Τι μπορεί να φταίει για τον αποκλεισμό μιας ιστοσελίδας από το Facebook;

 

Εδώ και έναν περίπου μήνα, αυτό το ιστολόγιο δεν επιτρέπεται να εμφανιστεί πουθενά στο Facebook, καθώς έχει λάβει μιαν όλως διόλου "ανεξήγητη" ποινή αποκλεισμού από την πλατφόρμα για "παραβίαση των όρων της κοινότητας σε ό,τι αφορά τα σπαμ". Όλες οι αναρτήσεις και όλες οι φωτογραφίες με αναφορά στο επίμαχο link "ξηλώθηκαν" και "έπεσαν" (κατέβηκαν), όχι μόνον από την σελίδα με τον ομώνυμο τίτλο (Διαστήματα Ηλιοφάνειας), αλλά από παντού (ομάδες, σελίδες και ατομικά προφίλ)! Βεβαίως, κάθε χρήστης που ανοίγει έναν λογαριασμό οφείλει να δεχθεί τους όρους της κοινότητας, γενικώς και σε ό,τι αφορά τα σπάμ. Και δικαίως, αν τους παραβεί, είναι λογικό να υποστεί κυρώσεις. Σύμφωνα με τους όρους αυτούς, απαγορεύεται η προβολή υλικού με πορνογραφικό ή βίαιο περιεχόμενο και η προτροπή σε τρομοκρατική ενέργεια ή άλλη παράνομη πράξη.

Η αλήθεια είναι ότι προηγήθηκαν μερικές προειδοποιήσεις, στις οποίες δεν έδωσα σημασία γιατί τις θεώρησα παράλογες. "Έχει τρελαθεί εντελώς αυτός ο αλγόριθμος", σκέφτηκα, "και δεν ξέρει τι κάνει". Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι ενόχλησαν οι συνταγές μαγειρικής, ούτε ασφαλώς και τα "ερωτικά" διηγήματα του Παπαδιαμάντη! Είναι αδύνατο να φανταστώ ότι υπάρχει περίπτωση να φταίει η μελέτη της Ocean Care για τα δελφίνια που απειλούνται με εξαφάνιση ή οι έρευνες του Αλέξανδρου Φραντζή για τους φυσητήρες που κατοικούν μόνιμα στην ελληνική τάφρο, ούτε βεβαίως και τα τελευταία επιστημονικά δεδομένα για την λοιμώδη περιτονίτιδα της γάτας! Αρνούμαι να υποψιαστώ ότι κάποιοι ενοχλήθηκαν από την Πρόταση απαγόρευσης της αιχμαλωσίας των Κητωδών στην Ελλάδα που έχει υποβληθεί στο ΥΠΑΑΤ από το 2014, ούτε και από την αναλυτική έκθεση σχετικά με τις νεκροψίες των 6 δελφινιών που πέθαναν στο Αττικό Πάρκο, η οποία δέχτηκε πενταψήφιο αριθμό επισκέψεων στο διαδίκτυο. 

Αποκλείω την πιθανότητα να ενόχλησε η αναδημοσίευση των επιστημονικών απόψεων του Γιάννη Τούντα για τις πανδημίες, ή της οικολογικής θεωρίας του Νίκου Μάργαρη για την μαγειρίτσα του Πάσχα! Προς στιγμήν σκέφτηκα μήπως φταίει το γεγονός ότι δεν βρίσκω νόημα στην "απολιτίκ" φυσιολατρεία, φιλοζωία και φιλανθρωπία, ή ότι δηλώνω "φαν" του Στέλιου Ελληνιάδη, που τον ακούω και τον διαβάζω ανελλιπώς, όμως δεν είμαι η μόνη που βρίσκω τερατώδη σχεδόν όλα τα καινούργια νομοσχέδια, από το περιβάλλον, μέχρι την παιδεία, την υγεία, το προσφυγικό και τα ζώα συντροφιάς! 

Και βεβαίως επιμένω να θεωρώ αστείο το ενδεχόμενο στοχοποίησης που μπορεί να οφείλεται στις αναδημοσιεύσεις από τον αντιπολιτευόμενο τύπο, ή στον όχι και τόσο κολακευτικό (αν και απολύτως ευπρεπή) σχολιασμό που έκανα για μια και μοναδική φορά στην προσωπική σελίδα του πρωθυπουργού. Όχι, δεν είναι δυνατόν να στοχοποιήθηκα επειδή υιοθετώ με το μυαλό και την καρδιά μου τις απόψεις του Γιώργου Τσιάκαλου για την "βαρβαρότητα", ή του Αντώνη Ανδρουλιδάκη για την "επανάσταση της τρυφερότητας"... 

Όχι, δεν μπορεί να φταίει ο θαυμασμός μου για την δημοσιογραφία της Ναόμι Κλάιν, ούτε η αγάπη μου για την μουσική του Θάνου Μικρούτσικου και την μοναξιά της Κατερίνας Αγγελάκη Ρουκ. Σίγουρα κάτι άλλο θα φταίει, κάτι που έψαξα αλλά δεν βρήκα, και ούτε και με νοιάζει πια να βρω. Κάνοντας μια μικρή έρευνα* στο διαδίκτυο, εντόπισα αρκετές περιπτώσεις ανάλογες με την δική μου, δεν νομίζω όμως ότι έχω την διάθεση να ασχοληθώ περισσότερο. Η κοινωνική δικτύωση άλλωστε, καλώς ή κακώς, ποτέ δεν ήταν το φόρτε μου - κάθε άλλο μάλιστα...

 

*Παραπομπή: Λογοκρισία στο Facebook: καταγραφή δημοσιευμάτων και γεγονότων με χρονολογική σειρά

Tweeted here: https://twitter.com/KPrimikiri/status/1413897941086089221

Εσύ τι ψάχνεις να βρεις στο Facebook;

Μόλις συνδεθείς, πάνω δεξιά το κόκκινο "αλάρμ" σε ειδοποιεί για τις ενημερώσεις που πρέπει να δεις. Δεν σβήνει αν δε το ανοίξεις. Παραδίπλα αριστερά, τα αιτήματα "φιλίας". Ένας αχταρμάς από τις κινήσεις των "φίλων", και δίπλα τα μηνύματα. Η ροή της αρχικής σελίδας δεν σταματάει ποτέ. Ξαφνικά πέφτει πάνω σου ένας ασήκωτος όγκος πληροφοριών που σου προβάλλονται εν ριπή οφθαλμού και σε τοποθετούν απέναντι. Τι ακριβώς ψάχνεις να βρεις στο Facebook; Ενημέρωση; Παρέα; Άτομα με κοινά ενδιαφέροντα; Φίλους από το παρελθόν; Αναμνήσεις απ' το μέλλον; Επικοινωνία; Να καλύψεις τη μοναξιά σου;

Συνήθειες στο σερφάρισμα ή τυχαίες επιλογές, όλα καταγράφονται. Το μέσο σε παρακολουθεί συνεχώς και καταγράφει τα πάντα στους σέρβερ του. Σου φτιάχνει κοινωνικό και ψυχολογικό προφίλ. Ξέρει ποιες ώρες μπαίνεις, πόσο κάθεσαι, τι και ποιους βλέπεις, πόση ώρα στέκεσαι στην τάδε σελίδα στο τάδε κείμενο, τι προτιμήσεις και σε ποιά θέματα έχεις, ποιους φίλους κοιτάς και ποιους απορρίπτεις, ποιους επικροτείς, πώς εκφράζεσαι. Όλα τα μηνύματα και τα "like" σου αξιολογούνται επίσης. Τα πάντα καταγράφονται και δεν σβήνονται ποτέ. Οι φωτογραφίες που βλέπεις, τα θέματα που προβάλεις, όλα όσα παρακολουθείς, πού τριγυρνάς και περιηγείσαι, τα πάντα καταγράφονται και σε κατατάσσουν κάπου. Σε λίγο καιρό, το πρόγραμμα θα ξέρει περισσότερα κι από σένα για σένα. Σιγά σιγά αρχίζει να σε ελέγχει, και συ αρχίζεις να εξαρτάσαι.

Το "προφίλ" σου, αυτό που ΝΟΜΙΖΕΣ ότι ήταν δικός σου χώρος, ένα δεύτερο σπίτι σου, είναι η διαδικτυακή σου ταυτότητα. Εδώ κοινοποιείται στο σύμπαν των "φίλων" σου (και βεβαιότατα όχι μόνον σ' αυτούς) όλη η υπόσταση σου. Άσχετα αν είναι αληθινή, ή τεχνηέντως καλλιεργημένη, αυτό που είσαι ή αυτό που εσύ έχεις επιλέξει να δείξεις. Τα "like" και οι "καρδούλες" σε ταϊζουν αυτοεκτίμηση. Σε επιδοκιμάζουν, σε εγκρίνουν, σε κάνουν να αισθάνεσαι ότι αξίζεις. Αρχίζεις να λειτουργείς για τα κολακευτικά σχόλια των άλλων. Προσαρμόζεις την εικόνα σου στο πιο αρεστό. Και σε λίγο, χωρίς να το καταλάβεις, αρχίζεις να υπάρχεις για χάρη μιας ψεύτικης επικοινωνίας, μιας εικονικής πραγματικότητας, απέναντι σε μια οθόνη που σου χαϊδεύει το θυμικό. 

