσμεύθηκε να παρουσιάσει, μέσα στο 2023, ένα νομοσχέδιο απαγόρευσης της χρήσης κλουβιών για τα 300 εκατομμύρια παραγωγικά ζώα που υποφέρουν κάθε χρόνο σε ευρωπαϊκό έδαφος. Το νομοσχέδιο αυτό επρόκειτο να αποτελέσει μέρος της αναθεώρησης της νομοθεσίας για τα παραγωγικά ζώα, στο πλαίσιο της στρατηγικής "Από το αγρόκτημα στο πιάτο" (Farm to Fork Strategy), όμως δεν συντάχθηκε και δεν παρουσιάστηκε ποτέ.

Φαίνεται πως τα μεγάλα συμφέροντα των αγροτών στάθηκαν εμπόδιο για την ολοκλήρωση της μεταρρύθμισης, και έτσι τα σχέδια μπήκαν στο συρτάρι. Εκτιμάται ότι η πρόεδρος, Ούρσουλα Φον ντερ Λάιεν, πάγωσε την παρουσίαση του νομοσχεδίου, υπό την πίεση του λόμπι της βιομηχανίας κρέατος, παρά την ολοκλήρωση όλων των αναγκαίων διαδικασιών (αξιολογήσεις, διαβουλεύσεις), και παρά την πρόβλεψη για την οικονομική στήριξη των παραγωγών. 

Η στάση αυτή εκλαμβάνεται ως περιφρόνηση της συμμετοχής των πολιτών στα κοινά και απαξίωση της δημοκρατίας, και η Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Πολιτών αποφάσισε να ασκήσει προσφυγή στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ περισσότερα από 300 εκατομμύρια ζώα εξακολουθούν να υποφέρουν κάθε χρόνο στις χώρες της "πολιτισμένης" Ευρώπης. 

"Compassion in World Farming" σημαίνει Συμπόνοια για τα παραγωγικά ζώα. Είναι μια οργάνωση που δημιουργήθηκε το 1967, ως αντίσταση στην ανθυγιεινή και απάνθρωπη εντατικοποίηση της παραγωγής που ξεκινούσε ήδη τότε, από τον Άγγλο κτηνοτρόφο Peter Robertsκαι σήμερα δραστηριοποιείται διεθνώς. 

Το 2019, η παγκόσμια βιομηχανία του κρέατος αποτιμήθηκε στα 600,8 δισεκατομμύρια δολάρια. Το 2024, προβλέπεται να φτάσει τα 1032,7 δισεκατομμύρια δολάρια. Και επειδή, πολλές φορές, λέξεις όπως το ουσιαστικό "ευζωία", το ρήμα "συμπονώ" ή και το ρήμα "υποφέρω", γίνονται κορνίζες σε κάδρα αδειανά, που αιωρούνται στο μυαλό χωρίς συγκεκριμένο περιεχόμενο, δείτε μερικές εικόνες από ένα βίντεο που προβλήθηκε από τον τηλεοπτικό σταθμό της Βουλής των Ελλήνων, τον Δεκέμβριο του 2022, για ένα Αίτημα που ήθελε να γίνει Νόμος και μια υπόσχεση που αθετήθηκε: 





Photo2: χήνα σε αναγκαστική σίτιση για την παραγωγή "foie gras"


Επιλεκτικές αναφορές



CIWF YouTube


CIWF EU (Fbtwitter)

CIWF UK (Fb, twitter)

CIWF USA (Fbtwitter)

CIWF International (twitter)

CIWF.Ellada


Δείτε επίσης: Παραγωγικά ζώα στην Ευρωπαϊκή Ένωση 


ΥΓ1. Είναι αλήθεια ότι, η εντατικοποίηση της κτηνοτροφίας έχει μεγαλύτερες διαστάσεις στην Αμερική και μικρότερες στην Ευρώπη, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η ζωή των περισσοτερων παραγωγικών ζώων στην γηραιά ήπειρο είναι υποφερτή (και κάτω από αυτές τις συνθήκες είναι επιεικώς αστείο να μιλάμε για "ευζωία"). Επειδή πολλοί εξακολουθούν να νομίζουν πως "αυτά δεν συμβαίνουν στην Ελλάδα", ρίξτε μια ματιά και στα αποτελέσματα πρόσφατης έρευνας της οργάνωσης A Promise to Animals σε ελληνικά χοιροτροφεία (video).