Αλλάζεις σελίδες. Παρακολουθείς τις κινήσεις των "φίλων". Παίρνεις "μάτι" στις "προσωπικές" τους ζωές. Όταν πιστεύεις κάτι και μετά διαψεύδεσαι, αυξάνεται η καχυποψία σου, αρχίζεις να δηλητηριάζεσαι. Χάνεις τον μπούσουλα. Τα αξιολογικά σου κριτήρια βραχυκυκλώνονται. Δεν ξέρεις πια τι να πιστέψεις. Οι "φίλοι" σου αυξάνονται διαρκώς, και η υποκρισία και η πίεση των δημοσιεύσεων επίσης. Ένα σωρό "αλάρμ" βαράνε μέσα και έξω απ' το μυαλό σου. Γίνεσαι θύτης και θύμα ταυτόχρονα. Γίνεσαι μηχανή που, μέσω μια άλλης μηχανής, "επικοινωνεί" με έναν άλλο άνθρωπο που κι αυτός λειτουργεί ως μηχανή, έτσι όπως σας διαμορφώνει το μέσο. Σε έχουν βάλει στην πρίζα οι "πάροχοι", ελέγχοντας τον χρόνο σου και κατευθύνοντας τις επιλογές σου. 

Εκεί μέσα υπάρχουν τόσα χρήσιμα πράγματα, τόσα ενδιαφέροντα θέματα, πραγματικά ενδιαφέρουσες σελίδες. Το ζήτημα όμως είναι πώς λειτουργεί το ίδιο το μέσο. Πώς προγραμματίζει το μυαλό σου στο να διαχειρίζεται και να επεξεργάζεται πληροφορίες. Μέσα σε ένα περιβάλλον που "βομβαρδίζεται", χάνεις τον έλεγχο. Και όλα συμβαίνουν καταιγιστικά, με ρυθμούς που σε κάνουν να χάνεσαι, και να σου τρώει χρόνο, πολύ χρόνο... 

Αλήθεια τώρα, εσύ έχεις σκεφτεί ποτέ τι ακριβώς ψάχνεις να βρεις στο Facebook; Ενημέρωση; Παρέα; Άτομα με κοινά ενδιαφέροντα; Φίλους για το το μέλλον; Αναμνήσεις απ' το παρελθόν; Επικοινωνία; Να καλύψεις τη μοναξιά σου; Ή μήπως κάτι άλλο; Μήπως ένα χαμένο δικαίωμα; Ή μια πανανθρώπινη ανάγκη; Μήπως ζητάς τη δημοκρατία μιας αρχαίας αγοράς, την κοινή αυλή μιας γκρεμισμένης γειτονιάς, το καφενείο της πλατείας ενός χωριού; Την επωνυμία του ανήκειν σε μια κοινότητα; Την αποδοχή μιας οικογένειας προς τα μέλη της; Ή μήπως το δικαίωμα γνώμης σε ένα δημόσιο βήμα; Έχεις σκεφτεί αν για όλα αυτά είσαι σε θέση να ορίσεις τις ελάχιστες προποθέσεις, να θέσεις έστω έναν ή δύο δικούς σου όρους; 

Ζούμε έναν "θαυμαστό καινούργιο κόσμο", όπου έχει εμφανιστεί ένα νέο είδος ανθρώπου: ο "Homo Socialmedius", το απορροφημένο αυτόματο! Όπως ακριβώς τα περιγράφει ο νεαρός στο παρακάτω video: The integration of social media into everyday life has increased dramatically in recent years. Most view it as a positive driving force for social change; however, the over-saturation of social-media driven information in society has become a negative influence with far reaching consequences on the way we interact and work... Learn more at ted.com/talks/ryan_thomas

 

Live in the Moment: Delete Social Media | Ryan Thomas | TEDxAshburnSalon 

 https://youtu.be/pOchBnZJdEk

 

Αυτό που μόλις διαβάσατε είναι επεξεργασμένο (και διασκευασμένο) απόσπασμα από ένα κείμενο που βρήκα στο forum μιας ιστοσελίδας για αναρριχητικές διαδρομές στα ελληνικά βουνά. Η δική μου ιστορία είναι κάπως διαφορετική. Μπήκα στο "παιχνίδι", πρίν από σχεδόν 11 χρόνια, προκειμένου να σώσω έναν σκύλο, για τον οποίον θεοί και δαίμονες είχαν συνωμοτίσει να θανατωθεί, και "παγιδεύτηκα". Όταν προσπάθησα να εξηγήσω στους φίλους μου ότι το μόνο που ζητούσα από το Facebook ήταν η ενημέρωση, δεν με πίστεψε σχεδόν κανείς. Δεν ξέρω αν είχαν δίκιο. Με τον σκύλο και τους δαίμονες ξεμπέρδεψα σχετικά εύκολα. Με τους θεούς μου παλεύω ακόμα. 

Κ.Π

Ποιος θα κερδίσει και ποιος θα χάσει αν περάσει το νέο νομοσχέδιο για τα ζώα συντροφιάς;

Παρακολουθώντας εδώ και τρείς μήνες τις εξελίξεις στον χώρο των ζώων συντροφιάς, έρχομαι για μια ακόμη φορά να διαπιστώσω ότι, στην Ελλάδα του 2021, είμαστε τουλάχιστον 100 χρόνια πίσω.Το φαινόμενο αυτό μπορεί να οφείλεται σε πολλούς και διάφορους λόγους που έχουν άμεση σχέση με την ιστορία μας, και ιδιαίτερα τους ρυθμούς και τον τρόπο με τον οποίο συντελέστηκε η αστικοποίηση της χώρας μας, δεν παύει όμως να είναι ανησυχητικό. 

Δεν είναι τυχαίο που ο Αμερικανικός Κυνολογικός Όμιλος (American Kennel Club) λειτουργεί από το 1884, και ο Κυνολογικός Όμιλος Ελλάδας (ΚΟΕ) ιδρύθηκε μόλις το 1984. Όταν Ευρώπη και Αμερική είχαν ήδη αναπτυγμένη "κυνοφιλία", εμείς δεν ξέραμε ούτε τι σημαίνει η λέξη - κάτι που ούτε και τώρα οι περισσότεροι οργανωμένοι φιλόζωοι εννοούν να καταλάβουν και, από μια άποψη, δικαίως γιατί η λέξη δεν υπάρχει καν σε δικό μας λεξικό [Βλ. άρθρο του Γιώργου Κωστόπουλου με τίτλο "Εκτροφή σκύλων: τοπίο στην ομίχλη"].

Στην Ελλάδα του σήμερα, η αστική φιλοζωία μπορεί να είναι συμπαθής, είναι όμως λειψή. Γιατί, στην Ελλάδα του σήμερα, δυστυχώς, υπάρχουν παιδιά που γεννήθηκαν σε αστικό περιβάλλον και οι λίγες πληροφορίες που πήραν από το δημοτικό σχολείο δεν στάθηκαν αρκετές να τους μάθουν απολύτως τίποτα. Υπάρχουν νέα παιδιά, αγόρια και κορίτσια που, ενώ συμπονούν και αγαπούν όλα τα ζώα, δεν έχουν ιδέα από Φυσική Ιστορία, δεν γνωρίζουν καν πόσα αυγά μπορεί φυσιολογικά να γεννήσει μια κότα, πώς ήταν τα αγροτικά ζώα πριν η εντατικοποιημένη εκτροφή τα φέρει στην σημερινή τερατώδη κατάσταση, ποιες είναι οι διαφορές του αρπακτικού από το θήραμα, πώς είναι στη φύση ο κύκλος της ζωής και του θανάτου, πόσο μάλλον τι μπορεί να σημαίνει γενετική, τι σημαίνει επιλεκτική εκτροφή, τι συνέπειες μπορεί να επιφέρει ο άνθρωπος παρεμβαίνοντας με επιλεκτικό "κοσκίνισμα" γονιδίων, τι σημαίνει φυσική επιλογή, εξέλιξη και προσαρμογή των ζώων, πλούτος γονιδίων και βιοποικιλότητα. Όλοι αυτοί βγαίνουν τώρα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και ξεφωνίζουν, ζητώντας υποχρεωτική στείρωση των ζώων συντροφιάς, μην ακούγοντας τίποτα και κανέναν, ίσως γιατί έχουν την υπερφίαλη και παράλογη πεποίθηση ότι η (αναμφισβήτητη) αγάπη τους για τα αδέσποτα και ανυπεράσπιστα πλάσματα τους κάνει να τα ξέρουν όλα. 

Ίσως έχω την τάση να υπερασπίζομαι τον τόπο μου, πιστεύω όμως πως το πρόβλημα δεν έχει να κάνει τόσο με ξεροκεφαλιά ή μιμητισμό, όσο είναι συνάρτηση της ταχύτητας με την οποία οι ελληνικές κοινωνίες πέρασαν από το ένα εξελικτικό στάδιο στο άλλο. Και ίσως το λάθος δεν είναι μόνον ότι υπερεκτιμούμε και μιμούμαστε τους ξένους, αλλά ότι το κάνουμε "ξεπατικωτούρα", χωρίς προσαρμογή στα δικά μας ξεχωριστά δεδομένα, και κυρίως ότι το κάνουμε με χρονική καθυστέρηση. Αυτό είναι ορατό και στον κόσμο της φιλοζωίας, όπου οι εποχές λες και συνυπάρχουν, λες και οι άνθρωποι δεν πρόλαβαν να περάσουν όλοι μαζί από το παρελθόν στο παρόν, αλλά κάποιοι προχώρησαν υπερβολικά και κάποιοι άλλοι έμειναν πίσω. [Έβλεπα ένα αριστουργηματικό βιντεάκι τις προάλλες για ένα βιβλίο που θέλω να διαβάσω και με εντυπωσίασε πολύ. Αν δεν βαριέστε δείτε το, κρατάει μόνο λίγα λεπτά].