ΥΓ2. Με την αφορμή αυτής της ανάρτησης, αναζήτησα και ξαναβρήκα μια πολύ ενδιαφέρουσα διαδικτυακή εκδήλωση για το αθέατο κόστος της εντατικής κτηνοτροφίας, που είχε πραγματοποιηθεί πριν δύο χρόνια (τον Ιανουάριο του 2022). Το βίντεο βρίσκεται εδώ, και οι περιλήψεις των ομιλιών εδώ. Στις συμμετοχές εκείνης της εκδήλωσης συμπεριλαμβάνεται μια εισήγηση του πολύ αγαπητού καρδιολόγου Γιώργου Χαριτάκη (search Fb posts) για τα πρότυπα και τα οφέλη της φυτικής διατροφής, και της Όλγας Κήκου που, εκτός από την Ευρωπαϊκή νομοθεσία για την ευζωία των ζώων, αναφέρεται και στην αντεπίθεση της πανίσχυρης βιομηχανίας ζωικών προϊόντων, με καμπάνιες που προωθούν την κατανάλωση κρέατος και χρηματοδοτούνται με πολλά εκατομμύρια ευρώ από την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση. 











Δευτέρα 25 Μαρτίου 2024

Vegan σπετσοφάι δικής μου εμπνεύσεως!


Το μεγάλο πλεονέκτημα της σόγιας είναι η ουδετερότητα. Την κάνεις ό,τι θέλεις γιατί είναι σχεδόν άγευστη. Όποια γεύση της δώσεις θα πάρει, και ό,τι αρώματα προσθέσεις τα ενσωματώνει αδιαμαρτύρητα. Με τα κομματάκια σε μορφή κεμπάπ είχα πειραματιστεί, θυμάμαι, ένα μακρινό Πάσχα, φιλοδοξώντας να φτιάξω το τέλειο σουβλάκι. Τα έκλεινα όλη τη νύχτα στο τάπερ, να σιγοβασανιστούν στην μαρινάδα: με πιπεριά, κρεμμύδι, ρίγανη, κρασί και λάδι. Προσφάτως ανακάλυψα ότι τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά. Η σόγια μιλάει μέσα σε λίγα λεπτά, δεν χρειάζεται χρόνο, ούτε βάσανο. Για αρχή, καλό είναι να την βράσεις πρώτα - δεν θέλει πολύ, δύο τρία λεπτά. Αμέσως μετά την ξεπλένεις με κρύο νερό και την στίβεις (για να φύγουν οι σαπωνίνες) και είμαστε έτοιμοι. 

Τον καιρό που ήμουν ακόμη ζώο παμφάγο, το κοτόπουλο με μπάμιες ήταν από τα αγαπημένα μου φαγητά (σε πολύ καλή σειρά, λίγο μετά τους λαχανοντολμάδες). Το θυμήθηκα τις προάλλες, γιατί το 'χουν αυτό τα φαγητά, να θυμίζουν μαμάδες, προστατευτικές φιλενάδες, έρωτες και εκδρομές. Σε μια κατσαρόλα έβαλα μπόλικο μαϊντανό, σκόρδο, κρεμμύδι και λάδι. Έπειτα έριξα τις μπάμιες, και στο τέλος την ντομάτα και τα κομματάκια της σόγιας κεμπάπ. Το αλατοπίπερο εννοείται (με προσοχή όμως γιατί η σάλτσα σόγιας είναι επίσης αλμυρή) αλλά δεν αρκεί. Κανέλα εκ των ων ουκ άνευ, κι' ένα μυστικό: στα γλυκά λίγο αλάτι, και στα αλμυρά λίγη ζάχαρη (έλεγε η μαμά μου), ιδίως τα κοκκινιστά. Το τέλειο συμπλήρωμα είναι η σάλτσα σόγιας και το σβήσιμο με ξύδι ή κόκκινο κρασί. 

Εχτές, αντί για μπάμιες έβαλα μια μελιτζάνα τσακώνικη, ένα κολοκύθι και δύο πράσινες πιπεριές - όλα σε τετράγωνα μικρά κομματάκια. Εκτός από τα λοιπά απαραίτητα, πρόσθεσα δύο φύλλα δάφνη και λίγο μίγμα μπαχαρικών Λωξάντρα. Φωτιά σιγανή, όχι πολύ νερό, κατσαρόλα σκεπασμένη και ελαιόλαδο μπόλικο. Αν με ρωτήσετε πόση ώρα, μέχρι να μείνουν όλα με το λάδι τους, θα σας πω. Λιγο πριν το τέλος, ωραία ιδέα είναι να στίψεις μέσα στην κατσαρόλα και μισό πορτοκάλι (το 'χω κάνει άλλες φορές και πάει θαυμάσια).

Εκείνη την σάλτσα την κάπως πυκνούτσικη, που συνόδευε το κυριακάτικο ψητό κατσαρόλας, τη θυμάστε; Αυτή η σάλτσα γίνεται με κόρν φλάουρ (ή και αλεύρι), εγώ όμως την πέτυχα με νιφάδες βρώμης - όχι πολλές, μισή χουφτίτσα είναι αρκετή. Μια άλλη σπουδαία καινοτομία που δοκίμασα (και εκ των υστέρων είδα ότι, πριν από μένα, το σκέφτηκαν κι' άλλοι) είναι τα καρύδια. Μάλιστα, καρύδια,  γιατί τα καρύδια δεν πάνε μόνο στα γλυκά! Εγώ έβαλα (σε μισή συσκευασία σόγιας, δηλαδή 200 γραμμάρια) μια γεμάτη χούφτα καρύδια κομμένα στη μέση, και το φαγητό μου απογειώθηκε. Το 'χω κάνει και με σόγια σε μορφή κιμά αυτό (στην προκειμένη περίπτωση με ψιλοκομμένα καρύδια) και ταιριάζει θαυμάσια. 

Σβήνουμε τη φωτιά, αφήνουμε λίγο το φαγητό στην κατσαρόλα (να "μελώσει"), σερβίρουμε με πουρέ ή ρύζι (ή και πατάτες τηγανητές) και καλή μας όρεξη! 


ΥΓ. Όλα σχεδόν τα φαγητά έχουν και την vegan εκδοχή τους, (και πολύ μου αρέσει αυτό). Το πώς θα τα βαφτίσει κανείς είναι μάλλον ζήτημα μνήμης και συνειρμών, πάντως το σπετσοφάι έχει σχέση με τις πιπεριές και όχι με τις Σπέτσες.

 


Παρασκευή 22 Μαρτίου 2024

Τρώγοντας ζώα τρώμε το μέλλον μας



"Ως προς το ζήτημα της διατροφής, οι άνθρωποι είμαστε τα πιο ανόητα πλάσματα σ' αυτόν τον πλανήτη. Σκοτώνουμε δισεκατομμύρια άγρια ζώα για να προστατέψουμε τα ζώα που τρώμε. Καταστρέφουμε το περιβάλλον για να παράγουμε ζωοτροφές. Kατασπαταλάμε τους φυσικούς πόρους, ξοδεύουμε χρόνο και χρήματα, όχι για να ταϊσουμε τους ανθρώπους που πεθαίνουν από την πείνα αλλά για να παχύνουμε τα ζώα που πρόκειται να φάμε. Και -τι ειρωνία- εκτρέφουμε με τέτοιο δυσβάσταχτο κόστος ζώα που, τρώγοντάς τα, μας σκοτώνουν λίγο λίγο κι' αυτά με τη σειρά τους. Και αντί να παραδεχτούμε ότι όλο αυτό είναι μια τρέλα, βασανίζουμε και δολοφονούμε ακόμα μερικά εκατομμύρια ζώα, προσπαθώντας να ανακαλύψουμε θεραπείες για ασθένειες τις οποίες εμείς οι ίδιοι έχουμε προκαλέσει τρώγοντας ζώα". 


Σχετικά με τις σημερινές διατροφικές συνήθειες του αναπτυγμένου κόσμου, δεν νομίζω ότι μπορεί να υπάρξει καλύτερη απόδοση της ουσίας του θέματος από αυτήν του συγγραφέα του βιβλίου "The RAVE Diet and Lifestyle", Mike AndersonΤο σημερινό διατροφικό μας σύστημα στηρίζεται στην βιομηχανοποιημένη κτηνοτροφία, κι' αυτό  είναι κάτι που πρέπει ν' αλλάξει. Μιλούν οι αριθμοί

  • Κάθε 10 δευτερόλεπτα, ένα παιδί στον κόσμο πεθαίνει από πείνα, ενώ ένας στους τέσσερεις ανθρώπους του πλανήτη δεν έχουν πρόσβαση σε καθαρό νερό (theworldcounts).
  • Τα "παραγωγικά ζώα" (farm animals) καταλαμβάνουν περισσότερο από το 60% της βιομάζας των θηλαστικών της Γης. (ourworldindata).
  • Σύμφωνα με τον Οργανισμό Τροφίμων και Γεωργίας των Ηνωμένων Εθνών (Food and Agriculture Organization - FAO), κατά το 2021 στις ΗΠΑ, σφαγιάστηκαν 9,73 δισεκατομμύρια ζώα
  • Σύμφωνα με το αμερικανικό Υπουργείο Γεωργίας (US Department of Agriculture - USDA), το 37% του καλλιεργήσιμου εδάφους αυτής της χώρας χρησιμοποιείται για την καλλιέργεια ζωοτροφών. 
  • Το κόστος της υπερκατανάλωσης κρέατος είναι πάρα πολύ υψηλό. Σύμφωνα με το αμερικανικό Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης των Ασθενειών (Center Disease Control and Presentation), 42% των ενηλίκων  Αμερικανών υποφέρουν από παχυσαρκία και συνοδά νοσήματα που αυξάνουν την θνησιμότητα