Στην Ελλάδα του σήμερα, τόσο η αντίθεση όσο και η συνύπαρξη πραγμάτων που έρχονται από άλλους αιώνες και άλλες εποχές είναι εντυπωσιακή, ενώ η ταχύτητα μάς έχει πάρει όλους σβάρνα. Σήμερα, το βαρελόσκυλο που έρχεται από την επαρχία της δεκαετίας του 50 διατηρείται ακόμα, παράλληλα με το αγγλικό μπουλντόκ που δεν μπορεί να γεννήσει χωρίς καισαρική ούτε να ανασάνει φυσιολογικά, ή με το καναπεδάτο πεκινουά που τρώει μόνο βίγκαν διατροφή, γιατί έτσι μόνον δεν υποφέρει από τύψεις το βίγκαν αφεντικό του. Ίσως γιατί η Ελλάδα αστικοποιήθηκε γρήγορα και άτσαλα. Είδαμε και πάθαμε να δώσουμε στον κόσμο να καταλάβει ότι είναι προτιμότερο να στειρώσουν τη γάτα τους από το να πνίγουν τα γατάκια στον κουβά, όπως έκαναν οι γιαγιάδες τους στα ημιαστικά νοικοκυριά της δεκαετίας του 60, και τώρα που οι ξένοι αντιμετωπίζουν πλέον κάποια πράγματα με σκεπτικισμό (γιατί εξελίχτηκαν πολύ πιο ομαλά, και έχουν ήδη αλλάξει άποψη πριν τα χτεσινά δικά τους προβλήματα φτάσουν στη δική μας αντίληψη), εμείς βγαίνουμε με ζήλο και μανία και απαιτούμε να στειρώσουμε ανεξαιρέτως όλους όσους έχουν τέσσερα πόδια και ουρά.   

Όταν στην Αμερική είχε ήδη προχωρήσει η εκστρατεία εναντίον της αιχμαλωσίας των κητωδών, εμείς "εκμοντερνιστήκαμε" και τρέξαμε στα Σπάτα να επισκεφτούμε το πρώτο μας δελφινάριο. H Jane Goodall λέει ότι δεν μπορείς να υπερασπιστείς αποτελεσματικά κάτι που δεν έχεις πρώτα γνωρίσει και κατανοήσει. Όμως εμείς πόσα γνωρίζουμε για τα δελφίνια, πόσο (και κυρίως πώς) υπερασπιζόμαστε τους σκύλους, και πόσο κατανοούμε τις γάτες;

Οι αυτόχθονες φυλές των διαφόρων ειδών (όλων των ζώων και όχι μόνον των σκύλων) είναι ένας ανεκτίμητος και αναντικατάστατος θησαυρός γενετικών χαρακτήρων (για όλες τις χώρες και όχι μόνον για την Ελλάδα) που χρειάστηκε αιώνες για να δημιουργηθεί, και που δυστυχώς παραμένει εν πολλοίς άγνωστος και ακατανότητος για πάρα πολλούς στρατευμένους φιλόζωους οι οποίοι βλέπουν τα ζώα συντροφιάς μόνον μέσα από το δράμα της εγκατάλειψης που βιώνουν καθημερινά. Όταν οι άλλες χώρες έχουν ήδη εκτιμήσει, διατηρήσει και αναδείξει στον μέγιστο βαθμό τις εγχώριες φυλές των σκύλων τους, εμείς δεν είμαστε ακόμα σε θέση να ξεχωρίσουμε ένα ελληνικό ποιμενικό από ένα ελβετικό μπουβιέ, μια αλωπεκίδα από ένα κόργκι και ένα κοκόνι από ένα ημίαιμο πεκινουά. 

Όταν οι άλλες χώρες είχαν αρχίσει να αντιλαμβάνονται ότι οι σωστά επιλεγμένες διασταυρώσεις πλεονεκτούν από άποψη σωματικής υγείας και ισορροπίας χαρακτήρα, εμείς θεωρούσαμε ανώτερα τα "καθαρόαιμα", χωρίς καλά καλά να καταλαβαίνουμε τι ακριβώς σημαίνει αυτή η λέξη. Όταν στις άλλες χώρες της Δύσης, Ευρώπη και Αμερική, τα δικά μας παραπεταμένα "γκρίκις" ήταν ήδη περιζήτητα, εμείς κρίναμε σωστό να αγοράζουμε κόκερ, σέτερ, εκφυλισμένα ψευτο"λυκόσκυλα" και μαλτέζ, εισαγόμενα από τα ξένα εργοστάσια μαζικής παραγωγής κουταβιών (puppy mills). 

Τώρα που οι άλλες χώρες επανεξετάζουν τους τρόπους ελέγχου της αναπαραγωγής των ζώων συντροφιάς, επαναπροσδιορίζουν τις θέσεις τους για τις ανεπιθύμητες επιπτώσεις της στείρωσης των σκύλων (που εξαρτώνται από διάφορους παράγοντες όπως η ηλικία και η φυλή) και αναθεωρούν την ηθική που πρέπει να διέπει τα συστήματα εκτροφής τους με γνώμονα την υγεία και την ευζωία τους, εμείς υπερασπιζόμαστε νομοθετήματα που στηρίζουν την αναπαραγωγή και εμπορία σε βιομηχανική κλίμακα, και θέλουν να καταργήσουν το μόνο επιστημονικά ορθό, ανθρωπιστικό και ηθικό σύστημα που είναι η ερασιτεχνική εκτροφή. Και όταν οι άλλες χώρες επιχείρησαν να ελέγξουν το πρόβλημα του υπερπληθυσμού των σκύλων θεσμοθετώντας την υποχρεωτική στείρωση των δεσποζόμενων, και διαπίστωσαν ότι αυτός ο τρόπος όχι μόνον δεν απέδωσε αλλά επιδείνωσε την κατάσταση, εμείς περιμένουμε, κάνοντας ακριβώς το ίδια πράγματα, να έχουμε διαφορετικά αποτελέσματα. 

 

Το Νέο πλαίσιο για την ευζωία των ζώων συντροφιάς - Πρόγραμμα "ΆΡΓΟΣ" αυτοπαρουσιάζεται ως φιλοζωικό και πρωτοποριακό. Έχοντας περάσει σχεδόν την μισή μου ζωή στειρώνοντας ζώα συντροφιάς και υιοθετώντας αδέσποτα, θα μου επιτρέψετε να σταθώ εντελώς απέναντι για τους εξής λόγους:  

1.- Για να θεωρηθεί ένα ζώο συντροφιάς δεσποζόμενο, θα πρέπει να φέρει "ηλεκτρονική σήμανση και να είναι καταχωρημένο στο Εθνικό Μητρώο Ζώων Συντροφιάς (ΕΜΖΣ)". Ζώο χωρίς ηλεκτρονική σήμανση θεωρείται αδέσποτο. Άρα, αν ένας κηδεμόνας δεν τοποθετήσει σήμανση και δεν καταχωρήσει το ζώο του στο Μητρώο, δεν μπορεί να προσδιοριστεί ως κηδεμόνας, αλλά ούτε και ως παραβάτης σε περίπτωση που το εγκαταλείψει ή το ζευγαρώσει. Συνεπώς, ο σημερινός ανεύθυνος κηδεμόνας που είναι και η κύρια αιτία του προβλήματος, θα μπορεί να έχει ζώα που δεν θα τα πηγαίνει στον κτηνίατρο, θα τα αφήνει να περιφέρονται και να ζευγαρώνουν ανεξέλεγκτα, θα εγκαταλείπει τα κουτάβια από τις ανεπιθύμητες γέννες, και δεν θα μπορεί να εντοπιστεί. Και, αν η ηλεκτρονική σήμανση είναι ήδη εδώ και χρόνια υποχρεωτική αλλά ο νόμος δεν τηρήθηκε ποτέ, πώς θα εφαρμοστεί τώρα; Έχει κανείς την αυταπάτη ότι, από την επόμενη μέρα, η αστυνομία θα βγεί στους δρόμους να ψάχνει να βρει τους παραβάτες και να επιβάλει την νομοθεσία; Οι προβλέψεις του νομοσχεδίου λοιπόν, θα βρουν εφαρμογή μόνον στον ήδη συνεπή κηδεμόνα, ο οποίος όμως δεν ήταν πηγή δημιουργίας αδέσποτων ποτέ. (Άρθρο 2. Ορισμοί, παράγραφοι 8 και 9: http://www.opengov.gr/ypes/?p=7917)

2.- Σε περίπτωση που ένας ιδιώτης βρει στο δρόμο αδέσποτο και θέλει να το βοηθήσει, δεν θα μπορεί να το πάρει στο σπίτι του, ούτε να το πάει στον κτηνίατρο της εμπιστοσύνης του (ο οποίος θα είναι παράνομος αν το δεχτεί), αλλά θα πρέπει να το παραδώσει στο Δήμο ή σε κάποιο πρόσωπο ή σωματείο που διαθέτει αδειοδοτημένο καταφύγιο. (Άρθρο 9. Υιοθεσία αδέσποτων ζώων συντροφιάς: http://www.opengov.gr/ypes/?p=7910)