Για την αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων, συγκροτήθηκε (στα πλαίσια του διεθνούς οργανισμού EAT*) μια επιτροπή επιστημόνων, η EAT-Lancet commission, με σκοπό τον καθορισμό την μελέτη του σημερινού διατροφικού συστήματος και την σύνταξη μιας εναλλακτικής πρότασης που θα συνδιάζει την υγεία των ανθρώπων με την βιωσιμότητα του πλανήτη και των οικοσυστημάτων του (Planetary health diet).Τα συμπεράσματα της επιτροπής αυτής δημοσιεύτηκαν στο ιατρικό περιοδικό The Lancet, τον Ιανουάριο του 2019**

Tην επιτροπή αποτελούν 37 επιστήμονες από όλον τον κόσμο (με επικεφαλής τον καθηγητή Επιδημιολογίας και Διατροφής της Ιατρικής σχολής του Πανεπιστημίου Harvard, Walter Willett), που δίνουν οδηγίες για ένα πρότυπο κατανάλωσης ικανό να εξασφαλίσει, όχι μόνον επάρκεια τροφής αλλά και υγεία στον αυξανόμενο πληθυσμό της γης. Σκοπός της δημοσίευσης είναι η παρουσίαση ενός διατροφικού μοντέλου που θα εγγυάται την κάλυψη των διατροφικών αναγκών του παγκόσμιου  πληθυσμού (ο οποίος υπολογίζεται ότι θα φτάσει τα 10 δισεκατομμύρια το 2050), μειώνοντας σε μεγάλο βαθμό τους θανάτους που σημειώνονται λόγω υποσιτισμού, με παράλληλη προστασία και εξασφάλιση της βιωσιμότητας του φυσικού κόσμου. Η παγκόσμια εφαρμογή αυτού του  διατροφικού προτύπου μπορεί να εξασφαλίσει το μέλλον τόσο των ανθρώπων όσο και του πλανήτη. 

Η EAT- Lancet Commission συστήνει ένα μέγιστο εβδομαδιαίας κατανάλωσης κρέατος 300 γραμμαρίων κατ' άτομο, ποσότητα αντίστοιχη με δυόμιση μπιφτέκια. 

Η "Ημέρα Εξάντλησης Κρέατος" (Meat Exhaustion Day) είναι μια ημερομηνία που υπολογίστηκε από την οργάνωση FOUR PAWS, με βάση την σύγκριση της μέσης κατανάλωσης κρέατος ανά άτομο με την εβδομαδιαία κατανάλωση που συστηνεται από την επιτροπή EAT- Lancet Commission. Από το αποτέλεσμα αυτής της σύγκρισης προκύπτει ότι, στις ΗΠΑ, καταναλώνεται ποσότητα κρέατος πενταπλάσια από την μέγιστη συνιστώμενη, ενώ ο υπόλοιπος Δυτικός κόσμος ακολουθεί ένα παρόμοιο διατροφικό μοντέλο.


"Πίσω από τους αριθμούς βρίσκονται τα πραγματικά θύματα των διατροφικών επιλογών του ανθρώπου, τα ζώα", επισημαίνει στην ΑΥΓΗ και τις Ιστορίες χωρίς φωνή, σε άρθρο με τίτλο "Τρώμε τον πλανήτη και το μέλλον μας", ο Πέτρος Κατσάκος.  

ια να καλυφθούν οι διατροφικές απαιτήσεις των ανθρώπων σε κρέας, υπολογίζεται πως κάθε χρόνο σφάζονται 83,3 δισεκατομμύρια ζώαΖώα που αναπαράγονται με αφύσικους ρυθμούς. Ζώα που αναπτύσσονται και παχαίνουν με ακόμα πιο αφύσικους ρυθμούς. Ζώα που περνούν το σύντομο διάστημα της ζωής τους κάτω από τρομακτικά άθλιες συνθήκες, που γεννούν όλο και περισσότερες, επικίνδυνες για τα ίδια και τους ανθρώπους, ζωονόσους. Ζώα που κατά εκατομμύρια σφαγιάζονται καθημερινά για να καλύψουν τις ολοένα και αυξανόμενες ανάγκες ενός κόσμου που, αλόγιστα και δίχως την παραμικρή αναστολή, τρώει το μέλλον του. 

Η υπερβολική ζήτηση κρέατος από το ανθρώπινο είδος έχει φτάσει σε τέτοιο επίπεδο, ώστε τα εδάφη που χρησιμοποιούνται για την κτηνοτροφία και την παραγωγή ζωοτροφών να αποτελούν το 50% της παγκόσμιας γεωργικής έκτασης και περίπου το 20% του πλανήτη. Με λίγα λόγια, οι άνθρωποι δεν καλλιεργούν πλέον τη γη για να τραφούν αλλά για να θρέψουν τα ζώα που θα φάνε. 