3.- Σε περίπτωση που ένας κηδεμόνας επιθυμεί ή πρέπει να τα αποχωριστεί το ζώο του, δεν δικαιούται να το αναθέσει σε πρόσωπο της εμπιστοσύνης του, αλλά είναι υποχρεωμένος "να γνωστοποιήσει την πρόθεσή του στην αρμόδια υπηρεσία του δήμου", προκειμένου το ζώο να αναρτηθεί προς υιοθεσία στην Πανελλήνια Πλατφόρμα Υιοθεσίας Αδέσποτων Ζώων Συντροφιάς. Αν δεν βρεθεί νέος ιδιοκτήτης, ο κηδεμόνας οφείλει να παραδώσει το ζώο στον δήμο "με την υπογραφή σχετικής υπεύθυνης δήλωσης και καταβολή ποσού τριακόσιων (300) ευρώ για την παράδοση, εφόσον είναι σκύλος, ή εκατό (100) ευρώ, εφόσον είναι γάτα", και ο δήμος είναι υποχρεωμένος να το παραλάβει*. Ένας υπεύθυνος φιλόζωος κηδεμόνας δεν θα μπορεί να επιλέξει το άτομο στο οποίο θα χαρίσει ένα ζώο που βρήκε αδέσποτο, ούτε ένα δικό του ζώο που είναι αναγκασμένος να αποχωριστεί. Δωρεάν διάθεση ζώου ορίζεται ως παράνομη εκτροφή και εμπορία και διώκεται! (Άρθρο 5 Υποχρεώσεις ιδιοκτήτη δεσποζόμενου ζώου συντροφιάς, παράγραφος ζ: http://www.opengov.gr/ypes/?p=7914)

4.- Με την υποχρεωτική οριζόντια στείρωση αδέσποτων και δεσποζόμενων, κάθε έννοια ερασιτεχνικής εκτροφής καταργείται. Μόνος νόμιμος τρόπος αναπαραγωγής ορίζεται η επαγγελματική εκτροφή. Επιτρέπεται επίσης η εισαγωγή και εμπορία ζώων από χώρες του εξωτερικού (puppy mills). (Άρθρο 6 Εκτροφή, αναπαραγωγή και εμπορία ζώων συντροφιάς: http://www.opengov.gr/ypes/?p=7913) 

5.- Ο έλεγχος της αναπαραγωγής των κατοικιδίων ζώων απασχολεί την ελληνική, ευρωπαϊκή και παγκόσμια κτηνιατρική επιστημονική κοινότητα. Στο Τμήμα Κτηνιατρικής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας διδάσκονται σχετικά μαθήματα, και στα συνέδρια της Ευρωπαϊκής Κτηνιατρικής Εταιρείας Αναπαραγωγής Μικρών Ζώων (European Veterinary Society of Small Animal Reproduction - EVSSAR) οι σύγχρονες μέθοδοι αντισύλληψης, οι ορθές διαδικασίες στείρωσης και η ηθική που πρέπει να διέπει την εκτροφή των ζώων συντροφιάς αποτελούν θέματα επιστημονικών διαλέξεων και επιμόρφωσης των κτηνιάτρων, ενώ η Παγκόσμια Κτηνιατρική Εταιρεία Ζώων Συντροφιάς (World Small Animals Veterinary Association - WSAVA) συγκροτεί ομάδα εργασίας με αντικείμενο την παροχή διευκρινήσεων και οδηγιών στα θέματα που αφορούν την στείρωση των ζώων συντροφιάς. Η πιθανότητα αρνητικών επιπτώσεων της στείρωσης στην υγεία των ζώων (και ιδιαίτερα των σκυλιών) έχει αποδειχθεί ότι εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, και ποικίλλει από φυλή σε φυλή. Η οποιαδήποτε απόφαση για την πραγματοποίηση ή την αποφυγή αυτής της χειρουργικής επέμβασης θα πρέπει να λαμβάνεται από τον κηδεμόνα του ζώου, αφού πρώτα δεχθεί όλη την απαραίτητη πληροφόρηση από τον κτηνίατρο της επιλογής του. Στείρωση υποχρεωτική δια νόμου δεν θα προάγει την ευζωία κανενός, αντιθέτως μάλιστα θα οδηγήσει ακόμα περισσότερα ζώα στην εγκατάλειψη, αναντικατάστατες φυλές ανεκτίμητης αξίας σε εξαφάνιση, όλα τα ζώα συντροφιάς στην εμπορευματοποίηση, και τη ζωή των κηδεμόνων τους σε έναν παράλογο έλεγχο από απρόσωπους, αναρμόδιους και αδιάφορους μηχανισμούς.

6.- Αν αυτό το παράλογο και ασυνάρτητο νομοθετικό κατασκεύασμα περάσει, τα αδέσποτα θα συνεχίζουν να υπάρχουν καθώς οι εγκαταλείψεις δεν θα ελαττωθούν, κουτάβια θα εξακολουθούν να βρίσκονται στους κάδους, τα χωράφια και τα πεζοδρόμια, η αδειοδότηση δεν θα προστατέψει τα κυνομοκομεία από τον συνωστισμό, οι αυτόχθονες φυλές θα υποστούν γενοκτονία, η επαγγελματική εκτροφή θα ανθίσει, και η Ελλάδα θα γεμίσει με μικρά νόμιμα "puppy mills" που θα προσπαθούν να καλύψουν την ζήτηση. Ο μεγάλος νικητής θα είναι ο σκυλέμπορος, ενώ κουτάβια άγνωστης προέλευσης και αμφίβολης υγείας θα λανσάρονται στους μη ενημερωμένους υποψήφιους αγοραστές που δεν θα έχουν άλλη επιλογή και που, έτσι κι' αλλιώς, δεν θα έπαιρναν ζώο από καταφύγιο. Ο μεγάλος χαμένος θα είναι ο σκύλος, η δημοκρατία και οι ατομικές ελευθερίες.  

*Σε αντίθεση με την δική μας, σε άλλες χώρες της Δύσης, υπάρχουν οργανωμένες υποδομές για την παραλαβή και την διαχείριση των ανεπιθύμητων ζώων. Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος εξ αιτίας του οποίου οι άλλες χώρες εμφανίζονται να μην έχουν αδέσποτα, ενώ δεν παύουν να έχουν ανεπιθύμητα (ή αλλιώς πλεονάζοντα). Ακόμα και έτσι όμως, σχεδόν παντού στον κόσμο, ζώα συντροφιάς που δεν καταφέρνουν να υιοθετηθούν οδηγούνται νομίμως στην ευθανασία. Γιατί άραγε αποφεύγουν να αναφερθούν σε αυτό οι περισσότερες φιλοζωικές οργανώσεις; Στην Ελλάδα, η ευθανασία είναι παράνομη, το νομοσχέδιο αυτό όμως, το μόνο που θα καταφέρει να πετύχει είναι να την νομιμοποιήσει, οδηγώντας στον θάνατο έναν μεγάλο αριθμό από ανεπιθύμητα ζώα ενώ, παράλληλα, ζώα που θα εξακολουθούν να εγκαταλείπονται (αδέσποτα) θα καταλήγουν κατά πλειονότητα επίσης στον θάνατο, όπως και πριν. 

Κάκη Πριμηκύρη, DVM 

Περισσότερα στο gatouiti-blog.blogspot.com/ 

Πρέπει ή όχι η στείρωση των ζώων συντροφιάς να είναι υποχρεωτική ΔΙΑ ΝΟΜΟΥ; 

Η ελληνική κοινωνία και τα ζώα αξίζουν περισσότερη σοβαρότητα 

Βιομηχανία παραγωγής και εμπορίας κουταβιών: ένα συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ του BBC (2015) 

 

Ποιος θα σώσει τα ζώα απ' τους ζωόφιλους;  

 

 

Επιστήμη και Ηθική σε καιρούς Δυστοπίας

Συζήτηση του δημοσιογράφου Γιώργου Σαχίνη* με τον καθηγητή Παθολογίας-Επιδημιολογίας και Πληθυσμιακής Υγείας του Πανεπιστημίου Stanford, Γιάννη Ιωαννίδη** στην τηλεοπτική εκπομπή "Αντιθέσεις", που μεταδόθηκε την Παρασκευή, 4-06-21, από το κανάλι ΚΡΗΤΗ TV.   

 

 

Η Ηθική της Επιστήμης σε καιρούς Δυστοπίας και Πανδημίας***

https://youtu.be/2sx1h14Sl8M

http://www.cretetv.gr/antitheseis/shows-antitheseis/13192-antitheseis-h-hthikh-ths-episthmhs-se-kairoys-dystopias-kai-pandhmias/

http://www.cretetv.gr/vod/antitheseis/shows-antitheseis/ 

 

– Ο Ιός SARS-CoV-2 και η Νόσος Covid -19: Διαχείριση της πανδημίας σε Ελλάδα και Διεθνώς, τι μάθαμε και τι δεν ξέρουμε ακόμα, πού πάμε και πως;
– Μέτρα Δημόσιας Υγείας ή Μέτρα Επιτήρησης των Κοινωνιών; Tι αποκαλύπτεται για τα Συστήματα Υγείας Παγκοσμίως και η Ιατρικοποίηση των Κοινωνικών Συμπεριφορών
– Τα Μεγάλα προβλήματα Υγείας : Δυσλειτουργία συστημάτων υγείας, ιατρογενής νόσος, κάπνισμα, πείνα/φτώχια/ανεργία /ψυχική υγεία
– Ανισότητες και πώς η πανδημία τις χειροτέρευσε σε παγκόσμιο επίπεδο;
– Λογοκρισία, ελευθερία λόγου και σκέψης;
– Φίμωση και χειραγώγηση της επιστήμης, ο θανατηφόρος εναγκαλισμός της επιστήμης από την πολιτική
– Πληροφορία και παραπληροφόρηση στα ΜΜΕ και στα νέα μέσα κοινωνικής δικτύωσης
– Λογοτεχνία και τέχνη (π.χ. μουσική, όπερα, θέατρο) σε μια εποχή καταδυνάστευσης
– Διδάσκοντας σύγχρονη ελληνική ποίηση στο εξωτερικό
– -Η επιστήμη στην Ελλάδα και η διασπορά/Η “εξορία” των Ελλήνων επιστημόνων, γιατί το 94% των κορυφαίων Ελλήνων επιστημόνων βρίσκονται στο εξωτερικό;
– Αναζητώντας όραμα για την Ελλάδα: επιστήμη και παιδεία ή καζίνο και τουρισμός «φασόν»;