Για να αποδώσει τα απαιτούμενα η εναπομείνασα έκταση, ώστε να παραχθούν τα αναγκαία για την ανθρώπινη διατροφή γεωργικά προϊόντα, θα πρέπει να εφαρμοστούν στις καλλιέργειες μέθοδοι που τις καθιστούν τελικά όχι και τόσο ποιοτικές, και σίγουρα όχι και ιδιαίτερα υγιεινές, λόγω της αυξημένης χρήσης εξελιγμένων λιπασμάτων και φυτοφαρμάκων. 

Η τρομακτική επέκταση της βιομηχανικής εκτροφής ζώων έχει ως συνέπεια μια σειρά σημαντικών περιβαλλοντικών προβλημάτων, καθώς εκτιμάται πως η κτηνοτροφία είναι υπεύθυνη για το ένα έκτο όλων των ανθρωπογενών εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, ενώ είναι ένας από τους κύριους παράγοντες αποψίλωσης των δασών, απώλειας οικοτόπων, κατανάλωσης νερού και ρύπανσης. Σύμφωνα με μελέτη της Αμερικανικής Ακαδημίας Επιστημών, τουλάχιστον 16.000 άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο στις ΗΠΑ από την ατμοσφαιρική ρύπανση που προκαλούν σε συγκεκριμένες περιοχές της χώρας οι τεράστιες φάρμες βιομηχανικής εκτροφής αγελάδων και γουρουνιών. 

Παράλληλα, η παγκόσμια κτηνοτροφία σπαταλά κάθε χρόνο το 1/3 του διαθέσιμου πόσιμου νερού της Γης. Ο τεράστιος αριθμός των ζώων που εκτρέφονται στις σημερινές βιομηχανικές φάρμες παράγει πολύ περισσότερη κοπριά από αυτή που μπορεί να απορροφήσει η γη ως λίπασμα, με την απορροή από αυτές τις εγκαταστάσεις να μολύνει κατάφωρα τα ποτάμια και τα υπόγεια ύδατα. Είναι χαρακτηριστικό πως η εταιρεία Tyson, ο μεγαλύτερος παραγωγός κρέατος των ΗΠΑ, είναι υπεύθυνη για την απόρριψη περισσότερων τοξικών ρύπων στις υδάτινες οδούς από εταιρείες όπως η ExxonMobil και η Dow Chemical [...]

Σε παγκόσμιο επίπεδο, η "Ημέρα εξάντλησης κρέατος" υπολογίζεται ότι είναι η 24η Ιουνίου 2024, ωστόσο πολλές χώρες της Δύσης υπερβαίνουν τη συνιστώμενη μέγιστη κατανάλωση κρέατος ήδη από τον Μάρτιο και τον Απρίλιο. Ενώ κάποιες χώρες της Αφρικής και της Ασίας, όπως για παράδειγμα η Ινδία, δεν φτάνουν ποτέ στην "Ημέρα εξάντλησης κρέατος", αποκαλύπτοντας μια διατροφική ανισότητα για ανθρώπους που, χωρίς να φταίνε, πληρώνουν το περιβαλλοντικό κόστος της διατροφής των χωρών υψηλού εισοδήματος που είναι και οι κύριοι μοχλοί της παγκόσμιας κατανάλωσης κρέατος. Από την πλευρά τους, οι επιστήμονες που συνεργάστηκαν στην έρευνα της EAT-Lancet προειδοποιούν πως, αν ο αναπτυγμένος κόσμος δεν μειώσει τα επόμενα χρόνια την κατανάλωση κρέατος και ζωικών προϊόντων κατά 70%, ο πλανήτης και οι κάτοικοί του θα αντιμετωπίσουν τις αρνητικές και δυσοίωνες συνέπειες της διατροφικής επιλογής τους". 

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ: https://www.avgi.gr/koinonia/480215_trome-ton-planiti-kai-mellon-mas ή εδώ: https://www.rosa.gr/koinonia/istories-xoris-foni-trome-ton-planiti-kai-to-mellon-mas/



*Ο EAT είναι ένας διεθνής επιστημονικός, μη κερδοσκοπικός οργανισμός αφιερωμένος στην αλλαγή του σημερινού διατροφικού συστήματος. Συνεργάζεται με το σουηδικό ερευνητικό κέντρο Stockholm Resilience Center, το γερμανικό ινστιτούτο Potsdam Institute for Climate Impact Research (PIK), το Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, τον διεθνή γεωργικό οργανισμό OneCGIAR, και το μεγάλου κύρους επιστημονικό περιοδικό The Lancet


**Lancet Commission 2019: Healthy Diets from Sustainable Food Systemshttps://repository.gheli.harvard.edu/repository/12892/