*radio984, neakriti

**wikipedia.org, profiles.stanford, medlabgr.blogspot.com (facebook.com/story)

***neakriti.gr, docmed.gr, pronews.gr -- Εμβολιασμός - Μη ευρέως δημοσιευμένο ενημερωτικό υλικό

Εκεί που τα ξωτικά είναι πιο πολλά από τους ανθρώπους

Αν δεν είσαι λάτρης των βράχων και των μικρών γιαλών, μη βγεις στον πηγαιμό για την Φολέγανδρο. Φτάνοντας, σηκώνεις τα μάτια σου ψηλά. Αναρωτιέσαι τι θα συναντήσεις... Το νησί είναι μια έκπληξη για τον ταξιδιώτη. Η Χώρα, καλά κρυμμένη μέσα στα βράχια, δε φαίνεται από το λιμάνι.  Ξεπροβάλει μπροστά σου εκεί που τελειώνει το ανηφορικό ταξίδι της ανακάλυψης. Και τότε, μία λέξη μόνο κυριαρχεί, η λέξη Γαλήνη. Μια πλατεία γεμάτη κόσμο, το θρόισμα των φύλλων, η μυρωδιά του Αιγαίου και εκεί στο βάθος ο ήχος από τα μαχαιροπίρουνα και οι σιωπηλές συζητήσεις ευτυχισμένων ανθρώπων. Εκεί στην κορυφογραμμή της Φολεγάνδρου. Στην αγκαλιά της μικρής πλατείας. 

Η Φολέγανδρος κατοικείται από την πρωτοκυκλαδική εποχή. Πρώτοι άποικοι της ήταν οι Κάρες και οι Φοίνικες. Στη συνέχεια ήρθαν οι Κρήτες, με αρχηγό τον γιο του Μίνωα, τον  Φολέγανδρο, από τον οποίο πήρε και το όνομα του το νησί. Το νησί αποτελούσε την εποχή εκείνη καταφύγιο καταδιωκομένων από την Κρήτη. Από τους μελετητές διατυπώνεται επίσης και μια δεύτερη εκδοχή. Ότι η Φολέγανδρος οφείλει το όνομά της στους Φοίνικες. Οι Φοίνικες, ξακουστοί έμποροι στα πρώτα χρόνια της 1ης χιλιετίας π.Χ., χρησιμοποιούσαν το νησί ως αγκυροβόλιο και σταθμό στις εμπορικές τους εξορμήσεις σε όλη την Μεσόγειο και το ονόμαζαν "phelekgundari". Όνομα που σημαίνει στη γλώσσα τους "πετρώδης γη". 

Επί Φραγκοκρατίας, η Φολέγανδρος ανήκε στο Δουκάτο του Αιγαίου. Την κατέκτησε ο ιδρυτής του Δουκάτου Μάρκος Σανούδος, το 1212, και ανέγειρε μεγάλο οχυρό φρούριο στο ψηλότερο σημείο της Χώρας, όπου και βρίσκεται η αρχαία πόλη. Το νησί έμεινε υπό την κυριαρχία των Βενετών μέχρι το 1566, όταν και ερημώθηκε από τους Τούρκους πειρατές. Το 1617 οι Τούρκοι κατέλαβαν το νησί και το εξουσίαζαν μέχρι το 1821. Το έτος 1715, η Φολέγανδρος υπέστη λεηλασία και ερήμωση από τον πασά Τζανούμ Χότζα που υποδούλωσε τους κατοίκους της. 

Οι βασικοί οικισμοί του νησιού είναι τρεις: ο Καραβοστάσης στο λιμάνι, η αγροτική Άνω Μεριά και η Χώρα, που αποτελεί και τον κύριο οικισμό του νησιού. Την λιλιπούτεια παλιά γειτονιά οι ντόπιοι την ονομάζουν Κάστρο. Το Κάστρο χτίστηκε τον 13ο αιώνα  πάνω από τον γκρεμό. Δεν θα δείτε πολεμίστρες και τείχη. Το Κάστρο της Φολεγάνδρου έχει για τείχη τα ίδια τα λευκά σπιτάκια που χτίστηκαν τον μεσαίωνα παραταγμένα στη σειρά στην άκρη του οικισμού, στο χείλος του γκρεμού. Για να προστατεύουν τους κατοίκους από εχθρικές επιδρομές. Κάθε βράδυ η μικρή πόρτα του κάστρου, η "λόντζια", έκλεινε μέχρι το χάραμα, παρέχοντας στους κατοίκους προστασία από τις πειρατικές επιδρομές. Εκεί σε αυτές τις γειτονιές θα περιπλανηθείτε. Θα χαθείτε μέχρι να βρεθείτε ξανά στο κέντρο της νοικοκυρεμένης πλατείας. Από την άκρη της Χώρας, στην πλατεία της Πούντας, ξεκινά μία ανηφορική λιθόστρωτη διαδρομή που οδηγεί στη μεγαλύτερη εκκλησία της Φολεγάνδρου, την εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, την Παναγία (ή καλύτερα Παναγιά), χτισμένη πάνω στον βράχο. Τόσο κοντά στον ουρανό. Με θέα τη Χώρα και το βαθύ μπλε του Αιγαίου. 

Η Άνω Μεριά είναι ένας αγροτικός οικισμός που τα τελευταία χρόνια έχει αναπτυχθεί τουριστικά. Έχουν δημιουργηθεί αρκετά καταλύματα. Ιδιαίτερης αισθητικής. Τα σπίτια στην Άνω Μεριά  είναι μικρά αυτόνομα αγροκτήματα. Γι’ αυτό και δεν υπάρχουν σοκάκια. Υπάρχει όμως φούρνος με ξύλα, καφενεία και παραδοσιακό εργαστήρι παραγωγής παστελιού.  Ενδιαφέρον έχει επίσης το Λαογραφικό Μουσείο*, που βρίσκεται σε παραδοσιακή "θεμωνιά" του 19ου αιώνα. Περιλαμβάνει στέρνα, κελάρι, φούρνο, στάβλο, λιοτρίβι και αλώνι. Όπως επίσης αντικείμενα καθημερινής χρήσης, έπιπλα και ενδυμασίες. Πρόκειται για Οικομουσείο. Είναι το πρώτο που λειτούργησε στην Ελλάδα με την ιδέα του ανοικτού Μουσείου. Είναι ανοικτό κάθε χρόνο από 1/7-15/9 από 17.00-20.00. Διευθύνεται από τον πολιτιστικό σύλλογο "Η Φολέγανδρος", του οποίου πρόεδρος και διευθυντής του Μουσείου είναι ο ζωγράφος και συντηρητής έργων Μάρκος Βενιός [fb].

Η Χρυσοσπηλιά βρίσκεται δέκα μέτρα πάνω από τη θάλασσα. Είναι ένα από τα μεγαλύτερα σπήλαια της Ελλάδας. Με εντυπωσιακό διάκοσμο από σταλακτίκες και σταλαγμίτες. Τον 4ο αιώνα Π.Χ. υπήρξε χώρος λατρείας και τελετών ενηλικίωσης. Μεγάλο μέρος των τοιχωμάτων και της οροφής του καλύπτεται από ανδρικά ονόματα που θεωρείται ότι ανήκαν σε εφήβους της εποχής. Επίσης βρέθηκαν και θράσματα αγγείων και ανθρώπινα οστά. 

Γι’ αυτή τη σπηλιά μιλάει και ο περιηγητής του National Geographic στο συλλεκτικό τεύχος που έχει τίτλο "Με ιστιοφόρο το 1972 στο Αιγαίο": "Όταν φτάσαμε στη σπηλιά διαπιστώσαμε ότι οι τοίχοι που βλέπαμε ανήκαν σε δύο πολύ παλιές στέρνες. Η μία εκ των οποίων ήταν γεμάτη νερό. Από την οροφή κρέμονταν σταλακτίτες, και φαίνεται ότι με τις χειμωνιάτικες βροχές το νερό κυλούσε πάνω τους και έσταζε μέσα στη στέρνα γεμίζοντας την σιγά σιγά. Αρχίσαμε να εξερευνούμε πίσω από τις στέρνες. Οι φωτεινές δέσμες πάγωσαν μόλις έπεσαν πάνω στις κόγχες που ήταν σκαλισμένες στους τοίχους. Μέσα τους ήταν στοιβαγμένα προσεκτικά διαφόρων ειδών οστά και ανθρώπινα κρανία. Το θέαμα ήταν ανατριχιαστικό. Αρχίσαμε να κατηφορίζουμε…Στο Καραβοστάσι ρωτήσαμε κάτι ντόπιους για τη σπηλιά κι εκείνοι άρχισαν να σταυροκοπιούνται. "Δεν πάμε ποτέ εκεί πέρα", μας είπε ένα γέροντας. "Το μέρος είναι γεμάτο καλικάντζαρους". 

Σε ένα τόσο αραιοκατοικημένο νησί, σύμφωνα πάντα με τα λεγόμενα του περιηγητή, τα ξωτικά ήταν μάλλον πιο πολλά από τους ανθρώπους. 