Food in the Anthropocene: the EAT–Lancet Commission on healthy diets from sustainable food

https://www.thelancet.com/journals/lancet/article/PIIS0140-6736(18)31788-4/abstractFood systems have the potential to nurture human health and support environmental sustainability; however, they are currently threatening both. Providing a growing global population with healthy diets from sustainable food systems is an immediate challenge. Although global food production of calories has kept pace with population growth, more than 820 million people have insufficient food and many more consume low-quality diets that cause micronutrient deficiencies and contribute to a substantial rise in the incidence of diet-related obesity and diet-related non-communicable diseases, including coronary heart disease, stroke, and diabetes. Unhealthy diets pose a greater risk to morbidity and mortality than does unsafe sex, and alcohol, drug, and tobacco use combined. Because much of the world's population is inadequately nourished and many environmental systems and processes are pushed beyond safe boundaries by food production, a global transformation of the food system is urgently needed. 

 [Vox at THE FUTURE OF MEAT

bbctheguardian 

lifoleftparallaximagkathimerini.com.cyhealthstories]



Περισσότερα

  • Meat Exhaustion Day is calculated by FOUR PAWS by comparing the average actual consumption of meat per person with the Planetary Health Diet, recommended by the renowned EAT Lancet Commission. This panel of international scientists give guidance for what would be a consumption pattern that provides healthy food for a growing world population, within planetary boundaries. FOUR PAWS found that in the United States, five times the recommended amount of maximum meat intake is consumed each week. To reach climate and health boundaries, the EAT- Lancet Commission recommends a maximum weekly meat intake of 0.67 pounds / 301 grams, which would correspond to 2.5 burgers. The costs of meat overconsumption are high: According to the Center for Disease Control, 42% of the adult population in the US suffer from obesity, increasing associated diseases and mortality risks. Furthermore, 37% of all land in the United States is used for animal agriculture according to US Department of Agriculture data, with more than 9.73 billion animals being slaughtered in 2021, according to Food and Agriculture Organization (FAO) data. Meat Exhaustion Day is calculated by comparing the average actual consumption of meat per person with the Planetary Health Diet, recommended by the renowned EAT Lancet Commission. FOUR PAWS released a preliminary report in which a team of experts at FOUR PAWS took the Planetary Health and calculated the unique measurement tool. For further information go to the 2024 Meat Exhaustion Fact Sheet

MEAT IS EATING UP THE PLANET 

FOUR PAWS WARNS: MEAT IS EATING UP THE PLANET


World Consumption of Meat

Where the World Eats the Most & Least Meat

Ποσοστιαία κατανομή των χερσαίων θηλαστικών πάνω στην γη


Every one's-need and everyone's greed

Τρώγοντας ζώα


Άνθρωποι - ζώα - περιβάλλον είμαστε ένα















Πέμπτη 21 Μαρτίου 2024

Περιήγηση στους ανθισμένους κήπους της ποίησης του Νίκου Γκάτσου

 

Η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 21 Μαρτίου. 





















Μέσα στους κλώνους μιας λυγαριάς 
βλέπω το παιδικό σου 
πουκάμισο να στεγνώνει.
Πάρ' το σημαία της ζωής 
να σαβανώσεις τον θάνατο
κι ας μη λυγίσει η καρδιά σου. 

Κι ας μην κυλήσει το δάκρυ σου 
πάνω στην αδυσώπητη τούτη γη
όπως εκύλησε μια φορά 
στην παγωμένη ερημιά 
το δάκρυ του πιγκουίνου. 

Δεν ωφελεί το παράπονο
ίδια παντού θα' ναι η ζωή 
με το σουραύλι των φιδιών 
στη χώρα των φαντασμάτων
με το τραγούδι των ληστών 
στα δάση των αρωμάτων

με το μαχαίρι ενός καημού 
στα μάγουλα της ελπίδας
με το μαράζι μιας άνοιξης 
στα φυλλοκάρδια του γκιώνη.

Φτάνει ένα αλέτρι να βρεθεί 
κι ένα δρεπάνι κοφτερό
σ' ένα χαρούμενο χέρι.
Φτάνει ν' ανθίσει μόνο
λίγο σιτάρι για τις γιορτές 
λίγο κρασί για τη θύμηση 
λίγο νερό για τη σκόνη.



