Πηγή: humanstories.gr (facebook.com/story) 

Δεύτερη φωτογραφία από Φολέγανδρος Σιδηρά Γη - Folegandros ("Λεμονόσπιτο")

*Παραπομπή: Στη Φολέγανδρο, λόγω της ιδιαίτερης μορφολογίας της και της απομόνωσης που επέβαλε στους κατοίκους της, αναπτύχθηκε ένας τύπος οικογενειακής κλειστής αγροτικής οικονομίας. Χαρακτηριστικά εργαλεία και άλλα υλικά κατάλοιπα των αγροτικών εργασιών εκτίθενται στο Λαογραφικό Μουσείο του νησιού (egeonet.gr, e-kyklades.gr). https://youtu.be/rJ8GIJV7FHI, https://youtu.be/bQp1hlzxxT8 -- ribandsea.com/travels

 

Προσθήκη: Η Φολέγανδρος ενσωματώθηκε στην επικράτεια του ελληνικού κράτους το 1830, όπως και οι υπόλοιπες Κυκλάδες. Το 19ο αιώνα ενισχύθηκε οικονομικά από τους πολυάριθμους μετανάστες στην Κωνσταντινούπολη και την Αλεξάνδρεια και γνώρισε περίοδο σχετικής οικονομικής άνθησης. Από τη δεκαετία του ’20 μέχρι και τα χρόνια της Δικτατορίας των συνταγματαρχών (1967-1974), χρησιμοποιήθηκε κατά περιόδους ως τόπος εξορίας.  /  Οι θεμωνιές είναι αυτόνομες οικιστικές μονάδες αγροτικής και κτηνοτροφικής παραγωγής. Εκτός από την κατοικία περιλαμβάνουν κελάρι, φούρνο, αποθήκη, στάβλο, αχυρώνα, κοτέτσι, αλώνι, στέρνα, πατητήρι και λιοτρίβι, ενώ γύρω τους βρίσκονται τα κτήματα με τη λεμονιά, το αμπέλι και το χωράφι με τα λαχανικά.  /  Η Χρυσοσπηλιά είναι ένα σπήλαιο που παραμένει κατά το μεγαλύτερο μέρος του ανεξερεύνητο. Το δείγμα είναι το μοναδικό στον ελλαδικό χώρο. Ασφαλής πρόσβαση υπάρχει μόνο από τη θάλασσα και μόνο με πολύ καλό καιρό. Το σπήλαιο δεν είναι ακόμη επισκέψιμο για το κοινό, καθώς συνεχίζονται οι έρευνες της Εφορείας Παλαιοανθρωπολογίας-Σπηλαιολογίας. [Πολιτιστική Πύλη του Αρχιπελάγους του Αιγαίου]  

 

Φολέγανδρος, μονοπάτια: paths-trails

 

 

 

 

Φολέγανδρος, παραλίες: paralies -- google.gr/search -- maps

 

 

 

Φολέγανδρος, Ανεμόμυλος (Hotel)

 

 

 Φολέγανδρος, Λαογραφικό Μουσείο

 

 

 

 

 Φολέγανδρος Σιδηρά Γη

 

 

 

 

 

 

Φολέγανδρος, MyFolegandros, Anargyros Dekavallas

Πάσχα 2021 ατην Φολέγανδρο (ταξιδεύοντας με τον Ιωσήφ Παπαδόπουλο)

Πάσχα στην Φολέγανδρο (Facebook group) 

Στ’ αμπέλια

Τα παιδιά της γενιάς του 50 που δεν μεγάλωσαν αποκλειστικά σε αστικό περιβάλλον είδαν μέσα σε λίγες δεκαετίες την ελληνική ύπαιθρο να περνάει από τις αγροτικές μεθόδους της εποχής του Ησιόδου στην σύγχρονη εποχή... Το βίντεο που ακολουθεί είναι μια αναφορά στην ελληνική επαρχία των δεκαετιών του 1960 και του 1970, σε αντιπαραβολή με τα πολιτιστικά δεδομένα του σήμερα. Ο πρόεδρος του Εφορευτικού Συμβουλίου της Εθνικής Βιβλιοθήκης, Σταύρος Ζουμπουλάκης, προσκεκλημένος του Δημήτρη Τρίκα, στα πλαίσια της εκπομπής BookFly του Τρίτου Προγράμματος της Ελληνικής Ραδιοφωνίας, μιλά για το αφήγημά του "Στ’ αμπέλια" (εκδόσεις Πόλις, Οκτώβριος 2018).

Σταύρος Ζουμπουλάκης "Στ’ αμπέλια"

https://youtu.be/Fj-vKJyDmWc

 

"The masters of mind control" (Τα νέα μέσα επικοινωνίας και οι "χάι τεκ" εξαρτήσεις που δημιουργούν)

Τα παλιά χρόνια, όταν ο κόσμος ήταν μικρότερος και απλούστερος και οι ανθρώπινες συναλλαγές γίνονταν πρόσωπο με πρόσωπο, η ανταλλαγή προϊόντων και υπηρεσιών άφηνε στους εμπλεκόμενους πολύ πιο ξεκάθαρα και συγκεκριμένα περιθώρια επιλογών, με βάση την διαθεσιμότητα, τις ανάγκες και τα κριτήρια αξιολόγησης του καθενός. Η παροιμία "Εγώ στραβώνω και πουλώ, κι' εσύ βλέπε κι' αγόραζε" θα μπορούσε να πει κανείς ότι συνοψίζει το πλαίσιο μέσα στο οποίο αναπτύχθηκε αργότερα η επιστήμη του μεταγενέστερου Μάρκετινγκ (Marketing) και της Διαφήμισης (Advertising). 

Στην εποχή της υψηλής τεχνολογίας (High tech), η οποία αναπτύχθηκε με μια ταχύτητα* που συχνά υπερβαίνει τις δυνατότητες της ανθρώπινης κατανόησης και προσαρμογής, όλα έγιναν φαινομενικά πιο εύκολα αλλά στην πραγματικότητα εξαιρετικά περίπλοκα καθώς, από ένα σημείο και πέρα, αλλάζουν και τα μέσα τα οποία χρησιμοποιούν οι επιχειρήσεις για να τα προωθήσουν τα προϊόντα τους. Με την ψηφιοποίηση μάλιστα των περιεχομένων και το Διαδραστικό Διαδίκτυο (Web 2.0) όπου αλληλεπιδρούν άνθρωποι χωρίς εξειδικευμένες γνώσεις σε θέματα δικτύων και υπολογιστούν, δεν θα είναι υπερβολή να θεωρηθεί ότι, η πραγματικότητα δεν ξεπερνάει μόνον τις δυνατότητες κατανόησης ενός μέσου χρήστη, αλλά μερικές φορές ακόμα και τις δυνατότητες της ανθρώπινης φαντασίας. Και, ενώ παλιότερα κάθε πωλητής προσπαθούσε να προσελκύσει τους υποψήφιους αγοραστές του με την πειθώ, οι σημερινές τεχνικές είναι πολύ περισσότερο εξελιγμένες, καθώς στοχεύουν στον έλεγχο του νου και την δημιουργία εξάρτησης. 

Ο προσεκτικός σχεδιασμός και η καλά μελετημένη προβολή των προϊόντων, καθώς επίσης και η επιβολή κοινωνικών προτύπων στους καταναλωτές, τις περισσότερες φορές αποδεικνύονται εργαλεία αρκετά αποτελεσματικά, η σύγχρονη επιχειρηματική μεθοδολογία όμως δεν αρκείται μόνον σ' αυτά. Σήμερα, το προσωπικό των μεγάλων εταιριών στελεχώνεται μεταξύ άλλων και από επιστήμονες εξειδικευμένους στην νευροεπιστήμη (neuroscience), την συμπεριφορική ψυχολογία (behavioral psychology), την νευροπληροφορική (neuroinformatics) και τα νευροοικονομικά (neuroeconomics), με σκοπό την προσαρμογή του ανθρώπινου εγκέφαλου στις επιταγές της παραγωγής και κατανάλωσης. 

 

Οι παλιές και δοκιμασμένες μέθοδοι της παραπληροφόρησης και της καλλιέργειας του φόβου και της προσδοκίας έχουν αποδειχθεί αποτελεσματικές για την χειραγώγιση των πολιτών, γι' αυτό και χρησιμοποιούνται ακόμη, οι σύγχρονες επιστήμες όμως μπορούν να προσφέρουν κάτι περισσότερο: υπηρεσίες και προϊόντα που έχουν την δύναμη να δημιουργήσουν χρήστες εθισμένους και εξαρτημένους από αυτά. Οι σημερινές τεράστιες παγκόσμιες κερδοσκοπικές επιχειρήσεις, όπως οι πάροχοι υπηρεσιών, τα κάθε είδους δίκτυα και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, δίνουν μεγάλη μάχη για να αποσπάσουν από τους χρήστες τους όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο. Σε μια δήλωση κάθε άλλο παρά αστεία, ο διευθύνων σύμβουλος της Netflix, Reed Hastings, απευθυνόμενος σε επενδυτές, ανέφερε πως ο κύριος ανταγωνιστής της εταιρίας του είναι ο ύπνος! "Όταν παρακολουθείς ένα σόου της Netflix και εξαρτάσαι απ’ αυτό, ξενυχτάς περισσότερο. Είμαστε σε ανταγωνισμό με τον ύπνο", είπε. 