*Επιλογές 

  • Οι τελευταίοι στίχοι που έγραψε ο Νίκος Γκάτσος (1991): Το ταξίδι [123]










Ελλαδογραφία (Περιέχεται στο συλλογικό έργο Δίστομο 10 Ιουνίου 1944: Το ολοκαύτωμα)























**Η Αμοργός online

















Τρίτη 19 Μαρτίου 2024

Τρώγοντας ψάρια (II)


Από άρθρο στην ιστοσελίδα της Οικολογικής Συμμαχίας, με τίτλο "Το κολαστήριο των ιχθυοκαλλιεργειών", και έρευνα της ιταλικής οργάνωσης Essere Animali 


Για τους περισσότερους ανθρώπους, ένα πιάτο με ψάρι συνδιάζεται συνειρμικά με την εικόνα μιας ψαρόβαρκας στη μέση του πελάγους. Ελάχιστοι είναι εκείνοι που προβληματίζονται σχετικά με την προέλευση αυτού του φαγητού και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες φτάνει στο τραπέζι μας. Οι καταναλωτές δεν είναι σε θέση να εκτιμήσουν την υποβάθμιση ποιότητας που έχουν υποστεί, τα τελευταία χρόνια, όλα τα ζωικά τρόφιμα, καθώς δεν είναι ενήμεροι για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες εκτρέφονται και θανατώνονται τα ζώα που τρώμε. 

Με λίγα λόγια, τα ψάρια αντιμετωπίζονται ως άψυχα εμπορεύσιμα αντικείμενα, περισσότερο από κάθε άλλο είδος ζώου εκτροφής, ίσως επειδή θεωρείται ευρέως ότι δεν είναι έξυπνα, ή δεν αισθάνονται πόνο, παρά το ότι τα αντίθετα έχουν πλέον αποδειχθεί επιστημονικά. Η αλήθεια είναι ότι τα ψάρια δεν έχουν φωνή, αυτό όμως δεν σημαίνει και ότι δεν υποφέρουν. Σήμερα, έχουν πλέον μελετηθεί οι γνωστικές ικανότητες των ψαριών, και είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ότι διαθέτουν  πολύ καλή μνήμη, μπορούν να χρησιμοποιούν εργαλεία, και χτίζουν πολύπλοκες κοινωνικές σχέσεις. 
 
Ειδικότερα (και ακόμη περισσότερο), οι καταναλωτές δεν γνωρίζουν ότι η εντατικοποίηση της εκτροφής των ψαριών έχει ακολουθήσει την ίδια προβληματική λογική που οδήγησε στο τερατούργημα της βιομηχανοποίησης των πουλερικών, των χοίρων και όλων των χερσαίων "παραγωγικών" ζώων, με μια επιπλέον διαφορά, ότι δηλαδή, σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν υπάρχει καμία απολύτως νομοθεσία για την προστασία της ευζωίας αυτών των ειδών

Η ιχθυοκαλλιέργεια αποτελεί τομέα της Ζωοτεχνίας με ταχύτατη ανάπτυξη. Από το 7% της συνολικής ζήτησης ψαριού που κάλυπταν κατά το 1974 οι ιχθυοκαλλιέργειες, έφτασαν να καλύπτουν το 39% κατά το 2004, και το 51% σήμερα. Στην ταχύτατη αυτή ανάπτυξη οδήγησε η ραγδαία αύξηση της κατανάλωσης ψαριού, σε παγκόσμιο επίπεδο (από τα 18 εκατομμύρια τόνους ετησίως, το 1950, σε 104 εκατομμύρια τόνους το 2015 ). 

Η υπερεκμετάλλευση των ιχθυοαποθεμάτων που οδήγησε πολλά είδη στα όρια της εξαφάνισης, είχε σαν αποτέλεσμα την αντικατάσταση τους με εκτρεφόμενα. Το 2014, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανακοίνωσε ότι το 96% των μεσογειακών ειδών αποτελούν αντικείμενο υπερβολικής εκμετάλλευσης, με επακόλουθες σοβαρές  επιπτώσεις στην θαλάσσια βιοποικιλότητα. Το πρόβλημα αυτό δεν αντιμετωπίστηκε με την ορθολογική μείωση της κατανάλωσηςαλλά με την δημιουργία των ιχθυοκαλλιεργειών, έτσι όπως είναι σήμερα: τεράστιες δεξαμενές στην στεριά, ή υπερμεγέθη κλουβιά στην θάλασσα, όπου αναπαράγονται και εκτρέφονται ψάρια. 

Πρόκειται για μία καθαρά εντατική, βιομηχανοποιημένη εκτροφή, με περισσότερα και από 300.000 άτομα σε κάθε δεξαμενή ή κλωβό, σε συνθήκες που αγνοούν απροκάλυπτα τις στοιχειώδεις ανάγκες ευζωίας τους. Έτσι, η απόπειρα διευθέτησης ενός θέματος που αρχικά είχε χαρακτήρα καθαρά οικολογικό, έγινε η αιτία δημιουργίας ενός επιπλέον προβλήματος, που εκτός από οικολογική έχει πλέον και ηθική διάσταση

Όλες οι έρευνες, σχετικά με την εκτροφή και την εμπορική διακίνηση των ψαριών,  φέρνουν στο φως μία πλειάδα μελανών σημείων. Ο συνωστισμός στους κλωβούς των ιχθυοτροφείων αποτελεί κανόνα, ενώ στις περισσότερες εγκαταστάσεις τα ψάρια μεγαλώνουν σε θολά και βρώμικα νερά. Το δε σοβαρότατο πρόβλημα ευζωίας που δημιουργεί ο συνωστισμός, επιβαρύνεται δραματικά από τις διαδικασίες που ακολουθούνται αναφορικά με την μεταχείριση, την θανάτωση και την μεταφορά τους. 

Για τα άλλα ζώα εκτροφής, επιβάλλεται τουλάχιστον μία σειρά μέτρων, στο πλαίσιο της προστασίας των δικαιωμάτων και της ευζωίας τους, όπως για παράδειγμα η ανασθητοποίηση  πριν την σφαγή, τα ψάρια όμως αφήνονται στον αργό και αγωνιώδη θάνατο από ασφυξία. Όπως και στα ψαροκάικα, τα ψάρια των  ιχθυοτροφείων βγαίνουν από το νερό με μεγάλα δίκτυα και αφήνονται να πεθάνουν αργά, επάνω σε πάγο. Πρόκειται για μια απεχθή πρακτική, η οποία χαρακτηρίστηκε μεν επιεικώς ακατάλληλη, ως πηγή πόνου, από μία πρόσφατη Έκθεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά δεν αντιμετωπίστηκε με καμία νομοθετική σχετική ρύθμιση, επαφίοντας την όποια αντιμετώπιση στην καλή θέληση των επιχειρήσεων του τομέα. 

Πολύ συχνά, τα ψάρια ανασύρονται από τις δεξαμενές ή τα κλουβιά και "αναισθητοποιούνται" με δυνατά κτυπήματα στο κεφάλι, δένονται με σύρμα από τα βράγχια, και ετικετάρονται με μηχανικά μέσα, ή εκσφενδονίζονται μέσω αγωγών στα φορτηγά που τα μεταφέρουν στην αγορά, ενώ είναι ακόμη ζωντανά. 

Τα ψάρια προστατεύονται λιγότερο και θανατώνονται σε συντριπτικά μεγαλύτερους αριθμούς από όλα τα άλλα είδη έμβιων όντων. Γι' αυτό και η κοινωνία των πολιτών οφείλει να ευαισθητοποιηθεί σχετικά, και να προσανατολίσει την κατανάλωση σε άλλα, λιγότερο επιζήμια από οικολογική και ηθική άποψη, πεδία. Γιατί, ακόμη κι αν "έτσι κάναμε πάντα" (αν και ΟΧΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΤΣΙ), οι βαρκούλες που θυμόμαστε δεν υπάρχουν ή είναι ελάχιστες πια, και γιατί (είτε το θέλαμε είτε όχι, και με ταχύτητες που ίσως δυσκολευτήκαμε να ακολουθήσουμε) οι εποχές και τα μέτρα των πραγμάτων φαίνεται πως έχουν αλλάξει ανεπιστρεπτί, κι αυτό δεν ισχύει μόνο για τα ψάρια. 

Όχι, δεν κάναμε πάντα ετσι. Γιατί το ζήτημα με τα ζώα της εντατικοποιημένης κτηνοτροφίας δεν είναι μόνον ότι τα τρώμε. Η διαφορά τους με τα υπόλοιπα θνητά όντα αυτής της γης είναι ότι γεννιούνται και περνούν μια ζωή που δεν περιέχει απολύτως τίποτα άλλο εκτός από βασανισμό, μια ζωή που δεν αξίζει να την ζήσει κανείς, μόνο και μόνο για να καταλήξουν στο πιάτο μας. Το ζήτημα επίσης είναι ότι η εντατικοποίηση της κτηνοτροφίας βασίστηκε σ' ένα ψέμμα που λέει ότι τα προϊόντα της είναι φθηνά. Το κόστος παραγωγής τους όμως δεν είναι μικρότερο, απλώς μετατοπίζεται στο περιβάλλον, στην δημόσια υγεία και στα ίδια τα ζώα. 

Είτε είναι έξυπνα ή κουτά, η PeTA λέει πως "τα ζώα δεν είναι δικά μας για να τα τρώμε, να τα φοράμε και να τα βασανίζουμε", δεν πρόκειται όμως μόνο για ζήτημα ηθικής αλλά και ορθολογισμού. Γιατί, όπως λέει και ο George Monbiot, τώρα που η κάθε μας δραστηριότητα γίνεται με υπερβολική ένταση, τα ζωντανά οικοσυστήματα δεν μπορούν να το αντέξουν αυτό και, όταν αντιμετωπίζουμε την κρίση αποσπασματικά, εκεί που λύνουμε ένα πρόβλημα επιδεινώνουμε ένα άλλο. 



More info