Σήμερα, τα εξειδικευμένα στελέχη του προσωπικού των μεγάλων εταιριών της ψηφιακής τεχνολογίας καλούνται να μελετήσουν τις ανάγκες, τις προδιαθέσεις, τις αντιλήψεις, τις επιλογές, τις ανοχές και τις ιδιαιτερότητες του κάθε χρήστη ξεχωριστά. Σχεδιάζουν και κατασκευάζουν προγράμματα και εφαρμογές που προσαρμόζονται στο κάθε ένα συγκεκριμένο προφίλ, έτσι ώστε να του δημιουργήσουν εξάρτηση. Και οι ειδικοί έχουν διαπιστώσει ότι η εξάρτηση αυτού του είδους είναι εκπληκτικά αποτελεσματική. Το σύμπλεγμα Facebook - Instagram - Messenger είναι πρωταθλητές σ' αυτήν την διαδικασία, η οποία βρίσκει εφαρμογή σε έναν τεράστιο αριθμών χρηστών παγκοσμίως. Οι εταιρίες μεταχειρίζονται πολλά "εργαλεία" για να κρατούν τον χρήστη "on line" και να τον παροτρύνουν σε δραστηριότητες που τους παρέχουν συνεχώς στοιχεία και πληροφορίες. Όσο περισσότερο χρόνο διαθέτει ο κάθε χρήστης συνδεδεμένος με τα μέσα αυτά, τόσες περισσότερες πληροφορίες παρέχει στις εταιρίες: τι του αρέσει, τι τον ενδιαφέρει, τι τον συγκινεί, τι τον κρατάει συντονισμένο στις συγκεκριμένες πλατφόρμες. Ό,τι και να κάνει, ακόμη κι' ένα "like" όντας συνδεδεμένος, αξιοποιείται από τα κέντρα δεδομένων των εταιριών, όπου σκιαγραφείται και φυλάσσεται το ατομικό ψυχολογικό του προφίλ, για να πουληθεί στη συνέχεια σε διαφημιστικούς οργανισμούς, σε πολιτικά κόμματα και σε κάθε ενδιαφερόμενο που έχει λόγους να εισχωρεί όσο το δυνατό πιο βαθιά στον πυρήνα της σκέψης και της ψυχοδιανοητικής ιδιαιτερότητας του κάθε ανθρώπου. Ποτέ άλλοτε στην ανθρώπινη ιστορία δεν υπήρξε δημόσιος ή ιδιωτικός φορέας που να διαθέτει τόσα στοιχεία για τόσους πολλούς ανθρώπους όσα διαθέτει σήμερα το Facebook.

Εκτός από την αξιοποίηση των παρεχόμενων πληροφοριών, οι εταιρίες επιδίδονται και στην έντεχνη χειραγώγιση του κάθε χρήστη ως προς τις επιλογές, τον τρόπο συμπεριφοράς, και τελικά τον τρόπο σκέψης και τον έλεγχο της συνείδησής του. Η χειραγώγιση αυτή μπορεί να αποδειχθεί χρήσιμη, αφ' ενός για τις ίδιες τις εταιρίες, και αφ' ετέρου για τα κέντρα εξουσίας με τα οποία είναι συνδεδεμένες. Χρήστες που εκφράζονται ελεύθερα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, νομίζοντας ότι "τα λένε" μόνον μεταξύ τους, συμβάλλουν άθελά τους στην κατασκευή ενός ατομικού κλουβιού μέσα στο οποίο εγκλείονται και βρίσκονται υπό συνεχή επιτήρηση. Αυτή η οικειοθελής αιχμαλωσία βασίζεται στην πρόκληση ευχαρίστησης και ικανοποίησης, μέσω της παραγωγή ντοπαμίνης: όταν ο χρήστης ακούει τον ήχο μιας ειδοποίησης για ένα νέο μήνυμα ή βλέπει το κόκκινο κουμπάκι που τον ειδοποιεί για ένα νέο "like", ο εγκέφαλός του εκλύει ντοπαμίνη, μια ορμόνη που προάγει την ικανοποίηση ("ορμόνη της χαράς").

Με την επαναλαμβανόμενη χρήση της πλατφόρμας, η διαδικασία οδηγεί στην εξάρτηση και τον εθισμό, οπότε ο οργανισμός έχει ανάγκη να παράγει όλο και μεγαλύτερη ποσότητα ντοπαμίνης για να καταφέρει να βιώσει την ευχαρίστηση, έτσι ώστε τελικά ο  χρήστης πρέπει να βρίσκεται όλο και μεγαλύτερο χρονικό διάστημα συνδεδεμένος, διαθέτοντας άθελά του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όλο και περισσότερο χρόνο. Σ' αυτήν τη διαδικασία παρεμβαίνουν αδιάκοπα οι νευροεπιστήμονες για να την τροφοδοτούν και να την ενισχύουν με τα προγράμματα και τις εφαρμογές που διαθέτουν οι πλατφόρμες. Όπως εξηγούν οι ίδιοι, ακόμα και η προσδοκία της ευχαρίστησης αυξάνει τις ποσότητες της ντοπαμίνης, άρα η αναμονή για μία κοινοποίηση ή μια ανταμοιβή με "like", λειτουργεί ερεθιστικά.

 

Μελέτες στις ΗΠΑ έχουν δείξει ότι κάθε Αμερικάνος κοιτάζει το τηλέφωνό του 47 φορές την ημέρα κατά μέσο όρο, και το χρησιμοποιεί περίπου πέντε ώρες ημερησίως. Όπως σημειώνει η Αμερικανίδα δημοσιογράφος Haley Sweetland Edwards, σε εμπεριστατωμένη έρευνα της για το περιοδικό Time, κανένας δεν γνωρίζει τι επιπτώσεις μπορεί να έχει αυτή η προσκόλληση στην οθόνη πάνω στον εγκέφαλο των παιδιών, την ψυχική κατάσταση των ενηλίκων και το μέλλον των δημοκρατικών θεσμών. Είναι δε εντυπωσιακό ότι όλο το πληροφοριακό υλικό που συγκεντρώνουν οι μεγάλες εταιρίες αποτελεί ιδιοκτησία τους, και κανένας άλλος δεν έχει πρόσβαση σ' αυτό. Πανεπιστημιακά κέντρα προσπαθούν να διεισδύσουν στα άδυτα των μηχανισμών των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, προκειμένου να αποκαλύψουν τις πολυποίκιλες κρυφές αντζέντες και παρενέργειες, τις οποίες είναι αδύνατο να φανταστεί ένας απλός χρήστης. Για παράδειγμα, μία πρόσφατη μελέτη του Πανεπιστημίου του Τέξας διαπίστωσε ότι ακόμα και η απλή παρουσία ενός smartphone, ακουμπισμένου ανάποδα πάνω στο γραφείο μας, περιορίζει την ικανότητά μας να εκτελέσουμε βασικές διανοητικές λειτουργίες! Ο συγγραφέας και καθηγητής του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης Adam Alter περιγράφει την κατάσταση ως "επιδημία σε πλήρη εξέλιξη", ενώ η Edwards επισημαίνει ότι δεν είμαστε πελάτες της Google ή του Facebook, είμαστε το προϊόν που εκείνοι πουλάνε.

Ένας ερευνητικός τομέας με μεγάλη άνθηση είναι αυτός που μελετά το πώς μπορούν να χρησιμοποιηθούν οι υπολογιστές για τον έλεγχο των ανθρώπινων σκέψεων και δράσεων. Διάφορες εταιρίες έχουν επιδοθεί σε ένα ανταγωνισμό για το ποια θα εφεύρει τα πιο αποτελεσματικά προγράμματα, εφαρμογές και τεχνικές που θα ενθαρρύνουν ορισμένες συμπεριφορές, ενώ συγχρόνως θα αποθαρρύνουν άλλες οι οποίες είναι άχρηστες ή και εχθρικές στην προσπάθεια ελέγχου του νου. Στις ΗΠΑ, γίνονται έρευνες, οργανώνονται σεμινάρια, ανοίγουν σχολές, ιδρύονται εταιρίες, και γράφονται βιβλία που προωθούν αυτές τις τεχνικές. Το βιβλίο του Αμερικανού συγγραφέα Nir Eyal το λέει ξεκάθαρα, χρησιμοποιώντας σαφέστατα τον τίτλο: "Εξαρτημένος: Πώς να φτιάχνεις προϊόντα που δημιουργούν εξαρτήσεις"! "Hooked: How to Build Habit-Forming Products". 

Οι εταιρίες προσπαθούν με διάφορες τεχνικές να κρατήσουν τους πελάτες τους όσο το δυνατό περισσότερο στις δικές τους πλατφόρμες. Όταν αναζητάς ένα βιβλίο, το Amazon, σου προτείνει άλλα δέκα με παρεμφερή θεματολογία, διευκολύνοντας την αναζήτηση των προϊόντων που θέλει να προωθήσει, και ταυτόχρονα παρατείνοντας το χρόνο παραμονής στην πλατφόρμα της. Μια έρευνα του Πανεπιστημίου Cornell (2005) έδειξε πως το 73% των ανθρώπων συνεχίζουν να τρώνε σούπα μόλις το πιάτο τους ξαναγεμίζει, χωρίς να το αντιλαμβάνονται. Γι’ αυτό, οι εταιρίες φροντίζουν να κρατούν πάντοτε το "πιάτο" σου γεμάτο. Μόλις δεις ένα κλιπάκι στο youtube, αμέσως στη θέση του εμφανίζεται ένα άλλο. Και όταν αναζητήσεις μια φωτογραφία, εμφανίζονται δεκάδες παρεμφερείς που σου αυξάνουν το χρόνο παραμονής στην πλατφόρμα, χωρίς να το έχεις ζητήσει. Σε φέρνουν τόσο κοντά στο αποτέλεσμα που οποιαδήποτε αντίδρασή σου κάμπτεται, καθώς ένα ατέλειωτο περιεχόμενο σου προσφέρεται μέσα σε ένα "μπολ χωρίς πάτο". 

Στα καζίνο του τζόγου δεν υπάρχουν τζαμαρίες και ρολόγια, για να μην έχει ο παίκτης την αίσθηση του χρόνου. Οι κουλοχέρηδες είναι προγραμματισμένοι ώστε να ρυθμίζουν την έκλυση ντοπαμίνης από τον εγκέφαλο του χρήστη. Με την ίδια στρατηγική, στο παιχνίδι FarmVille, τη στιγμή που ένας παίκτης αρχίζει να χάνει την υπομονή του, εμφανίζονται μερικές προσφορές, για να μην τον αφήσουν να αποσυρθεί. Με πάρα πολλά "app" και "interface", οι προγραμματιστές προβλέπουν και ορίζουν με μεγάλη ακρίβεια τις μελλοντικές μας κινήσεις σε κάθε πλατφόρμα. Έτσι, με βάση το ατομικό μας προφίλ καθορίζουν το πώς θα ξοδέψουμε τον χρόνο μας. 

 

Το Facebook διαθέτει ένα πλήρες σκιαγράφημά σου. Γνωρίζει όλες τις προτιμήσεις σου, τι αγαπάς και τι απεχθάνεσαι, τι ώρα ξυπνάς και τι ώρα πας για ύπνο, ποιες ταινίες σου αρέσουν, που έχεις ταξιδέψει και που θέλεις να πας, αν είσαι ποδοσφαιρόφιλος ή σκακιστής, αν είσαι φιλόζωος, αν προτιμάς τις γάτες, τους σκύλους ή τις αρκούδες, αν έχεις λεφτά ή είσαι άφραγκος, και ο,τιδήποτε άλλο προκύπτει από την ανάλυση του προσωπικού σου φακέλου που περιέχει όλα τα στοιχεία, τα οποία ΕΣΥ ο ίδιος έχεις, μέσα στα χρόνια, καταθέσει στη βάση δεδομένων του - και μάλιστα με διασφαλισμένο ότι κανένα ίχνος σου δεν διαγράφεται ποτέ! Ό,τι και να νομίζεις εσύ, όπως π.χ. ότι η προσοχή όλου του κόσμου είναι στραμμένη πάνω σου και ότι οι δηλώσεις, οι προτιμήσεις και οι διαμαρτυρίες σου φτάνουν σε έναν τεράστιο αριθμό ανθρώπων, η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Το Facebook καθορίζει με αλγορίθμους ποιοι και πόσοι βλέπουν τις καταχωρήσεις σου, καθώς επίσης και ποιες ειδοποιήσεις εμφανίζονται στον τοίχο σου και με ποια συχνότητα. Και βέβαια, οι διαφημίσεις που εμφανίζονται στην οθόνη σου έχουν επιλεγεί για να τις δεις ειδικά εσύ. Ακόμα μεγαλύτερη είναι η εργαλειοθήκη που προορίζεται για να σε κρατάει συνεχώς συντονισμένο στις σελίδες του, με ροή αναρτήσεων που δεν σταματάει ποτέ. Σε κολακεύει, σε ευχαριστεί και σε ανταμείβει με τα "like", τις καρδούλες και τα λοιπά, και όσο περισσότερο αυτή η επιβεβαίωση λείπει από την πραγματική σου ζωή, τόσο περισσότερο αισθάνεσαι ότι το Facebook την αναπληρώνει γενναιόδωρα. Ακόμα κι αν αυτό που προτείνεις, λες ή δείχνεις είναι ασήμαντο, όλο και κάποιος θα βρεθεί να σου κάνει ένα like ή να σου γράψει πόσο κουκλάρα και πόσο θεός είσαι!

Έτσι, ευχαρίστηση, κολακεία, ανταμοιβή, ευκολία στη χρήση, συνεχής απασχόληση, δωρεάν διασκέδαση, απομίμηση φιλικών σχέσεων και μια διαρκής απροσδιόριστη προσδοκία για κάτι καλύτερο, δημιουργούν με ήπιο και αδιόρατο τρόπο την εξάρτηση από την πλατφόρμα και το μέσο. Η ψευδαίσθηση ότι έχεις όλον τον κόσμο στα πόδια σου, ενώ έρχεσαι σε επαφή με ένα πολύ μικρό κομμάτι της πραγματικότητας και αυτού που συμβαίνει τριγύρω, σου δίνει μία πληρότητα και μία αυτοπεποίθηση και σε κάνει να φαντάζεσαι ότι ξέρεις τι σου γίνεται κι ότι είσαι μέσα στα πράγματα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι, κάθε δευτερόλεπτο που είσαι στην πλατφόρμα μεταφράζεται σε χρήμα για την εταιρία. Και ότι, όχι μόνο σε κατασκοπεύουν και σε καταγράφουν, αλλά δουλεύεις καθημερινά για τα κέρδη τους εντελώς αφιλοκερδώς!

Κατά τις προεδρικές εκλογές του 2016, στις ΗΠΑ, το Facebook έδωσε στην εταιρία Cambridge Analytica τα πλήρη στοιχεία 87 εκατομμυρίων Αμερικανών χρηστών του, στους οποίους στην συνέχεια διοχετεύτηκαν οι κατάλληλες "ενημερώσεις" που θα μπορούσαν να επηρεάσουν την επιλογή τους. Το σκάνδαλο που ξέσπασε με την αποκάλυψη, οδήγησε την Cambridge Analytica σε χρεοκοπία, αλλά αυτό δεν άλλαξε σε τίποτα τον τρόπο λειτουργίας των εταιριών που επιδιώκουν να κερδοσκοπούν με τον έλεγχο της σκέψης μας. 

Με την αναγκαστική χρήση χρεωστικών και πιστωτικών καρτών και το e-banking, οι τράπεζες ξέρουν τι, πότε κι από πού ακριβώς ψωνίζουμε, πόσες πίτσες παραγγέλλουμε, πόσο ρεύμα ξοδεύουμε και τα λοιπά. Οι τηλεφωνικές εταιρίες, πέρα από τις συνομιλίες, τα μηνύματα, τις λίστες φίλων, συγγενών και συνεργατών μας, καταγράφουν και πού βρισκόμαστε ανά πάσα στιγμή γεωγραφικά. Με την συνεχή εξέλιξη των συσκευών και των προγραμμάτων, καταγράφονται και πάρα πολλές άλλες συναλλαγές κάθε είδους. Οι δημόσιες βιβλιοθήκες στις ΗΠΑ αντιστέκονται στις πιέσεις των υπηρεσιών ασφαλείας να δίνουν στοιχεία για το είδος των βιβλίων που δανείζονται οι αναγνώστες τους, όμως το Amazon τα κρατάει στη δική του βάση δεδομένων. Στην Ελλάδα, οι προσωπικές μας κάρτες στα μέσα μαζικής μεταφοράς καταχωρούν, με ακρίβεια λεπτού, κάθε καθημερινή μετακίνησή μας, ενώ ο ΑΜΚΑ επιτρέπει στην κεντρική εξουσία να γνωρίζει όχι μόνο τις οικονομικές μας συναλλαγές, αλλά και τις υπηρεσίες περίθαλψης που δεχόμαστε και πολλά άλλα προσωπικά δεδομένα.

Φαίνεται λοιπόν ότι, στην εποχή της υψηλής τεχνολογίας, εκεί που έχουν φτάσει τα πράγματα, επιστρέφει πιο επίκαιρος από ποτέ ο στίχος της Κατερίνας Γώγου: "Στο μυαλό είναι ο στόχος, το νου σου, ε;"... 

Κείμενο βασισμένο στο άρθρο του Στέλιου Ελληνιάδη με τίτλο "Χάι-τεκ εξαρτήσεις: Στο μυαλό είναι ο στόχος, το νου σου, ε;" όπως το άκουσα στο ραδιόφωνο και το διάβασα στο "Περίπτερο Ιδεών", στις 14 Μαϊου 2018 -- Με αφετηρία το άρθρο της Haley Sweetland Edwards με τίτλο "The masters of mind control" στο περιοδικό Time, στις 23 Απριλίου 2018, από το οποίο αντλήθηκαν και τα περισσότερα στοιχεία

 

Σχετικοί σύνδεσμοι

• Ο αρνητικός ρόλος των "social media" στη ζωή μας

• Η ηλεκτρονική εκδοχή της λογοκρισίας

• Λογοκρισία στο Facebook: καταγραφή δημοσιευμάτων και γεγονότων με χρονολογική σειρά  

*Παραπομπή 

Τα παιδιά της γενιάς του 50 που γεννήθηκαν στην ύπαιθρο, είδαν μέσα σε λίγες δεκαετίες την ελληνική ύπαιθρο να περνάει από τις αγροτικές μεθόδους της εποχής του Ησιόδου στην σύγχρονη εποχή. Περίπου με την ίδια αναλογία, αυτό συνέβη και στον χώρο της επικοινωνίας. Από τη στιγμή που τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης πέρασαν στο διαδίκτυο, εδώ και 20 χρόνια, οι τρόποι επικοινωνίας εξελίσσονται και αλλάζουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα. / Νέα μέσα, νέες τεχνολογίες και δημοκρατία (Νίκος Σαραντάκος 19 Δεκεμβρίου, 2018) -- βίντεο1 (Παρέμβαση του Νίκου Σαραντάκου στο Γ' Στρογγυλό Τραπέζι με θέμα "Νέα Μέσα, νέες Τεχνολογίες", στο Συνέδριο "Ενημέρωση και Δημοκρατία", Μέγαρο Μουσικής, 15-12-18): / βίντεο 2 (To τελευταίο μέρος της συζήτησης στο Γ' Στρογγυλό Τραπέζι με θέμα "Νέα Μέσα, νέες Τεχνολογίες", στο Συνέδριο "Ενημέρωση και Δημοκρατία", Μεγαρο Μουσικής, 15-12-18)